ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

O "εμφύλιος" των παπουτσιών

O "εμφύλιος" των παπουτσιών

Ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ θα μπορούσε να γράψει ολόκληρο έργο για την αντιπαλότητα των αδερφών Ντάσλερ, των ιδρυτών της Adidas και της Puma. Εβδομήντα χρόνια μετά το μίσος παραμένει αμετάβλητο

H πόλη Χερτσόνεραουχ είναι η... Βερόνα της Γερμανίας. "Μοντέγοι" και "Καπουλέτοι" ζουν στη βαυαρική πόλη και βρίσκονται σε "αιώνια διαμάχη" όχι για την καρδιά της Ιουλιέτας, αλλά για την τιμή του παπουτσιού, του αθλητικού παπουτσιού.

Στην πόλη με το όνομα-γλωσσοδέτη έχουν έδρα δύο από τις μεγαλύτερες αθλητικές εταιρείες στην αγορά, η Adidas και η Puma. Όποιος έχει φορέσει παπούτσια ενός εκ των δύο εταιρειών ίσως να γνωρίζει πως οι εταιρείες ανήκαν σε δύο αδέρφια, η Puma στον Ρούντολφ Ντάσλερ και η Adidas στον μικρότερο Άντολφ, τον Ρούντι και τον Άντι όπως τους φώναζαν. Τα δύο αδέρφια τσακώθηκαν το 1948 και διέλυσαν τη συνεργασία. Δεν ξαναμίλησαν ποτέ ο ένας στον άλλο.

Δεκαετίες μετά το θάνατο των δύο εκατομμυριούχων αδερφών, το μίσος καλά κρατεί όχι μόνο ανάμεσα στους απόγονους , αλλά και ανάμεσα στους περίπου 23.000 κατοίκους! Η Χερτσόνεραουχ είναι χωρισμένη στα δύο: Η βόρεια πλευρά ανήκει στην Puma και η νότια στην Adidas. Tις δύο εταιρείες, τις δύο φραξιές χωρίζει ο ποταμός Άουραχ.

O "εμφύλιος" των παπουτσιών

Τα δύο αδέρφια και το προϊόν τους

Ακόμη και ένα από τα αξιοθέατα της πόλης, ένα συντριβάνι στην πόλη όπου απεικονίζει μια ομάδα παιδιών να παίζουν διελκυνστίνδα, βρίσκεται μέσα στο κλίμα. Τη μια πλευρά του σχοινιού κρατούν παιδιά που φορούν παπούτσια Adidas και από την άλλη τραβάνε παιδιά που φορούν παπούτσια Puma.

Η πόλη έχει το παρατσούκλι ως η "πόλη με τους σκυμένους λαιμούς", αφού ο ένας κοιτάζει τον άλλο στα παπούτσια. Η κάθε πλευρά διαθέτει τα δικά της μαγαζιά, εστιατόρια, κρεοπωλεία, καφετέριες. Οι μεν δεν κάνουν παρέα με τους δε. Ο μοναδικός που συνδυάζει τα προϊόντα των δύο εταιρειών είναι ο Δήμαρχος της πόλης, Χέρμαν Άκερ. Ο αθεόφοβος δεν ήθελε να δυσαρεστήσει τους ψηφοφόρους του και φορούσε δύο διαφορετικά παπούτσια για να περπατήσει στην αγορά.

Σύμφωνα το θρύλο τα δύο αδέρφια, ο Ρούντολφ και ο Άντι τσακώθηκαν σε "καταφύγιο" λίγο πριν από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Προσπάθησαν να ανεχθούν ο ένας τον άλλο τα επόμενα χρόνια, αλλά ήταν μάταιο. Είχαν ξεκινήσει μαζί να ράβουν παπούτσια στο πλυσταριό της μητέρας τους. Ο λιγομίλητος Άντι έφτιαχνε τα παπούτσια, ο Ρούντι τα πουλούσε. Το προϊόν τους ήταν καλό και η εταιρεία "Dassler Brothers" έκλεισε συμφωνία με τη γερμανική Ολυμπιακή επιτροπή για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924.

