Ο Ηλίας 'Enatron' Θεόδωρου είναι από τους πρώτους Έλληνες προπονητές για το League of Legends που κατάφερε να φύγει εκτός Ελλάδας και να πρωταγωνιστήσει στα μεγαλύτερα πρωταθλήματα του κόσμου, συμπεριλαμβανομένου του LCS, του LEC και της Τουρκιάς. Το πάθος του δεν έχει σβήσει για τη προπονητική και συγκεκριμένα για την επιτυχία, με την οποία έχει συνδέσει άμεσα το όνομα του.

Τo SPORT24 μίλησε μαζί του για τα πλάνα του στο μέλλον, για το πως έφτασε σε αυτό το σημείο αλλά και την άποψη του για όλα τα ευρωπαϊκά αλλά και ελληνικά δρώμενα στα esports εν έτει 2022.

Πώς άναψε το σπίρτο για τη προπονητική στα esports και συγκεκριμένα για το League of Legends;

'Ξεκίνησα το παιχνίδι πολύ νωρίς και όπως όλοι τότε, ήθελα να προσπαθήσω να ακολουθήσω μια pro καριέρα σαν παίκτης. Μετά από τρεις σεζόν, με περίπου 1100 παιχνίδια (χονδρικά 40000 ώρες τον χρόνο), αποφάσισα πως δεν θα μπορούσα να φτάσω στο ύψιστο επίπεδο λόγω των περιορισμένων ικανοτήτων μου (max rating Diamond 1), οπότε αποφάσισα κάπου εκεί όλες αυτές τις χιλιάδες ώρες να τις μεταφέρω κάπως αλλιώς στους παίκτες.

Ξεκίνησα να γράφω άρθρα και αναλύσεις παιχνιδιών σε διάφορες ιστοσελίδες και communities της τότε εποχής και πολύ γρήγορα άτομα που συνεργαζόμουν κατάλαβαν πόση πολλή δουλειά έβαζα στο παιχνίδι και την γνώση μου πάνω σε αυτό (να σημειωθεί πως τότε δεν υπήρχε κάποιο φοβερό coaching system ή μέθοδος για να μάθεις από κάποιον άλλον προπονητή μιας και η σκηνή ήταν πολύ raw για τότε).

Κάπου εκεί ήρθε και η πρώτη προσφορά για ''να βοηθήσω'' μια ελληνική ομάδα, τους Instinct και από εκεί και μετά πήρα τον τίτλο του coach''.

Ποιες κακουχίες είχε το συγκεκριμένο επάγγελμα στη ζωή σου, μέχρι αυτό να γίνει βιοποριστικό;

''Είχα κάποιο πλάνο αρχικά, οπότε και κράτησα την δουλειά που είχα, ενώ συγχρόνως αφιέρωνα πολλές ώρες στο να γίνω καλύτερος σαν προπονητής. Η πρώτη κακουχία οπότε ήταν μηδέν ελεύθερος χρόνος και προσωπική ζωή. Δουλειά πρωινά, σχολούσα και μετά απόγευμα μέχρι αργά το βράδυ προπονούσα. Οπότε από οικονομική άποψη δεν είχα κάποιο θέμα, αν και τότε το coaching το έκανα για τη δόξα και τις αναμνήσεις, παρά για να βγάλω τα προς το ζην''.

Ήτανε δύσκολη η απόφαση να σταματήσεις τη δουλειά σου και να ασχοληθείς με τη προπονητική;

''Είμαι άτομο που ζει στο τώρα και προσπαθώ να ακολουθώ πάντα αυτό που με κάνει ευτυχισμένο. Τα esports για μένα ήταν μια διέξοδος από την πραγματικότητα και η ευκαιρία να κάνω κάτι διαφορετικό που καμιά άλλη προοπτική εργασίας δεν θα μπορούσε να μου το δώσει.

