Μετά τον περσινό μονόλογο, φανς και περιστασιακοί θεατές του Super Bowl περίμεναν εναγωνίως ένα παιχνίδι που να είναι αντάξιο της σημασίας ενός τέτοιου παιχνιδιού, και αυτό ακριβώς πήραμε. Με δύο πολύ σπουδαίες ομάδες να διασταυρώνονται στο μόνο πεδίο μάχης που τους αξίζει, δηλαδή το ύψιστο, και να αντικρούουν τόσο άψογα η μία τα όπλα της άλλης, ώστε να χρειαστεί να φτάσουμε σε ένα φινάλε γεμάτο σοκ και ανατροπές προτού το ματς κριθεί στην τελευταία του -εντελώς απρόσμενη- φάση.

Δεν ήταν μόνο ένα Super Bowl αγωνιστικά αντάξιο των πρωταθλητών που αγωνίζονταν σε αυτό, μα και ένα το οποίο γράφεται στην ιστορία για τους νικητές. Οι New England Patriots των Bill Belichick και Tom Brady κερδίζουν Super Bowl σε διάστημα 13 χρόνων από τον πρώτο τους θρίαμβο, ισοφαρίζοντας την αντίστοιχη απόσταση των 49ers (‘82-’95). Όμως εκείνοι το πέτυχαν με διαφορετικό quarterback. Αυτό που πέτυχαν ετούτοι οι Patriots μπορεί να συγκριθεί μόνο με αθλητικά θαύματα σαν τους Spurs του Popovich, μια ομάδα φτιαγμένη από μέταλλο πρωταθλητή από έναν ιδιοφυή κόουτς που καταφέρνει διαρκώς να μεταλλάσσεται αρνούμενη να υποκύψει στο πέρασμα του χρόνου.

Στο πρώτο Super Bowl που κατέκτησαν οι Patriots, κέρδισαν τους St. Louis Rams που τότε έμοιαζαν στα πρόθυρα δημιουργίας μιας δυναστείας, και σε ετούτο, κατατρόπωσαν τους Seattle Seahawks που βρίσκονται ακριβώς στην ίδια θέση: Με έναν τίτλο ήδη στην τσέπη και υποσχέσεις για ένα λαμπρό μέλλον. Όμως το τι θα κάνουν (ή θα μπορούσαν να έχουν κάνει) οι περσινοί πρωταθλητές, είναι αντικείμενο ενός άλλου κειμένου. Αυτή τη στιγμή, έχουμε νέους πρωταθλητές, και μοιάζουν πάρα πολύ με κάποιους παλιούς.

Το παιχνίδι ήταν όσο απρόβλεπτο κι όσο ανατρεπτικό όφειλε να είναι, ένα ματς ανάμεσα σε αυτές τις ομάδες αυτών των προπονητών. Στο α’ ημίχρονο οι Patriots έπαιξαν με το μόνο τρόπο που μπορείς στα αλήθεια να καταβάλεις τους Seahawks, με μικρές κοντές πάσες και υπομονετικά, μεθοδικά 1st downs. Κατέβηκαν 3 φορές το γήπεδο, κι ας σκόραραν μόνο τις 2. (Την πρώτη, όπως και στο ματς με τους Packers, είχαμε interceptions από τον Lane στον Brady. O Lane αποχώρησε.)

Οι Seahawks διατήρησαν επαφή με το σκορ, ισοφαρίζοντας και στα 2 touchdowns των Patriots, τη 2η μάλιστα κατεβαίνοντας το γήπεδο σε μόλις 29”. Τεράστιο ρόλο εδώ έπαιξε ο Matthews, ένας receiver που ως τώρα δεν είχε κάνει catch στην καριέρα του, η εισαγωγή του οποίου στο ματς άλλαξε τις ισορροπίες στα αμυντικά match-ups. Οι 3 πρώτες του υποδοχές έγιναν εδώ, αρχικά προετοιμάζοντας ένα touchdown για τον Lynch (στο 7-7) και ύστερα με ένα δικό του, για το 14-14 (ύστερα από το 14-7 που έκαναν οι Patriots με ένα τόσο-εύκολο-που-θα-έπρεπε-να-είναι-χυδαίο touchdown από τον Gronkowski).

Για την ακρίβεια, ύστερα από μια ποινή για τράβηγμα μάσκας, οι Hawks βρέθηκαν μες στο red zone με μόλις 6” για τη λήξη. Παρόλο που πολλοί ήθελαν και περίμεναν field goal που θα μείωνε τη διαφορά (και με δεδομένο πως το Σιάτλ είχε την πρώτη επίθεση του β’ ημιχρόνου), ο Pete Carroll επέλεξε να παίξει επιθετικά, και δικαιώθηκε.

