Κάνει πολύ κρύο, παιδιά. Η θερμοκρασία έξω από το ξενοδοχείο μου είναι 18 βαθμοί Κελσίου. Χθες το βράδυ, 13. Φοράω βερμούδα, αλλά και φούτερ.

Πολύ καλή επιλογή η βερμούδα. Τέλος πάντων φεύγω. Κάνει καλό στο δέρμα. Θα πάω πόλο. Στην Water Polo Arena. Και πάλι είμαι κοντά. Μερικές στάσεις και μαζί με πολύ κόσμο περπατώ στο Ολυμπιακό Πάρκο.

Είναι 9 η ώρα και οι θεατές πολλοί. Οι εθελοντές προσπαθούν να κάνουν cheer up πρωϊνιάτικα. Είμαστε part of it! Ναι, αλλά ας τους να ξυπνήσουν, όμως.

Έχει ευτυχώς και λίγο ήλιο. Το περπάτημα είναι ευχάριστο. Πρώτη φορά, εξάλλου, κατεβαίνω από λεωφορειάκι μέσα στο Ολυμπιακό Πάρκο. Περνάω δίπλα από αυτό το αρχιτεκτονικό art work που είναι ψηλότερο από το Άγαλμα της Ελευθερίας και φιλοδοξεί να ταυτίσει την εικόνα του με τους Ολυμπιακούς 2012. Το Orbit Tower. Θα το έχετε ήδη δει. 114,5 μέτρα πίσω από κάθε πλάνο που σέβεται τους Ολυμπιακούς Αγώνες και ρεπόρτερ που κάνει καλά την δουλειά του, ακριβώς δίπλα από το Ολυμπιακό Στάδιο. Μετά τους Αγώνες οι Άγγλοι θέλουν να γίνει κάτι σας το London Eye, and I don’t see why not.

Φτάνω στο κλειστό όπου θα γίνει το παιχνίδι με την Κροατία. Βαρκούλες αρμενίζουν κάτω από τα πόδια μου. Ναι, συνηθίζω να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο, διότι αρκετά πράγματα είναι ανοργάνωτα. Υπάρχουν προβλήματα και πολλοί συνάδελφοι μου έχουν κάνει απίστευτες ώρες να φτάσουν (αν φτάσουν) εκεί όπου γίνεται η κωπηλασία (ας πούμε) ή έχει χρειαστεί να πατήσουν μαζί με την κάμερα επί πτωμάτων για να πάρουν μια δήλωση, την οποία την δικαιούνται ως Right Holders, αλλά ο χώρος είναι λίγος (στο κολύμπι ας πούμε, χωράνε 20 κάμερες, αλλά ήταν κάτι λιγότερες από 100). Να, τα λέμε κι αυτά.

Το παιχνίδι είναι δύσκολο για τη εθνική ομάδα πόλο. Οι Κροάτες κατεβαίνουν για μετάλλιο. Τα πάμε πολύ καλά στα τρία πρώτα οκτάλεπτα και η ατμόσφαιρα μπορεί να πεις ότι είναι και ντέρμπι. Το γήπεδο γεμάτο. Απέναντί μου (να!) μια ελληνική σημαία. Πορώθηκα. Ναι, σου λέω. Λες, να πάρουμε την πρόκριση λίγο πιο άνετα από όσο νομίζαμε; Πάμε γερά!

Πήγαμε.

Ο Γιώργος Αφρουδάκης λέει ότι επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη πάντα στα κρίσιμα λεπτά του αγώνα. Εμφανίζουμε νεκρά κενά. Εννοεί όταν μετά 5-5 χάθηκε η ισορροπία, όπως θα έχετε ήδη διαβάσει. Αν και δεν τον ξέρω και πολύ καλά, μπορεί να «τα έχει πάρει». Με το ήρεμο ύφος που τον διακρίνει λέει πώς χάθηκε μια ευκαιρία, αλλά και ότι δείξαμε ότι μπορούμε να κοντράρουμε οποιονδήποτε αντίπαλο.

Ο Νίκος Δεληγιάννης μου λέει ότι ήταν ο χειρότερος παίκτης, επειδή έκανε λάθος στο τέλος, εντάξει αλλά πριν είχε πιάσει τα άπιαστα. Ο Θοδωρής Χατζηθεοδώρου μιλάει για το θαύμα που άγγιξαν. Δεν νίκησε η Κροατία, αλλά έχασε η Ελλάδα. Φαντάσου ότι οι Κροάτες έχουν έρθει εδώ για μετάλλιο. Η ψυχολογία γενικά στα ύψη και λέω να ξανάρθω.

Πάω κέντρο Τύπου για να εργαστώ (βρέχει λίγο και θα μπορούσα να έχω βάλει και μακρύ παντελόνι σήμερα, κάνει κρύο) και μπαίνω στο μαγαζάκι με τα σουβενίίίίίρ. Παιδιά, μην περιμένετε να φέρω και πολλά. Μια κούπα 8 λίρες, μια πινεζούλα 6, οι μπλούζες από 18-26 λίρες, αυτές που έχει εδώ. Πήρα μόνο κατιτίς για τον μονάκριβο γιο μου. Η μασκότ; Είναι και μονόφθαλμες. Περίπου 20 pounds, my dear.

Επιστρέφοντας στην θεσούλα μου, όπου έχω κλειδώσει το pc μου και δεν το κουβαλώ (καλό) πέφτω πάνω σε Τζαμαϊκανούς δημοσιογράφους. Τι κάνει ο Γιουσέιν, τους ρωτώ. Μια χαρά, σε λίγο θα έρθει από εδώ (καλύτερο). Είναι σε καλή φόρμα; Αυτοί είναι οι αγώνες του, μου λένε. Ο Μπλέικ είναι σε καλή κατάσταση, τους ξαναρωτώ. Σε πολύ καλύτερη μου λένε γελώντας (the best). Πριν φύγω ρίχνω και μια ματιά σε περιοδικά και εφημερίδες. Μερικές εκδόσεις που είναι free είναι πολύ καλές. Πέφτω πάνω σε ένα fragrant της Puma φυσικά εμπνευσμένο από τα αρώματα της χώρας, η οποία γέννησε τον πιο γρήγορο άνθρωπο του κόσμου (ακόμη). 16 pounds για 40 ml. For Him και For Her. Yellow και Green. Τι άλλο. Όχι δεν θα το πάρω. I can’t afforded now.