Μ’ αυτά και μ’ εκείνα πέρασαν κιόλας 18 ημέρες από την ημέρα που άνοιξε η αυλαία του EuroBasket και έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για να στρωθεί το κόκκινο χαλί και να περπατήσουν πάνω του και να αναγορευθούν δόξη και τιμή οι καινούργιοι (Ισπανοί ή Γάλλοι) βασιλιάδες!
Όταν βγαίνει λευκός καπνός από το Καπιτώλιο και αναγορεύεται ο εκάστοτε Ποντίφικας, ο πρωτοδιάκονος του Κολλεγίου των Καρδιναλίων αρθρώνει έμπλεος συγκίνησης την εμβληματική φράση «Habemus Papam»!
Τζίφος, λοιπόν...Το Τείχος του Βερολίνου αποδείχθηκε γρανιτένιο και αδιαπέραστο, η Ελλάδα δεν αξιώθηκε να επιστρέψει στη ζώνη των μεταλλίων μιας διοργάνωσης και επιστρέφει πίσω, πέντε ημέρες νωρίτερα απ’ όσο προσδοκούσε...
Το έγραψα εδώ ανήμερα τον αγώνα με την Τσεχία και ασφαλώς ισχύει εις το διηνεκές... Σε κάθε περίπτωση εκείνος ο στίχος του τραγουδιού που λέει «η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα» ισχύει σε κάθε νοκ άουτ αγώνα, στον οποίο η Εθνική όπως και οι υπόλοιπες ομάδες που παραμένουν ζωντανές στο 41ο EuroBasket παίζει τα ρέστα τους!
Όπως λέει κι ένα τραγούδι, η πιο μεγάλη ώρα (δεν) είναι τώρα! Το εντός παρενθέσεως αρνητικό μόριο και η αντίφαση εξηγούνται: για την Εθνική κάθε ώρα είναι μεγάλη ή –για να παραφράσω την αποφθεγματική φράση που ξεστόμισε ο Νίκος Γκάλης στις 10 Ιουνίου του 1987, είναι η μεγαλύτερη μέχρι την επόμενη.
Την ώρα που η μέχρι στιγμής αδιάφθορη (με 4-0) Εθνική και όλες οι ομάδες του Γ’ και του Δ’ ομίλου θα απολαμβάνουν το ρεπό τους πριν από την αυριανή τελευταία αγωνιστική, στην Κολωνία και στην Πράγα θα τρώει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι!
Το αντάμωμα δυο εστεμμένων που συνάμα εγείρουν αξιώσεις για να μακροημερεύσουν και να διαπρέψουν στην εφετινή διοργάνωση δεσπόζει στη σημερινή πρεμιέρα του 41ου ΕuroBasket.
