Πόση αγωνία αντέχεις;

Υπήρξε ένα απίστευτο στιγμιότυπο στη διάρκεια του NFL Red Zone (η αντίστοιχη “Λεπτό προς Λεπτό” εκπομπή για το NFL) της Κυριακής που μας πέρασε, όπου βρισκόμαστε σε τριπλή οθόνη και την ίδια ακριβώς στιγμή ο Russell Wilson βρίσκει τον Sidney Rice για νικητήριο touchdown 46 γυαρδών, την ώρα που ο RG3 τρέχει 70+ γυάρδες για να καθαρίσει το παιχνίδι με τη Μινεσότα, κι ο Jay Feely έστελνε στο δοκάρι ένα field goal 38 γυαρδών που θα έδινε τη νίκη στους Cardinals, λίγα λεπτά αφού είχε ισοφαρίσει από τις 61 γυάρδες.

Δεν υπερβάλουμε. Τρεις απίστευτες στιγμές που έληξαν τα επί μέρους ντέρμπι, συνέβησαν ταυτόχρονα. Να, ορίστε:

Αυτό το στιγμιότυπο είναι και το καλύτερο σύμβολο μιας αγωνιστικής όπου σχεδόν όλα τα παιχνίδια έφτασαν στην τρίχα προτού κριθούν, συνήθως με επεισοδιακό, αναπάντεχο, εντυπωσιακό τρόπο, στην τελευταία επίθεση. Και δίχως μάλιστα να λείψουν και οι εκπλήξεις. Ήταν μια αγωνιστική που αργά ή γρήγορα θα συνέβαινε σε αυτό, το πιο αμφίρροπο πρωτάθλημα των τελευταίων χρόνων, όπου πριν προλάβεις να ανακηρύξεις μια ομάδα φαβορί ή μια άλλη σάκο του μποξ, θα έρθει ένα παιχνίδι να ανατρέψει τα πάντα.

Προς τιμήν λοιπόν των όσων απίστευτων είδαμε την 6η αγωνιστική, αλλάζουμε το φορμάτ της στήλης και κατατάσσουμε όλα τα παιχνίδια, κατά σειρά, από το λιγότερο προς το πιο αδιανόητα αγωνιώδες ή/και ανατρεπτικό. Είδαμε απίστευτα πράγματα, οπότε ας τα βάλουμε σε σειρά.

14, Texans-Packers 24-42

Η αγωνία εδώ εξαντλήθηκε πριν το πρώτο snap, στις μεγάλες συζητήσεις για το ‘μεγαλύτερο ντέρμπι’ μιας αγωνιστικής γεμάτης από τέτοια. Όμως στην πράξη ο Rodgers έπαιξε σαν τον περσινό MVP Aaron Rodgers ξεπερνώντας τα ρεκόρ franchise που είχε κάνει πέρσι στο ένα και μοναδικό του μαγικό παιχνίδι ο φετινός αναπληρωματικός του Russell Wilson, Matt Flynn. Αυτοί οι Packers ήταν ο λόγος που υπάρχει το κλισέ περί πληγωμένου θηρίου, και ταυτόχρονα το μεγαλύτερο τεστ χαρακτήρα: Την ώρα που αμφισβητείται ακόμα και η δυνατότητα της ομάδας να προχωρήσει στα πλέι-οφ και διαπιστώνονται μια σειρά από προβλήματα στην αντιμετώπιση των (άτυχων; άδικων; συμπτωματικών; δεν έχει σημασία) ηττών, η αρμάδα του Γουισκόνσιν εξουδετερώνει κάθε πιθανό όπλο των Texans μέσα στην έδρα τους, μπροστά στους διψασμένους οπαδούς τους, αποδομώντας κάθε πτυχή της επιθετικής και αμυντικής τους λειτουργίας σα να ήταν το πιο προβλέψιμο πράγμα του κόσμου. Ίσως και να είναι: Στο πρώτο τους τεστ απέναντι σε έναν αποδεδειγμένο διεκδικητή, το Χιούστον απέτυχε παταγωδώς. Έχει πάρα πολύ δρόμο η σεζόν ακόμα.

