O Boomer Robert είναι τριών μηνών και είναι ήδη star. Ο λογαριασμός του στο Instagram έχει 326.000 followers και έχει κάνει μόλις 30 post. Eκείνος ακολουθεί τέσσερις, που θα έλεγες και ότι είναι τα μέλη της οικογενείας του -με τη ευρύτερη, την ουσιαστική, έννοια του όρου. Ακολουθεί την Juno (τη σκυλίτσα του, το όνομα της οποίας στα ελληνικά είναι Γιούνο -κύρια ρωμαϊκή θεότητα, αντίστοιχη με τη... δική μας Ήρα, Ολυμπιονίκης και βασίλισσα των θεών... και νονά του Ιουνίου), τον Coach Bowman, προπονητή κολύμβησης, CEO στο North Baltimore Aquatic Club και μέντορα του κορυφαίου κολυμβητή στον πλανήτη), την Nicole Michele Johnson (τη μητέρα του) και τον Michael Phelps.

Τύπος που ο Boomer Robert ξέρει, προς το παρόν, ως "μπαμπά". Για όλον τον άλλον πλανήτη είναι ενδεχομένως ο καλύτερος Ολυμπιονίκης, όλων των εποχών. Για να μη σου πω ότι είναι και ο καλύτερος αθλητής όλων των εποχών. Σίγουρα είναι ο πρώτος και μοναδικός κολυμβητής, με 4 Ολυμπιακά μετάλλια στο ίδιο αγώνισμα.

Όταν αναζητούσε το ζευγάρι όνομα για το πρώτο του παιδί, ο πατέρας σκέφτηκε πως " θα ήθελα να 'χει κάτι διαφορετικό και cool". Διάλεξε λοιπόν, το Boomer και... για να το ισορροπήσει έβαλε και το Robert, ως middle name. Επιλογή ουδόλως τυχαία. Είναι το όνομα του ανθρώπου που προπονεί τον Phelps απ' όταν ήταν 11 χρόνων, Bob Bowman και της γιαγιάς του, Roberta. Ο μικρός φυσικά και έχει ξεκινήσει την κολύμβηση -τηρουμένων των αναλογιών, πάντα.

Ο αθλητής που... αν ήταν χώρα θα βρισκόταν στο Νο39 των πίνακα των χρυσών μεταλλίων (με 22 και τον ίδιο να λέει "αυτά είναι πολλά μετάλλια. Είναι τρελό!" ), στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων ζει στο Ρίο την πιο ευτυχισμένη περίοδο της ζωής του. Ή τουλάχιστον αυτό καταλαβαίνουν όσοι τον βλέπουν να κάνει τα back to back ρεκόρ κατάκτησης μεταλλίων, μπροστά στο παιδί του. Πριν δυο χρόνια δεν φανταζόταν καν πως θα αγωνιστεί ξανά σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Πόσω μάλλον, ότι θα είναι τόσο ευλογημένος, ώστε να κάνει αυτόν τον... τελευταίο χορό παρέα με την οικογένεια του και το γιο του, με τη ζωή του κορυφαίου κολυμβητή να αλλάζει άρδην από την πρώτη φορά που πήρε το μωρό του, στην αγκαλιά του.

Τότε ήταν που άφησε οριστικά πίσω του την κατάθλιψη, την άρνηση του να ζήσει, τις σκέψεις για αυτοκτονία Όσα τον στοίχειωναν από παιδί και λίγο έλειψε να τον καταστρέψουν το βράδυ της 29ης Σεπτεμβρίου, του 2014. Όταν ένιωσε να πατά ξανά στα πόδια του, μίλησε για τις πιο σκοτεινές ημέρες του στο Sports Illustrated. Δεν κράτησε κάτι για τον εαυτό του. Τα είπε όλα και με αυτόν τον τρόπο ενδεχομένως να τα ξόρκισε. Η αφήγηση ξεκίνησε από το φθινόπωρο του 2014, οπότε "βυθίστηκε" στον καναπέ του σπιτιού του στη Baltimore, φοβισμένος και λυπημένος. Αμήχανος για τη συμπεριφορά του, με το μέλλον του να είναι αβέβαιο.