Οπότε, όταν η πρώτη ευκαιρία ήρθε από τη Ρωσία με τους NaVi, αποφάσισα να πάρω μια τρίμηνη άδεια σε πρώτη φάση για να βεβαιωθώ ότι μου άρεσε κάτι τέτοιο. Γυρίζοντας πίσω, βλέποντας έναν τελείως διαφορετικό κόσμο, αποφάσισα πως αυτό ήταν που ήθελα να κάνω και μέσα στους επόμενους μήνες κατάφερα να λάβω ένα συμβόλαιο με ικανοποιητικό μισθό, το οποίο σήμανε και το τέλος της τότε δουλειάς μου''.

Θυμάμαι ένας φίλος μου το 2019 μου έστειλε: 2018 βλέπουμε worlds finals μαζί σπίτι μου και 2019 σε βλέπω να παίζεις εσύ ο ίδιος στο παγκόσμιο

Το πρώτο μεγάλο βήμα είχε γίνει με τους Instict esports. Φανταζόσουν ποτέ τον εαυτό σου να φτάσει στο πιο υψηλό επίπεδο που έχει φτάσει Έλληνας προπονητής;

''Τότε κοιτούσα την ομάδα μου και πως μπορούσα να την κάνω καλύτερη. Πάντα έβαζα στόχο το επόμενο κύπελλο και μετά το επόμενο κύπελλο και τι παραπάνω μπορώ να κάνω για να κερδίσω αυτές τις διακρίσεις με την κάθε ομάδα που είχα.

Όταν λοιπόν έφτασα στην Τουρκία και πήρα τη πρώτη διεθνής γεύση στο Βιετνάμ για το Rift Rivals 2018, τότε αποφάσισα πως θέλω να πάω παραπάνω προκειμένου να έχω την ευκαιρία να συμμετάσχω σε τέτοια διεθνή τουρνουά και να ζω την κάθε ευκαιρία.

Αν το πίστευα ότι θα γινόταν; Όχι.

Θυμάμαι ένας φίλος μου το 2019 μου έστειλε ''2018 βλέπουμε worlds finals μαζί σπίτι μου και 2019 σε βλέπω να παίζεις εσύ ο ίδιος στο παγκόσμιο''. Εκεί κάπου άρχισα να βλέπω αυτόν τον δρόμο να χαράζεται μπροστά μου''.

Η μεγαλύτερη διάρκεια της καριέρας σου ήταν στη γειτονική μας χώρα τη Τουρκία. Πώς ήτανε εκεί οι συνθήκες ζωής και με τι μάτι έβλεπε ο απλός λαός τα esports σαν επάγγελμα αλλά και σαν χόμπι;

''Η εμπειρία μου στην Τουρκία ήταν πολύ καλή. Υπάρχει πολύ ταλέντο εκεί σε παίχτες και ήταν κατάλληλη ευκαιρία για μένα ουσιαστικά να κάνω το αγροτικό μου και να μπορέσω ομαλά να μεταβώ από την ερασιτεχνική σκηνή στην επαγγελματική σκηνή.

Σε σχέση με την Ελλάδα εκεί πέρα όλες οι ομάδες παρείχαν gaming houses και αυτό ήταν ένα τεράστιο μάθημα ζωής και προπονητικής εμπειρίας αλλά και συγχρόνως έδιναν ικανοποιητικούς μισθούς (φυσικά σε σχέση με το ελληνικό πρωτάθλημα διακυβεύονται μεγαλύτερα rewards όπως μια θέση στο παγκόσμιο ή το MSI).

Δεν μπορώ να πω ότι το esports είναι φουλ αναπτυγμένο εκεί, μιας και δεν υπάρχει η ίδια φήμη σε σχέση με άλλες χώρες, αλλά σίγουρα υπάρχει μια καλή προδιάθεση για να βγάλουν κάτι καλό''.

Το 2019 πρωταγωνίστησες στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα με τη Royal Youth. Τι εμπειρίες μάζεψες από εκεί; Πόσο δύσκολο ήταν να αγωνίζεσαι απέναντι στις καλύτερες ομάδες στο κόσμο;

''Το να παίζεις στο παγκόσμιο με βοήθησε να μεγαλώσω πιο πολύ σαν προπονητής. Έμαθα για πτυχές του παιχνιδιού που ως εκείνο το σημείο τις γνώριζα αλλά δεν τις είχα σε μεγάλη εκτίμηση μιας και είχα την καλύτερη ομάδα στην Τουρκία και αυτές οι αδυναμίες καλύπτονταν από δυνατό gameplay.