13, Jets-Colts 35-9

Παράγοντας αγωνία: Πώς θα μοιραστούν τα snaps αυτή τη βδομάδα οι Sanchez/Tebow; Με παρόμοιο τρόπο όπως τις προηγούμενες αγωνιστικές (βάλε-βγάλε ένα trick play, όπως αυτό με το οποίο ο Tebow μετέτρεψε ένα αναμενόμενο punt σε 1st down), αλλά σαφώς πιο επιτυχημένη εκτέλεση. Είχε αυτό να κάνει με τον αντίπαλό; Υποθέτει κανείς ναι. (Άλλο πράγμα να παίζεις με τους 49ers κι άλλο με τους ‘ρούκι’ Colts.) Αλλά από την άλλη τι σημασία έχουν κι οι υποθέσεις πια, στο division όπου η λογική έχει πάει περίπατο και Patriots, Jets, Dolphins και Bills είναι όλοι παγιδευμένοι στο 3-3. Περισσότερα παρακάτω.

12, 49ers-Giants 3-26

Τελικά κοίτα να δεις ένα πράμα: Οι 49ers δε μπορούν να τουμπάρουν ένα παιχνίδι υπέρ τους όταν βρεθούν να το χάνουν, κι αν δεν παίζουν απέναντι στο secondary των Saints. Δεν υπήρξε η παραμικρή στιγμή που αυτό το παιχνίδι έμοιαζε με διεκδικήσιμο, οι Giants έπαιξαν με απόλυτη επιτυχία την κάρτα του αουτσάιντερ (παρότι πρωταθλητές), και οι 49ers έγιναν άλλο ένα κάστρο που έπεσε, στην αγωνιστική που πρακτικά δεν άφησε κανένα -τελείως- όρθιο. Το να βλέπεις μια ομάδα τέτοιου διαμετρήματος να προσπαθεί με νύχια και με δόντια και να μην καταφέρνει να βάλει καν μπροστά τη μηχανή, έχει κάτι το συναρπαστικά ψυχοφθόρο.

11, Buccaneers-Chiefs 38-10

Υπήρξε ένα μικρό χρονικό παράθυρο που το παιχνίδι έμοιαζει ανοιχτό και μετά η άμυνα των Bucs έκανε θαύματα, αφήνοντάς με σε όλο το υπόλοιπο παιχνίδι να αγωνιώ για το πόσους θα κάνουν για την fantasy ομάδα μου που τους βρήκε στο free agency και τους τσίμπησε σαν κελεπούρι. Tip: Διαλέγουμε τις 2-3 εγγυημένα άθλιες ομάδες του πρωταθλήματος και πάντα παίρνουμε όποιον τους παίζει αντίπαλος και είναι free agent. Δεν κοστίζει τίποτα.

10, Browns-Bengals 34-24

Εκτός βέβαια κι αν την εγγυημένα άθλια ομάδα την πετύχεις στην σπάνια βδομάδα θριάμβου της. Έτσι λοιπόν, άδοξα, τη μέρα των γενεθλίων του πρώην 28χρονου, νυν 29χρονου ρούκι quarterback του Κλίβελαντ, λαμβάνουν τέλος δύο ημι-ένδοξες παρελάσεις: Εκείνη των Browns προς το 0-16, κι εκείνη των Bengals προς τα πλέι-οφ και την προσπάθειά τους να ξεγελάσουν τον κόσμο και να τον κάνουν να πιστέψει πως έχουν άνω του ανεκτού ομάδα. Δεν έχουν.

Ούτε πέρσι είχαν. Εκμεταλλεύτηκαν ένα πανεύκολο πρόγραμμα, ένα πεδίο κάκιστων ομάδων στην AFC πέραν των 3 εμφανών πρωτοπόρων, και μια σειρά από αδιανόητα στραβοπατήματα συνδιεκδικητών (αν οι Titans πέρσι δεν έχαναν από τους τότε δίχως νίκη Colts, θα είχαν προκριθεί εκείνοι) για να φτάσουν στα πλέι-οφ δίχως να έχουν κερδίσει ούτε μία ομάδα με θετικό ρεκόρ. Αν φέτος αρχίσουν να χάνουν κι από τους Browns τότε άσχημα τα μαντάτα.

9, Redskins-Vikings 38-26

Εδώ αρχίζει το γλέντι. Οι Redskins έχουν το παιχνίδι κλειδωμένο σε όλη σχεδόν τη διάρκεια, παρά τις κυμαινόμενες αποδόσεις και των δύο νεαρών quarterbacks. Ο RG3 εμφανώς δεν είναι στο 100% του, ο Ponder από την άλλη πετάει interceptions σα μετενσάρκωση του Tony Romo. Προς το τέλος έδειξαν κι οι δύο τα καλά τους στοιχεία: O Ponder οδήγησε σε σχεδόν ολοκληρωτική ανατροπή, παίρνοντας σημαντικά stops από την άμυνά του, ο RG3 καθάρισε το παιχνίδι πάνω που έμοιαζε πως γυρνάει.

