2009: Η ονειρική χρονιά της Barca

Όταν στις 8 Μαΐου του 2008 ο πρόεδρος της Μπαρτσελόνα Ζοάν Λαπόρτα, ανακοίνωσε ότι ο διάδοχος του Φρανκ Ράικαρντ στον πάγκο της ομάδας θα ήταν ο Πεπ Γουαρδιόλα, πολλοί αντιμετώπισαν αυτή την απόφαση με σκεπτικισμό. Ο Πεπ είχε γράψει μεν τη δική του ιστορία στον σύλλογο ως παίκτης, προερχόταν από τα «σπλάχνα» του, είχε φορέσει για πολλά χρόνια το περιβραχιόνιο του αρχηγού, είχε κατακτήσει αναρίθμητους τίτλους και είχε αναδειχθεί σε ζωντανό σύμβολο όχι μόνο των «blaugrana», αλλά ολόκληρης της Καταλονίας, παίρνοντας αρκετές φορές θέση και σε πολιτικά ζητήματα που συχνά τον μετέτρεψαν σε στόχο του ισπανικού Τύπου. Από την άλλη όμως, δεν είχε προπονητική πείρα, είχε εργαστεί μόνο μια χρονιά ως βοηθός του Ράικαρντ στη Μπαρτσελόνα και η κίνηση έμοιαζε με ρίσκο πρώτου μεγέθους.
Ένα χρόνο αργότερα, στο τέλος του Μαΐου του 2009, όχι μόνο η Βαρκελώνη και η Καταλούνια, αλλά ολόκληρη η ποδοσφαιρική υφήλιος παραμιλούσε για την ομάδα του Γουαρδιόλα, που είχε καταφέρει να κατακτήσει το νταμπλ στην Ισπανία και να εκθρονίσει τη Μάντσεστερ, παίρνοντας τη θέση της στο θρόνο της Ευρώπης. Η Μπαρτσελόνα όμως συνέχισε την τρελή της κούρσα, στοχεύοντας το ακατόρθωτο: την κατάκτηση και των υπόλοιπων τριών τίτλων της χρονιάς, ώστε να γίνει η μοναδική ομάδα στην ιστορία του ποδοσφαίρου με κερδισμένες και τις 6 κούπες που υπήρχαν προς διεκδίκηση. Τον Αύγουστο πήρε τα δυο Σούπερ Καπ – Ισπανίας & Ευρώπης – και πριν λίγες μέρες η αποστολή των «μπλαουγκράνα» ταξίδεψε μέχρι το Άμπου Ντάμπι για να διεκδικήσει το απόλυτο: τον έκτο και τελευταίο τίτλο του 2009, το Μουντιάλ των συλλόγων (πρώην Διηπειρωτικό).





Λίγες ώρες πριν την έναρξη του τελικού απέναντι στην Εστουδιάντες, ο Γουαρδιόλα μάζεψε τους παίκτες του και τους είπε μερικά λόγια για τον αγώνα. Οι τελευταίες του δυο φράσεις είναι από αυτές που γράφουν την ιστορία και σίγουρα θα μνημονεύονται από τους cules των επόμενων γενεών: « Αν χάσετε, θα συνεχίσετε να είσαστε η καλύτερη ομάδα στον κόσμο. Αν νικήσετε, θα είσαστε αιώνιοι». Και όταν ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη του αγώνα που βρήκε νικήτρια και Πρωταθλήτρια Κόσμου την Μπαρτσελόνα, το ζωντανό σύμβολο των δυο εννοιών που είναι άρρηκτα δεμένες μεταξύ τους – barcelonismo και catalanismo – δεν άντεξε και ξέσπασε σε λυγμούς.

Ο Πεπ Γουαρδιόλα εκείνη τη στιγμή ήξερε πως ότι και αν γίνει στο μέλλον, η φιγούρα του θα βρίσκεται πλέον δίπλα σε αυτές του Laszi Kubala και του Johan Cruyff, των μεγάλων μορφών που δημιούργησαν τον σύγχρονο ποδοσφαιρικό θρύλο του «mes que un club». Ο μεγάλος Ούγγρος με την μυθική ομάδα των «Les Cinc Copes», ο ιπτάμενος Ολλανδός του 0-5 στο Bernabeu ως παίκτης και της μαγικής «dream team» ως προπονητής (μέλος της οποίας υπήρξε ο Πεπ) και τώρα πλέον η Μπαρτσελόνα των «Les Sis Copes». Ο Γουαρδιόλα ανέβασε από την πρώτη του χρονιά στον πάγκο τόσο ψηλά τον πήχη, ώστε να είναι σίγουρος πως καμία άλλη ομάδα στον κόσμο δεν θα τον ξεπεράσει ποτέ. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορούσε να προσφέρει στην αγαπημένη του Μπαρτσελόνα. Το ονειρευόταν από μικρός, όταν το 1984, στα 13 του, πέρασε για πρώτη φορά την πύλη της Masia…