Αλλά στο παγκόσμιο δεν είσαι πλέον ο πρώτος στο χωριό, αλλά ο τελευταίος στην πόλη, οπότε η όλη εμπειρία έδωσε τεράστιο boost στις ικανότητες μου και μπόρεσα να βελτιωθώ, πράγμα που αργότερα με οδήγησε στα major regions.

Το να είσαι στο παγκόσμιο δεν σημαίνει μόνο να αντιμετωπίζεις έναν άλλον προπονητή στο draft ή στην ανάπτυξη πλάνου παιχνιδιού, αλλά και στο πως να κρατάς το γκρουπ δεμένο με τα απανωτά δύσκολα scrims και κακά αποτελέσματα λόγω του επιπέδου των ομάδων, αλλά και την σημασία στην λεπτομέρεια που μπορεί να κρίνει ένα παιχνίδι''.

Πρέπει να αναγνωριστούν τα esports σε αυτή την χώρα ως μια μορφή επαγγέλματος ή μορφής αθλητισμού

Το 2021 συμμετείχες ως βασικός προπονητής στο LEC για πρώτη φορά στη καριέρα σου. Υπήρχαν δυσκολίες, πιέσεις για ένα τόσο υψηλό επίπεδο και αν ναι πως τις αντιμετώπισες;

''Ήμουν σε μια αρκετά ευχάριστη θέση με τους Misfits μιας και είχαμε ένα πολύ ωραίο πλάνο βελτίωσης νέων παικτών. Δυσκολίες σίγουρα μιας και ήταν η πρώτη μου φορά που ζούσα έξω από ένα gaming house και δεν είχα εργαστεί ποτέ σε ένα περιβάλλον γραφείου-σπιτιού.

Οπότε και πάλι ήταν μια νέα εμπειρία για μένα. Εκτός από εκεί, έχοντας πλέον καλύτερες ιδέες για το πως να παίζεται το παιχνίδι μπόρεσα για πρώτη φορά να κοντραριστώ σοβαρά με προπονητές υψηλού επιπέδου μακροπρόθεσμα (μιας και στο παγκόσμιο η διάρκεια συμμετοχής μου εκεί ήταν 4 εβδομάδες περίπου).

Γενικότερα αν δεν υπάρχει πίεση από κάπου, βάζω πίεση ο ίδιος στον εαυτό μου προκειμένου να βοηθήσω τα άτομα γύρω μου να πετύχουν κάτι καλύτερο, αλλά σίγουρα στο LEC, ειδικά όταν τα αποτελέσματα δεν πάνε με το μέρος σου, υπάρχει μεγάλη πίεση, έστω για να παλέψεις μια θέση στα playoffs''.

Ποια είναι η προετοιμασία κάθε εβδομάδα για τον αγώνα της αγωνιστικής; Τι πρέπει να γίνει στη προετοιμασία, στο draft αλλά και μέσα στο game με το οποίο μπορείς να συμβάλλεις;

''Ουσιαστικά η προετοιμασία περνάει από πέντε στάδια. Το πρώτο είναι η “παραγωγική” μέρα όπου εκεί γίνονται όλες οι συζητήσεις σαν ομάδα ή ατομικά και προετοιμάζουμε την στρατηγική για την εβδομάδα μπροστά μας αναλύοντας τους αντιπάλους μας και πως θέλουμε να τους αντιμετωπίσουμε.

Το δεύτερο είναι το “τεστάρισμα” , όπου ουσιαστικά δοκιμάζουμε όλες τις ιδέες και σιγά σιγά αποφασίζουμε ποιο στυλ ταιριάζει περισσότερο σε μας.

Στο τρίτο στάδιο αναλύουμε το στυλ που αποφασίσαμε και το προσαρμόζουμε καλύτερα από άποψη προετοιμασίας για τον συγκεκριμένο αντίπαλο.