O "εμφύλιος" των παπουτσιών

Το εργοστάσιο των Ντάσλερ

Σαν καλοί επιχειρηματίες και προκειμένου να προστατεύσουν την εταιρεία τους, έγιναν μέλη του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος του Αδόλφου Χίτλερ, όταν εκείνος ανέβηκε στην εξουσία το 1933. Με τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Βερολίνο να πλησιάζουν ο Άντι οδήγησε με το αυτοκίνητο του μέχρι την πόλη, με σκοπό να πείσει τους καλούς αθλητές να χρησιμοποιήσουν τα παπούτσια του. Ανάμεσα τους ήταν και ένας μαύρος Αμερικανός, ο Τζέσε Όουενς. Δέχθηκε και έγινε θρύλος μετά την κατάκτηση των τεσσάρων χρυσών μεταλλίων. Όλοι ήθελαν να φορούν τα παπούτσια του μαύρου αθλητή. Οι πωλήσεις εκτινάχθηκαν στα ύψη, περισσότερα από 200.00 ζευγάρια πούλησαν οι Ντάσλερ, καταφέρνοντας να μεγαλώσουν το εργοστάσιο τους.

Τα δύο αδέρφια δεν είχαν πολλά κοινά μεταξύ τους. Έμεναν με τις οικογένειες τους σε μια έπαυλη στην πόλη. Φυσικά οι γυναίκες τους δεν είχαν καλή σχέση. Όταν ξέσπασε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος τα δύο αδέρφια σαν καλοί... πατριώτες, έπρεπε να πάνε στο μέτωπο όπως είχαν κάνει στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Άντι παρουσιάστηκε τον Δεκέμβριο του 1940 και απεγκλωβίστηκε από τη θητεία μετά από τρεις μήνες, πιθανότατα μετά την επιρροή του Ρούντι.

Ο τελευταίος θύμωσε όταν ήρθε η σειρά του να πάει στο στρατό το 1943. Δεν μπορούσε να βοηθήσει τον εαυτό του, πίστευε πως ο αδερφός του και η γυναίκα του Άντι συνωμότησαν για να στρατολογηθεί για να κρατήσουν για τον εαυτό τους την επιχείρηση, προσπάθησε να κλείσει το εργοστάσιο για να παρασύρει μαζί του στο μέτωπο, τον Άντι. Μάταια...

Το 1945 ο Ρούντι εγκατέλειψε τη θέση του στη Γερμανία, επέστρεψε στην πόλη του, ισχυριζόμενος πως ήταν ανάπηρος. Σύντομα η Γκεστάπο τον συνέλαβε ως λιποτάκτη. Κατηγόρησε και για αυτό τον Άντι. Μετά την ήττα των Γερμανών ο Ρούντι συνελήφθη από τους συμμάχους με την κατηγορία πως ήταν μέλος της Γκεστάπο και στάλθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης! Κατηγόρησε τον αδερφό του, ο οποίος στο μεταξύ ξανάχτιζε την αυτοκρατορία του, πουλώντας παπούτσια στους Αμερικανούς!

Στο τέλος του 1946 ολόκληρη η Γερμανία γνώριζε για την αντιπαλότητα των δύο αδερφών. Ο ένας κατηγορούσε τον άλλο, ο ένας προσπαθούσε να ελέγξει την εταιρεία, παραμερίζοντας τον άλλο. Ο Ρούντι προσπάθησε να ενοχοποιήσει τον Άντι ως συνεργάτη των Ναζί, άλλωστε κατασκεύαζε μπότες για τη Βέρμαχτ.

O "εμφύλιος" των παπουτσιών

Δεξιά ο Ρούντι, αριστερά ο Άντι

Δύο χρόνια στα "χαρακώματα" ήταν αρκετά για τα δύο αδέρφια, προκειμένου να καταλάβουν πως δεν μπορούσαν να συνυπάρξουν. Μπορούσαν όμως να απαλλαγούν ο ένας από τον άλλο.Το 1948 ίδρυσε τη Ruda στο βορρά, την οποία μετονόμασε σε Puma. Τον είχε ακολουθήσει και η μητέρα του, η οποία είχε ταχθεί στο πλευρό του.