Σε ένα 3rd&4 λίγο μπροστα από το δικό τους end zone, που αν δε γινόταν θα επέστρεφε τη μπάλα στους φιλοξενούμενους με πάνω από 2’ στο ρολόι και τη διαφορά στους 5, ο Griffin εκμεταλλεύτηκε το έντονο και απροκάλυπτο blitz των αντιπάλων, προσπέρασε τη μισή άμυνα της Μινεσότα με μια προσποίηση, και έτρεξε όλο το γήπεδο για ένα απίστευτο rushing touchdown που έληξε το παιχνίδι.

(Υπέρ των Redskins αλλά και υπέρ των fantasy teams με τον Griffins για quarterback. Ειδικά αν αυτές οι teams είχαν και τους Buccaneers για άμυνα.)

8, Dolphins-Rams 17-14

Πλέον έχουμε περάσει στα παιχνίδι που κρίθηκαν στην τρίχα, στο τελευταίο drive, στο τελευταίο λεπτό, στο τελευταίο σουτ, τέτοια πράγματα. Οι Rams με πάρα πολύ μεγάλη δυσκολία στο σκοράρισμα έχουν φέρει το παιχνίδι στο τέλος μόλις στους 3 πόντους (μαγική εικόνα, πολύ καλύτεροι οι Dolphins) κι έχουν το τελευταίο drive. Ο kicker τους είναι ένας φανταστικός ρούκι, ο Zuerlein που χαϊδευτικά τον φωνάζουν ‘Legatron’ επειδή ως τώρα έχει βάλει τα πάντα από παντού. Έχει πόδι, έχει ψυχραιμία, έχει τα πάντα. Αλλά εδώ, στο Μαϊάμι, με τον αέρα να φυσάει κιόλας, έχει χάσει δύο και γενικά δε μοιάζει να είναι η βραδιά του.

Οπότε θα μας συχωρήσετε που μείναμε με ανοιχτό το στόμα όταν ο Jeff Fisher άφησε το drive της ομάδας του να φρενάρει στη μέση του γηπέδου, περίμενε να τελειώσει ο χρόνο, για να εναποθέσει τις ελπίδες του για ισοφάριση στα πόδια του Legatron, με field goal 66 γυαρδών. 66! Θα ήταν ρεκόρ NFL αν γινόταν! Δεν έγινε.

7, Titans-Steelers 26-23

Έχει πολλές ταραχώδεις ιστορίες με kickers η βδομάδα, καθίστε αναπαυτικά. Οι ψυχοβγάλτες Steelers καταφέρνουν, έστω και με τη μισή τους ομάδα μπαταρισμένη (και δεν είναι υπερβολή αυτό, έφτασαν να βασίζονται στο τρέξιμο του Baron Batch, ενός τριτοτέταρτου running back που στα 2 χρόνια τους στην ομάδα δεν είχε πάρει πάνω από 5 προσπάθειες σε ένα παιχνίδι), να προηγηθούν με ένα touchdown λίγο πριν το τέλος. Αφού ισοφαρίζονται παίρνουν το κλασικό τους 2-minute drill στο τέλος για να πάνε για τη νίκη - τους αρκεί φυσικά και field goal.

Στο μισό λεπτό πριν τη λήξη, το drive τους σκαλώνει λίγο αφού έχουν μπει στην περιοχή των Titans, κι εκεί είναι που ο Mike Tomlin παίρνει την απόφαση-σοκ να πάει για τη νίκη, βάζοντας τον Shaun Suisham (που σημειωτέον δεν τον εμπιστεύεται ιδιαίτερα ως τώρα στη σεζόν) να σουτάρει από τις 52 γυάρδες, field goal κάθε άλλο παρά σίγουρο. Το χειρότερο; Ότι στην πολύ πιθανή περίπτωση αστοχίας, αφήνει τη μπάλα στον αντίπαλο σε πολύ καλή θέση για να προλάβει εκείνος να φτάσει σε field goal range. Όπως κι έγινε.

