Η υπερκόπωση από προπόνηση, γνωστή και ως υπερπροπόνηση, μπορεί να διακριθεί σε δύο κύριες μορφές, οι οποίες σχετίζονται με το νευρικό σύστημα.

Οι δύο αυτές μορφές είναι η υπερκόπωση με συμπτώματα συμπαθητικοτονίας και η υπερκόπωση με συμπτώματα παρασυμπαθητικοτονίας. Η διαφοροποίηση βασίζεται στις αλλαγές που προκαλούνται από την κυριαρχία του συμπαθητικού ή του παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος.

Η υπερκόπωση με συμπτώματα συμπαθητικοτονίας χαρακτηρίζεται από αυξημένη δραστηριότητα του συμπαθητικού συστήματος. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν αύξηση των καρδιακών παλμών, διαταραχές του ύπνου, μειωμένη όρεξη, πονοκέφαλο, απώλεια βάρους, και δυσκολία στην επαναφορά των καρδιακών παλμών μετά την άσκηση. Αυτή η μορφή υπερκόπωσης είναι πιο εμφανής και συχνά διαγιγνώσκεται πιο εύκολα, καθώς τα συμπτώματα είναι άμεσα αναγνωρίσιμα.

Αντίθετα, η υπερκόπωση με συμπτώματα παρασυμπαθητικοτονίας είναι πιο δύσκολη στην αναγνώριση. Σε αυτήν την περίπτωση κυριαρχεί το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα, και οι αθλητές δεν παρουσιάζουν εμφανή συμπτώματα κατά την ηρεμία ή την προπόνηση.

Συχνά, η μείωση της απόδοσης τους περνά απαρατήρητη, κάνοντας τη διάγνωση της παρασυμπαθητικής υπερκόπωσης δυσκολότερη.

Η υπερκόπωση δεν πρέπει να συγχέεται με το overreaching, το οποίο αποτελεί μια προγραμματισμένη περίοδο αυξημένης προπόνησης.

Το overreaching, αν διαρκέσει για σύντομο διάστημα, δεν έχει μακροχρόνιες αρνητικές συνέπειες και μπορεί να βοηθήσει στην επίτευξη καλύτερων αθλητικών αποτελεσμάτων.

Για την αντιμετώπιση της υπερκόπωσης, η πλήρης διακοπή της προπόνησης δεν είναι πάντα η καλύτερη λύση. Αντίθετα, η μείωση της έντασης και η διαφοροποίηση των ασκήσεων, σε συνδυασμό με σωστή διατροφή, ξεκούραση και αλλαγή περιβάλλοντος, μπορεί να βοηθήσει στην αποκατάσταση.