Το τέταρτο έχει να κάνει καθαρά με το draft σε συνδυασμό με το στυλ μας και το πέμπτο ουσιαστικά είναι το ίδιο το παιχνίδι όπου εκεί θα μπορούμε να δούμε την πρόοδό μας απ’ όλη αυτή την διαδικασία. Οπότε οι παίκτες καθ΄ όλη την εβδομάδα προπονούνται σε κάτι που οι ίδιοι αποφάσισαν στην αρχή της προετοιμασίας και οι προπονητές επιβλέπουν ότι ακολουθούνται σωστά όλα τα βήματα και διορθώνουν λεπτομέρειες ως προς την εκτέλεση.

Στο τέλος, κατά την διάρκεια του τελευταίου σταδίου, οι προπονητές φέρουν την ευθύνη για το draft αλλά αυτό είναι κάτι που έχει προηγηθεί του αγώνα σε ομαδικό meeting, οπότε και όλοι οι παίκτες είναι ενήμεροι για το τι πρόκειται να ακολουθήσει στο ματς''.

Επηρεάζεται η εκάστοτε προπονητική από συμπεριφορές παιχτών;

''Σίγουρα επηρεάζεται. Με ότι υλικά έχεις τέτοιο φαγητό θα φτιάξεις ούτως ή άλλως. Ο σωστός προπονητής σε μια τέτοια περίπτωση οφείλει να προσαρμοστεί και να βοηθήσει με τις ιδέες του και την καθοδήγηση να δέσει το γκρουπ σωστά και να καινοτομήσει όσον αφορά τις δυνατότητες και συμπεριφορές των παικτών του.

Θα υπάρξουν φορές προφανώς που κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο και σε αυτές τις περιπτώσεις η ανάπτυξη κωλύεται, αλλά αν υπάρχει σωστή επικοινωνία σε ατομικό επίπεδο με τους παίκτες που έχουν μεγαλύτερη διαφορά συμπεριφοράς με τους άλλους, τότε είναι εφικτό να έρθουν σε συμβιβασμό''.

Από τη business άποψη των esports η Αμερική είναι πιο ανεπτυγμένη από την Ευρώπη

Πρόσφατα έκανες το υπερατλαντικό ταξίδι γράφοντας ιστορία ως ο πιο ''πολυταξιδεμένος'' Έλληνας στο χώρο των esports για λογαριασμό της Dignitas. Η Αμερική ήταν ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος;

''Ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος από πολλές απόψεις. Από lifestyle κάτι τελείως διαφορετικό που θέλει χρόνο να προσαρμοστείς. Είχα ζήσει τα τελευταία χρόνια σε διάφορες μεγαλουπόλεις (Μόσχα, Κων/πολη, Βερολίνο) αλλά το Λος Άντζελες ήταν κάτι το τελείως διαφορετικό από άποψη καιρού, αποστάσεων, ανθρώπων και ρυθμών ζωής''.

Πώς είναι η κουλτούρα των Αμερικάνων για τα esports σε σχέση με την Ευρώπη;

''Από τη business άποψη των esports, η Αμερική είναι πιο ανεπτυγμένη από την Ευρώπη κατά την γνώμη μου. Θεωρώ ότι η δομή του NA είναι καλύτερη του EU αλλά στην EU έχουμε περισσότερα πρωταθλήματα, ποικιλία παικτών και συμπεριφορών που οδηγεί σε ένα μεγαλύτερο παικτικό φάσμα από αυτό της Αμερικής.

Ο ανταγωνισμός που υπάρχει στην Ευρώπη λόγω των ERLs δεν υπάρχει εκεί, με αποτέλεσμα πολλοί παίκτες να μην φτάνουν το ανώτερο παικτικό επίπεδο σε σχέση με την Ευρώπη. Ουσιαστικά έχουν ταλέντο που περιμένει έναν καλό προπονητή να τους δείξει κάτι αλλά και επειδή οι προπονητές είναι από εκεί δεν θα δείξουν κάποια ανταγωνιστική λεπτομέρεια σε σχέση με την Ευρώπη.