6, Eagles-Lions 23-26 (OT)

Ύστερα από ένα πρώτο ημίχρονο που έβγαλε τα χειρότερα των δύο επιθέσεων στην επιφάνεια, με τον Stafford να χαρίζει turnovers μες στο red zone και τον Vick να χαρίζει turnovers παντού στο γήπεδο, προς το τέλος όπως συνήθως οι Eagles πήραν ένα προβάδισμα της τελευταίας στιγμής, όμως ετούτη τη φορά πρόλαβαν και να το χάσουν. Μέσα σε 5 λεπτά, κι ενώ ήταν πίσω στο σκορ με 10 πόντους, οι Lions πρώτα έφτασαν σε ένα εκπληκτικό touchdown με μια απίστευτη υποδοχή του Burleson σε πάσα 17 γυαρδών του Stafford, οι Eagles πήγαν three-and-out στη συνέχεια, και ένα εντυπωσιακά δύσκολο catch του Megatron που διατήρησε κατοχή με τα ακροδάχτυλα των ποδιών του, έφερε το Ντιτρόιτ σε απόσταση field goal βολής.

(Ο Johnson είχε γενικώς ένα εξαιρετικό παιχνίδι αυτή τη φορά, μαζεύοντας διπλές καλύψεις πάνω του και καταφέρνοντας κάπως και πάλι να μαζεύει ακόμα και μέτριες πάσες. Μόνο το touchdown του έλειψε.)

Στην παράταση οι Eagles όπως συνήθως δεν μπόρεσαν να κινηθούν επιθετικά, οι Lions μάζεψαν το ίδιο τους το fumble ακριβώς στη μέση του γηπέδου, κι από εκεί απείχαν μια-δυο υποδοχές από τη νίκη, κάτι που όντως συνέβη. Μετά κι από αυτό το αποτέλεσμα, οι Eagles απέλυσαν τον συντονιστή άμυνας Juan Castillo, επειδή όπως κατάλαβες κι από τις δύο παραγράφους που προηγήθηκαν, ήταν η άμυνα το πρόβλημα σε όλο αυτό το σερί μετριότητας της Φιλαδέλφια προς το 3-3 που έχουν φέτος.

5, Cardinals-Bills 16-19

Εδώ πήγε να γραφτεί επική λογοτεχνία, όχι αστεία. Πρώτη αγωνιστική, ο Skelton ξεκινάει βασικός έχοντας επικρατήσει στην αστειότερη quarterback μάχη όλων των εποχών, οι Cardinals χάνουν από τους Seahawks, μέχρι που τραυματίζεται, μπαίνει ο Kolb, τους οδηγεί σε νίκη-ανατροπή, κι ένα ρεκόρ 4-1 έκτοτε. Σε αυτό το παιχνίδι, χάνουν οι Cardinals, τραυματίζεται ο Kolb, μπαίνει ο Skelton, ανέτοιμος μάλιστα, και τους οδηγεί σε ένα drive που τους κρατάει ζωντανούς. Αν νικήσουν, έχει γραφτεί σενάριο, ετοιμοπαράδοτο, ούτε καν να το Χολιγουντέψεις δε χρειάζεται.

Έχει μέσα και το απίστευτο, όταν ο Feely ευστοχεί σε field goal από τις 61 γυάρδες που κρατάει την ομάδα του ζωντανή. Οι Bills δεν καταφέρνουν να κάνουν τίποτα στην τελευταία τους επίθεση, κι έτσι η μπάλα γυρνά στους γηπεδούχους. Αυτή τη φορά ο Fitzgerald κάνει μια φοβερή υποδοχή που φέρνει τους Cards πολύ άνετα μές στο field goal zone, ειδικά δεδομένου του 60αριού που είχε μόλις στείλει ο Feely. Η Αριζόνα αφήνει το χρόνο να κυλήσει και περιμένει από τον kicker της να ευστοχήσει σε ένα εύκολο 30άρι field goal για να πάει το παιχνίδι στην παράταση.

Και η μπάλα χτυπά στο δοκάρι. Τα έχουμε δει ήδη όλα, κι έχει ακόμα 4 παιχνίδια η ανασκόπηση.

