Οι Giants θριάμβευσαν με 29-14, στην κοινή έδρα με τους Jets, αποτέλεσμα που δίνει χαρακτήρα τελικού στο παιχνίδι με τους Cowboys της τελευταίας αγωνιστική, ενώ αφήνει τους Jets να προσεύχονται για συνδυασμό αποτελεσμάτων την τελευταία αγωνιστική για να έχουν ελπίδες.

Το Sport24.gr ήταν στο γήπεδο MetLife για να παρακολουθήσει το παιχνίδι.

Το στάδιο

Συμβαίνει το εξής παράδοξο. Το στάδιο που ανήκει εξ ημισείας στις δύο ομάδες, ντύνεται στα χρώματα όποιας εκ των δύο είναι κάθε βδομάδα γηπεδούχος. Αυτό δεν είναι περίεργο ποτέ, εκτός από μια φορά στα 4 χρόνια: Κάθε τόσο συναντιούνται οι Jets με τους Giants (μιας και ανήκουν σε διαφορετικές περιφέρειες), και το φετινό θα ήταν μόλις το 12ο επίσημο παιχνίδι στην ιστορία τους. Ως τώρα, προηγούνται οι Giants με 7-4 νίκες και ένα σερί 4 - που αυτό το απόγευμα έμελλε να επεκταθεί κατά ένα ακόμα.

Το ίδιο απόγευμα που, ειρωνικά, η κοινή έδρα του επιβλητικού MetLife Stadium θα ήταν ντυμένη στα πράσινα. Ο εκφωνητής του γηπέδου ήταν των Jets, τα γραφικά στα μάτριξ του σταδίου μας προέτρεπαν να στηρίξουμε την αρμάδα του Rex Ryan κάνοντας ησυχία όταν βρισκόταν στην επίθεση και φωνάζοντας δυνατά όταν αμυνόταν.

Το ίδιο το παιχνίδι, ήταν μακράν το πιο κρίσιμο από τη μια ντουζίνα ντέρμπι της Νέας Υόρκης που είχαν διεξαχθεί ως τώρα. Γιατί για πρώτη φορά από ένα τέτοιο παιχνίδι, δεν κρίνεται απλώς το πρεστίζ και το ‘κλειδί της πόλης’, αλλά και μια θέση στα πλέι-οφ. Όχι απλά για τον έναν, αλλά και για τους δύο. Υπάρχει σενάριο στο οποίο με ήττα, οι Giants αποκλείονται και μαθηματικά απόψε. (Αυτό δε θα συνέβαινε τελικά, αλλά την ώρα του παιχνιδιού κανείς ακόμα δε το γνώριζε.) Και βάσει των αντιπάλων των ομάδων που κοντράρουν τους Jets για ένα wild card στα πλέι-οφ (όλες παίζουν με εύκολους αντιπάλους), με ήττα απόψε, η ομάδα του Rex Ryan δε χάνει απλά το (συζητήσιμο, ούτως ή άλλως) δικαίωμα να λέει πως είναι ο ‘μεγάλος αδερφός’ στην πόλη, αλλά πιθανότατα και τα πλέι-οφ.

Οι παίχτες των Giants βρίσκονται στην πιο περίεργη θέση. Παίζουν τη χρονιά, σε ένα μεγάλο ντέρμπι, στην έδρα τους. Και η έδρα τους, είναι ντυμένη στα πράσινα, τα χρώματα του αντιπάλου. Και η έδρα τους, αυτό το κρύο σούρουπο της παραμονής Χριστουγέννων, αναγράφει περήφανα: MetLife - Home of the Jets.

Το ποιας ομάδας είναι όντως ‘σπίτι’ το στάδιο, ήταν πάντως αντικείμενο πολλών πειραγμάτων. Μετά το τέλος του θριάμβου των μπλε, πολλοί φίλοι τους στις κυλιόμενες προς την έξοδο φώναζαν στους απογοητευμένους πράσινους: “Giants Stadium!”

Όχι, δεν ακολούθησαν συμπλοκές.

Οι οπαδοί

Το πρώτο πράγμα που δε γίνεται παρά να σε εντυπωσιάσει καθώς τρέχεις να προλάβεις το σωστό τρένο για τους βάλτους του New Jersey, είναι το πώς οι οπαδοί και των δύο ομάδων βρίσκονταν σε κοινές παρέες ή στέκονταν όλοι χύμα, σε ένα πολύχρωμο, γαλαζοπράσινο κύμα ανθρώπων. Φανέλες του θρύλου των Jets, Joe Namath, δίπλα σε φανέλες του Eli Manning.