Είχαν προηγηθεί τρεις Ολυμπιακοί αγώνες, κατά τη διάρκεια των οποίων είχε κατακτήσει 18 χρυσά μετάλλια και 22 στο σύνολο και έκανε τις τηλεοπτικές μεταδόσεις της κολύμβησης, must. Εκατομμύρια τηλεθεατές παρατούσαν ό,τι έκαναν, για να συντονιστούν με τις κούρσες του. Να παρακολουθήσουν το "φαινόμενο". Μάθαμε κάθε λεπτομέρεια της καθημερινότητας του. Από το πρόγραμμα των προπονήσεων του έως το φαγητό που έπρεπε να καταναλώνει καθημερινά (πολλές χιλιάδες θερμίδων, για να μπορεί να ανταποκριθεί στη ρουτίνα του).

Το 2000 ήταν το "θαύμα" -μόλις 15 χρόνων έγινε ο νεαρότερος κολυμβητής που κατέρριψε παγκόσμιο ρεκόρ-, το 2004 είχε γίνει ο "εξαιρετικός αθλητής, που ωστόσο δεν είναι τέλειος" και το 2008 ήταν πια ο "ανίκητος". Το 2012 υπήρχε μόνο μια λέξη... διαθέσιμη να τον χαρακτηρίσει επαρκώς. Το "θρύλος". Στο Πεκίνο δεν έχασε τον αριθμό των μεταλλίων, αλλά ήταν αξιοπρεπέστατος.

"Η ζωή του είχε γίνει αμερικανικό αθλητικό όνειρο, που όλοι μπορούσαν να δουν στην τηλεόραση. Ένα αδύνατο παιδί, με μεγάλα πόδια και μεγάλα αυτιά είχε εξελιχθεί σε μια μηχανή κατάκτησης χρυσών για τις ΗΠΑ, μέσα από ατελείωτους γύρους και με τη βοήθεια ενός έξυπνου προπονητή". Από το πρώτο ντοκιμαντέρ που έγινε και τον αφορούσε, υπήρχε η επισήμανση ότι " ποτέ δεν συμβιβάστηκε με το διαζύγιο των γονιών του, όταν ήταν 9". Είχε βρει μια γυναίκα να αγαπήσει και την είχε χάσει, ενώ είχε ανοίξει την αγκαλιά του για πολλούς περισσότερους ανθρώπους από εκείνους που τελικά ανταποκρίνονταν στην έννοια του φίλου. Του πραγματικού, του ανιδιοτελούς. " Κοιτάω πίσω τώρα και βλέπω πως ζούσα σε μια φούσκα, για πολλά χρόνια", είχε εξηγήσει.

Αυτή η "φούσκα" έγινε ένα χρυσό κλουβί στο οποίο είχε βάλει τον εαυτό του. Δεν περνούσε καλά, αλλά δεν άφηνε πολύ ελεύθερο χρόνο για να έλθει αντιμέτωπος με τον Michael, να σκεφτεί, να συμφιλιωθεί με με "πληγές" του παρελθόντος, να τις "κλείσει". Το βράδυ της Δευτέρας, 29 Σεπτεμβρίου του 2014, όπως οδηγούσε από το σπίτι του στο Horsehoe Casino, στο λιμάνι της γενέτειρας του (Baltimore), τον σταμάτησε ένας αστυνομικός.

Ήταν 1.40 τα ξημερώματα και είχε υπερβεί (στο 100%) το όριο ταχύτητας. Το όργανο παρατήρησε πως ήταν νευρικός. Έκανε δυο αλκοτέστ. Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Του απευθύνθηκαν οι κατηγορίες για οδήγηση σε κατάσταση μέθης, υπέρβαση του ορίου ταχύτητας και παραβίαση των διπλών λωρίδων. Η δικάσιμος ορίστηκε για τον Δεκέμβριο, οπότε δήλωσε ένοχος. Εξυπακούεται πως η είδηση "ταξίδεψε" σε όλον τον πλανήτη, σε μηδενικό χρόνο, μαζί με ένα review προηγούμενων παραστρατημάτων του και την επισήμανση πως "έχει γίνει σαν "μπαλόνι", από τα κιλά που είχε πάρει. Είχε εγκαταλείψει τον εαυτό του.

Όταν ήταν 19 λίγο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, είχε συλληφθεί γιατί οδηγούσε, ενώ ήταν σε διαταραχή. Το 2009 τιμωρήθηκε από την ομοσπονδία των ΗΠΑ, μετά τη φωτογραφία που είχαν δημοσιευθεί σε εφημερίδα της Μεγάλης Βρετανίας, στην οποία έκανε χρήση χασίς. Η σύλληψη του 2014 ήταν η τρίτη. Ήταν και η πιο σοβαρή. Η μητέρα του, Debbie, η οποία προεδρεύει του ιδρύματος που ελέγχει τα δημόσια σχολεία της Baltimore, έμαθε τα μαντάτα από ένα τηλεφώνημα του εκπροσώπου του γιου της, Pete Carlisle. "Ακούμπησα το κεφάλι μου, στο γραφείο που είχα μπροστά μου και σκεφτόμουν "όχι Θεέ μου πάλι τα ίδια". Δεν μπορούσα να αντέξω το πόσο σκληρός θα είναι πάλι ο κόσμος με το παιδί μου".

Ο πατέρας του, Fred ο οποίος υπηρέτησε για 28 χρόνια τις αρχές του Maryland State (παραιτήθηκε το 2003, για να γίνει δάσκαλος οδηγών), ενημερώθηκε από ένα φίλο του στην υπηρεσία που έλεγχε τις μετακινήσεις, ο οποίος είχε δει τη σύλληψη στο σύστημα. " Ρώτησα αν ο Michael είναι καλά. Όταν μου είπαν πως είναι ΟΚ, ζήτησα τις λεπτομέρειες. Δεν μπορούσα να τις πιστέψω". Ο ατζέντης του είχε καλέσει και τον Bob Bowman, ο οποίος ομολόγησε πως " για καιρό ζούσα με το φόβο πως μια μέρα θα λάβω τηλεφώνημα που θα με ενημερώνει πως ο Michael έχει πάθει κάτι. Ειλικρινά, έτσι όπως ζούσε κάποια στιγμή θα σκότωνε τον εαυτό του. Δεν εννοώ πως θα αυτοκτονούσε, αλλά θα μπορούσε να πάθει χειρότερα οδηγώντας μεθυσμένος ή υπό την επήρεια άλλων ουσιών".

Ο Phelps ζήτησε συγγνώμη, μέσω ανακοίνωσης προς τον Τύπο, την ημέρα που πήγαν στο σπίτι του η μητέρα του, οι αδελφές του, ο μάνατζερ του και οι πιο παλιοί του φίλοι. Πήγε και η Nicole Johnson, η κοπέλα με την οποία διατηρούσε για δεσμό από το 2008, για να χωρίσουν 1-2 φορές, πριν... επιστρέψει δριμύτερος το 2013, για να της ζητήσει να τον παντρευτεί. Όχι. Ο πατέρας δεν εμφανίστηκε. Ήταν μια περίοδος που οι σχέσεις τους ήταν κακές.

"Δεν ήθελα να ζήσω άλλο"

Ενώπιον των πιο δικών του ανθρώπων, αναγνώρισε ότι είχε πρόβλημα. Έδειχνε όμως,να φοβάται τις συνέπειες. " Ήταν άσχημα", είχε ενημερώσει η αδελφή του, Shea, " μπορούσες να δεις πως ζει υπό το βάρος των συνεπειών που είχαν οι πράξεις του. Ήξερε πως υπάρχουν παιδιά που τον βλέπουν ως είδωλο, ότι είχε ένα ίδρυμα και είχε απογοητεύσει τους πάντες".

Έξω από το σπίτι του υπήρχαν αμέτρητοι δημοσιογράφοι και τηλεοπτικά συνεργεία, που δεν κουνούσαν ρούπι όλο το 24ωρο. Δεν κατάφεραν όμως, να "κλέψουν" μια φωτογραφία. " Δεν πήγαινα πουθενά. Ήμουν πραγματικά σε ένα σκοτεινό μέρος. Δεν ήθελα να ζήσω άλλο". Η ομάδα υποστήριξης που δημιουργήθηκε αυτόκλητα, ήταν που τον έπεισε να μπει σε κέντρο αποτοξίνωσης.

" Είχε μια μοναδική ζωή, γεμάτη προκλήσεις και καταφανέστατα έδινε μια μάχη", ήταν τα λόγια του εκπροσώπου του, " αυτή ήταν μια ευκαιρία για εκείνον να αποκτήσει κάποια από τα εργαλεία που χρειαζόταν, για να διαχειριστεί τη ζωή του". Όλοι ήταν αυστηροί μαζί του. Ειλικρινείς. Δεν άμβλυναν το πρόβλημα. Αντιθέτως, του το ανέλυαν με τον πιο σκληρό, πιο κατατοπιστικό τρόπο, πριν καταλήξουν στο ότι "μπορείς να τα καταφέρεις". Ακόμα και αν εκείνος επαναλάμβανε διαρκώς, πως δεν έχει δύναμη για τίποτα.

" Δεν ήξερε τι να κάνει με τη ζωή του. Ένιωθε πως είναι σε αδιέξοδο" πρόσθεσε ο Bowman, " μια ημέρα του είπα "έχεις περισσότερα χρήματα από αυτά που θα χρειαστείς στη ζωή σου, άλλαξες ένα ολόκληρο σπορ, έχεις ελεύθερο χρόνο και παρ' όλα αυτά είσαι ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος που ξέρω. Τι σου έχει συμβεί;".

Μια εβδομάδα μετά τη σύλληψη του, "πέταξε" με ιδιωτικό αεροπλάνο για το Wickenburg της Arizona, με τη σύντροφο του και μια από τις αδελφές του. Ο προορισμός ήταν ένα κέντρο, στη μέση της ερήμου. " Ο αδελφός μου ήταν ένα φοβισμένο μικρό παιδί, στην πτήση" θυμάται η Hilary. Ήταν 29, θρύλος του παγκόσμιου αθλητισμού, αλλά εκείνες τις ώρες ήταν η πιο φοβισμένη εκδοχή του εαυτού του "απ' όταν μπορούσα να θυμηθώ τον εαυτό μου".

Πέρασε 45 ημέρες στη Meadows. Δεν ήταν εύκολες. Τις πρώτες ημέρες, ενώ παρακολουθούσε με άλλους φιλοξενούμενους στο κέντρο απεξάρτησης ένα αγώνα NFL, πέρασε από τις οθόνες η είδηση πως η ομοσπονδία τον τιμωρεί με αποκλεισμό από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. " Ήξερα πως θα τιμωρηθώ, δεν ήξερα όμως, ότι θα μου στερήσουν αυτή τη διοργάνωση. Δεν γνώριζα πως έστω υπήρχε αυτή η πιθανότητα. Όλοι μέσα στο δωμάτιο, γύρισαν και με κοίταξαν. Τους είπα "ναι, αυτός είμαι εγώ"! Σηκώθηκα, πήγα να πάρω ένα ποτήρι νερό και επέστρεψα στη θέση μου".

Κάπου στην πέμπτη ημέρα, άρχισε να χάνει τις αντιστάσεις του. Τότε είδε την ανάρρωση, ως πρόκληση. Ως προετοιμασία για ένα ακόμα μετάλλιο. " Είπα, θα τα καταφέρεις. Θα μείνεις εδώ 45 ημέρες και ας δούμε τι μπορείς να κερδίσεις". Είχα αρχίσει να "σκαλίζω" πολλές από τις πληγές μου, πράγματα που δεν ήθελα να δω. Για χρόνια αντιμετώπιζα τον εαυτό μου ως αθλητή, αλλά όχι ως άνθρωπο. Πήγαινα σε συναντήσεις με άγνωστους και όλοι ήξεραν ποιος είμαι και με σέβονταν όχι για τα επιτεύγματα μου, αλλά ως άνθρωπο. Αυτό ήταν κάτι διαφορετικό. Ένα συναίσθημα που μου άρεσε όλο και περισσότερο, που με έκανε να νιώθω ευτυχισμένος".

"Ένιωθα εγκαταλελειμμένος"

Άρχισε να σηκώνεται στις 6 το πρωί, να κάνει προπόνηση με βάρη, φυσικής κατάστασης και μετά να κολυμπά σε μια μικρή πισίνα. " Στην πρώτη... απλωτή, είχα τερματίσει". Του επιτρεπόταν να παίρνει τηλέφωνα, το βράδυ. Καλούσε τις γυναίκες της ζωής του. Η φωνή που άκουγαν δεν ήταν η ίδια. " Καταλάβαινες πως έχουν φύγει κάποιες επιφάνειες, που τον συνόδευαν για χρόνια", σχολίασε η Hilary. Ένα από τα μεγαλύτερα θέματα που είχε, ήταν με τον πατέρα του. "Ήταν δύσκολο που δεν είχα κοντά μου τον μπαμπά μου. Είχα τους προπονητές μου, τους μάνατζερ, άλλες πατρικές φιγούρες, αλλά όχι την κανονική. Ήταν κάτι για το οποίο απέφευγα να μιλήσω για χρόνια, ακόμα και στους δικούς μου ανθρώπους. Το ότι το έβγαλα από μέσα μου στις θεραπείες, ήταν λυτρωτικό".

