Στις 17 Ιανουαρίου με σκότωσες με 14 μαχαιριές.
Στις 5 Απριλίου με μαχαίρωσες. Πάλι.
Στις 11 Μαΐου με έπνιξες. Άφησες δίπλα στο κρύο κορμί μου το παιδί μας.
Στις 3 Ιουνίου με πυροβόλησες.
Στις 17 Ιουλίου με χτύπησες και με πέταξες στον γκρεμό.
Στις 30 Ιουλίου με κατακρεούργησες πάνω στο κρεβάτι μας.
Στις 3 Αυγούστου μού έριξες με το όπλο σου στο θώρακα και τη χαριστική βολή στο κεφάλι μου.
Στις 8 Αυγούστου με πυροβόλησες πισώπλατα.
Στις 23 Αυγούστου σε εκλιπαρούσα “σε παρακαλώ μη με σκοτώσεις”. Με άφησες νεκρή σε μια λίμνη αίματος.
Την 1η του Σεπτέμβρη βρήκαν τη σορό μου μέσα στο τσιμέντο. Με έψαχναν επτά μήνες. Με είχες σκοτώσει. Με έθαψες. Με τσιμέντωσες.
Στις 22 Σεπτεμβρίου με εκτέλεσες έξω από το σπίτι μου.
Την 1η Οκτωβρίου με έπνιξες. Ήμουν άρρωστη. Έπασχα από αλτσχάιμερ και είπες ότι σε ταλαιπωρούσε η αρρώστια μου.
Στις 29 Οκτωβρίου έτρεξα να γλιτώσω. Με πρόλαβε το μαχαίρι σου.

Ήταν η 13η φορά που με δολοφόνησες, φέτος. Ελπίζω και η τελευταία. Με κηδεύουν, με θρηνούν κάθε μέρα. Επιμένεις ότι με αγαπούσες; Ακόμη επιμένεις ότι δεν λέγεται γυναικοκτονία το αίμα μου στα χέρια σου;

Δεκατρείς δολοφονημένες γυναίκες μέσα στο 2021. Αμέτρητες αυτές που έχουν υποστεί εξουσιαστική βία, σωματική, λεκτική, ψυχολογική κακοποίηση. Η έμφυλη βία πλήττει στη συντριπτική πλειονότητα γυναίκες και νέα κορίτσια. Είναι απόρροια της πατριαρχικής κοινωνίας, ενός φαύλου κύκλου στερεοτύπων. Η εξάλειψή της είναι ένα σενάριο πολύ μακρινό, προϋποθέτει τη σπορά της ισότητας και του σεβασμού στην παιδική ηλικία. Ωστόσο, η Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των γυναικών είναι εδώ για να επισημάνει τα λάθη κάθε κοινωνίας.

Δεκατρείς γυναίκες του αθλητισμού συναντήθηκαν στο SPORT24. Στέλνουν το δικό τους μήνυμα, μιλούν για τις δικές τους ανησυχίες, προτρέπουν, αγκαλιάζουν, διορθώνουν, στρέφουν το βλέμμα τους στο αύριο, στα παιδιά τους, στη δική τους σπορά της ισότητας. Ένας φόρος τιμής στα θύματα.

Aρετή Αθανασοπούλου (Παγκόσμια πρωταθλήτρια ταε κβον ντο)

"Να είμαστε αλληλέγγυες. Να σταθούμε δίπλα στη φίλη μας που ξέρουμε τι βιώνει όταν κλείνει την πόρτα της, στη μαθήτριά μας που το φανταζόμαστε, στη γειτόνισσα που ακούμε, στη συνάδελφο που βλέπουμε τις μελανιές πάνω της. Λένε έχει γίνει μόδα η βία κατά των γυναικών στα social media. Δεν είναι.

Αλλά θα έλεγα να γίνει η αγάπη, η φροντίδα και η πρόληψη. Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και τις αρετές μας. Να γίνει υπεύθυνη για την ψυχή και το σώμα μας η αγάπη. Καμία πόρτα κλειστή. Είμαστε όλες δίπλα σε όλες, για όλες".

