Οι "κλαψιάρηδες" των γηπέδων
Το SPORT 24 παρουσιάζει τους 10 πιο διάσημους "κλαψιάρηδες" αθλητές του κόσμου (pics)
10. Πιτ Σάμπρας (τένις)
Όταν ο Σάμπρας έδωσε τέλος στη 15ετή επαγγελματική του καριέρα, είχε ήδη κατακτήσει 14 τίτλους Γκραν Σλαμ, εκ των οποίων 7 στο Γουίμπλεντον. Αλλά ο πάντα άνετος Ελληνοαμερικανός δεν κατάφερε να συγκρατήσει τα δάκρυά του μπροστά στο κοινό που τον αποθέωνε στην επίσημη τελετή της απόσυρσής του από την ενεργό δράση στο Αμερικανικό Όπεν του 2003.
9. Τάιγκερ Γουντς (γκολφ)
Μόλις κατέκτησε το Όπεν του Μπίρκντεϊλ του 2006, ο Τάιγκερ Γουντς ξέσπασε σε κλάματα. Ο λόγος; Δύο μήνες πριν είχε χάσει τον πατέρα του από καρκίνο. Η συναισθηματική αυτή αντίδραση του συνήθως ψύχραιμου Αμερικανού τον έβαλε στις καρδιές πολλών φίλων του αθλήματος.
8. Μίκα Χάκινεν (formula 1)
Όταν ο Μίκα Χάκινεν βγήκε εκτός αγώνα στο Grand Prix της Μόντζα του 1999, πίστεψε πως έχασε κάθε ευκαιρία για να κατακτήσει τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή. Στριμώχθηκε πίσω από κάτι θάμνους, προκειμένου να κρύψει τα δάκρυα της απογοήτευσής του, όμως δεν υπολόγιζε στην κάμερα του ελικοπτέρου που "έκοβε βόλτες" πάνω από την πίστα. Τελικά "τζάμπα" τα δάκρυα για τον Φινλανδό, αφού ένα μήνα αργότερα "στέφθηκε" παγκόσμιος πρωταθλητής.
7. Ντέιβιντ Μπέκαμ (ποδόσφαιρο)
Όταν ο Ντέιβιντ Μπέκαμ τραυματίστηκε στον προημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006 μεταξύ Αγγλίας και Πορτογαλίας, ο αρχηγός των "λιονταριών" θεώρησε πως επρόκειτο για το τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του με το εθνόσημο. Και μόνο στην ιδέα μιας τέτοιας εξέλιξης, ο Άγγλος μέσος άρχισε να κλαίει μπροστά από τον πάγκο της ομάδας του. Βέβαια, τρία χρόνια μετά, ο "Μπεκς" ισοφάρισε το ρεκόρ των 108 συμμετοχών του Μπόμπι Μουρ με την εθνική Αγγλίας.
6. Όλιβερ ΜακΚόλ (πυγμαχία)
Για πρώτη φορά στην ιστορία ένας παγκόσμιος τίτλος βαρέων βαρών κρίθηκε από το ποιος πυγμάχος θα κλάψει πρώτος. Ο ΜακΚόλ είχε ήδη νικήσει μία φορά τον Βρετανό Λένοξ Λιούις κι ο Αμερικανός πήγε με άλλο "αέρα" στη νέα "μάχη" μεταξύ των δύο το Φεβρουάριο του 1997 στο "Χίλτον" του Λας Βέγκας. Στους πρώτους γύρους ο Λιούις έριξε μερικά δυνατά χτυπήματα στον ΜακΚόλ, αναγκάζοντάς τον να κλάψει. Η εξέλιξη αυτή υποχρέωσε το διαιτητή Μιλς Λέιν να διακόψει τον αγώνα στον 5ο γύρο.