Ολόκληρη η πορεία της Μπαρτσελόνα μέσα στο 2009 ήταν εντυπωσιακή, ξεχώρισε όμως – μακράν των υπόλοιπων – ο μήνας Μάιος, στη διάρκεια του οποίου κατακτήθηκαν το Κύπελλο Ισπανίας και το Champions League, ενώ σφραγίστηκε και η πρώτη θέση στο ισπανικό Πρωτάθλημα. Πριν αρχίσει όμως η συγκομιδή των τίτλων για τους «μπλαουγκράνα», ο Μάιος ξεκίνησε με μια πραγματική «βόμβα».


Το Σάββατο 2 Μαΐου, στα πλαίσια της 34ης αγωνιστικής της Primera Division, διεξήχθη το δεύτερο «clasico» της περιόδου 2008-09, ανάμεσα στη Ρεάλ και την Μπαρτσελόνα. Οι «μπλαουγκράνα» βρίσκονταν στην 1η θέση της βαθμολογίας με 82 πόντους, ενώ οι «μπλάνκος» ήταν δεύτεροι με 4 βαθμούς λιγότερους. Στην ουσία επρόκειτο για έναν τελικό, αφού ήταν η τελευταία ευκαιρία της Ρεάλ να πλησιάσει ακόμα περισσότερο με ενδεχόμενη νίκη και να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Στη σέντρα του «Santiago Bernabeu» παρατάχθηκαν οι δυο ομάδες με τις εξής συνθέσεις:

Ρεάλ Μαδρίτης (Χουάντε Ράμος): Κασίγιας, Ράμος (61’ Φαν Ντερ Φάαρτ), Καναβάρο, Μαρσέλο (58’ Χούντελααρ), Χάιντσε, Μετσέλντερ, Λας, Γκάγο, Ρόμπεν (78’ Χάβι Γκαρθία), Ραούλ και Ιγκουαΐν.
Μπαρτσελόνα (Γουαρδιόλα): Βαλντές, Πικέ, Πουγιόλ, Ντάνι Άλβες, Αμπιντάλ, Τσάβι, Ινιέστα (85’ Μπουσκέτς), Τουρέ (85’ Μπόγιαν), Ετό, Μέσι και Ανρί (60’ Κεϊτά).

Η Ρεάλ προηγήθηκε στο 14’ με τον Ιγκουαΐν, όμως η μηχανή της Μπάρτσα αντέδρασε με ομοβροντία πυρών και έκλεισε το α’ ημίχρονο προηγούμενη με 1-3 (18’ Ανρί, 20’ Πουγιόλ, 36’ Μέσι). Στην επανάληψη επαναλήφθηκε το ίδιο σκηνικό με τη Ρεάλ να σκοράρει πρώτη (56’ Ράμος) και τους «μπλαουγκράνα» να απαντούν με ακόμα τρία τέρματα (58’ Ανρί, 75’ Μέσι, 83’ Πικέ) σε ένα από τα μεγαλύτερα σόου όλων των εποχών στην Primera Division. Το τελικό 2-6 εξασφάλισε στην ουσία τον τίτλο για την Μπαρτσελόνα και έδωσε το έναυσμα για αυτό που θα ακολουθούσε.



Έχοντας ήδη αποκλείσει την Ατλέτικο, την Εσπανιόλ και τη Μαγιόρκα, η Μπαρτσελόνα έφτασε στον τελικό του ισπανικού Κυπέλλου, βρίσκοντας απέναντί της τα «λιοντάρια» της Αθλέτικ του Μπιλμπάο. Ο αγώνας διεξήχθη την Τετάρτη 13 Μαΐου στο γήπεδο «Mestalla» της Βαλένθια. Μπροστά σε 50.000 θεατές άρχισε η μεγάλη γιορτή του ισπανικού ποδοσφαίρου με τις δυο ομάδες να παρατάσσονται ως εξής:

Μπαρτσελόνα (Γουαρδιόλα): Πίντο, Άλβες, Πικέ, Τουρέ (88’ Σιλβίνιο), Πουγιόλ, Μπουσκέτς, Τσάβι (87’ Πέδρο), Κεϊτά, Μέσι, Μπόγιαν (84’ Χλεμπ) και Ετό.
Αθλέτικ Μπιλμπάο (Καπαρός): Ιραϊθόθ, Ιραόλα, Όθιο, Αμορεμπιέτα, Κοϊκίλι, Μαρτίνεθ, Ορμπάιθ (60’ Ετσεμπερία), Λόπεθ (57’ Σουσαέτα), Γιέστε, Τοκέρο (60’ Μπέλεθ) και Γιορέντε.