Υπήρξε το περιστασιακό σύνθημα, που αντιμετωπιζόταν πάντα είτε με υποστήριξη (από τους ομοϊδεάτες) είτε με χαμόγελα (από τους αντιπάλους), υπήρχαν οι συζητήσεις για τα σενάρια των πλέι-οφ (πολλαπλά, και θα τα εξηγήσουμε), πολλοί αναφέρονταν στα μεγάλα λόγια του Rex Ryan, άλλοι αναρωτιόντουσαν τι θα γίνει με τον Mark Sanchez. Όπως και νά’χει, το κλίμα ήταν όπως όταν μαζεύεσαι με την παρέα σου να δεις ντέρμπι στο σπίτι - αλλά σίγουρα όχι στο γήπεδο με τα χαρακώματα.

Αυτό το κλίμα μεταφέρθηκε και στο γήπεδο. Φυσικά δεν υφίσταται η έννοια των οργανωμένων ή του πέταλου ή οτιδήποτε τέτοιο. Έβλεπες μικτές παρέες, ζευγάρια όπου εκείνος ήταν Giants κι εκείνη Jets, μπροστά σου είχες μπλε και δίπλα σου πράσινους - η επικοινωνία και η πλάκα δεν σταμάταγε ποτέ στη διάρκεια του παιχνιδιού, αλλά όσο κρίσιμα κι αν ήταν τα plays, ποτέ δεν σου πέρναγε από το μυαλό πως κάτι μπορεί να πάει στραβά.

Κάποια στιγμή ένας οπαδός πέταξε το πλαστικό μπουκάλι της μπύρας προς τα κάτω διαζώματα. Οι τριγύρω τον έδειξαν κατευθείαν στον κοντινότερο σεκιουριτά και έτσι συνοδεύτηκε εκτός γηπέδου με συνοπτικές διαδικασίες.

Γενικότερα, σε κάθε φάση μπορεί το μισό γήπεδο σηκωνόταν όρθιο και να κορόιδευε το άλλο μισό, κι αυτό ήταν όλο. (Ή, στη συγκεκριμένη περίπτωση, σε μια αναλογία περισσότερο κοντά στο 60-40 για τους Giants.)

Και όλα αυτά σε έναν υπέρ πάντων κρίσιμο αγώνα. Ο θάνατός σου η ζωή μου.

Το παιχνίδι

Οι Jets προηγήθηκαν νωρίς, στο πρώτο τους drive, με ένα απλό passing touhdown του Mark Sanchez όμως η υπόλοιπη βραδιά θα αποδεικνυόταν εφιαλτική. Οι Giants δυσκολεύονταν να σταθεροποιήσουν παιχνίδι στον αέρα, σε μια πολύ κακή βραδιά του Eli Manning, όμως την ίδια στιγμή η άμυνά τους δεν επέτρεψε στους Jets να αναπνεύσουν ξανά επιθετικά μετά από αυτό το πρώτο touchdown.

Υπάρχει στο NFL η λεγόμενη “All-22” κάμερα, που πιάνει τις κινήσεις όλων των παιχτών σε κάθε play μες στον αγωνιστικό χώρο. Αυτό το υλικό το NFL δεν το κάνει ποτέ διαθέσιμο για δικούς του λόγους (επί της ουσίας θέλει ο κόσμος να μην καταλαβαίνει απόλυτα το παιχνίδι, όσο κι αν αυτό ακούγεται οξύμωρο), αφήνοντάς μας πάντα στο σκοτάδι όσο αφορά σε κάποιες γενικότερες κινήσεις παιχτών που δεν πιάνει πάντα η λήξη από την πλάγια γραμμή που εμείς παρακολουθούμε.

Γιατί το λέμε αυτό; Διότι παρακολουθώντας ένα παιχνίδι από το γήπεδο μπορείς να καταλάβεις πράγματα που από την οθόνη δεν φαίνονται, για την ανάπτυξη μιας ομάδας. Εν προκειμένω, για την επίθεση των Jets: Δεν είναι ποτέ (μα ποτέ) κανείς ελεύθερος. Είναι απίστευτο, αλλά το εννοούμε, και ταυτόχρονα μπορούμε να καταλάβουμε καλύτερα ένα μέρος του διαρκώς πανικόβλητου στυλ παιχνιδιού του Mark Sanchez. (Ο οποίος ήταν και πάλι κάκιστος.)

