Αφιερωμα ποδοσφαιρο
To SPORT 24 παρουσιάζει όλα όσα πρέπει να ξέρετε για το Ολυμπιακό τουρνουά ποδοσφαίρου
Χρόνια με τα χρόνια πάντως, όλες οι ομάδες εμφανίζονται ενισχυμένες αφού η πρόκληση, ενός Ολυμπιακού μεταλλίου είναι, πολύ μεγάλη, ενώ πλέον στους Ολυμπιακούς Αγώνες έχουν δικαίωμα συμμετοχής και επαγγελματίες ποδοσφαιριστές. Μεγάλα αστέρια του ποδοσφαίρου, όπως ο Φέρεντς Πούσκας, ο Λέβ Γιασίν, ο Κάζιμιερς Ντέινα, ο Ολεγκ Μπλαχίν, ο Αλαν Σίμονσεν, ο Ουλι Χένες, ο Μισέλ Πλατινί, ο Φράνκο Μπαρέζι, ο Ρομπέρτο Κάρλος, ο Λουίς Ενρίκε, ο Κριστιάνο Ρονάλντο και πολλοί άλλοι, έχουν δώσει το «παρών» σε Ολυμπιακά τουρνουά.
Μία σύντομη αναδρομή στους Ολυμπιακούς Αγώνες από το 1896 μέχρι και το 2004, μας θυμίζει, τις ομάδες εκείνες που κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο. Όλα αυτά, εν αναμονή, του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού τουρνουά, που θα φιλοξενηθεί, από τις 6 έως τις 23 Αυγούστου σε πέντε πόλεις: το Πεκίνο (ο τελικός στη «Φωλιά του Πουλιού» και κάποιοι αγώνες στο «Στάδιο των Εργατών» και το Ολυμπιακό Κέντρο), τη Σανγκάη, την Τιανγίν, τη Σενγιάνγκ και το Κινχουανγκντάο. Στο τουρνουά των ανδρών θα αγωνισθούν 16 ομάδες, και στο αντίστοιχο των γυναικών 12.
Το 1896 στην Αθήνα, πήραν μέρος 3 ομάδες και η Δανία συνέτριψε την Ελλάδα, με 9-0. Πάντως, το άθλημα ήταν στο πρόγραμμα των αγώνων, ως σπορ επίδειξης, όπως και το 1900 στο Παρίσι (Αγγλία-Γαλλία 4-0) και το 1904 στο Τορόντο (Καναδάς- Σέντ Ρόους (ομάδα επιλέκτων) 4-0).
Στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου το 1908 ξεκίνησε ουσιαστικά η πορεία του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού τουρνουά, αφού εντάχθηκε επίσημα στο πρόγραμμα. Χρυσοί Ολυμπιονίκες οι Βρετανοί, που κέρδισαν στον τελικό τους Δανούς με 2-0.
Το 1912 στη Στοκχόλμη οι πρωταγωνιστές ήταν οι ίδιοι (Μεγάλη Βρετανία-Δανία 4-2). Στην Αμβέρσα το 1920 , Βέλγιο-Τσεχοσλοβακία 2-0.(Οι Τσέχοι, εγκατέλειψαν τον αγώνα στο 40', με παράπονα για την διαιτησία.) Το 1924 στο Παρίσι, η Ουρουγουάη κατακτά το χρυσό μετάλλιο, κερδίζοντας την Ελβετία με 3-0. Το 1928 στο Άμστερνταμ, η Ουρουγουάη νικά στον Λατινοαμερικάνικο τελικό την Αργεντινή με 2-1, ενώ το 1932 στο Λος Άντζελες, έχουμε την ιταλική επικράτηση, 2-1 επι της Αυστρίας, με το ίδιο ακριβώς σκηνικό να επαναλαμβάνεται, 4 χρόνια μετά στο Βερολίνο: Ιταλία-Αυστρία 2-1. Το 1948 , στο Λονδίνο, Σουηδία - Γιουγκοσλαβία, 3-1. Το 1952 στο Ελσίνκι, Ουγγαρία-Γιουγκοσλαβία 2-0. Η Σοβιετική Ένωση, κερδίζοντας με 1-0 την Γιουγκοσλαβία, κατακτά το χρυσό στους Ολυμπιακούς του 1956 στην Μελβούρνη.
