Ο θάνατος του Αλέξανδρου Νικολαΐδη σε ηλικία 42 ετών ήταν ένα γερό χτύπημα στο στομάχι για τον ελληνικό αθλητισμό, που έχασε έναν από τους πλέον επιφανείς αθλητές του, έναν άνθρωπο που σημάδεψε όσο λίγοι το Τάε Κβον Ντο με τα δύο αργυρά Ολυμπιακά του μετάλλια.

Το πρώτο από αυτά τα μετάλλια το κατέκτησε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004. Τέσσερα χρόνια μετά τον σοβαρό τραυματισμό του στον προημιτελικό των Ολυμπιακών Αγώνων του Σίδνεϊ το 2000 όταν έσπασε το πόδι του, ο Έλληνας πρωταθλητής έφτασε μέχρι τον τελικό στην κατηγορία +80 κιλών. Εκεί, μπροστά σε 8.000 φιλάθλους που τον αποθέωναν, πάλεψε για το χρυσό μετάλλιο με αντίπαλο τον Νοτιοκορεάτη Ντάε Σουνγκ Μουν.

Σε μία υπέροχη ατμόσφαιρα, ο Νικολαΐδης ήθελε να τα δώσει όλα. Περίπου 1.5 λεπτό πριν από το τέλος του πρώτου γύρου ωστόσο, ο Μουν κατάφερε με μία γυριστή κλωτσιά να βρει στο πρόσωπο τον Έλληνα πρωταθλητή, ο οποίος έπεσε ζαλισμένος στο ταπί, "παγώνοντας" το γήπεδο. Ο Νικολαΐδης προσπάθησε να σηκωθεί, αλλά ήταν ζαλισμένος. Είχε μόλις ηττηθεί με νοκ-άουτ, με τον κόσμο να γιουχάρει τον Μουν, που πανηγύριζε την δίκαιη νίκη του. Αυτός ο αγώνας όμως δεν θα τελείωνε με μία τέτοια μουτζούρα. Αντιθέτως, έμελλε να τελειώσει με μία ιστορική στιγμή.

Ο Μουν ολοκλήρωσε τον γύρο του θριάμβου και κατόπιν πήγε στον Νικολαΐδη. Σήκωσε τα χέρια του αργυρού Ολυμπιονίκη ψηλά μέσα σε αποθέωση, χρίζοντάς τον νικητή. Ο Νικολαΐδης όμως δεν το δέχθηκε και έδειχνε τον αντίπαλό του. Λίγο αργότερα, οι δύο αντίπαλοι αγκαλιάστηκαν, σε μία από τις πιο όμορφες στιγμές των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.

Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης δεν κατέκτησε το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο εκείνη την ημέρα. Μαζί με τον αντίπαλό του όμως κατέκτησαν κάτι σημαντικότερο: Δίδαξαν το νόημα των Ολυμπιακών Αγώνων.

Δείτε το VIDEO με τον τελικό και τις αντιδράσεις του κόσμου και των δύο αθλητών: