Αυτό που κατάφερε στο Ρίο ο Σπύρος Γιαννιώτης είναι ανεπανάληπτο. Στα 36 του, μέσα στις τόσες αντιξοότητες (αγωνιστικές και ψυχολογικές) κατάφερε να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια και να φτάσει στην κατάκτηση του αργυρού μεταλλίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο .

" Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από το Λονδίνο, από μια πολύ έντονη στιγμή. Σήμερα είναι μια ακόμη πολύ έντονη στιγμή, από την άλλη πλευρά όμως. Τελειώνοντας το Λονδίνο δεν πίστευα ποτέ ότι τέσσερα χρόνια μετά θα κατακτούσα ένα μετάλλιο στο Ρίο και μάλιστα στην τελευταία μου κούρσα. Νομίζω πως είναι όνειρο κάθε αθλητή", ήταν οι πρώτες κουβέντες που είπε λίγο μετά την απονομή του αργυρού μεταλλίου, στις δηλώσεις που κατέγραψε η κάμερα του Sport24.gr.

Ο 36χρονος κολυμβητής επεσήμανε πως " ο αθλητισμός έχει τα πάνω και τα κάτω του. Δεν θα μιλούσα για δικαιοσύνη, αλλά νομίζω ότι προσπάθησα πολύ αυτά τα τέσσερα χρόνια. Έχω δώσει πάρα πολλή ένταση μέσα στην προπόνηση και την ψυχολογία μου. Αυτό βγήκε σε καλό σήμερα. Δεν πίστευα ότι μπορώ να τα πάω έτσι στα τελευταία εκατό μέτρα", ενώ σε ερώτηση για το αν αυτός ο αγώνας ήταν ο πιο συναισθηματικός της τεράστιας καριέρας του, τόνισε:

" Είναι πολύ νωρίς για να το πω αυτό ακόμα. Δεν το έχω επεξεργαστεί πολύ στο μυαλό μου. Όταν πάω στο δωμάτιο και δω το μετάλλιο, θα καταλάβω ότι είναι δικό μου το μετάλλιο. Μόλις γυρίσω στην Ελλάδα και το κρεμάσω, θα καταλάβω ότι αυτή είναι η στιγμή μου".

Τι σκεφτόταν μόλις τερμάτισε τον αγώνα; " Δεν μπορούσα να σκεφτώ κάτι άλλο, παρά μόνο το Λονδίνο. Σκέφτηκα το Σίδνεϊ, την Αθήνα, το Πεκίνο, το Λονδίνο. Σκέφτηκα όλη αυτή την πορεία. Είναι κάτι μοναδικό όλο αυτό", παραδέχεται για να προσθέσει πως " εκείνη τη στιγμή δεν σκέφτεσαι τι έχεις περάσει, ότι έχεις πονέσει, ότι έχεις κλάψει, ότι έχεις νευριάσει, ότι έχεις στεναχωρηθεί".

Ενώ κατέληξε σχολιάζοντας την τακτική που ακολούθησε στον αγώνα: " Ήξερα ότι έχει φύγει ένας Αυστραλός μπροστά, και είπα "κάτσε στα αυγά σου, κάνε την κούρσα σου όπως πρέπει". Υπολόγιζα ότι θα ανεβάσουμε στροφές όλοι, όπως κι έγινε".