4, Falcons-Raiders 23-20

Είμαστε έτοιμοι για ένα ακόμα επεισόδιο του σίριαλ ‘Οι Falcons κερδίζουν στην τρίχα ένα παιχνίδι που δεν είχε καμία δουλειά να είναι στην τρίχα’; (Χρειάζεται μάλλον λίγη δουλειά ο τίτλος.) Εμείς δεν ήμασταν, αλλά αυτό ακριβώς πήραμε πάντως. Οι Raiders όχι απλά βρίσκονταν μέσα στο παιχνίδι καθόλη τη διάρκεια, εν πολλοίς χάρη στα 3 interceptions του Matt Ryan στο α’ ημίχρονο (ο οποίος από τη στιγμή που συζητήθηκε σοβαρά ως φαβορί για MVP κάνει ό,τι μπορεί να βγάλει το όνομά του από τη λίστα). Αλλά σε κάποια σημεία έμοιαζαν κυρίαρχοι του παιχνιδιού, στο οποίο η Ατλάντα πήρε την πρωτοπορία χάρη σε αμυντικά plays επί μιας ξεκάθαρα ευάλωτης επίθεσης των Raiders.

Παρόλαυτά είμαστε σε ισοπαλία και το Ώκλαντ βαδίζει με σιγουριά στο αντίπαλο μισό του γηπέδου και για την ακρίβεια κρατάει το παιχνίδι στα χέρια του. Μια καλή διαχείριση, ένα field goal του αλάνθαστου Janikowski, και να η έκπληξη. Όμως για ακόμα μια βδομάδα ο φιλοξενούμενος τα κάνει θάλασσα και χάνει δικό του παιχνίδι, ο Carson Palmer ρίχνει ένα ακόμα κρίσιμο interception το οποίο καταλήγει σε τρέξιμο εντός field goal range που μετουσιώνεται σε τρίποντο από τον Matt Bryant.

Οι Falcons διατηρούν το αήττητο, αλλά -απολύτως ταιριαστά με πιο ισορροπημένο πρωτάθλημα των τελευταίων χρόνων- είναι ίσως το πιο αβέβαιο αήττητο που θυμόμαστε να έχουμε δει.

3, Seahawks-Patriots 24-23

Αυτό το παιχνίδι το είχε ανάγκη το Σιάτλ, για την εσωτερική ψυχραιμία της ομάδας, που είχε αρχίζει να ταράζεται λόγω του όλου ‘πότε θα παίξει ο Matt Flynn/ο Wilson δεν είναι έτοιμος’ debate. Ε, αυτά τώρα τέλος. Οι Patriots μπήκαν φουριόζοι για να καθαρίσουν το παιχνίδι, και όντως στο α’ ημίχρονο εκμεταλλευόμενοι το εσχάτως καλό running game τους, έμοιαζαν έτοιμοι να ποδοπατήσουν τη #1 άμυνα του πρωταθλήματος.

Όμως στο β’ ημίχρονο οι συσχετισμοί άλλαξαν -για την ακρίβεια από το τέλος του α’, όταν οι Seahawks κατάφεραν να κρατήσουν δίχως να δεχτούν ούτε πόντο απέναντι σε μια επίσκεψη του Brady στο red zone- και οι Patriots κατάφεραν απλώς να σκοράρουν 2 field goals, την ώρα που οι Seahawks άρχιζαν να ξεθαρρεύουν στην επιθετική τους ανάπτυξη. Πήραν ρίσκα, έπαιξαν 4th downs, έπαιξαν με βαθιά πάσα κάποια κοντινά downs, και την κρίσιμη στιγμή ο Russell Wilson έριξε βόμβα στον Sidney Rice, ο οποίος με ένα μαγικό τρόπο κατάφερε να βρεθεί πίσω από το secondary των Patriots, μέσα στο end zone.

Αυτό το τιτάνιο λάθος της άμυνας δε δικαιολογείται, ειδικά όταν ξέρεις πως ο αντίπαλος δεν έχει επιλογή από το να παίξει με μακρινή πάσα (ο χρόνο τελείωνε και το field goal δεν αρκούσε), αλλά αυτό δεν αφαιρεί τίποτα ούτε από τον Wilson (που είχε καλύτερα στατιστικά από τον Brady στο παιχνίδι), ούτε φυσικά από την άμυνα των Seahawks, που απέναντι στη #1 επίθεση του NFL έδειξε πως αυτή η ομάδα είναι for real.

2, Ravens-Cowboys 31-29

Αν δεν ήταν το instant classic ματς που ακολουθεί, η #1 θέση θα πήγαινε δικαιωματικά σε ένα παιχνίδι όπου η μία ομάδα δίνει την αίσθηση πως ποδοπατά την αντίπαλη, αλλά είναι η άλλη που έχει τον έλεγχο σε όλο το ματς. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά να έχει μία ομάδα τον έλεγχο σε όλη τη διάρκεια του ματς, και με κάποιο μαγικό τρόπο, το παιχνίδι να το χάνει μέσα από τα χέρια της η άλλη.