Το 1960 στη Ρώμη, Γιουγκοσλαβία-Δανία 3-1, στο Τόκιο το 1964 Ουγγαρία-Τσεχοσλοβακία 2-1, ενώ οι Ούγγροι, κερδίζοντας την Βουλγαρία με 4-1 πήραν το χρυσό και το 1968 στο Μεξικό. Στο Μόναχο, το 1972 η Πολωνία νικά την Ουγγαρία 2-1 και στο Μόντρεαλ το 1976 η -τότε- Ανατολική Γερμανία την Πολωνία 3-1. Στην Μόσχα το 1980 και Τσεχοσλοβακία-Ανατολική Γερμανία 1-0, ενώ το 1984 στο Λος Άντζελες η Γαλλία επικράτησε της Βραζιλίας 2-0, σε μία διοργάνωση σταθμό, αφού για πρώτη φορά, επιτράπηκε η συμμετοχή επαγγελματιών ποδοσφαιριστών με την προϋπόθεση ότι δεν θα ξεπερνούν σε ηλικία τα 23 χρόνια και ότι δεν θα έχουν πάρει μέρος σε παγκόσμιο κύπελλο.
Το 1988 στην Σεούλ, η -τότε- Σοβιετική Ένωση νικά την Βραζιλία 2-1, στην παράταση., ενώ το 1992 στην Βαρκελώνη, η γηπεδούχος Ισπανία επικρατεί της Πολωνίας με 3-2. Στην Ατλάντα το 1996 συμπεριλήφθηκε στο επίσημο πρόγραμμα, και το γυναικείο ποδόσφαιρο. Η ομάδα των ΗΠΑ κέρδισε με 2-1 την Κίνα. Στο αντίστοιχο τουρνουά των ανδρών, η Νιγηρία νίκησε την Αργεντινή 3-2. Σε αυτούς τους Ολυμπιακούς, έλαβαν μέρος και ποδοσφαιριστές πού είχαν παίξει σε Μουντιάλ. Τέσσερα χρόνια πριν και συγκεκριμένα στο Σίδνεϊ, το Καμερούν πήρε το χρυσό από την Ισπανία στα πέναλτι (5-3, κ.α. 2-2), ενώ στις γυναίκες ο τελικός ήταν Νορβηγία-ΗΠΑ 3-2. Πριν από τέσσερα χρόνια, στην Αθήνα, ήταν η σειρά της Αργεντινής να πανηγυρίσει το πρώτο χρυσό μετάλλιό της (σε όλα τα αθλήματα) μετά από 52 χρόνια. Το κατάφερε η ποδοσφαιρική της ομάδα, με ηγέτη τον Κάρλος Τέβες και λίγες ώρες αργότερα ακολούθησε η φοβερή «παρέα» του Μάνου Τζινόμπιλι στο τουρνουά μπάσκετ.
Συνολικά σε 21 διοργανώσεις, 16 χώρες έχουν κατακτήσει, χρυσό μετάλλιο. Οι Ούγγροι έχουν 3 χρυσά, από δύο Μεγάλη Βρετανία, Ουρουγουάη, Ιταλία, Σοβιετική Ένωση, ενώ από ένα χρυσό έχουν κατακτήσει, το Βέλγιο, η Σουηδία, η Ανατολική Γερμανία, η Γιουγκοσλαβία, η Τσεχοσλοβακία, η Γαλλία, η Ισπανία, η Νιγηρία το Καμερούν, η Πολωνία και η Αργεντινή
Στο γυναικείο ποδόσφαιρο, οι ΗΠΑ, θεωρούνται η κορυφαία δύναμη, αφού έχουν κατακτήσει, το χρυσό το 1996 στην Ατλάντα και το 2004 στην Αθήνα, καθώς και το ασημένιο στο Σίδνευ, το 2000.