Μαριαλένα Αρτακιανού (Διεθνής Λίμπερο, ΑΟ Θήρας)

"Η κακοποίηση των γυναικών δεν είναι ίδια σε όλες τις χώρες. Σε άλλο βαθμό τη βιώνει μια γυναίκα στο Ιράν, σε άλλο στην Ελλάδα. Όμως, παρόλο που η Ελλάδα είναι μια ευρωπαϊκή χώρα έχει επίσης πρόβλημα. Είναι λίγο καλύτερα, αλλά η διαφορά στην αντιμετώπιση του άντρα και της γυναίκας υφίσταται.

Στην Ελλάδα για παράδειγμα έχουμε λίγες γυναίκες προπονήτριες. Ένα ένα φαινόμενο που πηγάζει από τα στερεότυπα. Τα θύματα πρέπει να επικοινωνήσουν το πρόβλημά τους".

Αλεξάνδρα Ασημάκη (Παγκόσμια Πρωταθλήτρια στην υδατοσφαίριση, Πρωταθλήτρια Ευρώπης σε διασυλλογικό επίπεδο)

"Οι γυναίκες είμαστε δυνατές -δεν είμαστε ασθενές φύλο- και πρέπει να έχουμε φωνή. Γυναικοκτονίες, ψυχολογική, λεκτική και σωματική βία. Το φαινόμενο είναι τεράστιο κι έχει τις ρίζες του στην πατριαρχία. Φέτος, είχαμε 13 γυναικοκτονίες. Τα κρούσματα βίας είναι πολλά.

Οι γυναίκες είναι θύματα των στερεοτύπων σε πολλούς τομείς. Θύματα κακοποίησης και υποτίμησης. Ακόμη και στο εργασιακό περιβάλλον τους. Πρέπει να στηλιτεύεται η βία όχι μόνο από τις γυναίκες, απ' όλη την κοινωνία. Ένας από τους λόγους που θέλησα να επιστρέψω στην υδατοσφαίριση ήταν για να δείξω ότι οι γυναίκες και έπειτα από μία γέννα μπορούν να διακριθούν και να είναι καλές μανάδες παράλληλα.

Υπάρχει ακόμη η λανθασμένη αντίληψη ότι μετά τη γέννηση των παιδιών η γυναίκα πρέπει να μένει στο σπίτι. Οι γυναίκες που γεννάμε, που αρχίζουμε τον κύκλο ζωής ας μεγαλώσουμε γιους που θα σπάσουν τα στερεότυπα. Και να μιλάμε ακόμη και όταν το πρόβλημα αφορά τη γειτόνισσα και τη συνάδελφο. Να μην αδικούμε τον εαυτό μας και να συνεχίσουμε να κάνουμε όνειρα, να βάζουμε στόχους μικρούς και μεγάλους".

Άρτεμις Ιγνατίου (Χορογράφος και καλλιτεχνική διευθύντρια των Τελετών Αφής και Παράδοσης των Ολυμπιακών Αγώνων)

"Η κακοποίηση εις βάρος των γυναικών δυστυχώς είναι ένα διαχρονικό πρόβλημα. Κατά καιρούς γνωρίζει έξαρση, κατά καιρούς ύφεση, αλλά ποτέ δεν παύει να υπάρχει. Το να εκφράζουμε τον αποτροπιασμό μας, την συμπαράσταση μας ή την αγανάκτηση μας, μάς βοηθάει να εκφράσουμε τα συναισθήματα μας, δεν λύνει όμως το πρόβλημα.

Το πρόβλημα πιστεύω ότι θα λυθεί μέσα από την οικογένεια. Μαθαίνουμε τις κόρες μας πως να προστατεύονται. Μήπως ξεχνάμε να μάθουμε στους γιους μας να σέβονται τις γυναίκες; Αυτοί που κακοποιούν τις γυναίκες έχουν και μάνα και πατέρα. Ας τους μεγαλώσουμε μαθαίνοντας τους να σέβονται τις γυναίκες".

