Συγκλονιστικός Γιαννιώτης: "Αν δεν ήμουν δυσλεκτικός, δεν θα είχα φτάσει σήμερα εδώ που είμαι"
Ο Σπύρος Γιαννιώτης συγκλόνισε για μια ακόμη φορά με την βιωματική του εμπειρία σχετικά με την δυσλεξία, τους φόβους που του δημιουργούσε, το... βουνό που έπρεπε να ανέβει και τόνισε πως αν δεν ήταν δυσλεκτικός, ίσως να μην είχε πετύχει όσα πέτυχε.
Ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες αθλητές όλων των εποχών. Μια εμβληματική μορφή, ένα πραγματικό κόσμημα μέσα και έξω από το νερό, με λαμπρά επιτεύγματα, υπόδειγμα ήθους και ευπρέπειας. Όσα και να γράψει κάποιος για τον Σπύρο Γιαννιώτη, είναι πολύ λίγα. Αυτά που πέτυχε στην καριέρα του, αλλά πρωτίστως όσα διδάσκει με τη συμπεριφορά του ως μεγάλος αθλητής, είναι πολύ σπουδαία.
Η ανάρτησή του στα Social Media είναι ανατριχιαστική. Ο ίδιος συγκλόνισε για μια ακόμη φορά με την βιωματική του εμπειρία σχετικά με την δυσλεξία, τους φόβους που του δημιουργούσε, το... βουνό που έπρεπε να ανέβει και τόνισε πως αν δεν ήταν δυσλεκτικός, ίσως να μην είχε πετύχει όσα πέτυχε. Με αφορμή τον Τζέιμι Όλιβερ που βγήκε και μίλησε για ένα ευαίσθητο θέμα, θέλησε να εκφραστεί ανοιχτά.
"Να θέλω να είμαι καλός μαθητής και να μην μπορώ". Αυτή η ατάκα - μαχαιριά που εκφράζει πολλά παιδιά με ανάλογο πρόβλημα. Όμως, το δικό του παράδειγμα είναι ενδεικτικό. "Αν δεν ήμουν δυσλεκτικός, δεν θα είχα φτάσει σήμερα εδώ που είμαι", ανέφερε ο ασημένιος Ολυμπιονίκης του Ρίο στα 10 χλμ. ανοικτής θαλάσσης, ο οποίος στέλνει μήνυμα πως τίποτα δεν τελειώνει στη ζωή εξαιτίας μιας μαθησιακής δυσκολίας.
Αναλυτικά η ανάρτησή του:
"Με αφορμή τον Τζέιμι Όλιβερ που βγήκε και μίλησε για την δυσλεξία, θα ήθελα να πω και εγώ δυο πράγματα
Ισως και εγώ Αν δεν ήμουν δυσλεκτικός, δεν θα είχα φτάσει σήμερα εδώ που είμαι.
Πάντα τέτοια εποχή νιώθω ένα κόμπο στο στομάχι, ίσως να θυμάμαι το βουνό που είχα μπροστά μου γιατί έτσι έβλεπα το σχολείο, τον φόβο να μην μπορώ να αντεπεξέλθω στα διαβάσματά μου, στην ορθογραφία, στην γραφή μου, στο αν τα αλλά παιδιά θα με πουν αγράμματο, ίσως ο μεγαλύτερος φόβος μου. Αυτή τηνσκηνή δεν θα την ξεχάσω ποτε, να κυλάει το δάκρυ στο βιβλίο και να προσπαθώ να διαβάσω, και τα μάτια μου θολά. Να θέλω να είμαι καλός μαθητής και να μην μπορώ".