Την τέταρτη εβδομάδα είχε τη δυνατότητα να καλέσει κάποιους συγγενείς. Επέλεξε τη μητέρα του, τον πατέρα του και τη σύντροφο του. " Ήθελα να έλθει ο μπαμπάς μου, αλλά δεν ήξερα αν θα το κάνει". το έκανε. Η δουλειά του Fred τον είχε στερήσει από τα παιδιά του. " Μια μέρα, το 2001, ξέσπασε και μου είπε πως στο εξής δεν θα δεχόταν καμία δικαιολογία". Το 2008 ο Fred έχασε τους Ολυμπιακούς του Πεκίνου, γιατί η δεύτερη σύζυγος του πέθαινε από καρκίνο. Το 2013 παντρεύτηκε για τρίτη φορά και είχε ζητήσει από τον Michael να είναι ο κουμπάρος. Αρνήθηκε. " Δεν ήξερα τι να κάνω", ώσπου ήλθε η πρόσκληση για το Meadows. Όταν είδε ο ένας τον άλλον, αγκαλιάστηκαν και το συνέχισαν από εκεί.

Στη συνεδρία, παρουσία όλων, o Phelps απαλλάχθηκε από όλα του τα "φορτία". "Τους είπα πως ένιωθα εγκαταλελειμμένος. Έχω μια απίστευτη μητέρα και δυο εξαιρετικές αδελφές, αλλά ήθελα και τον πατέρα μου στη ζωή μου. Ήταν κάτι που κουβαλούσα 20 χρόνια. ήταν μεγάλο χρονικό διάστημα. Με επηρέασε, ειδικά όταν ήμουν μικρός. Αλλά όσα περνάς σε μικρή ηλικία, σε κάνουν πιο δυνατό. Τώρα, επικοινωνώ και με τον πατέρα μου. Δεν έχουμε φτιάξει τα πάντα, γιατί δεν μπορείς να φτιάξεις κάτι σαν και αυτό. Απλά, η κατάσταση είναι καλύτερη".

Σε μια από τις επόμενες επισκέψεις, πήγε ο Bowman. " Είδα έναν άλλον άνθρωπο. Καμία σχέση με το παιδί που απομονωνόταν στον εαυτό του, στους αγώνες, απορροφημένος από το δικό του ταξίδι και δεν ξόδευε χρόνο, ούτε για να μάθει τα ονόματα των συναθλητών του. Είδα έναν άνδρα να χαμογελάει, να σταματά όπου του ζητούσαν ένα αυτόγραφο και ήξερε τις ιστορίες όσων ζούσαν μαζί του, στο κέντρο. Τον ρώτησα "ποιος είσαι;".

Η πισίνα έγινε το ησυχαστήριο του

Όταν επέστρεψε σπίτι " ένιωθα χαρούμενος, είχα τεράστια θέληση για ζωή". Επέστρεψε και στις προπονήσεις του. Αναθεώρησε την απόφαση να εγκαταλείψει και έδωσε όλον του το είναι στο μόνο πράγμα που ήξερε να κάνει στη ζωή του, στον καλύτερο... φίλο του, τη συντροφιά που είχε από παιδί. Δεν ήταν ο πιο συνεπής του πλανήτη. Ήταν όμως, τυπικός στις υποχρεώσεις του. Μια μέρα, γύρισε και είπε στον προπονητή του " θα έχει ενδιαφέρον να δω πού μπορώ να φτάσω, στη μοναδική φορά που θα δώσω ό,τι έχω. Δεν θέλω να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου, σκεπτόμενος πως μπορούσα να κάνω κάτι και δεν το έκανα και τι θα γινόταν... αν".

Τον Αύγουστο του 2015, όταν οι περισσότεροι κολυμβητές ήταν στο Παγκόσμιο του Κazan εκείνος τελούσε υπό τιμωρία. Πήγε στο εθνικό πρωτάθλημα του San Antonio και πήρε την πρώτη θέση στα 200 μέτρα πεταλούδα, με χρόνο 1.52.94''. Το πιο γρήγορο που είχε κάνει μετά το παγκόσμιο ρεκόρ του 2009. Μια μέρα αργότερα, κέρδισε στα 100 μέτρα πεταλούδα. Τερμάτισε σε 50.56''. Ήταν η πιο γρήγορη κούρσα που είχε κάνει, την τελευταία εξαετία.