Η Νορβηγία, ήταν «χρυσή» το 2000 και χάλκινη το 1996. Στο ποδοσφαιρικό τουρνουά, οι αποστολές πρέπει να αποτελούνται από τουλάχιστον 15 ποδοσφαιριστές, κάτω των 23 ετών, ενώ κάθε ομάδα μπορεί να χρησιμοποιήσει και τρεις παίκτες, μεγαλύτερης ηλικίας. Ο περιορισμός αυτός, δεν ισχύει, στο γυναικείο τουρνουά.
Ιστορικά σημεία
Οι ρίζες του ποδοσφαίρου, χρονολογούνται πολλές χιλιάδες χρόνια πριν. Σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει, στην αρχαία Ελλάδα έπαιζαν ένα σπορ, που ελαφρώς μοιάζει με το μοντέρνο ποδόσφαιρο. Το ίδιο, λέγεται πως γινόταν και στην αρχαία Ρώμη. Την πατρότητα του παιχνιδιού πάντως, διεκδικούν οι Αγγλοι. Αν και τα πράγματα, δεν ήταν πάντα ρόδινα. Τον 14ο αιώνα, το ποδόσφαιρο ήταν τόσο δημοφιλές, που ο βασιλιάς Εδουάρδος ΙΙ, αποφάσισε στις 13 Απριλίου 1314 να απαγορεύσει το άθλημα.
Παρόμοιες απαγορεύσεις, υπήρξαν και τα επόμενα χρόνια στην Αγγλία, καθώς στόχος του βασιλιά Εδουάρδου ΙΙΙ (διάδοχος), ήταν να ασχοληθεί όλος ο κόσμος με την τοξοβολία, που θα χρησίμευε στους, κατά καιρούς, πολέμους.
Ότι κι αν έγινε όμως, το ποδόσφαιρο εξαπλώθηκε παγκοσμίως και όλοι το αγάπησαν αμέσως. Ομαδικά παιχνίδια, τα οποία περιλαμβάνουν επαφή της μπάλας με τα πόδια εμφανίζονται σε διάφορα μέρη του κόσμου εδώ και χιλιάδες έτη. Δείγματα τέτοιων παιχνιδιών είναι το «Tsu Chu», που εμφανίστηκε στην Κίνα τον 3ο και 2ο αιώνα π.Χ., το «Κemari» στην Ιαπωνία, το οποίο έκανε την εμφάνισή του 500 με 600 χρόνια αργότερα και παίζεται έως σήμερα, το αρχαίο ελληνικό παιχνίδι «Επίσκυρος» και το ρωμαϊκό «Ηarpastum».
Ο τελετουργικός και συμβολικός χαρακτήρας των παιχνιδιών αυτών ήταν έντονος. Στις περισσότερες περιπτώσεις η μπάλα αποτελούσε σύμβολο του ήλιου, ο οποίος έπρεπε να κατακτηθεί για να εξασφαλιστεί η γονιμότητα της γης και οι καλές σοδειές του έτους. Ωστόσο, η Αγγλία είναι η χώρα, όπου το Ποδόσφαιρο αναπτύχθηκε και εξελίχθηκε με την πάροδο των αιώνων. Από τον 8ο έως το 19ο αιώνα το παιχνίδι είχε τοπικό χαρακτήρα και παιζόταν με πολλές παραλλαγές ως προς τους κανονισμούς.
Στα τέλη του 19ου αιώνα, ναυτικοί του αγγλικού στόλου συνέβαλλαν στη διάδοση του Ποδοσφαίρου στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Το έτος 1863 σηματοδοτεί την αρχή της σύγχρονης περιόδου του Ποδοσφαίρου, καθώς ιδρύθηκε η Αγγλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, η οποία οκτώ χρόνια μετά την ίδρυσή της αριθμούσε 50 σωματεία ως μέλη. Η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (FIFΑ) ιδρύθηκε στο Παρίσι το Μάιο του 1904 από 7 μέλη: Γαλλία, Βέλγιο, Δανία, Ισπανία, Ολλανδία, Σουηδία και Ελβετία. Η αύξηση της δημοτικότητας του Ποδοσφαίρου παγκοσμίως είχε ως αποτέλεσμα και τη ραγδαία αύξηση των χωρών μελών της FIFA.