Κανένα νόημα; Οι Cowboys έτρεχαν απέναντι στους Ravens σα να ήταν ομάδα στο σχολικό προαύλιο, όμως με την εξαίρεση μικρών διαστημάτων στο πρώτο ημίχρονο κυρίως, οι Ravens το είχαν υπό τον έλεγχό τους, πιστοί στην προσέγγιση που τους θέλει να μην σκοράρουν παραπάνω από μισό touchdown από όσο χρειάζεται. Ειδικά από το σημείο που ένα kick return του Jones για touchdown 108 γυαρδών έδωσε στους Ravens προβάδισμα 24-13, κάπως ένιωθες πως όλα τα υπόλοιπα ήταν διαδικαστικά. Στο τελευταίο μισό όμως της 4ης περιόδου, κι ενώ ήταν 8 πόντους μπροστά, άφησαν τους Cowboys να πάρουν τη μπάλα για να στήσουν μια τελευταία απεγνωσμένη επίθεση.

Και το έκαναν, ακόμα και μέσα από κάτι 4th&20, όπου ακατανόητα ο Harbaugh έστειλε blitz απέναντι στον Romo, ο οποίος έτσι κι αλλιώς τη μακρινή πάσα θα έψαχνε. Και τη βρήκε. Το drive απλά δεν έλεγε να πεθάνει, και λιγότερο από λεπτό πριν τη λήξη, κατέληξε σε touchdown. Οι Cowboys πήγαν για το 2-point conversion που θα έστελνε το παιχνίδι στην παράταση, όμως ο Dez Bryant έχασε την εύκολη πάσα μέσα από την αγκαλιά του. Απίστευτο;

Μισό, έχει κι άλλο. Οι Cowboys κάνουν onside kick, μαζεύουν τη μπάλα, στήνουν kick για τον Dan Bailey από τις 51 γυάρδες - με τίποτα σίγουρο, αλλά οπωσδήποτε ευνοϊκό. Όμως με 6’’ στο ρολόι ο Bailey στέλνει τη μπάλα αριστερά και τις καρδιές των ανθρώπων της Βαλτιμόρης πίσω στις θέσεις τους. Δεν ξέρω για πόσο ακόμα οι Ravens μπορούν να παίζουν με τη φωτιά και να μην καίγονται (ειδικά τώρα που έχασαν δύο βασικότατα μέλη της έτσι κι αλλιώς προβληματικής άμυνάς τους -Lewis και Webb- για την υπόλοιπη σεζόν), όμως μέχρι αποδείξεως του εναντίου θα μοιάζουν φαβορί, τουλάχιστον για μια θέση στον τελικό της περιφέρειας.

1, Chargers-Broncos 24-35

Από τα πιο παράξενα παιχνίδια που έχουμε δει ποτέ. Στο πρώτο ημίχρονο οι Chargers κόντεψαν να λήξουν το ματς δίχως καν να χρειαστεί να κάνουν τίποτα. Οι Broncos έχασαν δύο φορές τη μπάλα στην υποδοχή kicks, δίνοντας 10 πόντους στους Chargers μέσα από το red zone, ο Rivers ολοκλήρωσε ένα καλό επιθετικό drive για το 17-0 και η άμυνα το κλείδωσε με ένα pick six στον Peyton Manning στις 10 γυάρδες από το end zone τους, πάνω ακριβώς δηλαδή στη στιγμή που έμοιαζε πως οι Broncos ήταν έτοιμοι να σκοράρουν για να βγάλουν το ημίχρονο με μικρές απώλειες.

Στην εξέλιξη μάλιστα του οποίου ο Manning έχει βρει τον Decker με ανοιχτό γήπεδο μπροστά του για μεγάλο touchdown, όμως ο receiver σκοντάφτει και πέφτει στο έδαφος. Όταν ένα 17-7 γίνεται με τέτοιο τρόπο 24-0 στο ημίχρονο, κάπως διαλύεσαι και ψυχολογικά κιόλας, υποθέτω. Στο ημίχρονο, οι οπαδοί των Chargers τραγούδαγαν ‘φέρτε μας τον Tebow’.

Ίσως αυτή η ύβρις να ήταν που ευθύνεται για αυτό το β’ ημίχρονο που είδαμε.

Τι κλισέ να πρωτοχρησιμοποιήσεις τώρα για να περιγράψεις όσα ακολούθησαν. Οπότε άστο. Κανένα, καλύτερα. Μόνο γεγονότα.