Κρατήστε το αυτό.

Στο β’ ημίχρονο είχαμε άλλη ιστορία.

Οι Patriots ξαφνικά έμοιαζαν καταβεβλημένοι. To πρώτο drive των Seahawks κατέληξε σε κοντινό field goal του Haushka που τους έδωσε το πρώτο προβάδισμα. Έξαφνα, οι Patriots στην επόμενη επίθεση άρχισαν να επιτίθενται με βάρος στην πάσα αντί για τα κοντινά routes που τους είχαν φέρει ως εδώ. Το αποτέλεσμα ήταν ένα interception από τον Bobby Wagner και ένα γρήγορο επακόλουθο touchdown που έμοιαζε να τελειώνει το παιχνίδι. 24-14 οι Seahawks, με την άμυνα των Patriots (που ως τότε κράταγε πάρα πολύ δυνατά απέναντι στα όπλα των Seahawks) να μοιάζει κουρασμένη.

Όμως από τα μέσα της 3ης περιόδου κι έπειτα το Σιατλ έπαιξε συντηρητικά, η άμυνα των Patriots έδειξε ξανά σημεία ζωής, με αποτέλεσμα μια σειρά από πάρα πολύ άσχημα three-and-outs των Seahawks, οι οποίοι απέτυχαν να διασφαλίσουν τη διαφορά τους ή να σπαταλήσουν χρόνο. Στο μεταξύ, στην 4η περίοδο οι Patriots εκμεταλλεύτηκαν την σταδιακή αποσύνθεση της αμυνας των Seahawks (μικροτραυματισμοί, αποχωρήσεις, κούραση) και χτύπησαν όπως στη 2η.

Με τον Edelman να συνεισφέρει τα μέγιστα, και τον Belichick να έχει ουσιαστικά μοιράσει το φορτίο για τον Brady σε όλα του τα επιθετικά όπλα, οι Patriots πρώτα μείωσαν 24-21 κι έπειτα πήραν πίσω τη μπάλα με 6’52” να απομένει. Αν το touchdown του Brady στον Edelman δεν ερχόταν τόσο πιο γρήγορα από όσο περίμεναν, το παιχνίδι θα μπορούσε απλά να έχει λήξει σε ένα μαεστρικό 7λεπτο νικητήριο drive. Αντ’αυτού, το touchdown έφερε τους Patriots ξανά μπροστά, όμως με 2’02” να απομένουν στο ρολόι και τους Seahawks να διαθέτουν όλα τους τα τάιμ άουτ. Που σημαίνει, ήθελαν 80 γυάρδες σε ένα δίλεπτο, έχοντας 4 ευκαιρίες να σταματήσουν το χρόνο.

Όπως αναμενόταν (αν και με αναπάντεχα επιμέρους plays, όπως μια πάσα πολλών γυαρδών στον Lynch που έφερε τους Seahawks στη σέντρα) η ομάδα του Russell Wilson έφτασε στην αντίπαλη περιοχή έχοντας πάρα πολύ χρόνο στη διάθεσή της.

Ύστερα από ένα πραγματικά απίθανο catch του Kearse που σχεδόν ξεπερνάει εκείνο του Tyree (και σίγουρα εκείνο του Manningham) στις αντίστοιχες ήττες των Pats από τους Giants στα 2 προηγούμενά τους Super Bowl, οι Seahawks βρέθηκαν 1 γυάρδα από το σκοράρισμα που θα τους έδινε το τρόπαιο, έχοντας 3 ευκαιρίες να το πετύχουν. Σε αυτό το σημείο συμβαίνουν ταυτόχρονα τα εξής πράγματα:

*Οι Seahawks έχουν το παιχνίδι σχεδόν κλειδωμένο. Το να μην τρέξει ο Lynch λιγοστές ίντσες σε τρεις προσπάθειες είναι απίθανο.

*Ο Belichick τα έχει χάσει. Πρώτη φορά βλέπω τον Belichick να κοιτάζει χωρίς να ξέρει τι να κάνει και να τα έχει τόσο χαμένα. Το ματς έχει ακόμα 40”, οι Patriots έχουν σχεδόν χάσει το παιχνίδι κι ο κόουτς τους δεν παίρνει τάιμ άουτ για να σταματήσει τον χρόνο. Αν θεωρήσει κανείς ως δεδομένο ότι εκεί το Σιατλ θα σκοράρει (κι έτσι οφείλει να σκεφτεί ένας κόουτς) τότε θέλει να έχει χρόνο για να απαντήσει. Ο Belichick απλά αφήνει το ρολόι να κυλά. Είναι η χειρότερη προπονητική απόφαση του παιχνιδιού, συμπεριλαμβανομένης κι εκείνης που ακολουθεί.