Το θαύμα, δεδομένης της πλήρους εικόνας του γηπέδου, δεν είναι που οι Giants κατάφεραν να κρατήσουν τους Jets μόλις στα 2 touchdowns. Το θαύμα είναι που οι Jets κατάφεραν έστω αυτά. Αν και το 2ο ήρθε πια πολύ αργά, λίγο μετά τα μέσα της 4ης περιόδου, όταν οι πράσινοι ήδη κυνηγούσαν διαφορά 13 πόντων στο σκορ. Πώς έγινε αυτή η ανατροπή;

Για αρχή, είπαμε. Επιθετικά οι Jets ήταν ωσεί παρόντες. Έτσι, αφού οι Giants μείωσαν πρώτα με ένα field goal στη 2η περίοδο, πέρασαν μπροστά χάρη στη φάση του παιχνιδιού: Στριμωγμένος στη μία γυάρδα του δικού του end zone, o Eli Manning σε ένα κρίσιμο 3rd & 10, κατάφερε να ξετρυπώσει ανάμεσα στην αμυντική γραμμή των Jets που τον κυνηγούσε για να του κάνει safety, και πάσαρε τη μπάλα στον Victor Cruz. Δικαιώνοντας έτσι ο receiver την στήλη για τον εκπεφρασμένο μας θαυμασμό στο πρόσωπό του, ο Cruz φύλαξε το πιο εντυπωσιακό του play για όταν θα ήμασταν μάρτυρες: Πήρε τη μπάλα, απέφυγε 2 οριακά τάκλιν, και τελικά έτρεξε 99 γυάρδες για να πετύχει το μακρύτερο touhdown στην ιστορία των Giants.

Λίγο πιο μετά ο Nick Folk έχασε ένα εύκολο field goal για την ισοφάριση, αφήνοντας τους Giants να πάνε προηγούμενοι στο ημίχρονο. Ένα εύκολο τρέξιμο του Bradshaw στην 3η περίοδο έφερε τους Jets με την πλάτη στον τοίχο - και ξέρουμε πώς αντιδρά σε αυτό ο Mark Sanchez: Με interception!

Από λίγο μπροστά από το δικό του end zone, πάσαρε χαμηλά και ανάμεσα σε πολλούς αντίπαλους αμυντικούς, ουσιαστικά εκβιάζοντας μια πάσα και ξεκινώντας με interception την 4η περίοδο, επιτρέποντας έτσι στους Giants να αυξήσουν τη διαφορά τους στο 20-7. Πλέον οι (τυπικά) γηπεδούχοι χρειάζονται 2 touchdowns την ώρα που βλέπουν τα πλέι-οφ να τους αποχαιρετούν.

(Κάποιες εκκλήσεις των πράσινων οπαδών για ήττες των Titans και Bengals, που παίζουν την ίδια ώρα, αρχίζουν να μοιάζουν μακρινά όνειρα σε αυτό το σημείο. Τελικά κέρδισαν και οι δύο, για κακή τύχη των Jets.)

Οι Jets τώρα πρέπει οπωσδήποτε να σκοράρουν, και ξεκινά έτσι ένα drive που μας φάνηκε σα να κράτησε για πάντα. Είχε penalties, είχε challenges, είχε διαρκώς επαναλαμβανόμενα plays και τελικά, ύστερα από 6 λεπτά... είχε fumble του Mark Sanchez στη ΜΙΑ ΓΥΑΡΔΑ από το end zone (και άρα το touchdown), το οποίο μάζεψαν οι Giants. Τέλος, σωστά;

Όχι. Γιατί αν και οι οπαδοί των γηπεδούχων έχουν χάσει το κέφι τους (κάποιοι αρχίζουν να αποχωρούν), στην πρώτη του πάσα, ο Eli Manning πετάει interception, το οποίο ο επιστρέφει ο Harris στις 11 γυάρδες από το end zone. Δυο plays μετά (κι ενώ περάσαμε κι από άλλες περιπέτειες, όπως ένα fumble που θα γύναγε τους Jets 30 γυάρδες πίσω αλλά ανατράπηκε στο βίντεο), ο Sanchez πήρε ο ίδιος τη μπάλα κι έκανε το touchdown που έφερε ξανά τους Jets σε απόσταση βολής.

Μετά από ένα 3 and out των Giants οι Jets έμοιαζαν να έχουν όλη η φόρα που χρειάζονταν. Αλλά εκτός από φόρα χρειάζονται κι ελεύθεροι receivers, τους οποίους ο Sanchez δεν είχε διαθέσιμους, κάνοντας κι αυτός με τη σειρά του 3 and out. Οι Giants φάνηκε προς στιγμήν πως θα έφταναν σε απόσταση field goal (που πλέον, θα έληγε το παιχνίδι) αλλά την κρίσιμη στιγμή η άμυνα των Jets κράτησε, όμως τα special teams των Giants έσωσαν την παρτίδα: Κράτησαν το punt από το να ακουμπήσει το end zone, υποχρεώνοντας τους Jets να ξεκινήσουν την τελευταία τους, do or die επίθεση των 2’34’’ τελευταίων λεπτών, από τις 8 γυάρδες.

Στο πρώτο play των Jets σε αυτή την τελευταία επίθεση, δέχτηκε το sack μες στο δικό του end zone: Safety! Το επιθυμητό νικητήριο drive των Jets στο τελευταίο δίλεπτο, είχε λήξει άδοξα και καταδικαστικά, προτού ο Sanchez να προλάβει να κάνει έστω μια πάσα. Δείτε το video

Οι Giants, 8 πόντους μπροστά και με τη μπάλα δική τους, ελέγχουν πλέον το παιχνίδι.

