Το πέμπτο μετάλλιο της χώρα μας ήρθε σε ένα άθλημα το οποίο μας έχει χαρίσει πολλές επιτυχίες στο παρελθόν. Ωστόσο, τόσο ο Παναγιώτης Μάντης όσο και ο Παύλος Καγιαλής συμμετείχαν για πρώτη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες και κατάφεραν να φέρουν την αποστολή τους εις πέρας κατακτώντας ένα μετάλλιο.

Η πορεία τους δεν ήταν πάντοτε κοινή με τους δυο τους να ξεκινούν τη ζωή τους από διαφορετικές πόλεις....

Ο καπετάνιος, Παναγιώτης Μάντης, γεννήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου του 1981 στην Αθήνα και γνώρισε για πρώτη φορά την ιστιοπλοΐα στα 8 χρόνια του όταν και ασχολήθηκε στον Ν.Ο.Τ.Κ. Οι πρώτες του εμπειρίες ήταν στην κατηγορία των Optimist, αλλά πέντε χρόνια αργότερα άλλαξε όμιλο και μαζί και σκάφος. Όντας πλέον μέλος του Ιστιοπλοΐκού Όμιλου Πειραιά θα αρχίσει να ασχολείται με την κατηγορία των 420 όπου και θα στεφθεί πρωταθλητής Ελλάδας.

Γρήγορα, μεταπήδησε στα 470 όπου και άρχισαν να έρχονται οι επιτυχίες σε διεθνές επίπεδο. Για δύο συνεχόμενες χρονιές, το 2001 και το 2002 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα αντίστοιχα Παγκόσμια πρωταθλήματα στην κατηγορία των Νέων Ανδρών. Για πολλά χρόνια συμμετείχε σε αγώνες όπου όλοι οι ειδικοί έλεγαν ότι επρόκειτο για ένα ανερχόμενο αστέρι.

Η πορεία του έτερου μέλους του ελληνικού πληρώματος, Παύλου Καγιαλή, ξεκίνησε αρκετά βορειότερα. Για την ακρίβεια στη Θεσσαλονίκη όπου και γεννήθηκε στις 14 Ιουλίου του 1984. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στη Χαλκιδική όπου και έκανε τα πρώτα του βήματα στην ιστιοπλοΐα σε ηλικία επτά ετών. Ο πρώτος του όμιλος ήταν ο Ναυτικός Όμιλος Πόρτο Καρρά έχοντας και εκείνος την πρώτη του επαφή με την ιστιοπλοΐα με τα Optimist.

Η διαδρομή του στη συνέχεια ήταν παρόμοια με εκείνη του Μάντη αφού πρώτα μεταπήδησε στα 420 και στη συνέχεια στα 470. Γρήγορα έγινε μέλος της Εθνικής ομάδας ιστιοπλοΐας και το 2003 κατηφόρισε στην Αθήνα για να μπορεί να έχει καλύτερες συνθήκες.

Από αντίπαλοι έγιναν πλήρωμα

Τα χρόνια περνούν με τους δυο τους να τίθενται αντιμέτωποι αρκετές φορές. Η τελευταία εξ αυτών ήταν στη Βαρκελώνη όπου ο Καγιαλής ήταν δεύτερος και ο Μάντης τρίτος. Λίγο καιρό αργότερα, το καλοκαίρι του 2008, ενώνουν τις δυνάμεις τους και οι επιτυχίες δεν αργούν να έρθουν.

Πέρα από τη νίκη στο εγχώριο πρωτάθλημα της επόμενης περιόδου, κατακτούν την έκτη θέση στο ευρωπαϊκό και τη δέκατη στο παγκόσμιο του 2009. Από εκεί και πέρα οι διακρίσεις είναι πολλές συμμετέχοντας σε πολλούς αγώνες στο εξωτερικό οι οποίοι και τους γεμίζουν με εμπειρίες. Το 2010 κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και την πέμπτη θέση στο παγκόσμιο κάτι που τους έβαλε στα κορυφαία πληρώματα του κόσμου.

Το ελληνικό πλήρωμα ανέβηκε στην τρίτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης πίσω από τους παγκόσμιους πρωταθλητές από την Αυστραλία, Μάθιου Μπέλτσερ και Μάλκολμ Πέιτζ και τους δεύτερους σε Παγκόσμιο και Ευρωπαϊκό, τους Ισραηλινούς Γκίντεον Κλίγκερ και Έραν Σέλα. Όλα αυτά για ένα πλήρωμα το οποίο είχε ουσιαστικά μόλις δύο χρόνια ζωής.

Στα παγκόσμια πρωταθλήματα του 2011 και του 2012 θα τερματίσουν στην έβδομη και την ενδέκατη θέση αντίστοιχα, εκείνος όμως που τους ένοιαζε ήταν άλλο.

