Ολυμπιακός Φασισμός
Σε απάνθρωπες εξώσεις προχωρούν στο Πεκίνο για να προλάβουν τους Ολυμπιακούς της ντροπής
"Θα προστατεύσω το σπίτι μου με τη ζωή μου, θα αυτοπυρποληθώ", δηλώνει ένας από αυτούς, ζητώντας να μην αποκαλυφθεί το όνομα του, διότι φοβάται αντίποινα.
"Πολλοί μετακόμισαν διότι οι εταιρείες στις οποίες δουλεύουν τους είπαν ότι αν δεν αδειάσουν τον χώρο για τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, θα πρέπει να ψάξουν δουλειά" προσθέτει ενώ διευκρινίζει ότι οι αποζημιώσεις για όσους φεύγουν έχουν οριστεί με τιμές του 2001 αλλά στο μεταξύ "οι τιμές της γης έχουν εκτιναχθεί στα ύψη" και η αποζημίωση μειώνεται, εάν η απομάκρυνση είναι υποχρεωτική.
Το θέμα έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον ομάδων υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ανάμεσα στις οποίες το Κέντρο για τα Δικαιώματα Στέγασης και Εξώσεων το οποίο έχει την έδρα του στη Γενεύη, και η Διεθνής Αμνηστία.
Σύμφωνα με εκτίμηση που το Κέντρο έκανε τον Ιούνιο, προκαλώντας την οργή του Πεκίνου, περίπου 1,5 εκατομμύριο κάτοικοι της πόλης θα απομακρυνθούν από τις κατοικίες του μέχρι την έναρξη των αγώνων, και πολλοί από αυτούς παρά τη θέληση τους.
Το Υπουργείο Εξωτερικών της Κίνας χαρακτήρισε αβάσιμη την έκθεση κάνοντας λόγο για "φουσκωμένους αριθμούς", ενώ η κυβέρνηση της πόλης του Πεκίνου και η Οργανωτική Επιτροπή των Αγώνων αρνήθηκαν να κάνουν οποιοδήποτε σχόλιο για τις εξώσεις.
Από την πλευρά της, η Διεθνής Αμνηστία έχει υιοθετήσει ως "κρατούμενο συνείδησης" τον Γε Γκουοζού, ο οποίος φυλακίστηκε και βασανίστηκε επειδή οργάνωνε διαμαρτυρίες εναντίον των υποχρεωτικών εξώσεων.
"Η κατάσταση του είναι πολύ σοβαρή και του έχουν επιβληθεί και πειθαρχικά μέτρα γιατί προσπαθεί να προσφύγει κατά της καταδίκης του", δήλωσε ο ερευνητής της οργάνωσης για την Ανατολική Ασία, Μαρκ Άλισον, ο οποίος επεσήμανε ότι οι νέοι νόμοι που ισχύουν από πέρυσι βάζουν εμπόδια στους δικηγόρους που εκπροσωπούν ανθρώπους που καταθέτουν ομαδικές αγωγές.
"Όταν το κάνεις αυτό, ρίχνεις λάδι στη φωτιά επειδή οι άνθρωποι αισθάνονται ότι δεν έχουν καμία άλλη επιλογή από το συμμετάσχουν σε διαμαρτυρίες που μπορεί έτσι να αποκτήσουν βίαια χαρακτηριστικά", λέει ο Άλισον.
Το τελευταίο κτίριο που εμπόδιζε την κατασκευή των νέων εγκαταστάσεων της κρατικής ραδιοτηλεόρασης στο παλιό εμπορικό κέντρο του Πεκίνου, που τώρα ανοικοδομείται για να δείξει πιο σύγχρονο, κατεδαφίστηκε την προηγούμενη εβδομάδα αλλά κάποιος είχε προλάβει να γράψει με μεγάλα άσπρα γράμματα "ολυμπιακοί, μία ζωή πόνου".
Οι τελευταίοι διαμαρτυρόμενοι που επί τουλάχιστον ένα χρόνο καθυστερούσαν την έναρξη της κατασκευής, είχαν απομακρυνθεί με αστυνομική επιχείρηση τον Απρίλιο. Πριν από την επιχείρηση απομακρύνθηκαν από την περιοχή οι ξένοι δημοσιογράφοι και οι αστυνομικοί ανέβηκαν στη στέγη του κτιρίου, φορώντας αλεξίσφαιρα γιλέκα και κρατώντας γκλομπ.
Πολλοί κάτοικοι στις φτηνές πολυκατοικίες που γκρεμίστηκαν τότε, είχαν κρεμάσει πανό που έγραφαν "αντισταθείτε στις υποχρεωτικές εξώσεις" και "που είναι τα δικαιώματα μας;".
"Λένε ότι είναι οι Ολυμπιακοί του λαού αλλά μας έχουν φερθεί απάνθρωπα", δήλωσε ένας άλλος κάτοικος ο οποίος αρνείται να απομακρυνθεί διότι, όπως υποστηρίζει, τους πρότειναν να εγκατασταθούν πολύ μακριά, δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά να ζήσει οπουδήποτε αλλού, θα είναι δύσκολο να πηγαίνει στη δουλειά και θα υποχωρήσει το επίπεδο της ζωής του.