Οι Βάσκοι επανέλαβαν ακριβώς αυτό που είχε κάνει και η Ρεάλ – και το πλήρωσαν πολύ ακριβά: προηγήθηκαν στο σκορ στο 9ο λεπτό με τον Τοκέρο. Η Μπαρτσελόνα κατάφερε να ισοφαρίσει στο α’ ημίχρονο (με ένα καταπληκτικό γκολ του Τουρέ στο 31’) και ξεδίπλωσε τη «θύελλα» στην επανάληψη. Μέσα σε ένα δεκάλεπτο ο τελικός είχε κριθεί (54’ Μέσι, 58’ Μπόγιαν, 64’ Τσάβι) και αφού ολοκληρώθηκε το ματς, ο βασιλιάς Χουάν Κάρλος παρέδωσε το τρόπαιο στον αρχηγό Κάρλες Πουγιόλ. Ήταν το 25ο κύπελλο Ισπανίας στην ιστορία του συλλόγου και το πρώτο που ήρθε μέσα στο 2009.



Τρεις μέρες μετά τον τελικό του Κυπέλλου, η Μπαρτσελόνα ταξίδεψε στη Μαγιόρκα για την 36η αγωνιστική του πρωταθλήματος. Η διαφορά στον βαθμολογικό πίνακα από τη Ρεάλ είχε μεγαλώσει ακόμα περισσότερο ύστερα από τη συντριβή των «μπλάνκος» με 3-0 από τη Βαλένθια, μια μόλις εβδομάδα μετά το 2-6. Οι «μπλαουγκράνα» με αέρα 8 πόντων, ήταν έτοιμοι να στεφθούν πρωταθλητές Ισπανίας ακόμα και με ήττα, αρκεί να μην κέρδιζε η Ρεάλ. Το «κίτρινο υποβρύχιο» βύθισε ακόμα περισσότερο το ψυχολογικό «ναυάγιο» της «βασίλισσας», έτσι η νίκη της Βιγιαρεάλ με 3-2 επί των Μαδριλένων έδωσε και μαθηματικά την πρώτη θέση στην Μπαρτσελόνα, που την ίδια ώρα έχανε 2-1 από την Μαγιόρκα κάνοντας συντήρηση δυνάμεων για τον μεγάλο τελικό της Ρώμης. Ήταν το 19ο πρωτάθλημα και το 5ο νταμπλ στην ιστορία των «μπλαουγκράνα».

Η Μπαρτσελόνα ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις της στην Primera Division με 87 βαθμούς σε 38 αγώνες. Κέρδισε 27 ματς, έφερε 6 ισοπαλίες και έκανε μόλις 5 ήττες. Σημείωσε 105 γκολ (μένοντας μόλις 2 πίσω από το ρεκόρ της Ρεάλ του Τόσακ την περίοδο 1989-90), ενώ δέχτηκε 35 τέρματα, έχοντας φυσικά την καλύτερη επίθεση και άμυνα στο πρωτάθλημα.
Την ίδια ώρα που οι παίκτες του Γουαρδιόλα πανηγύριζαν την κατάκτηση του δεύτερου τίτλου μέσα στο 2009, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αναδεικνυόταν επίσης πρωταθλήτρια στην Premier League φέρνοντας 0-0 με την Άρσεναλ στο Old Trafford. Η ώρα της μεγάλης μάχης πλησίαζε…



Στις 26 Αυγούστου άρχισε το μεγάλο ευρωπαϊκό ταξίδι της Μπαρτσελόνα. Στον 3ο προκριματικό γύρο αντιμετώπισε την Βίσλα Κρακοβίας και την απέκλεισε με συνολικό σκορ 4-1. Στη συνέχεια κληρώθηκε στον Γ’ όμιλο του Champions League μαζί με τις Σπόρτινγκ Λισαβώνας, Σαχτάρ Ντόνετσκ και Βασιλεία. Εκεί τερμάτισε στην πρώτη θέση με 13 βαθμούς, 4 νίκες, 1 ισοπαλία και 1 ήττα. Στους 6 αγώνες οι «μπλαουγκράνα» πέτυχαν 18 γκολ, έχοντας έτσι την καλύτερη επίθεση από τις 32 ομάδες της φάσης των ομίλων.