Η απογοήτευση της μη πρόκρισης στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου και η απόσυρση του Μάντη

Όπως όλοι οι ιστιοπλόοι ήθελαν να βρεθούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου και μάλιστα είχαν καταφέρει να εξασφαλίσουν για τη χώρα μας το πολυπόθητο εισιτήριο για τα 470 το 2011. Στην ιστιοπλοΐα, όπως και σε άλλα αθλήματα, το εισιτήριο δεν σου εξασφαλίζει και την παρουσία στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Οι Μάντης και Καγιαλής έπρεπε να παλέψουν με το έτερο ελληνικό πλήρωμα των Καμπουρίδη και Παπαδόπουλου το οποίο επίσης εκπροσωπούσε τη χώρα μας στο εξωτερικό. Τελικά, οι δεύτεροι ήταν εκείνοι που πήγαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου κερδίζοντας τον αγώνα πρόκρισης με τους Μάντη και Καγιαλή να μένουν μακριά από τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Αυτό ήταν που οδήγησε τον Παναγιώτη Μάντη στην απόφαση να αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Ο Έλληνας ιστιοπλόος είχε απογοητευτεί από το γεγονός ότι δεν κατάφερε να βρεθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες παρά το γεγονός ότι είχε κερδίσει την πρόκριση. Εκείνος που ανέλαβε δράση ήταν ο Παύλος Καγιαλής ο οποίος κατάφερε να του αλλάξει άποψη και να συνεχίσουν την προσπάθεια τους.

Έτσι, μετά από έξι περίπου μήνες αποχής έτρεξαν και πάλι στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα και όλα πήραν το δρόμο τους.

Τριετία κυριαρχίας και πρόκριση για το Ρίο

Μπορεί ακόμα το ημερολόγιο να έδειχνε 2013, ωστόσο, η πλώρη τους είχε έναν και μόνο προορισμό, το Ριο! Στόχος που για να επιτευχθεί χρειάστηκαν πολλές προσπάθειες και ακόμα περισσότερες διακρίσεις.

Η δεύτερη θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο στη Μαγιόρκα το 2013 και το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Λα Ροσέλ της Γαλλίας είναι το ορεκτικό. Σχεδόν σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις όπου πήραν μέρος κατάφεραν να βρίσκονται μέσα στην πρώτη πεντάδα με αποκορύφωμα το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2014 και το αργυρό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της αμέσως επόμενης περιόδου, ενώ ταυτόχρονα ήταν πρώτη στην παγκόσμια κατάταξη για το 2015.

Τίποτα δεν μπορούσε πια να τους στερήσει το όνειρο της συμμετοχής στους Αγώνες του Ρίο και στις 2 Απριλίου του 2016 κατέκτησαν το χάλκινο μετάλλιο στο "Trofeo Princesa Sofia" στη Μαγιόρκα το οποίο ισοδυναμούσε με ένα ολυμπιακό εισιτήριο για τη χώρα μας στα 470. Στις 4 Απριλίου η Ελληνική Ομοσπονδία Ιστιοπλοΐας ανακοίνωσε τα ονόματα των αθλητών που θα εκπροσωπούσαν τη χώρα μας στο Ρίο με αυτά των Μάντη και Καγιαλή να βρίσκονταν ανάμεσα τους.

Η "Ιφιγένεια" που τους λύτρωσε

Στο Ρίο πήγαν και με ένα όπλο που το όνομα του είναι συνδεδεμένο με αρχαία τραγωδία, αλλά τους έφερε την ευτυχία. Και το όνομα αυτού "Ιφιγένεια". Το σκάφος με το οποίο αγωνίστηκαν στο Ρίο παρουσιάστηκε στα τέλη Απριλίου σε ειδική εκδήλωση στο Ναυτικό Όμιλο Κατοίκων Βουλιαγμένης.

Το ολοκαίνουργιο σκάφος με το οποίο αγωνίστηκαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο χρηματοδοτήθηκε εξ ολοκλήρου από το Lascaris Foundation, μεγάλο χορηγό των Ελλήνων πρωταθλητών, με σημαντική συνεισφορά στην ως τώρα προσπάθεια τους. Κατασκευάστηκε με τις υψηλότερες τεχνικές προδιαγραφές και με όλες τις παραμέτρους λειτουργίας του ειδικά σχεδιασμένες για τους δύο κορυφαίους ιστιοπλόους, προκειμένου να διεκδικήσουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα στο Ρίο.

Ο στόχος τους πλέον στους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν ένας: "Όλη τη φετινή χρονιά έχουμε δουλέψει πολύ εντατικά με συνέχεια και συνέπεια, συμμετέχοντας σε ιδιαίτερα απαιτητικούς αγώνες απέναντι στους καλύτερους και έχοντας δοκιμαστεί στις πλέον ανταγωνιστικές συνθήκες. Αυτού του είδους η σκληρή δουλειά είναι μονόδρομος όταν έχεις υψηλούς στόχους και για εμάς τώρα ο στόχος είναι μόνο ένας: να ανεβούμε στο βάθρο των Ολυμπιακών Αγώνων". Κάτι που τελικά έκαναν.