5. Τζον Τέρι (ποδόσφαιρο)
Ήταν η σπουδαιότερη βραδιά στην καριέρα του αρχηγού της Τσέλσι, αλλά και στην ιστορία του συλλόγου. Αλλά ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ του 2008 στη Μόσχα αποδείχθηκε εφιάλτης για τον Τζον Τέρι. Το μόνο που χρειαζόταν να κάνει ο Άγγλος αμυντικός ήταν να ευστοχήσει στο τελευταίο πέναλτι της Τσέλσι, προκειμένου να της δώσει τη νίκη και το τρόπαιο με 5-4 επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Καθώς εκτελούσε το πέναλτι, το αριστερό του πόδι γλίστρησε και η μπάλα χτύπησε στο δοκάρι. Λίγα λεπτά αργότερα ο Φαν ντερ Σαρ απέκρουσε το πέναλτι του Ανελκά και οι "κόκκινοι διάβολοι" κατέκτησαν το τρόπαιο με 6-5 στα πέναλτι. Απαρηγόρητος ο Τέρι, ξέσπασε σε λυγμούς, με τον Φρανκ Λάμπαρντ να προσπαθεί να τον συνεφέρει.
4. Μάθιου Πίνσεντ (κωπηλασία)
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα, ο Μάθιου Πίνσεντ κατέκτησε το 4ο χρυσό Ολυμπιακό του μετάλλιο σε ισάριθμες διαδοχικές διοργανώσεις. Μόλις ολοκλήρωσε τον αγώνα του, ο "γίγαντας" των 196 εκατοστών και 110 κιλών μετατράπηκε σε μικρό παιδάκι που μυξόκλαιγε. Και δεν του έφτανε μόνο το κλάμα μέσα στη βάρκα, αλλά κατά τη διάρκεια της απονομής του έδωσε νέο σόου... κλάματος.
3. Πολ Γκασκόιν (ποδόσφαιρο)
Ημιτελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1990 μεταξύ Αγγλίας και Γερμανίας. Ο Πολ Γκασκόιν "κλαδεύει" τον Τόμας Μπέρτχολντ και δέχεται την κίτρινη κάρτα του διαιτητή. Ο "Γκάζα" είχε ήδη μία κίτρινη κάρτα από προηγούμενο αγώνα και αυτή που μόλις είχε δεχθεί θα του στερούσε τη συμμετοχή στο μεγάλο τελικό. Ο Άγγλος μέσος δεν άντεξε στην ιδέα και βούρκωσε. Ευτυχώς γι' αυτόν, τα "πάντσερ" πήραν την πρόκριση στα πέναλτι κι έτσι απουσίασε απλά από το μικρό τελικό.
2. Αντρέ Αγκάσι (τένις)
Το Αμερικανικό Όπεν του 2006 ήταν το "κύκνειο άσμα" στη σπουδαία καριέρα του Αντρέ Αγκάσι. Ο Αμερικανός ηττήθηκε από το Γερμανό Μπέντζαμιν Μπέκερ στον 3ο γύρο της διοργάνωσης και οι θεατές του επεφύλαξαν ένα οκτάλεπτο standing ovation. Το πρώην Νο 1 του παγκόσμιου τένις συγκινήθηκε και δεν συγκράτησε τα δάκρυα και τα αναφιλητά του.
1. Κριστιάνο Ρονάλντο (ποδόσφαιρο)
Ο κλάψας του κλάψαντος! Η αρχή έγινε το 2004, όταν η Εθνική Ελλάδος κατακτούσε το Euro μέσα στην Πορτογαλία και ανάγκαζε τον πιτσιρικά τότε Ρονάλντο να κλάψει σαν παιδάκι, με τους Έλληνες να γελούν εις βάρος του. Την επόμενη χρονιά, μετά την ήττα από την Άρσεναλ στον τελικό του FA Cup στα πέναλτι, ο Πορτογάλος άνοιξε ξανά τις "βρύσες". Το 2006, το "μεγαλείο" του Ρονάλντο γνώρισαν και οι Γερμανοί, καθώς η εθνική Πορτογαλίας ηττήθηκε στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου από τη Γαλλία και ο μέσος της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν κρατήθηκε. Το αποκορύφωμα ήταν στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ του 2008 με αντίπαλο την Τσέλσι, όπου ο Ρονάλντο ήταν απαρηγόρητος, παρά τις προσπάθειες των Ράιαν Γκιγκς και Άλεξ Φέργκιουσον. Για μισό λεπτό... Η Γιουνάιτεντ δεν ήταν αυτή που νίκησε;
Όταν ο Σάμπρας έδωσε τέλος στη 15ετή επαγγελματική του καριέρα, είχε ήδη κατακτήσει 14 τίτλους Γκραν Σλαμ, εκ των οποίων 7 στο Γουίμπλεντον. Αλλά ο πάντα άνετος Ελληνοαμερικανός δεν κατάφερε να συγκρατήσει τα δάκρυά του μπροστά στο κοινό που τον αποθέωνε στην επίσημη τελετή της απόσυρσής του από την ενεργό δράση στο Αμερικανικό Όπεν του 2003.