Άννα Κορακάκη (Χρυσή και χάλκινη Ολυμπιονίκης της σκοποβολής)

"Έχω 13+1 λόγους για να τοποθετηθώ για τη βία, όσους/ες τη δέχονται και όσους την ασκούν, σε κάθε ευκαιρία που μου δίνεται. Πριν τα σημάδια στον τρόπο συμπεριφορών, γίνουν σημάδια στην ψυχή και το σώμα σου, ανάφερέ το.

Μίλησε σε κάποιον για ο,τι βιώνεις. Εμπιστεύσου το ένστικτό σου αν κάτι νιώθεις ότι δεν πάει καλά, τότε δεν πάει. Προκειμένου να μη γίνονται οι ανθρώπινες ψυχές αριθμοί, σε καλώ να δείξεις μηδενική ανοχή σε οποιαδήποτε μορφή τοξικότητας και βίας. Έχεις 13+1 λόγους να το κάνεις".

Νικόλ Κυριακοπούλου (Χάλκινη παγκόσμια πρωταθλήτρια στο επί κοντώ – 2η και 3η θέση στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα)

"Στο πρώτο κρούσμα, στην πρώτη βίαιη συμπεριφορά πρέπει να φύγεις. Η κατάσταση δεν θα καλυτερέψει, θα χειροτερέψει. Πιστεύω ότι οι τηλεφωνικές γραμμές υποστήριξης των θυμάτων πρέπει να διαφημίζονται συνεχώς στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο. Να αποτυπωθούν στο μυαλό και τη συνείδηση των γυναικών. Τα θύματα πρέπει να μιλήσουν έστω σε μια φίλη τους. Να βρουν μαζί τη λύση και κινήσουν άμεσα τις διαδικασίες που απαιτούνται.

Σκέφτομαι τι θα έκανα αν κάποιος παραβίαζε το χώρο μου. Έμπαινε στο σπίτι μου. Λέω θα του ορμήξω, ίσως λειτουργεί και το μητρικό ένστικτο. Να προστατέψω το παιδί μου. Από την άλλη απλά το λέω. Δεν ξέρω αν θα μου κοβόντουσαν τα πόδια.

Ζούμε σε ένα κόσμο στερεοτύπων, όμως παρατηρώ και τη θετική πλευρά. Βλέπω κάποια πρόοδο ειδικά στους νέους. Έχουμε γυναίκα Πρόεδρο της Δημοκρατίας, εμείς στον ΣΕΓΑΣ έχουμε επίσης γυναίκα πρόεδρο. Δεν εννοώ να προωθούνται γυναίκες σε θέσεις επειδή απλά και μόνο είναι γυναίκες, αλλά επειδή το αξίζουν. Και είναι πολλές που το αξίζουν".

Νίκη Μπακογιάννη (Αργυρή Ολυμπιονίκης, άλμα εις ύψος)

"Υποστηρίζω όλες τις γυναίκες που μιλούν. Τον τελευταίο χρόνο και λόγω του εγκλεισμού έχει παρατηρηθεί άνοδος των κρουσμάτων της ενδοοικογενειακής βίας. Έχουμε 13 γυναικοκτονίες.

Οι γυναίκες πρέπει να βρουν το κουράγιο να μιλήσουν και να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα από την πρώτη στιγμή που θα τους συμβεί. Να απευθυνθούν σε ψυχολόγο. Έχουμε φτάσει στο σημείο να είναι ταμπού και ο ψυχολόγος. Αν κάποιος δείξει βίαιη συμπεριφορά, αυτή θα συνεχιστεί. Πρέπει να φεύγουν. Η ισότητα και ο σεβασμός στον άλλο, στον διαφορετικό δεν αρκεί να είναι μαθήματα σε θεματικές ενότητες.

Πρέπει να ενταχθούν στην καθημερινότητα της εκπαίδευσης. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν να αποκτούν αυτογνωσία, ν' αναγνωρίζουν σημάδια στις αντιδράσεις. Αυτό που βλέπουν στην οικογένεια αυτό θα αναπαράξουν ή θα υποστούν. Να μάθουν το σεβασμό, τις αξίες και να βάζουν όρια στους άλλους. Οι άντρες με ενσθυναίσθηση μπορούν να καταλάβουν τις γυναίκες. Μπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους, να βρούμε ισορροπίες. Όμως πρέπει να υπάρχει ελευθερία".