Ήταν η πρώτη φορά που δεν χρησιμοποίησε... τεχνολογία αιχμής. Φορούσε μόνο ένα μαγιό και ένα σκουφάκι. Σαν τους άλλους. Την τρίτη ημέρα, κέρδισε στα 200 μεικτή. Χρειάστηκε 1.54.75''. Ήταν ό,τι καλύτερο είχε κάνει, σε μια τετραετία. Και οι τρεις χρόνοι ήταν και οι πιο γρήγοροι στον κόσμο, για το 2015. Τα νέα κυκλοφόρησαν αμέσως. Όλοι θυμήθηκαν πως επρόκειτο για ένα χαρισματικό κολυμβητή, ο οποίος είχε γίνει μέλος της εθνικής που πήγε σε Ολυμπιακούς, στα 15 του και το γιόρτασε με παγκόσμιο ρεκόρ.

Ο Lenny Krayzelburg, ο οποίος είχε πάρει τέσσερα μετάλλια στους Αγώνες του 2000 και του 2004 και είχε μοιραστεί με τον Phelps το ίδιο δωμάτιο στην Αθήνα, είχε πει πως "ό πως ο κόσμος κοιτά πίσω στην καριέρα του, σκέφτεται "έχει κάνει ακόμα τον καλύτερο αγώνα του; Έφτασε ποτέ στα όρια του;", γιατί έκανε τα πάντα να δείχνουν εύκολα".

Πριν το εθνικό πρωτάθλημα, δεν έχασε ούτε μια προπόνηση. Γεγονός που είχε να ζήσει χρόνια -πριν το hangover κυριεύσει τη ζωή του. Είχε "κόψει" το αλκοόλ και έκανε δημόσια δέσμευση, σύμφωνα με την οποία δεν θα έπινε ούτε σταγόνα τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. " Το λίπος του σώματος του έχει μειωθεί σημαντικά. Είμαι πιο αδύνατος από ποτέ. Δούλεψα σκληρά, ξεκουραζόμουν όσο έπρεπε, φρόντισα τον εαυτό μου και εύλογα ήλθαν τα αποτελέσματα", είχε πει.

Οι προπονητές του διαβεβαίωναν ότι "θα τον δούμε να κάνει ακόμα πιο γρήγορες κούρσες, δεδομένης της νέας του τακτικής. Επιπροσθέτως, δεν φορά ειδικές high tech εμφανίσεις. Ακόμα κι έτσι, οι επιδόσεις του είναι πολύ κοντά σε εκείνες που είχε... χρησιμοποιώντας ό,τι καλύτερο κυκλοφορούσε". Ο ίδιος επαναλάμβανε πως " έχω στόχους που θέλω να υλοποιήσω" και ο πλανήτης περίμενε να δει τι εννοεί. Μετακόμισε με την αρραβωνιαστικιά του, στο Phoenix, τριάντα λεπτά μακριά από το προπονητικό κέντρο όπου περνούσε κατά κύριο λόγο, την ημέρα του.

Για πρώτη φορά στη ζωή του, έκανε το μεγαλύτερο μέρος σε ανοιχτή πισίνα " γιατί υπάρχει διαφορετική ενέργεια, όταν είσαι έξω. Όταν τελειώνεις τον αγώνα, κοιτάς ψηλά και βλέπεις τον ουρανό, χωρίς σύννεφα. Είναι κάτι το μοναδικό". Η αδελφή του, Hilary επιβεβαίωσε πως " τα έχει βρει με τον εαυτό του. Ήταν πάντα λίγο νευρικός, σε ένταση, αλλά τώρα, αφήνει τα πράγματα να περάσουν. Μάλλον αυτό συμβαίνει όταν περπατάς στον οδυνηρό δρόμο που περπάτησε εκείνος".

"Μετά το 2008 ένιωσα άδειος"

Ποιο ήταν το γεγονός που τον έσπρωξε στην κατάθλιψη; " Το σκέφτηκα πολύ και κατέληξα στο ότι μετά το 2008 ήμουν "άδειος". Πνευματικά, είχα "τελειώσει". Δεν ήθελα να κάνω άλλο αυτό που έκανα, αλλά ήξερα πως δεν μπορώ να σταματήσω. Οπότε, πίεσα τον εαυτό μου να κάνει κάτι που πραγματικά δεν ήθελε να κάνει. Για τέσσερα χρόνια έχανα τουλάχιστον δυο προπονήσεις κάθε εβδομάδα. Γιατί; Δεν ήθελα να πάω. Δεν ένιωθα ότι ήταν κάτι που ήθελα να κάνω. Έλεγα "γ... το, θα κοιμηθώ. Συνήθως, έχανα τις Παρασκευές για να κάνω τριήμερο".