Σήμερα, η FIFA αριθμεί 204 μέλη. Το Ποδόσφαιρο εντάχτηκε ως άθλημα επίδειξης στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 1896 και ως επίσημο άθλημα το 1908 στο Λονδίνο. Το 1996 στην Ατλάντα αγωνίστηκαν για πρώτη φορά και γυναίκες. Μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984, η απαγόρευση συμμετοχής σε επαγγελματίες ποδοσφαιριστές είχε ως αποτέλεσμα την κυριαρχία των ομάδων της Ανατολικής Ευρώπης, όπου οι καλύτεροι αθλητές παρέμεναν ερασιτέχνες.
Με τη συμμετοχή όμως επαγγελματιών αθλητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες ξεκίνησαν συζητήσεις μεταξύ της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ) και της FIFA αναφορικά με τους όρους συμμετοχής των ποδοσφαιριστών. Ως αποτέλεσμα, θεσπίστηκαν κανονισμοί που προέβλεπαν συμμετοχή αθλητών συγκεκριμένων ηλικιών. Το γεγονός αυτό επέτρεψε σε χώρες τις Αφρικής να αναδείξουν τα πλούσια ποδοσφαιρικά τους ταλέντα.
Αναφορικά στους Ολυμπιακούς Αγώνες, η Ελλάδα εκπροσωπήθηκε το 1920 στην Αμβέρσα και το 1952 στο Ελσίνκι και το 2004 ως «οικοδέσποινα», χωρίς ωστόσο να διακριθεί.
Μεγάλες μορφές
Το Ποδόσφαιρο ως το δημοφιλέστερο άθλημα στον κόσμο έχει να επιδείξει πολλές σπουδαίες μορφές στη μακρόχρονη ιστορία του. Χαρακτηριστικοί αθλητές είναι ο Αλφρέντο ντι Στέφανο (Αργεντινή - Ισπανία), ο Ρεϊμόν Κοπά (Γαλλία), ο Φέρεντς Πούσκας (Ουγγαρία), ο οποίος κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1952, ο Λεβ Γιασίν (Σοβιετική Ένωση), ο οποίος κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1956, ο Ντίνο Τζοφ (Ιταλία), ο Πελέ (Βραζιλία), ο Μπόμπι Τσάρλτον (Αγγλία), ο Φραντς Μπεκενμπάουερ (Γερμανία), ο Γιόχαν Κρόιφ (Ολλανδία), ο Μισέλ Πλατινί (Γαλλία) και ο Ντιέγκο Μαραντόνα (Αργεντινή).
Χαρακτηριστικές εθνικές ομάδες με μακρά ποδοσφαιρική ιστορία είναι η Αγγλία, η Βραζιλία, η Αργεντινή, η Ιταλία, η Γερμανία, η Γαλλία. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες, παραδοσιακές δυνάμεις είναι η Ουγγαρία (πέντε Ολυμπιακά μετάλλια), η Γιουγκοσλαβία όταν ήταν ενωμένη (πέντε Ολυμπιακά μετάλλια), η Σοβιετική Ένωση (τέσσερα Ολυμπιακά μετάλλια).