9. Τάιγκερ Γουντς (γκολφ)
Μόλις κατέκτησε το Όπεν του Μπίρκντεϊλ του 2006, ο Τάιγκερ Γουντς ξέσπασε σε κλάματα. Ο λόγος; Δύο μήνες πριν είχε χάσει τον πατέρα του από καρκίνο. Η συναισθηματική αυτή αντίδραση του συνήθως ψύχραιμου Αμερικανού τον έβαλε στις καρδιές πολλών φίλων του αθλήματος.
8. Μίκα Χάκινεν (formula 1)
Όταν ο Μίκα Χάκινεν βγήκε εκτός αγώνα στο Grand Prix της Μόντζα του 1999, πίστεψε πως έχασε κάθε ευκαιρία για να κατακτήσει τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή. Στριμώχθηκε πίσω από κάτι θάμνους, προκειμένου να κρύψει τα δάκρυα της απογοήτευσής του, όμως δεν υπολόγιζε στην κάμερα του ελικοπτέρου που "έκοβε βόλτες" πάνω από την πίστα. Τελικά "τζάμπα" τα δάκρυα για τον Φινλανδό, αφού ένα μήνα αργότερα "στέφθηκε" παγκόσμιος πρωταθλητής.
7. Ντέιβιντ Μπέκαμ (ποδόσφαιρο)
Όταν ο Ντέιβιντ Μπέκαμ τραυματίστηκε στον προημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006 μεταξύ Αγγλίας και Πορτογαλίας, ο αρχηγός των "λιονταριών" θεώρησε πως επρόκειτο για το τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του με το εθνόσημο. Και μόνο στην ιδέα μιας τέτοιας εξέλιξης, ο Άγγλος μέσος άρχισε να κλαίει μπροστά από τον πάγκο της ομάδας του. Βέβαια, τρία χρόνια μετά, ο "Μπεκς" ισοφάρισε το ρεκόρ των 108 συμμετοχών του Μπόμπι Μουρ με την εθνική Αγγλίας.
6. Όλιβερ ΜακΚόλ (πυγμαχία)
Για πρώτη φορά στην ιστορία ένας παγκόσμιος τίτλος βαρέων βαρών κρίθηκε από το ποιος πυγμάχος θα κλάψει πρώτος. Ο ΜακΚόλ είχε ήδη νικήσει μία φορά τον Βρετανό Λένοξ Λιούις κι ο Αμερικανός πήγε με άλλο "αέρα" στη νέα "μάχη" μεταξύ των δύο το Φεβρουάριο του 1997 στο "Χίλτον" του Λας Βέγκας. Στους πρώτους γύρους ο Λιούις έριξε μερικά δυνατά χτυπήματα στον ΜακΚόλ, αναγκάζοντάς τον να κλάψει. Η εξέλιξη αυτή υποχρέωσε το διαιτητή Μιλς Λέιν να διακόψει τον αγώνα στον 5ο γύρο.