Μετά το Πεκίνο, ο Bowman πρόσθεσε στο πρόγραμμα του "παιδιού" του, τις "Friend Fridays". Κάθε Παρασκευή καλούσε τους φίλους του -όλους, ακόμα και αυτούς που δεν είχαν σχέση με το σπορ- στην πισίνα, μήπως πειστεί και εμφανιστεί στην ώρα του. Του έλεγαν πως "αν δεν έλθεις, έχουμε πρόβλημα γιατί δεν είμαστε κολυμβητές". Εκείνος τους "έβγαζε" προπονήσεις και έκανε τη δική του.

Με τον μέντορα του

Η πειθαρχία του είχε τα σκαμπανεβάσματα της, πριν το Λονδίνο, ώσπου 10 ημέρες πριν τη media day, τον Μάιο του 2012 "έ γινε ο τρίτος Παγκόσμιος!" λέει ο Bowman. "Είχε αρχίσει να ακολουθεί το πρόγραμμα και είχαμε βγάλει δυο εβδομάδες καλής δουλειάς. Είχα αρχίσει να πιστεύω πως βρήκε τον εαυτό του. Πήγαμε στη Baltimore και ενώ δούλευε με τον Chase Kalisz μου λέει "θα με μετρήσεις ή όχι;", ενώ κολυμπούσε αργά. Αυτό το έκανε όταν ήθελε να με εκνευρίσει. Του φώναξα και μου είπε "ο χρόνος μου είναι μια χαρά, για 15 χρόνια". Πέταξα το ρολόι στον τοίχο και το έσπασα, μάζεψα τα πράγματα μου και έφυγα. Για δέκα ημέρες είχε εξαφανιστεί. Την 11η ήλθε, γιατί είχε κλείσει μια συνέντευξη, με το Today Show. Κάπως έτσι κύλησε η προετοιμασία για το Λονδίνο". Το ήξεραν όμως, μόνο οι δυο τους.

Στις έξι εβδομάδες που έμειναν στο Colorado, πριν το ταξίδι για τους Αγώνες του 2012 " ο κόσμος νόμισε πως είχα εκπονήσει ένα θαυματουργό πλάνο. Η αλήθεια είναι πως ό,τι έκανα, το έκανα για να τον κρατώ στην πισίνα". Στην πρώτη δοκιμασία του Λονδίνου, τα 400 μεικτής ατομικής, τερμάτισε τέταρτος. "Ήταν δικό μου το λάθος, γιατί τον έβαλα στο event ώστε να 'χει αρκετή προπόνηση για τα άλλα. Ήμουν ηλίθιος" παραδέχθηκε ο προπονητής του. Στο τέλος του τουρνουά κολύμβησης, ο Phelps είχε τέσσερα μετάλλια. Η κούρσα που θυμούνται όλοι περισσότερο, ήταν τα 200 πεταλούδα. Έχασε την πρωτιά για 0.5. " Γενικά βέβαια, ό,τι έκανε ήταν θαύμα, δεδομένου ότι δεν είχε κάνει προπόνηση για αυτό το αγώνισμα, για τρία χρόνια". Αυτή η ήττα ωστόσο, του έμεινε στο μυαλό. Όπως είπε φέτος, ήταν ένα από τα κίνητρα που είχε να συνεχίσει, ώστε να πάρει πίσω το στέμμα. Και το πήρε πριν λίγα 24ωρα, τελειώνοντας και την αντιδικία που είχε μέσα στα χρόνια, με τον Le Clos . Τον Αυστραλό που τον... έκανε δεύτερο.

Στην επιστροφή από τη Μεγάλη Βρετανία, ενημέρωσε ότι αποσύρεται. Στις διακοπές του στο Cabo San Lucas, την άνοιξη του 2013 οι φίλοι του τον προκάλεσαν σε ένα αγώνα, στην πισίνα του ξενοδοχείου. Δεν πήγε " αλλά η ιδέα της επιστροφής στις πισίνες μπήκε στο μυαλό μου". Είχε πάρει 13 κιλά. " Πήρα τηλέφωνο τη μητέρα μου και τις αδελφές μου και τους είπα ότι ήθελα να πάω στο Ρίο". Η Debbie έβαλε τα κλάματα. Μετά, τηλεφώνησε στον προπονητή του. Ήταν πιο ψύχραιμος. " Του είπα να εγκαταλείψει την ιδέα, μετά τα όσα είχα περάσει μεταξύ του Πεκίνου και του Λονδίνου". Κάποιους μήνες μετά, οι δυο τους βρέθηκαν για ένα δείπνο. Στο τέλος του, ο Bowman σκέφτηκε πως ίσως ο Phelps να λέει την αλήθεια. Δεν είχε αλλάξει όμως, ακόμα τρόπο ζωής. Συνέχισε να τζογάρει, να πίνει, να είναι ο χειρότερος εχθρός του εαυτού του. Ο μόνος του αντίπαλος.