Πίνακας μεταλλίων (συνολικά)
Άνδρες
Ουγγαρία: 5
Σοβιετική Ένωση: 5
Γιουγκοσλαβία: 5
Δανία: 4
Αγγλία: 3
Αργεντινή: 3
Ισπανία: 3
Πολωνία: 3
Αν. Γερμανία: 3
Ιταλία: 3
Σουηδία: 3
Βραζιλία: 3
Ολλανδία: 3
Ουρουγουάη: 2
Τσεχοσλοβακία: 2
Γαλλία: 2
Βέλγιο: 2
Βουλγαρία: 2
ΗΠΑ: 2
Καμερούν: 1
Καναδάς: 1
Νιγηρία: 1
Παραγουάη: 1
Αυστρία: 1
Ελβετία: 1
Γερμανία: 1
Γκάνα: 1
Δ. Γερμανία: 1
Ιαπωνία: 1
Νορβηγία: 1
Χιλή: 1
Γυναίκες
ΗΠΑ: 3
Νορβηγία: 2
Γερμανία: 2
Βραζιλία: 1
Κίνα: 1
Μία σύντομη αναδρομή στους Ολυμπιακούς Αγώνες από το 1896 μέχρι και το 2004, μας θυμίζει, τις ομάδες εκείνες που κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο. Όλα αυτά, εν αναμονή, του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού τουρνουά, που θα φιλοξενηθεί, από τις 6 έως τις 23 Αυγούστου σε πέντε πόλεις: το Πεκίνο (ο τελικός στη «Φωλιά του Πουλιού» και κάποιοι αγώνες στο «Στάδιο των Εργατών» και το Ολυμπιακό Κέντρο), τη Σανγκάη, την Τιανγίν, τη Σενγιάνγκ και το Κινχουανγκντάο. Στο τουρνουά των ανδρών θα αγωνισθούν 16 ομάδες, και στο αντίστοιχο των γυναικών 12.
Το 1896 στην Αθήνα, πήραν μέρος 3 ομάδες και η Δανία συνέτριψε την Ελλάδα, με 9-0. Πάντως, το άθλημα ήταν στο πρόγραμμα των αγώνων, ως σπορ επίδειξης, όπως και το 1900 στο Παρίσι (Αγγλία-Γαλλία 4-0) και το 1904 στο Τορόντο (Καναδάς- Σέντ Ρόους (ομάδα επιλέκτων) 4-0).
Στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου το 1908 ξεκίνησε ουσιαστικά η πορεία του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού τουρνουά, αφού εντάχθηκε επίσημα στο πρόγραμμα. Χρυσοί Ολυμπιονίκες οι Βρετανοί, που κέρδισαν στον τελικό τους Δανούς με 2-0.
Το 1912 στη Στοκχόλμη οι πρωταγωνιστές ήταν οι ίδιοι (Μεγάλη Βρετανία-Δανία 4-2). Στην Αμβέρσα το 1920 , Βέλγιο-Τσεχοσλοβακία 2-0.(Οι Τσέχοι, εγκατέλειψαν τον αγώνα στο 40', με παράπονα για την διαιτησία.) Το 1924 στο Παρίσι, η Ουρουγουάη κατακτά το χρυσό μετάλλιο, κερδίζοντας την Ελβετία με 3-0. Το 1928 στο Άμστερνταμ, η Ουρουγουάη νικά στον Λατινοαμερικάνικο τελικό την Αργεντινή με 2-1, ενώ το 1932 στο Λος Άντζελες, έχουμε την ιταλική επικράτηση, 2-1 επι της Αυστρίας, με το ίδιο ακριβώς σκηνικό να επαναλαμβάνεται, 4 χρόνια μετά στο Βερολίνο: Ιταλία-Αυστρία 2-1. Το 1948 , στο Λονδίνο, Σουηδία - Γιουγκοσλαβία, 3-1. Το 1952 στο Ελσίνκι, Ουγγαρία-Γιουγκοσλαβία 2-0. Η Σοβιετική Ένωση, κερδίζοντας με 1-0 την Γιουγκοσλαβία, κατακτά το χρυσό στους Ολυμπιακούς του 1956 στην Μελβούρνη.