Αννα Ντουντουνάκη (Πρωταθλήτρια Ευρώπης στην κολύμβηση)

"Όλα ξεκινούν από τις αναχρονιστικές αντιλήψεις και τα στερεότυπα και η Ελλάδα παραμένει πατριαρχική χώρα. Η βία δεν περιορίζεται στις πολλές γυναικοκτονίες που είχαμε φέτος. Είναι αντιληπτή σε πολλούς τομείς, ακόμη και στο εργασιακό περιβάλλον. Σπάνια οι γυναίκες θεωρούνται κατάλληλες για τις υψηλόβαθμες θέσεις εργασίας, υποτιμούνται.

Δεν υπάρχει η ισότητα που θέλουμε και ζητάμε. Δεν τη συναντάμε στην πολιτική, ούτε βλέπουμε πολλές γυναίκες αθλητικές συντάκτριες, υπάρχει ανισότητα και στον αθλητισμό. Θεωρούν τους άνδρες ανώτερους.

Απόρροια των ίδιων αντιλήψεων είναι και τα σχόλια για το ντύσιμο των γυναικών, αυτό το “τα 'θέλε και τα 'παθε”. Η ισότητα είναι θέμα παιδείας και αρχίζει από το σπίτι μας, από το πώς συμπεριφέρεται ο πατέρας στη μητέρα. Αυτό είναι το πρότυπο των παιδιών. Από εκεί αρχίζουν όλα".

Μαρία Πρεβολαράκη (Χάλκινη παγκόσμια πρωταθλήτρια και αργυρή πρωταθλήτρια Ευρώπης στην πάλη)

"Όλους μάς συγκλονίζουν οι γυναικοκτονίες, η κακοποίηση των γυναικών. Η δημοσιοποίηση, ναι, βοηθάει στην αποτροπή των βίαιων πράξεων. Δεν είναι εύκολο να μιλήσουν τα θύματα, όμως σε κάθε περίπτωση πρέπει να αναζητήσουν βοήθεια.

Αν είχα ένα γιο θα του έλεγα όπως σέβεται τη μητέρα του, έτσι να σέβεται και όλες τις γυναίκες. Στο πρόσωπο κάθε γυναίκας να βλέπει τη μητέρα του. Επειδή η εξάλειψη της βίας ίσως να μην είναι κοντά, ίσως να έχουμε δρόμο γι' αυτό ενδεχομένως οι γυναίκες πρέπει να μάθουν να προστατεύουν τους εαυτούς τους. Να μάθουν αυτοάμυνα. Γιατί όχι να στραφούν στα μαχητικά σπορ".

Σοφία Σακοράφα (πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ, βουλεύτρια ΜΕΡΑ 25)

"Η 25η Νοεμβρίου ορίστηκε ως “Παγκόσμια ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των γυναικών”. Οι τίτλοι είναι καμιά φορά περισσότερο αισιόδοξοι από όσο επιτρέπει η πραγματικότητα, ίσως και ουτοπικοί. Μακάρι να μπορούσαμε να μιλήσουμε για εξάλειψη! Ας αρκεστούμε στην καταπολέμηση αυτού του φαινομένου, ας προσπαθήσουμε για την κατά το δυνατόν μείωσή του.

Ας σταθούμε και στο τι σημαίνει “παγκόσμια” ημέρα. Δεν είναι ίδια η βία που υφίσταται μία γυναίκα στη Δύση σε σχέση π.χ. με την Άπω Ανατολή, την Αφρική ή στις μουσουλμανικές χώρες. Οι κοινός παρονομαστής είναι, πάντως, η ίδια η θέση της γυναίκας στην κάθε κοινωνία, με τις ιδιαιτερότητές της. Και ο βασικός προβληματικός παράγοντας είναι τα πρότυπα των συμπεριφορών των δύο φύλων και ιδίως η πατριαρχική νοοτροπία.