Ο Άντι πήρε τα αρχικά από το όνομα και το επίθετο του και δημιούργησε την Adidas. H γυναίκα του και η κόρη του κατέληξαν στο λογότυπο με τις τρεις γραμμές. Λογότυπο με δύο γραμμές είχαν πολλά παπούτσια της Dassler και ο Άντι δεν ήθελε να του ζητήσει δικαιώματα ο Ρούντι.

Τα δύο αδέρφια ήταν... στραβόξυλα, "πολέμησαν" και τα ίδια τους τα παιδιά με το γιο του καθενός να επικρατεί μετά το θάνατο του πατέρα του. Ο γιος του Άντι, ο Χορστ γιγάντωσε την εταιρεία, ενώ ο Άρμιν, ο γιος του Ρούντι, άνοιξε την αγορά της Αμερικής για τη Puma παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα του.

Ο Ρούντι πέθανε πρώτος το 1974 και τον ακολούθησε ο Άντι το 1978. Ο Άντι δεν πήγε στην κηδεία του αδερφού του. Δεν συμφιλιώθηκαν ούτε μετά θάνατον, κηδεύτηκαν σε διαφορετικά κοιμητήρια στις δύο κορυφές της πόλης που υπηρέτησαν και οι δύο.

Τα δύο αδέρφια πέθαναν προτού δουν το "μίσος" τους να τους κάνει να γυρίσουν την πλάτη σε τρίτους. Έτσι ούτε η Puma, ούτε η Adidas είδαν την αμερικανική Nike να έρχεται και να τους κατατροπώνει. Η Nike είχε τον δικό της Άντι, τον προπονητή Μπιλ Μπάουερμαν και τον δικό της, Ρούντι, τον Φιλ Νάιτ που ελέγχει σήμερα τον κολοσσό από το Όρεγκον.

Τα δύο εργοστάσια στη Χερτσόνεραουχ που "έζησαν" μια ολόκληρη πόλη, δεν κατασκευάζουν παπούτσια πλέον. Το 1987, 20 χρόνια πριν από την πώληση της Puma σε γαλλικό γκρουπ πολυτελών ειδών, ο εγγονός του Ρούντι, ο Φρανκ Ντάσλερ οδήγησε μέχρι το νότο και το αρχηγείο της Adidas. Απολύθηκε από την Puma και τον προσέλαβε η Adidas.

O "εμφύλιος" των παπουτσιών

Ο Φρανκ Ντάσλερ αλλαξοπίστησε

Οι υπάλληλοι των δύο εταιρειών κινούνται στους ίδιους κύκλους έτσι γεννιούνται και ειδύλλια: Ένας υπάλληλος της Adidas ερωτεύτηκε την κόρη ενός στελέχους της Puma. Δεν μπορούσε να έχει και τα δύο. Επέλεξε την αγάπη και πήγε στο στρατόπεδο της Puma.

Tα τελευταία χρόνια χάρη στις προσπάθειες του Δημάρχου έχουν γίνει κινήσεις για να "γεφυρωθεί" το χάσμα, να επουλωθούν πιθανότατα οι πληγές της προδοσίας του ενός αδερφού προς τον άλλο. Οι δύο ομάδες της πόλης προπονούνται μαζί, τη μια φορούν Adidas, την άλλη Puma. Υπηρετούν άλλωστε την ίδια Θεά, τη μπάλα.

Έχουν περάσει 67 χρόνια από τη διάλυση της εταιρείας των αδερφών Nτάσλερ. Ίσως δεν αργήσει η μέρα που οι δύο εταιρείες θα επανενωθούν. Πάντως όποιος καινούργιος υπάλληλος εμφανιστεί στην Puma ή στην Adidas με ένα ζευγάρι παπούτσια της αντίπαλης εταιρείας, οφείλουν να τα βγάλουν επί τόπου και να φορέσουν το σωστό ζευγάρι που τους παραχωρείται δωρεάν.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