Το 1960 στη Ρώμη, Γιουγκοσλαβία-Δανία 3-1, στο Τόκιο το 1964 Ουγγαρία-Τσεχοσλοβακία 2-1, ενώ οι Ούγγροι, κερδίζοντας την Βουλγαρία με 4-1 πήραν το χρυσό και το 1968 στο Μεξικό. Στο Μόναχο, το 1972 η Πολωνία νικά την Ουγγαρία 2-1 και στο Μόντρεαλ το 1976 η -τότε- Ανατολική Γερμανία την Πολωνία 3-1. Στην Μόσχα το 1980 και Τσεχοσλοβακία-Ανατολική Γερμανία 1-0, ενώ το 1984 στο Λος Άντζελες η Γαλλία επικράτησε της Βραζιλίας 2-0, σε μία διοργάνωση σταθμό, αφού για πρώτη φορά, επιτράπηκε η συμμετοχή επαγγελματιών ποδοσφαιριστών με την προϋπόθεση ότι δεν θα ξεπερνούν σε ηλικία τα 23 χρόνια και ότι δεν θα έχουν πάρει μέρος σε παγκόσμιο κύπελλο.
Το 1988 στην Σεούλ, η -τότε- Σοβιετική Ένωση νικά την Βραζιλία 2-1, στην παράταση., ενώ το 1992 στην Βαρκελώνη, η γηπεδούχος Ισπανία επικρατεί της Πολωνίας με 3-2. Στην Ατλάντα το 1996 συμπεριλήφθηκε στο επίσημο πρόγραμμα, και το γυναικείο ποδόσφαιρο. Η ομάδα των ΗΠΑ κέρδισε με 2-1 την Κίνα. Στο αντίστοιχο τουρνουά των ανδρών, η Νιγηρία νίκησε την Αργεντινή 3-2. Σε αυτούς τους Ολυμπιακούς, έλαβαν μέρος και ποδοσφαιριστές πού είχαν παίξει σε Μουντιάλ. Τέσσερα χρόνια πριν και συγκεκριμένα στο Σίδνεϊ, το Καμερούν πήρε το χρυσό από την Ισπανία στα πέναλτι (5-3, κ.α. 2-2), ενώ στις γυναίκες ο τελικός ήταν Νορβηγία-ΗΠΑ 3-2. Πριν από τέσσερα χρόνια, στην Αθήνα, ήταν η σειρά της Αργεντινής να πανηγυρίσει το πρώτο χρυσό μετάλλιό της (σε όλα τα αθλήματα) μετά από 52 χρόνια. Το κατάφερε η ποδοσφαιρική της ομάδα, με ηγέτη τον Κάρλος Τέβες και λίγες ώρες αργότερα ακολούθησε η φοβερή «παρέα» του Μάνου Τζινόμπιλι στο τουρνουά μπάσκετ.
Συνολικά σε 21 διοργανώσεις, 16 χώρες έχουν κατακτήσει, χρυσό μετάλλιο. Οι Ούγγροι έχουν 3 χρυσά, από δύο Μεγάλη Βρετανία, Ουρουγουάη, Ιταλία, Σοβιετική Ένωση, ενώ από ένα χρυσό έχουν κατακτήσει, το Βέλγιο, η Σουηδία, η Ανατολική Γερμανία, η Γιουγκοσλαβία, η Τσεχοσλοβακία, η Γαλλία, η Ισπανία, η Νιγηρία το Καμερούν, η Πολωνία και η Αργεντινή
Στο γυναικείο ποδόσφαιρο, οι ΗΠΑ, θεωρούνται η κορυφαία δύναμη, αφού έχουν κατακτήσει, το χρυσό το 1996 στην Ατλάντα και το 2004 στην Αθήνα, καθώς και το ασημένιο στο Σίδνευ, το 2000.
Η Νορβηγία, ήταν «χρυσή» το 2000 και χάλκινη το 1996. Στο ποδοσφαιρικό τουρνουά, οι αποστολές πρέπει να αποτελούνται από τουλάχιστον 15 ποδοσφαιριστές, κάτω των 23 ετών, ενώ κάθε ομάδα μπορεί να χρησιμοποιήσει και τρεις παίκτες, μεγαλύτερης ηλικίας. Ο περιορισμός αυτός, δεν ισχύει, στο γυναικείο τουρνουά.