Μια εβδομάδα πριν συλληφθεί, είχε επισκεφτεί την αρραβωνιαστικιά του στο σπίτι της, στη Southern California. Είχαν γνωριστεί στα ESPY Awards, το 2007, όταν εκείνη έκανε την πρακτική της, ως δημοσιογράφος, στο ESPN. Της είχαν αναθέσει τη συνέντευξη με τον Phelps. Και οι δύο ήταν 22 χρόνων. Άρχισαν να βγαίνουν και έμειναν μαζί έως το 2008. Χώρισαν μετά τους Αγώνες. Ενώθηκαν ξανά το 2010 (οπότε εκείνη είχε πάρει τον τίτλο της Miss California), για να ξαναχωρίσουν ένα χρόνο μετά. Mετά το Λονδίνο, η Johnson του έστειλε γραπτά μηνύματα με συγχαρητήρια και την άνοιξη του 2013 ο Phelps έτεινε χείρα προς το μέρος της. " Στην αρχή είπα όχι, γιατί ένιωθα πως χάνω το χρόνο μου με έναν τύπο που ήθελε να 'χει ό,τι ένιωθε πως χρειαζόταν, όποτε το χρειαζόταν".

Εκείνος όμως, επικοινώνησε με τη μητέρα της. Της μίλησε για ώρα και της ζήτησε να πείσει την κόρη της να του δώσει άλλη μια ευκαιρία. Το καλοκαίρι του 2014 η Johnson πήγε στη Baltimore για ένα σαββατοκύριακο. "Έλειπε ο ένας στον άλλον. Είχαμε και οι δύο άλλες σχέσεις στο μεσοδιάστημα, αλλά δεν βρήκαμε κάποιον που να μας καταλαβαίνει καλύτερα", ομολόγησε η μητέρα -πια- του παιδιού του.

Πίσω στον Αύγουστο του 2014, ο Phelps είχε τηλεφωνήσει στην κοπέλα του, όπως έβγαινε από το casino, το βράδυ που συνελήφθη. Λίγα λεπτά μετά, την ενημέρωνε με μήνυμα πως ήταν στο αστυνομικό τμήμα. Δεν τον εγκατέλειψε. Έμεινε κοντά του, μαζί έμαθαν πως το δικαστήριο αποφάσισε να τιμωρήσει τον σούπερ σταρ με 1 χρόνο με αναστολή και 18 μήνες υπό επιτήρηση, η ομοσπονδία κολύμβησης τον απέκλεισε για 6 μήνες.

Τον Μάρτιο του 2015, στην επιστροφή από την κηδεία της γιαγιάς της συντρόφου του, άκουγαν στο αυτοκίνητο το All of me, το τραγούδι που έγραψε ο John Legend, για τη γυναίκα της ζωής του. Σταμάτησε στην άκρη και της έκανε πρόταση γάμου. Της έδωσε και ένα δαχτυλίδι που κουβαλούσε μέρες. Εκείνη είπε αμέσως "ναι". "Οι τρεις προηγούμενοι μήνες, ήταν οι πιο δύσκολοι της ζωής μου. Έμαθα πάρα πολλά. Περισσότερα από ποτέ. Είμαι ευτυχής που προχωρώ προς τα εμπρός. Θα συνεχίσω να ωριμάζω", δήλωσε επί όσων είχε ζήσει σε fast speed. Θα παντρευτούν, μετά τους Ολυμπιακούς του Ρίο. Παρανυφάκι θα είναι ο νέος σταρ της οικογενείας. Και θα ζήσουν αυτοί καλά (για εμάς δεν ξέρω, αν θα ζήσουμε καλύτερα), γιατί πια εκείνος ξέρει τι του κάνει καλό και τι όχι. "Ξαναέγινα το παιδί που κάποτε είπε πως είναι πιθανό να ζήσει ό,τι έζησε".

Είχε το πιο ειλικρινές, αυθεντικό χαμόγελο και την... καλύτερη παρέα.