Ο Nick Folk επιχείρησε (ένα εξαιρετικά εκτελεσμένο) onside kick που θα έδινε στην ομάδα του μια τελευταία ευκαιρία, όμως οι Giants τελικά διατήρησαν την κατοχή. Ο Bradshaw γρήγορα τη μετέτρεψε σε touchdown, που έφερε τη διαφορά στους 15 πόντους και στο τελικό 29-14, βάζοντας τελεία στο πιο μεγάλο ντέρμπι της Νέας Υόρκης στην κοινή ιστορία των δύο ομάδων.

Οι επιπλοκές

Με αυτή τη νίκη, οι Giants εξουδετέρωσαν οριστικά πλέον τους Eagles (παρότι αυτοί νίκησαν ξανά τους Cowboys). Έτσι, την τελευταία αγωνιστική υποδέχονται τους Cowboys: Ο νικητής κερδίζει το division και πάει στα πλέι-οφ. Ο ηττημένος, πάει σπίτι του.

Για τους Jets τα πράγματα έχουν μπλέξει πολύ. Πλέον δεν κρατάνε την τύχη στα χέρια τους, καθώς έμειναν στις 8 νίκες, όπου τους έφτασαν Titans, Raiders κι βρίσκονταν ήδη οι Broncos. Οι Bengals προσπέρασαν, στις 9. Που θα πει, με νίκη οι Bengals την τελευταία αγωνιστική επί των Ravens, προκρίνονται ως 6οι. Αν ηττηθούν, τότε οι Jets τους φτάνουν, σε πολλαπλή ισοβαθμία με όποιον άλλον νικήσει από τους προαναφερθέντες, με σενάρια διαφορετικά στην κάθε περίπτωση ισοβαθμίας. Βασικά έπρεπε να κερδίσουν. Τώρα που δεν το έκαναν, μπορούν μόνο να ελπίζουν.

Θα τα εξηγήσουμε όλα πιο αναλυτικά στην ανασκόπηση της αγωνιστικής, μετά και τα εναπομείναντα παιχνίδια.

Η αποχώρηση από το στάδιο

Αν αμφέβαλες, μετά από όλα τα παραπάνω, αποχωρήσαμε από το MetLife όσο ευχάριστα είχαμε φτάσει. Πολλοί οπαδοί των Jets είχαν βέβαια ήδη αρχίσει να αποχωρούν, γιατί το να πέφτει ο ήλιος (και μαζί η θερμοκρασία) δεν είναι κάτι που αντέχεται εύκολα, ειδικά αν η ομάδα σου χάνει τα πλέι-οφ μπροστά στα μάτια σου. Όμως το κλίμα ήταν χαράς. Η διπλανή μας ‘πράσινη‘ παρέα, μετά το safety του Sanchez σηκώθηκαν, μας χαμογέλασαν, μας χαιρέτησαν και μας ευχήθηκαν καλά Χριστούγεννα φεύγοντας.

(Νωρίτερα μας είχαν ρωτήσει αν είμαστε Παναθηναϊκός ή Ολυμπιακός όταν έμαθαν ότι είμαστε Έλληνες, τους έκανε εντύπωση πως οι ίδιες ομάδες υπάρχουν σε διαφορετικά αθλήματα, και μας ρώτησαν: “Και ο Παναθηναϊκός με τον Ολυμπιακό παίζουν στο ίδιο division;”)

Καθώς αποχωρούσαμε μέσα στο γαλαζοπράσινο κύμα θεατών που αντάλλαζαν πειράγματα και αστεία (ακόμα και μετά το ντέρμπι), γινόταν απολύτως σαφές πως το παιχνίδι γι’αυτούς είναι μια ολοήμερη γιορτή. Ξεκινώντας από νωρίς το πρωί, στο τρένο για τα Meadowlands με όλη την παρέα ή όλη την οικογένεια (α, ναι, πολλές οικογένειες), 3μιση ώρες στο γήπεδο, και τελικά αποχώρηση μαζί με το σούρουπο - πιθανώς πάνω στην ώρα για τις ετοιμασίες της βραδιάς της παραμονής των Χριστουγέννων.

Ασχέτως νίκης, ασχέτως ήττας, και με μόνη διαφορά το πόσο ψηλά κουμπωμένο ήταν το φερμουάρ των μπουφάν καθώς ένιωθες πλέον ακόμα και τη σκέψη σου να γίνεται παγάκι από το κρύο, οι φίλαθλοι των δύο ομάδων έφευγαν από το γήπεδο ακριβώς όπως είχαν φτάσει εκεί: χαρούμενοι.