5. Τζον Τέρι (ποδόσφαιρο)
Ήταν η σπουδαιότερη βραδιά στην καριέρα του αρχηγού της Τσέλσι, αλλά και στην ιστορία του συλλόγου. Αλλά ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ του 2008 στη Μόσχα αποδείχθηκε εφιάλτης για τον Τζον Τέρι. Το μόνο που χρειαζόταν να κάνει ο Άγγλος αμυντικός ήταν να ευστοχήσει στο τελευταίο πέναλτι της Τσέλσι, προκειμένου να της δώσει τη νίκη και το τρόπαιο με 5-4 επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Καθώς εκτελούσε το πέναλτι, το αριστερό του πόδι γλίστρησε και η μπάλα χτύπησε στο δοκάρι. Λίγα λεπτά αργότερα ο Φαν ντερ Σαρ απέκρουσε το πέναλτι του Ανελκά και οι "κόκκινοι διάβολοι" κατέκτησαν το τρόπαιο με 6-5 στα πέναλτι. Απαρηγόρητος ο Τέρι, ξέσπασε σε λυγμούς, με τον Φρανκ Λάμπαρντ να προσπαθεί να τον συνεφέρει.
4. Μάθιου Πίνσεντ (κωπηλασία)
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα, ο Μάθιου Πίνσεντ κατέκτησε το 4ο χρυσό Ολυμπιακό του μετάλλιο σε ισάριθμες διαδοχικές διοργανώσεις. Μόλις ολοκλήρωσε τον αγώνα του, ο "γίγαντας" των 196 εκατοστών και 110 κιλών μετατράπηκε σε μικρό παιδάκι που μυξόκλαιγε. Και δεν του έφτανε μόνο το κλάμα μέσα στη βάρκα, αλλά κατά τη διάρκεια της απονομής του έδωσε νέο σόου... κλάματος.
3. Πολ Γκασκόιν (ποδόσφαιρο)
Ημιτελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1990 μεταξύ Αγγλίας και Γερμανίας. Ο Πολ Γκασκόιν "κλαδεύει" τον Τόμας Μπέρτχολντ και δέχεται την κίτρινη κάρτα του διαιτητή. Ο "Γκάζα" είχε ήδη μία κίτρινη κάρτα από προηγούμενο αγώνα και αυτή που μόλις είχε δεχθεί θα του στερούσε τη συμμετοχή στο μεγάλο τελικό. Ο Άγγλος μέσος δεν άντεξε στην ιδέα και βούρκωσε. Ευτυχώς γι' αυτόν, τα "πάντσερ" πήραν την πρόκριση στα πέναλτι κι έτσι απουσίασε απλά από το μικρό τελικό.
2. Αντρέ Αγκάσι (τένις)
Το Αμερικανικό Όπεν του 2006 ήταν το "κύκνειο άσμα" στη σπουδαία καριέρα του Αντρέ Αγκάσι. Ο Αμερικανός ηττήθηκε από το Γερμανό Μπέντζαμιν Μπέκερ στον 3ο γύρο της διοργάνωσης και οι θεατές του επεφύλαξαν ένα οκτάλεπτο standing ovation. Το πρώην Νο 1 του παγκόσμιου τένις συγκινήθηκε και δεν συγκράτησε τα δάκρυα και τα αναφιλητά του.
1. Κριστιάνο Ρονάλντο (ποδόσφαιρο)
Ο κλάψας του κλάψαντος! Η αρχή έγινε το 2004, όταν η Εθνική Ελλάδος κατακτούσε το Euro μέσα στην Πορτογαλία και ανάγκαζε τον πιτσιρικά τότε Ρονάλντο να κλάψει σαν παιδάκι, με τους Έλληνες να γελούν εις βάρος του. Την επόμενη χρονιά, μετά την ήττα από την Άρσεναλ στον τελικό του FA Cup στα πέναλτι, ο Πορτογάλος άνοιξε ξανά τις "βρύσες". Το 2006, το "μεγαλείο" του Ρονάλντο γνώρισαν και οι Γερμανοί, καθώς η εθνική Πορτογαλίας ηττήθηκε στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου από τη Γαλλία και ο μέσος της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν κρατήθηκε. Το αποκορύφωμα ήταν στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ του 2008 με αντίπαλο την Τσέλσι, όπου ο Ρονάλντο ήταν απαρηγόρητος, παρά τις προσπάθειες των Ράιαν Γκιγκς και Άλεξ Φέργκιουσον. Για μισό λεπτό... Η Γιουνάιτεντ δεν ήταν αυτή που νίκησε;