Ο Manning ξεκινά με ένα touchdown drive 5 λεπτών το β’ ημίχρονο, προσπαθώντας να περάσει την ιδέα πως οι Broncos για άλλη μια φορά θα επιχειρήσουν ανατροπή. (Στις 3η και 4η περίοδο των παιχνιδιών οι Broncos έχουν μακράν τη μεγαλύτερη υπέρ τους διαφορά πόντων σε όλο το NFL ως τώρα.)

Στο επόμενο drive των Chargers, ο Dumervil υποχρεώνει τον Rivers σε fumble, το οποίο επιστρέφεται για touchdown από τον Carter, το είδος του σκοραρίσματος που αλλάζει τις ισορροπίες σε ένα παιχνίδι. Ένα interception στον Rivers αργότερα, ο Manning ξεκινά δεύτερο drive που καταλήγει σε σχεδόν διαδικαστικό touchdown στην αρχή της 4ης περιόδου, μάλιστα με φοβερή προσπάθεια από τον Decker που, εκμεταλλευόμενος τα blocks, ουσιαστικά παρέσυρε τρεις αμυντικούς μαζί του μες στο end zone.

Manning ξανά, εκπληκτικά πάσα στον Stokley παίζοντας no-huddle ακόμα και μες στο red zone, ο Stokley τη μαζεύει πίσω από τα χέρια της κάλυψης, touchdown και πρωτοπορία στο σκορ.

Το pick six που έγινε στον Rivers στα 2’ πριν τη λήξη, όταν και προσπαθούσε να ξεκινήσει νικητήριο drive, ήταν απλώς το κερασάκι στην τούρτα. Σε ένα παιχνίδι όπου ήδη από τα μέσα της 3ης περιόδου, κάπως μπορούσες να διαισθανθείς αυτό που θα ακολουθούσε. Το Ντένβερ να ξεκινά άλλη μια επική αντεπίθεση, το Σαν Ντιέγκο για μια ακόμα φορά να χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του, και το momentum του αγώνα να έχει γείρει τόσο πολύ προς τη μία πλευρά που αν έπαιζαν και 5η περίοδο το επιμέρους σκορ πιθανώς να ήταν 28-0.

Ο Manning και οι Broncos ολοκλήρωσαν μια ιστορική ανατροπή (ισοφάρισαν τη μεγαλύτερη για εκτός έδρας ομάδα στην ιστορία του NFL) την ώρα που οι Chargers, άθλια κοουτσαρισμένοι από τον Norv Turner (αν είναι δυνατόν να θες να σπαταλήσεις χρόνο για να διατηρήσεις ένα προβάδισμα 4 σκοραρισμάτων, και να παίζεις αποκλειστικά με πάσα ΕΙΔΙΚΑ όταν στην κλέβουν διαρκώς), καταφέρνουν για άλλη μια χρονιά να απογοητεύσουν.

Η κατάταξη

Λοιπόν, τώρα αρχίζει το καλό. Θα δούμε μερικά πολύ-πολύ σουρεάλ πράγματα στην κατάταξη.

NFC East

1. New York Giants (4-2), 2. Philadelphia Eagles (3-3), 3. Washington Redskins (3-3), 4. Dallas Cowboys (2-3)

Δε θα διανοηθούμε να κάνουμε το λάθος να τολμήσουμε να σκεφτούμε πως οι Giants μοιάζουν να έχουν το προβάδισμα εδώ, γιατί είναι το NFC East, το division που αψηφά τη λογική. Αλλά παρόλαυτά οι Giants μοιάζουν να έχουν το προβάδισμα εδώ.

NFC North

1. Chicago Bears (4-1), 2. Μinnesota Vikings (4-2), 3. Green Bay Packers (3-3), 4. Detroit Lions (2-3)

Oι Bears διάλεξαν την πιο σωστή αγωνιστική για να έχουν το bye τους μου φαίνεται. Ορίστε, όσο κάθονταν στον καναπέ χωρίς να κάνουν τίποτα, όχι μόνο ανέβηκαν στην κορυφή του division, αλλά και εκτοξεύθηκαν στα power rankings όλων των αναλυτών. Καθαρά επιστημονικά μιλώντας, πόσο να αργήσει η επόμενη γκέλα;