Ιστορικά σημεία
Οι ρίζες του ποδοσφαίρου, χρονολογούνται πολλές χιλιάδες χρόνια πριν. Σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει, στην αρχαία Ελλάδα έπαιζαν ένα σπορ, που ελαφρώς μοιάζει με το μοντέρνο ποδόσφαιρο. Το ίδιο, λέγεται πως γινόταν και στην αρχαία Ρώμη. Την πατρότητα του παιχνιδιού πάντως, διεκδικούν οι Αγγλοι. Αν και τα πράγματα, δεν ήταν πάντα ρόδινα. Τον 14ο αιώνα, το ποδόσφαιρο ήταν τόσο δημοφιλές, που ο βασιλιάς Εδουάρδος ΙΙ, αποφάσισε στις 13 Απριλίου 1314 να απαγορεύσει το άθλημα.
Παρόμοιες απαγορεύσεις, υπήρξαν και τα επόμενα χρόνια στην Αγγλία, καθώς στόχος του βασιλιά Εδουάρδου ΙΙΙ (διάδοχος), ήταν να ασχοληθεί όλος ο κόσμος με την τοξοβολία, που θα χρησίμευε στους, κατά καιρούς, πολέμους.
Ότι κι αν έγινε όμως, το ποδόσφαιρο εξαπλώθηκε παγκοσμίως και όλοι το αγάπησαν αμέσως. Ομαδικά παιχνίδια, τα οποία περιλαμβάνουν επαφή της μπάλας με τα πόδια εμφανίζονται σε διάφορα μέρη του κόσμου εδώ και χιλιάδες έτη. Δείγματα τέτοιων παιχνιδιών είναι το «Tsu Chu», που εμφανίστηκε στην Κίνα τον 3ο και 2ο αιώνα π.Χ., το «Κemari» στην Ιαπωνία, το οποίο έκανε την εμφάνισή του 500 με 600 χρόνια αργότερα και παίζεται έως σήμερα, το αρχαίο ελληνικό παιχνίδι «Επίσκυρος» και το ρωμαϊκό «Ηarpastum».
Ο τελετουργικός και συμβολικός χαρακτήρας των παιχνιδιών αυτών ήταν έντονος. Στις περισσότερες περιπτώσεις η μπάλα αποτελούσε σύμβολο του ήλιου, ο οποίος έπρεπε να κατακτηθεί για να εξασφαλιστεί η γονιμότητα της γης και οι καλές σοδειές του έτους. Ωστόσο, η Αγγλία είναι η χώρα, όπου το Ποδόσφαιρο αναπτύχθηκε και εξελίχθηκε με την πάροδο των αιώνων. Από τον 8ο έως το 19ο αιώνα το παιχνίδι είχε τοπικό χαρακτήρα και παιζόταν με πολλές παραλλαγές ως προς τους κανονισμούς.
Στα τέλη του 19ου αιώνα, ναυτικοί του αγγλικού στόλου συνέβαλλαν στη διάδοση του Ποδοσφαίρου στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Το έτος 1863 σηματοδοτεί την αρχή της σύγχρονης περιόδου του Ποδοσφαίρου, καθώς ιδρύθηκε η Αγγλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, η οποία οκτώ χρόνια μετά την ίδρυσή της αριθμούσε 50 σωματεία ως μέλη. Η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (FIFΑ) ιδρύθηκε στο Παρίσι το Μάιο του 1904 από 7 μέλη: Γαλλία, Βέλγιο, Δανία, Ισπανία, Ολλανδία, Σουηδία και Ελβετία. Η αύξηση της δημοτικότητας του Ποδοσφαίρου παγκοσμίως είχε ως αποτέλεσμα και τη ραγδαία αύξηση των χωρών μελών της FIFA.
