Όταν ο Άλεξ Ζανάρντι έχασε τα πόδια του σε αγώνα του πρωταθλήματος C.A.R.T το 2011 στο Λάουσιτζρινγκ, ευχαρίστησε πρώτα τον Θεό γιατί τον κράτησε ζωντανό και έβαλε στόχο να τρέξει ξανά σε αγώνες.

Τα κατάφερε και μάλιστα φέτος έχει συμβόλαιο με την BMW στο πρωτάθλημα "Blancpain GT Sprint Series". Τα τελευταία χρόνια κοιταζει πέρα από τα αυτοκίνητα, τερμάτισε στο Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης το 2007, κατέκτησε δύο χρυσά μετάλλια στην ποδηλασία δρόμου το 2012 στους Παραολυμπιακούς Αγώνες και έθεσε τον επόμενο στόχο.

Να λάβει μέρος σε αγώνα τριάθλου Ironman, προπονήθηκε και συμμετείχε στο δυσκολότερο όλων, στη Χαβάη! Ο 47χρονος Ιταλός κατετάγη 247ος σε σύνολο 2,187 αθλητών που τερμάτισαν! Παλιότερα πανηγύριζε τις νίκες του, κάνοντας donuts.

Το σημαντικό είναι ότι τερμάτισε σε χρόνο μικρότερο των 10 ωρών, το στόχο που είχε θέσει. Κάλυψε τη συνολική απόσταση των 226.255 χιλιομέτρων σε εννιά ώρες, 47 λεπτά και 14 δευτερολεπτα. Ο νικητής, ο Γερμανός Σεμπάστιαν Κλένλε έκανε 8 ώρες, 14 λεπτά και 18 δευτερόλεπτα.

Ο Ζανάρντι έπρεπε να χρησιμοποιήσει μόνο τα χέρια του, ένας από τους δέκα αθλητές με κινητική αναπηρία που συμμετείχαν. Αγωνίστηκε στην ποδηλασία με το handbike, στο τρέξιμο χρησιμοποίησε το αναπηρικό καροτσάκι, ενώ στην κολύμβηση είχε να βασιστεί μόνο στα χέρια του.

" Θα κρατήσω αυτή τη μέρα για πάντα στην καρδιά μου. Είμαι υπερήφανος για το αποτέλεσμα. Μπορείτε να φανταστείτε πως ο πρώτος αγώνας τριάθλου μου ήταν στο Κόνα; Είναι σαν να λες "ωραία, μου αρέσουν τα αυτοκίνητα, θα κάνω έναν αγώνα και σκέφτομαι το Grand Prix στη Μόντσα.

Τα τελευταία 300 μέτρα άξιζαν τα πάντα. Δεν γνωρίζω αν οι υπόλοιποι είχαν την ίδια υποστήριξη από τους θεατές, αλλά όταν διέσχισα τη γραμμή του τερματισμού, να σας πω πως δεν έχω ξαναζήσει κάτι τέτοιο. Ήταν απίστευτο. Σχεδόν έβαλα τα κλάματα. Δεν είμαι πολύ ευαίσθητος σε αυτά τα θέματα, αλλά αυτό ήταν ξεχωριστό".

Δέχθηκε κλωτσιές στο νερό, έχασε τον αναπνευστήρα του, πήγε να πέσει δύο φορές στην ποδηλασία εξαιτίας του δυνατού ανέμου σε μια απόσταση 180 χιλιομέτρων που του φάνηκε ατέλειωτη. Ακόμα και το τρέξιμο που του φαινόταν ευκολότερο, αποδείχθηκε Γολγοθάς γιατί ο ιδρώτας έπεφτε στις ρόδες, τα γάντια δεν είχαν τριβή και τα χέρια του γλυστρούσαν. " Οι κυρίες το πλάι του δρόμου μου φώναζαν πως είμαι έμπνευση, αλλά εγώ είχα ιδρώσει και δεν μπορούσα να κινήσω γρήγορα τα χέρια μου".

"Τότε άκουσα τον εκφωνητή να λέει, Αλεσάντρο Ζανάρντι, είσαι ένας Ironman! Συγκινήθηκα, όπως δεν έχω συγκινηθεί στη ζωή μου".

Πρόκειται για έναν άνθρωπο που καθήλωσε το αμερικανικό κοινό τα χρόνια που αγωνίστηκε στο C.A.R.T. και έχει κάνει ένα από τα θεαματικότερα προσπεράσματα στην ιστορία των αγώνων αυτοκινήτων στην Corkscrew, τη θρυλική στροφή της Λαγκούνα Σέκα.

Εξασφάλισε μια δεύτερη ευκαιρία να αγωνιστεί στη Φόρμουλα 1 με τη Williams σε ένα σπορ που σπάνια δίνονται δεύτερες ευκαιρίες. Το γεγονός ότι δεν κατάφερε να δώσει κάτι στον σερ Φρανκ Γουίλιαμς πιστεύει πως είναι η μεγαλύτερη αποτυχία της καριέρας του. Επέστρεψε στο C.A.R.T για να δοκιμάσει ξανά, αλλά τον Σεπτέμβριο του 2001 έμεινε ανάπηρος.

Δύο χρόνια μετά ξαναβρέθηκε πίσω από το τιμόνι ενός αγωνιστικού αυτοκινήτου. Το επόμενο σαββατοκύριακο δεν έχει Ironman, αλλά ο Ζανάρντι θα αγωνιστεί με την BMW Z4 στο Ζόλντερ. Αξίζει να παρακολουθήσετε την πορεία αυτού του σπουδαίου χαρακτήρα.