NFC West

1. Arizona Cardinals (4-2), 2. Seattle Seahawks (4-2), 3. San Francisco 49ers (4-2), 4. St. Louis Rams (3-3)

Αυτό το division από μόνο του έχει περισσότερες ομάδες με θετικό ρεκόρ από ό,τι όλη η AFC μαζί, και παραμένει το καλύτερο όλου του NFL βάσει καθαρών αριθμών: Όχι απλά είναι το μόνο με 3 ομάδες με θετικό πρόσημο, αλλά και το μόνο που δεν έχει καμία με αρνητικό (πλην του AFC East όπου όμως όλοι είναι στο μηδέν). Οι Cardinals πάντως δε θα αντέξουν - αυτή τη στιγμή και οι 3 αντίπαλοί τους μοιάζουν δυνατότεροι.

NFC South

1. Atlanta Falcons (6-0), 2. Tampa Bay Buccaneers (2-3), 3. Carolina Panthers (1-4), 4. New Orleans Saints (1-4)

Η αγωνία στο κατακόρυφο.

AFC East

1. New York Jets (3-3), 2. New England Patriots (3-3), 3. Buffalo Bills (3-3), 4. Miami Dolphins (3-3)

Αφού τα ρεκόρ δε σημαίνουν τίποτα, παραμένουμε σταθεροί στη θέση πως οι Patriots θα κερδίσουν αυτό το division και αν βγει 2η θέση από εδώ θα πάει στους Dolphins. Αλλά τι να πω. Έχει Patriots-Jets την άλλη βδομάδα. Εκεί θα επιβεβαιωθούμε ή απλά δε θα μιλήσουμε ξανά για αυτό το division.

AFC North

1. Baltimore Ravens (5-1), 2. Cincinnati Bengals (3-3), 3. Pittsburgh Steelers (2-3), 4. Cleveland Browns (1-5)

Επανάληψη: “Το ωραίο εδώ θα είναι πως ένα division που πέρσι έστειλε 3 ομάδες στα πλέι-οφ, φέτος θα στείλει μόνο τους Ravens.”

AFC West

1. Denver Broncos (3-3), 2. San Diego Chargers (3-3), 3. Oakland Raiders (1-4), 4. Kansas City Chiefs (1-5)

Οι Broncos επιβίωσαν τις φοβερά δύσκολες πρώτες 6 αγωνιστικές του προγράμματός τους πριν το bye με ένα αξιοπρεπέστατο 3-3 και με την πρωτοπορία στο division, κι επιστρέφοντας θα έχουν να παίξουν κατά σειρά με Saints, Bengals, Panthers, Chargers, Chiefs, Buccaneers, Raiders, (Ravens,) Browns, Chiefs. Βγάλε ίσως τους Ravens και δεν υπάρχει άλλη άμυνα σε αυτό το σερί αντιπάλων που να μη μπορεί ο Manning να την πετσοκόψει. Οι Broncos κοιτάνε αυτή τη στιγμή όχι απλά προς την κατάκτηση του division, αλλά και προς ένα πάρα πολύ καλό seeding, κοιτάνε προς ένα 12-4 κι ο Manning προς το 5ο του MVP. Προτρέχουμε πάρα πολύ, ναι, το ξέρω, αλλά δες ξανά αυτό το πρόγραμμα. Δες το.

AFC South

1. Houston Texans (5-1), 2. Indianapolis Colts (2-3), 3. Tennessee Titans (2-4), 4. Jacksonville Jaguars (1-4)

Ότι οι Texans θα κάνουν περίπατο στο division είναι εμφανές, αλλά ίσως βιαστήκαμε να τους παραδόσουμε τα κλειδιά της AFC.

Επόμενη αγωνιστική

Όταν παίζουν μεταξύ τους οι δύο μοναδικές ομάδες της AFC με θετικό ρεκόρ, όλα τα άλλα ακολουθούν. Το Texans-Ravens είναι ο ορισμός του ντέρμπι κορυφής, ένα παιχνίδι που σε πολύ μεγάλο βαθμό μπορεί να κρίνει το #1 της περιφέρειας. Έχουμε ακόμα δύο μεγάλα ντέρμπι του 4-2, τα 49ers-Seahawks και Vikings-Cardinals (και με το ζόρι πιστεύουμε ότι μόλις τη γράψαμε αυτή τη φράση), δύο σημαντικά ματς του 3-3, τα Patriots-Jets και Rams-Packers, ενώ τέλος θα δούμε και δύο πολύ κρίσιμα divisional match-ups, τα Giants-Redskins και Bears-Lions.