Σήμερα, η FIFA αριθμεί 204 μέλη. Το Ποδόσφαιρο εντάχτηκε ως άθλημα επίδειξης στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 1896 και ως επίσημο άθλημα το 1908 στο Λονδίνο. Το 1996 στην Ατλάντα αγωνίστηκαν για πρώτη φορά και γυναίκες. Μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984, η απαγόρευση συμμετοχής σε επαγγελματίες ποδοσφαιριστές είχε ως αποτέλεσμα την κυριαρχία των ομάδων της Ανατολικής Ευρώπης, όπου οι καλύτεροι αθλητές παρέμεναν ερασιτέχνες.
Με τη συμμετοχή όμως επαγγελματιών αθλητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες ξεκίνησαν συζητήσεις μεταξύ της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ) και της FIFA αναφορικά με τους όρους συμμετοχής των ποδοσφαιριστών. Ως αποτέλεσμα, θεσπίστηκαν κανονισμοί που προέβλεπαν συμμετοχή αθλητών συγκεκριμένων ηλικιών. Το γεγονός αυτό επέτρεψε σε χώρες τις Αφρικής να αναδείξουν τα πλούσια ποδοσφαιρικά τους ταλέντα.
Αναφορικά στους Ολυμπιακούς Αγώνες, η Ελλάδα εκπροσωπήθηκε το 1920 στην Αμβέρσα και το 1952 στο Ελσίνκι και το 2004 ως «οικοδέσποινα», χωρίς ωστόσο να διακριθεί.
Μεγάλες μορφές
Το Ποδόσφαιρο ως το δημοφιλέστερο άθλημα στον κόσμο έχει να επιδείξει πολλές σπουδαίες μορφές στη μακρόχρονη ιστορία του. Χαρακτηριστικοί αθλητές είναι ο Αλφρέντο ντι Στέφανο (Αργεντινή - Ισπανία), ο Ρεϊμόν Κοπά (Γαλλία), ο Φέρεντς Πούσκας (Ουγγαρία), ο οποίος κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1952, ο Λεβ Γιασίν (Σοβιετική Ένωση), ο οποίος κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1956, ο Ντίνο Τζοφ (Ιταλία), ο Πελέ (Βραζιλία), ο Μπόμπι Τσάρλτον (Αγγλία), ο Φραντς Μπεκενμπάουερ (Γερμανία), ο Γιόχαν Κρόιφ (Ολλανδία), ο Μισέλ Πλατινί (Γαλλία) και ο Ντιέγκο Μαραντόνα (Αργεντινή).
Χαρακτηριστικές εθνικές ομάδες με μακρά ποδοσφαιρική ιστορία είναι η Αγγλία, η Βραζιλία, η Αργεντινή, η Ιταλία, η Γερμανία, η Γαλλία. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες, παραδοσιακές δυνάμεις είναι η Ουγγαρία (πέντε Ολυμπιακά μετάλλια), η Γιουγκοσλαβία όταν ήταν ενωμένη (πέντε Ολυμπιακά μετάλλια), η Σοβιετική Ένωση (τέσσερα Ολυμπιακά μετάλλια).
Πίνακας μεταλλίων (συνολικά)
Άνδρες
Ουγγαρία: 5
Σοβιετική Ένωση: 5
Γιουγκοσλαβία: 5
Δανία: 4
Αγγλία: 3
Αργεντινή: 3
Ισπανία: 3
Πολωνία: 3
Αν. Γερμανία: 3
Ιταλία: 3
Σουηδία: 3
Βραζιλία: 3
Ολλανδία: 3
Ουρουγουάη: 2
Τσεχοσλοβακία: 2
Γαλλία: 2
Βέλγιο: 2
Βουλγαρία: 2
ΗΠΑ: 2
Καμερούν: 1
Καναδάς: 1
Νιγηρία: 1
Παραγουάη: 1
Αυστρία: 1
Ελβετία: 1
Γερμανία: 1
Γκάνα: 1
Δ. Γερμανία: 1
Ιαπωνία: 1
Νορβηγία: 1
Χιλή: 1
Γυναίκες
ΗΠΑ: 3
Νορβηγία: 2
Γερμανία: 2
Βραζιλία: 1
Κίνα: 1