"Για μένα είναι ζήτημα επιβίωσης", λέει.
"Πολλοί μετακόμισαν διότι οι εταιρείες στις οποίες δουλεύουν τους είπαν ότι αν δεν αδειάσουν τον χώρο για τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, θα πρέπει να ψάξουν δουλειά" προσθέτει ενώ διευκρινίζει ότι οι αποζημιώσεις για όσους φεύγουν έχουν οριστεί με τιμές του 2001 αλλά στο μεταξύ "οι τιμές της γης έχουν εκτιναχθεί στα ύψη" και η αποζημίωση μειώνεται, εάν η απομάκρυνση είναι υποχρεωτική.
Το θέμα έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον ομάδων υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ανάμεσα στις οποίες το Κέντρο για τα Δικαιώματα Στέγασης και Εξώσεων το οποίο έχει την έδρα του στη Γενεύη, και η Διεθνής Αμνηστία.
Σύμφωνα με εκτίμηση που το Κέντρο έκανε τον Ιούνιο, προκαλώντας την οργή του Πεκίνου, περίπου 1,5 εκατομμύριο κάτοικοι της πόλης θα απομακρυνθούν από τις κατοικίες του μέχρι την έναρξη των αγώνων, και πολλοί από αυτούς παρά τη θέληση τους.
Το Υπουργείο Εξωτερικών της Κίνας χαρακτήρισε αβάσιμη την έκθεση κάνοντας λόγο για "φουσκωμένους αριθμούς", ενώ η κυβέρνηση της πόλης του Πεκίνου και η Οργανωτική Επιτροπή των Αγώνων αρνήθηκαν να κάνουν οποιοδήποτε σχόλιο για τις εξώσεις.
Από την πλευρά της, η Διεθνής Αμνηστία έχει υιοθετήσει ως "κρατούμενο συνείδησης" τον Γε Γκουοζού, ο οποίος φυλακίστηκε και βασανίστηκε επειδή οργάνωνε διαμαρτυρίες εναντίον των υποχρεωτικών εξώσεων.
"Η κατάσταση του είναι πολύ σοβαρή και του έχουν επιβληθεί και πειθαρχικά μέτρα γιατί προσπαθεί να προσφύγει κατά της καταδίκης του", δήλωσε ο ερευνητής της οργάνωσης για την Ανατολική Ασία, Μαρκ Άλισον, ο οποίος επεσήμανε ότι οι νέοι νόμοι που ισχύουν από πέρυσι βάζουν εμπόδια στους δικηγόρους που εκπροσωπούν ανθρώπους που καταθέτουν ομαδικές αγωγές.
"Όταν το κάνεις αυτό, ρίχνεις λάδι στη φωτιά επειδή οι άνθρωποι αισθάνονται ότι δεν έχουν καμία άλλη επιλογή από το συμμετάσχουν σε διαμαρτυρίες που μπορεί έτσι να αποκτήσουν βίαια χαρακτηριστικά", λέει ο Άλισον.
Το τελευταίο κτίριο που εμπόδιζε την κατασκευή των νέων εγκαταστάσεων της κρατικής ραδιοτηλεόρασης στο παλιό εμπορικό κέντρο του Πεκίνου, που τώρα ανοικοδομείται για να δείξει πιο σύγχρονο, κατεδαφίστηκε την προηγούμενη εβδομάδα αλλά κάποιος είχε προλάβει να γράψει με μεγάλα άσπρα γράμματα "ολυμπιακοί, μία ζωή πόνου".
Οι τελευταίοι διαμαρτυρόμενοι που επί τουλάχιστον ένα χρόνο καθυστερούσαν την έναρξη της κατασκευής, είχαν απομακρυνθεί με αστυνομική επιχείρηση τον Απρίλιο. Πριν από την επιχείρηση απομακρύνθηκαν από την περιοχή οι ξένοι δημοσιογράφοι και οι αστυνομικοί ανέβηκαν στη στέγη του κτιρίου, φορώντας αλεξίσφαιρα γιλέκα και κρατώντας γκλομπ.
Πολλοί κάτοικοι στις φτηνές πολυκατοικίες που γκρεμίστηκαν τότε, είχαν κρεμάσει πανό που έγραφαν "αντισταθείτε στις υποχρεωτικές εξώσεις" και "που είναι τα δικαιώματα μας;".
"Λένε ότι είναι οι Ολυμπιακοί του λαού αλλά μας έχουν φερθεί απάνθρωπα", δήλωσε ένας άλλος κάτοικος ο οποίος αρνείται να απομακρυνθεί διότι, όπως υποστηρίζει, τους πρότειναν να εγκατασταθούν πολύ μακριά, δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά να ζήσει οπουδήποτε αλλού, θα είναι δύσκολο να πηγαίνει στη δουλειά και θα υποχωρήσει το επίπεδο της ζωής του.
"Για μένα είναι ζήτημα επιβίωσης", λέει.