Bye bye London!
Με ολίγη από καλή βρετανική μουσική και με τον Πελέ να φοράει ξανά τη φανέλα με το Νο10 έπεσε η αυλαία των 30ων Ολυμπιακών Αγώνων. Ραντεβού στο Ρίο ντε Τζανέιρο σε τέσσερα χρόνια.
" Πάντα να κοιτάς τη χαρούμενη πλευρά της ζωής", μας υπενθύμισαν οι καλύτεροι αθλητές της γης τις προηγούμενες 17 ημέρες στους 30ους Ολυμπιακούς Αγώνες και μας τραγούδησε ο Έρικ Ίντλ των Monty Python στην καλύτερη στιγμή της τελετής λήξης στο Ολυμπιακό Στάδιο του Λονδίνου.
Από την άλλη το θέαμα της τελετής λήξης μας έκανε να νιώσουμε τυχεροί που ευτυχώς οι Ολυμπιακοί Αγώνες διεξάγονται κάθε τέσσερα χρόνια, μετά την ανελέητη βρετανική επίθεση... κουλτούρας που δεχθήκαμε κατά τη διάρκεια της μαραθώνιας τελετής λήξης.
Ο Ντάνι Μπόιλ έδωσε τη σκυτάλη της δημιουργίας στον χορογράφο Κιμ Γκάβιν και μάλλον του έδωσε την ίδια συμβουλή: Σκίσε το σενάριο! Η καμπάνα του Big Ben που ήχησε στο ξεκίνημα της βραδιάς δεν μας προετοίμασε για το τι θα ακολουθούσε.
Στο πρώτο δίωρο του προγράμματος... απολαύσαμε τους Pet Shop Boys, την Άνι Λένοξ να τραγουδούν playback και τις Spice Girls να μην μπορούν να κάνουν ούτε αυτό. Την εντυπωσιακή Ναόμι Κάμπελ να κάνει πασαρέλα και να βάζει τα γυαλιά στην Κέιτ Μος και μοντέλα με τα μισά της χρόνια σε μια παρουσίαση της βρετανικής μόδας.
Η βραδιά διασώθηκε με την εμφάνιση του Τζον Λένον στη γιγαντοοθόνη να μας τραγουδάει το Imagine και μικρά παιδιά να σχηματίζουν με κουτιά τη μορφή του. Ακόμα ένας μεγάλος απών, ο Φρέντι Μέρκιουρι ηλέκτρισε την ατμόσφαιρα προτού τα εναπομείναντα μέλη των Queen δώσουν το μικρόφωνο στην τραγουδίστρια Jessie J για να... προσπαθήσει να ερμηνεύσει το "We will rock you".
Η Ουγκάντα και ο Ρογκ
Ο Σπύρος Γιαννιώτης, τον οποίο δεν μας έκανε την τιμή να μας δείξει ο τηλεσκηνοθέτης, οδήγησε όλους τους αθλητές στο Ολυμπιακό Στάδιο στη μαζική (σ.σ. από το 1956 στη Μελβούρνη) είσοδο των αθλητών.
Ωστόσο δεν πρέπει να υπήρξε αθλητής που να μη ζήλεψε τον Στίβεν Κίπροτιτς, τον χρυσό Ολυμπιονίκη στο Μαραθώνιο, ο οποίος παρέλαβε το χρυσό μετάλλιο του για την Ουγκάντα υπό τα βλέμματα των καλύτερων αθλητών στον κόσμο και 80,000 θεατών. Κι ας έσπευσε να ευχαριστήσει το κοινό προτού να ολοκληρωθεί η ανάκρουση του εθνικού ύμνου της πάλαι ποτέ αποικίας.
Την τιμητική τους είχαν και οι χιλιάδες εθελοντές, τη συμβολή των οποίων επαίνεσε ο πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής, Σεμπάστιαν Κόε. Ο... υποψήφιος πρόεδρος της παγκόσμιας ομοσπονδίας στίβου (IAAF) ή της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ) ευχαρίστησε τους κατοίκους του Λονδίνου και τους εργάτες που δούλεψαν ακατάπαυστα για την κατασκευή των ολυμπιακών έργων.
"You made London!", τους είπε συγκινημένος πριν γνωρίσει την αποθέωση και κάνει πίσω για να δώσει το λόγο στον Ζακ Ρογκ. Εν αντιθέσει με τον ενθουσιώδη Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ ο πρόεδρος της ΔΟΕ δεν ξεχνάει τη βελγική καταγωγή του και τη συντηρητικότητα του χαρακτήρα του. Η πολυπόθητη φράση "αυτοί είναι οι καλύτεροι Ολυμπιακοί Αγώνες" δεν βγήκε από τα χείλη του προς μεγάλη απογοήτευση των Βρετανών θεατών.
Το σβήσιμο της φλόγας και η σκυτάλη στη Βραζιλία
Η εμφάνιση ενός γιγαντιαίου φοίνικα πάνω από τον ολυμπιακό βωμό συνοδεύτηκε μουσικά από τους Take That και την ερμηνεία ενός μπαλέτου (σ.σ. ο δημιουργός της βραδιάς υπήρξε χορευτής κλασικού μπαλέτου στα νιάτα του). Είχε έρθει της φλόγας να σβήσει για... δεύτερη φορά στο Ολυμπιακό Στάδιο με αυτές τις δάδες που είχαν δημιουργήσει ένα πύρινο μπουκέτο, να ανοίγουν και να σβήνουν, όταν πια η κάθοδος ολοκληρώθηκε.
Και πριν πιάσει κατάθλιψη τους θεατές, παλιοί και νέοι είχαν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν τους Who, την έκπληξη των διοργανωτών. Τα πυροτεχνήματα φώτισαν το λονδρέζικο ουρανό πριν πέσει το απόλυτο σκοτάδι.
Τη σκυτάλη παρέλαβε το Ρίο ντε Τζανέιρο και ας ευχηθούμε πως το θέαμα που θα παρουσιάσουν στην τελετή έναρξης δεν θα έχει σχέση με το οκτάλεπτο σόου που είχαν ετοιμάσει. Ευτυχώς η σπορ εμφάνιση του Πελέ με το Νο10 στην πλάτη, έσωσε τα προσχήματα.
Εν κατακλείδι πέρα από τον Μο Φάρα, τη Τζέσικα Ένις, τον Γιουσέιν Μπολτ, τον Μάικλ Φελπς, τον Ντέιβιντ Ρουντίσα, τον χαμογελαστό Ηλία Ηλιάδη κτλ, ο πραγματικός πρωταγωνιστής των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν η βρετανική σημαία!
Παρά τις διαφορές τους όλοι οι Βρετανοί ενώθηκαν κάτω από μια Union Jack ίσως για τελευταία φορά με τόσο έντονο τρόπο. Άλλωστε, η βρετανική σημαία υπήρξε και ο καμβάς πάνω στον οποίο στήθηκε ολόκληρη η τελετή λήξης. Πρωταγωνίστρια από την αρχή μέχρι και το τέλος.