Από επιχειρησιακή άποψη πιστεύω η Αμερική κάνει καλή δουλειά ως προς την δομή αλλά εκλείπει από άποψη βάθους, ενώ η Ευρώπη είναι το αντίθετο. Έχοντας ζήσει και τις δύο πλευρές, αν συνδέσεις το επιχειρησιακό πλάνο της Αμερικής με το βάθος και τις ιστορίες που δημιουργούν οι Ευρωπαίοι, τότε έχεις το τέλειο οργανισμό σαν esports επιχείρηση αλλά και οι δύο πλευρές χάνουν από κάπου (με εξαιρέσεις φυσικά)''.

Πιστεύεις ότι η Ελλάδα θα μπορέσει ποτέ να πετύχει σε αυτό το χώρο; Να φτάσει έστω και λίγο από την αίγλη και την οικονομική δύναμη των άλλων χώρων στο κόσμο και γιατί πιστεύεις ότι δεν έχουμε φτάσει ακόμα σε αυτό το επίπεδο;

''Θέλω να ελπίζω. Πιστεύω πως παράγουμε ταλαντούχους παίκτες για να μην αξιοποιούμε κάτι με αυτούς. Γίνονται σίγουρα κάποιες φιλότιμες προσπάθειες, αλλά πιστεύω πως δεν δημιουργούνται αρκετές ιστορίες από τους οργανισμούς για τους παίκτες. Θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει καλύτερος σχεδιασμός με videos, socials και ανταπόκριση με το κοινό.

Οι LOUD στη Βραζιλία, οι KC στη Γαλλία, οι KOI στην Ισπανία. Όλοι αυτοί οι οργανισμόι μπήκαν αποφασισμένοι να χάσουν λεφτά στην αρχή, αλλά με το πλάνο που έφτιαξαν πήραν ότι υπήρχε και δεν υπήρχε από σπόνσορες στις περιοχές τους γιατί δεν σταμάτησαν ποτέ να δίνουν λεφτά σε πρώτη φάση από την τσέπη τους, μέχρι να φέρουν τους σπόνσορες. Φυσικά δεν πήγαν και νίκησαν και ήρθαν οι σπόνσορες, αλλά είχαν πολύ καλό content, events και community management σε συνδυασμό με καλά ρόστερ, που οδήγησαν σε σπόνσορες να μην μπορούν να κάνουν τα στραβά μάτια.

Στην Ελλάδα τουλάχιστον στο παρελθόν, όποιος κέρδιζε έλεγε “νίκησα. Γιατί δεν έρχονται οι σπόνσορες τώρα;”, ενώ στην πραγματικότητα η αληθινή νίκη θα έρθει όταν θα έχεις φανς να ακολουθούν την ομάδα σου. Γίνονται κάποιες προσπάθειες αλλά θέλει πιστεύω παραπάνω ρίσκο και συνεργασία για να βγει ένα αποτέλεσμα.

Το δεύτερο πρόβλημα που κρατάει πίσω όμως και την σκηνή είναι η νοοτροπία της κοινωνίας. Ίσως λίγο τα τελευταία χρόνια να αλλάζει αλλά θέλουμε ακόμα. Ακόμα βλέπω γονείς που επικρίνουν παιδιά που παίζουν ώρες παιχνίδια αντί να τα υποστηρίζουν αν όντως είναι καλά σε αυτό που κάνουν. Αν όμως το κάθε παιδί τους θα είναι καλό σε στίβο ή μπάλα θα τρέξουν να το βοηθήσουν, ενώ αν είναι καλό στον υπολογιστή θα του πούνε να ανοίξει κανένα βιβλίο να διαβάσει.

Πιστεύω πως χρειάζεται παιδεία σε αυτό το θέμα και υποστήριξη από πάνω. Πρέπει να αναγνωριστεί το esports σε αυτή την χώρα ως μια μορφή επαγγέλματος ή μορφής αθλητισμού όπως στο εξωτερικό, προκειμένου να αλλάξει η στάση του κόσμου και των επόμενων γενεών, αλλιώς κινδυνεύουμε να μείνουμε πίσω σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες σε έναν τομέα που μπορεί να είναι το μέλλον μας γενικά''.