*Οι Seahawks παίζουν με πάσα. Οι κοντινές πάσες του Wilson στον Lockette έχουν δουλέψει άψογα όλη τη χρονιά, μα ετούτη τη φορά ο Butler των Patriots προλαβαίνει να του την πάρει από τα χέρια, μετατρέποντας ένα εύκολο touchdown τίτλου σε ένα αδιανόητο interception τίτλου. Κατανοώ απόλυτα τη διάθεση να εκπλήξεις τον αντίπαλο, αλλά κάποιες φορές απλά δεν χρειάζεται να παρασκέφτεσαι κάποια πράγματα. Έχεις λίγες γυάρδες. έχεις 3 προσπάθειες, έχεις τον Lynch. Αυτό ήταν ένα κλειδωμένο Super Bowl και οι Seahawks το κλώτσησαν.

*Ο Butler αντί να γονατίσει μες στο end zone (touchback, μπάλα στις 20 γυάρδες) και να λήξει το ματς, βγαίνει έξω και σταματιέται στη μία γυάρδα. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως το παιχνίδι δεν έχει τελειώσει. 20” ακόμα, 1 τάιμ άουτ οι Seahawks, μα κυρίως snap από τη 1 γυάρδα, που σημαίνει πως δε μπορείς να κάνεις victory formation, δε μπορείς απλά να γονατίσεις, πρέπει να παίξεις. Το κυρίαρχο σενάριο εδώ ήταν πως οι Patriots θα έτρωγαν το safety και θα επέστρεφαν τη μπάλα στους Seahawks, οι οποίοι από τη σέντρα θα είχαν λιγοστά δεύτερα (συν ένα τάιμ άουτ) προκειμένου να πετύχουν ένα -νικητήριο- field goal.

*Όμως ο Bennett πηδάει στη νεκρή ζώνη μπροστά στη μπάλα πριν το snap, παίρνοντας ποινή 5 γυαρδών για τους Seahawks. Οι 5 γυάρδες όντας αρκετές για γονάτισμα, έληξαν οριστικά το παιχνίδι.

Αν δεν συνέβαινε το interception, οι Seahawks θα είχαν κάνει το πρώτο back to back εδώ και 11 χρόνια, ο Pete Carroll θα είχε πάρει εκδίκηση από τον Kraft των Patriots που τον απέλυσε, και θα είχαμε έτοιμη τη νέα μεγάλη δυναστεία των ‘10ς.

Με το απίθανο, τρελό interception του Butler, η ιστορία γράφει πως οι Patriots επιμηκύνουν την σπουδαία δική τους δυναστεία των ‘00s και στην επόμενη δεκαετία, ο Brady (που πήρε και το ρεκόρ περισσότερων touchdowns καριέρας σε Super Bowl) με 4 δαχτυλίδια φτάνει Montana και Bradshaw στη κορυφή της λίστας (και έχει παίξει και για άλλα δύο), ενώ γράφει 4 touchdowns στην πλάτη της πιο τρομακτικής άμυνας του NFL κερδίζοντας επάξια το MVP του τελικού.

Δεν ξέρω αν μπορούμε να μετράμε τους Patriots της περιόδου Belichick/Brady ως την κορυφαία ομάδα όλων των εποχών, αλλά σίγουρα η αποψινή νίκη τους θα πρέπει να αρχίσει τη συζήτηση. Όσο για τον Brady, η ψαλίδα πλέον έχει ανοίξει πολύ. Ο σπουδαιότερος όλων των εποχών; Ίσως. Ο σπουδαιότερος εν ενεργεία; Πραγματικά, ναι.

Έχει πλάκα το πώς γράφεται η ιστορία καμιά φορά. Το σημαντικό είναι να κερδίζουμε σπουδαία παιχνίδια ανάμεσα σε σπουδαίους αντιπάλους, όπως το αποψινό.

Πριν το interception, όταν η 3η σερί ήττα σε Super Bowl είναι βέβαιη:

Μετά το interception, όταν για πρώτη φορά μετά το SpyGate και για 4η συνολικά, οι Patriots ανεβαίνουν στην κορυφή:

Για αυτούς τους Patriots, το πιο τρομακτικό είναι πως δεν μοιάζουν καν τελειωμένοι.

Τελικό σκορ: Patriots 28, Seahawks 24.

( Vines via)