Για την καταπολέμηση, λοιπόν, αυτού του φαινομένου, εκεί πρέπει να χτυπηθεί το “κακό”: στις κοινωνικές αντιλήψεις, στα πρότυπα που προσλαμβάνουν οι μικρές ηλικίες, τόσο των αγοριών, ιδίως αυτών, όσο και κοριτσιών. Αυτό που πρέπει, όμως, πάντα να υπάρχει είναι η κοινωνική συνοχή, η αλληλεγγύη και η διαρκής επαγρύπνηση.

Ας έχουμε όλοι το νου μας, κάθε μέρα, και, όσο περνάει από το χέρι μας, να μην επιτρέπουμε δίπλα μας τέτοιες συμπεριφορές. Εκτός από την αναγκαία ενεργοποίηση των θεσμών, έχει και η ίδια η κοινωνία την υποχρέωση να προστατεύσει τα θύματα και υποψήφια θύματα της βίας κατά των γυναικών".

Αλεξάνδρα Σταματοπούλου (Χάλκινη Παραολυμπιονίκης, Αργυρή και χάλκινη παγκόσμια πρωταθλήτρια στην κολύμβηση)

"Νιώθω ντροπή κάθε φορά που ακούω για μια γυναικοκτονία. Ντροπή, για εμάς επειδή μάς έγινε συνήθεια και δεν αντιδράμε. Το βλέπουμε σαν ταινία, σαν θεατές. Σοκαριζόμαστε στιγμιαία και το προσπερνάμε. Η βία αρχίζει ως λεκτική και ψυχολογική. Πρώτα υποβιβάζεις έναν άνθρωπο. Τον φέρνεις σε ένα σημείο να νιώσει ανήμπορος.

Αυτό συμβαίνει σε όλες τις γυναίκες. Κι έπειτα έρχεται η σωματική βία. Γι' αυτό αν πέσει κάτι στην αντίληψή μας ας αντιδράσουμε εμείς. Ας μην επικροτήσουμε εμάς τις αθλήτριες που διακρινόμαστε, ας δώσουμε όλα τα “μπράβο” στη γυναίκα που βρήκε το κουράγιο να μιλήσει, είτε είναι γνωστή σε μας είτε άγνωστη".

Στεφανία Χαραλαμπίδη (Χρυσή Ολυμπιονίκης της υδατοσφαίρισης)

"Η πρώτη γραμμή πρόληψης της κακοποίησης είναι η εκπαίδευση. Βλέποντας και μαθαίνοντας ότι η κακοποίηση δεν πρέπει να γίνεται ανεκτή σε ένα σπίτι. Προκειμένου να καταπολεμήσουμε τις διακρίσεις και την αδικία εις βάρος των γυναικών πρέπει να αρχίσουμε από το σπίτι μας.

Εάν μια γυναίκα δεν μπορεί να είναι ασφαλής στο σπίτι της, δεν μπορεί να νιώσει ασφαλής πουθενά. Πρέπει να καταπολεμήσουμε την κακοποίηση κατά των γυναικών και πρέπει να τις εκπαιδεύσουμε ότι η λεκτική ή η σωματική κακοποίηση δεν είναι αγάπη, αλλά και ότι μια συγγνώμη από τον θύτη δεν είναι ΟΚ ή αρκετή. Όχι άλλη βία!"

Εύα Χριστοδούλου (Χάλκινη Ολυμπιονίκης, πρωταθλήτρια Ευρώπης και κόσμου στο ανσάμπλ)

"Ο αθλητισμός μέσα από την επιρροή του έχει τη δύναμη να ενισχύσει την εξάλειψη των έμφυλων στερεοτύπων βελτιώνοντας με αυτόν τον τρόπο τις ζωές των γυναικών. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι γυναίκες που αθλούνται βελτιώνουν την αυτοπεποίθησή τους.

Αισθάνονται πιο δυνατές και ως εκ τούτου μπορούν πιο εύκολα να θέσουν όρια, να αντιδράσουν, να μιλήσουν. Ο αθλητισμός οικοδομεί θεμέλια για την δημιουργία του σεβασμού, της οριοθέτησης και της αξιοπρέπειας των γυναικών. Ο φόβος μας πρέπει να γίνει η δύναμή μας!"