Θα ήθελες να γυρίσεις κάποια στιγμή στην Ελλάδα, αν το έδαφος ήτανε πρόσφορο;

''Βεβαίως. Θα ήθελα πάρα πολύ να δω είτε έναν ελληνικό οργανισμό είτε ένα ρόστερ με Έλληνες να πετύχει κάτι και δεν θα έλεγα ποτέ όχι να βοηθήσω σε κάτι τέτοιο, αν και εφόσον υπάρχει μια δομή και ένα πλάνο. Ανέκαθεν προσπαθούσα να βοηθήσω Έλληνες παίκτες ή επιχειρηματίες της σκηνής όσον αφορά την ανάπτυξή τους ή να μοιράσω την εμπειρία μου και τι θεωρώ οτι μπορεί να γίνει καλύτερα''.

Ποιο είναι το όνειρο σου σαν προπονητής; Πιστεύεις ότι έχεις ακόμα πολλά να δώσεις στο χώρο της Παγκόσμιας προπονητικής στο League of Legends;

''Θα ήθελα πάρα πολύ μια φορά στη ζωή μου πριν σταματήσω την προπονητική μου να πάω στο παγκόσμιο και να καταφέρω κάτι. Αλλά να φτάσω εκεί με μια ομάδα που διψάει γι’ αυτό και αγαπάει αυτό που κάνει και τους ανθρώπους γύρω, και δεν τα βλέπει όλα σαν μια δουλειά ή σαν “δεν είχα κάτι καλύτερο να κάνω”.

Μια πολύ καλή ανάμνηση, μια πολύ καλή πορεία, η οποία θα χαρακτηρίζεται από αδελφοσύνη και ταλέντο. Πιστεύω ότι έχω πράγματα να δώσω ακόμα, μιας και ο ίδιος δεν νιώθω πως έχω φτάσει στο ανώτατο επίπεδο σαν προπονητής, καθώς ακόμα μαθαίνω από τα άτομα γύρω μου και τις καταστάσεις.

Ένας προπονητής που θα πει ότι “τερμάτισε” την προπονητική, προφανώς και δεν έχει ιδέα για τι μιλάει κατά την γνώμη μου''.

Το Παγκόσμιο πρωτάθλημα πλησιάζει. Ποιες ομάδες θεωρείς φαβορί βάσει αυτών που έχεις δει να έχουν δουλέψει και ποιες ομάδες θεωρείς outsiders για κάποια επιτυχία η έστω καλή πορεία;

''Πιστεύω Κίνα και Κορέα για μια ακόμα φορά στέλνουν απίστευτα δυνατές ομάδες. Δεν νιώθω πολύ ικανοποιημένος από την Δύση αλλά θέλω να πιστεύω ότι αν συνεχιστεί το meta στο παιχνίδι να είναι παρόμοιο, θα δούμε τον Comp και τους Rogue να κάνουν μια αξιοπρεπή πορεία παρ’ όλα τα μεγαθήρια μπροστά τους.

Για μένα τα φαβορί θα είναι προς GEN.G και TES. Gen.G γιατί συνδυάζουν πολύ καλά εμπειρία, ταλέντο και σταθερότητα και TES γιατί είμαι λίγο biased, μιας και θέλω να δω τους Knight και Tian να πετύχουν''.

Στο τέλος της συνέντευξης ο Enatron δήλωσε αποκλειστικά στο SPORT24:

''Όλα δείχνουν ότι θα συνεχίσω τον δεύτερο μου χρόνο στην Αμερική με τους Dignitas μιας και έχω διετές συμβόλαιο μαζί τους. Θα προσπαθήσω τώρα που έχω περισσότερο χρόνο μαζί τους να δημιουργήσω κάτι πιο δικό μου και να πετύχω τους προσωπικούς μου στόχους, σε συνδυασμό με τις προσδοκίες τους.

Το μόνο σίγουρο είναι πως αγαπώ αυτό που κάνω και όσο αγαπάς κάτι δεν υπάρχει περίπτωση να το σταματήσεις, οπότε για την ώρα συνεχίζω…''

Μείνετε συντονισμένοι στο SPORT24 για την καθημερινή ενημέρωση σας πάνω στα esports και τo gaming