Στο πρώτο νοκ άουτ η Μπαρτσελόνα αντιμετώπισε τη Λιόν και την απέκλεισε με μια ισοπαλία εκτός (1-1) και νίκη στο Camp Nou σε ένα φοβερό ματς με 5-2. Επόμενο «θύμα» στη φάση των «8» η Μπάγερν Μονάχου που υποκλίθηκε στις 8 Απριλίου στη Βαρκελώνη χάνοντας 4-0 με δυο γκολ του Μέσι, ένα του Ετό και ένα του Ανρί. Ο επαναληπτικός ήταν τυπική διαδικασία και οι «μπλαουγκράνα» αποσπώντας ισοπαλία 1-1 πέρασαν στους ημιτελικούς, όπου περίμεναν 3 βρετανικές ομάδες: Τσέλσι, Μάντσεστερ και Άρσεναλ.

Η κληρωτίδα έφερε την Τσέλσι για μια ακόμα φορά απέναντι στην Μπαρτσελόνα με το πρώτο παιχνίδι στις 28 Απριλίου στο Camp Nou. Μετά από ένα αρκετά ισορροπημένο παιχνίδι με εκατέρωθεν ευκαιρίες, μεγάλη εμφάνιση του Βαλντές και ένα πέναλτι πάνω στον Ανρί το οποίο δεν έδωσε ο διαιτητής, οι δυο ομάδες έδωσαν ραντεβού στο Λονδίνο για τη ρεβάνς της 6ης Μαΐου. Εκεί, χωρίς τον αρχηγό της Κάρλες Πουγιόλ, η Μπαρτσελόνα δυσκολεύτηκε πολύ απέναντι στην Τσέλσι, η οποία με τη σειρά της ζήτησε μέχρι και 4 (!) πέναλτι από τον Νορβηγό διαιτητή Τομ Χένινγκ.

Στον αντίποδα, η πέρα για πέρα άδικη αποβολή του Αμπιντάλ στο 66’ έφερε τους «μπλαουγκράνα» σε ακόμα δυσχερέστερη θέση και τους Άγγλους κοντά στον τελικό, αφού το φοβερό γκολ του Εσιέν από το 9ο λεπτό της συνάντησης έδινε προβάδισμα πρόκρισης στην Τσέλσι. Στα τελευταία 20 λεπτά του παιχνιδιού ο Χίντινκ αντί να επιδιώξει ένα δεύτερο γκολ, προτίμησε να παίξει συντηρητικά και να προφυλάξει τα κεκτημένα. Και εκεί ήταν που τον τιμώρησε ο «Θεός» του ποδοσφαίρου. Το ματς βρισκόταν στις καθυστερήσεις, το ρολόι έδειχνε το 93ο λεπτό και όλοι οι φίλαθλοι περίμεναν το τελευταίο σφύριγμα, όταν…

Όταν ο Μέσι έστρωσε τη μπάλα στο ύψος της περιοχής στον επερχόμενο Ινιέστα, ο οποίος με δεξί βολέ την έστειλε στα δίχτυα του Τσεχ φέρνοντας τα πάνω κάτω και δίνοντας την πρόκριση στην ομάδα του. Δευτερόλεπτα μετά ο Χένινγκ σφύριξε τη λήξη, οι παίκτες της Τσέλσι τον πήγαν «καροτσάκι» με πρωταγωνιστή τον Ντρογκμπά, ο οποίος τον απειλούσε ανοιχτά μπροστά στις κάμερες, όμως η αλήθεια είναι ότι με το γκολ του Ινιέστα απονεμήθηκε ποδοσφαιρική δικαιοσύνη. Η ομάδα που είχε προσφέρει αφειδώς θέαμα σε όλη τη σεζόν, θα ήταν κρίμα να μείνει έξω από τη διεκδίκηση του ευρωπαϊκού στέμματος εξαιτίας της σκοπιμότητας των παικτών του Χίντινκ.



Ο τελικός του Champions League φιλοξενήθηκε στο «Ολίμπικο» της Ρώμης. Η κάτοχος του τίτλου Μάντσεστερ απέναντι στην καλύτερη ομάδα της σεζόν.
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (Φέργκιουσον): Φαν Ντερ Σαρ, Ο’Σέι, Φέρντιναντ, Βίντιτς, Εβρά, Άντερσον (46’ Τέβες), Κάρικ, Γκιγκς (75’ Σκόουλς), Παρκ (66’ Βερμπάτοφ), Ρούνεϊ και Ρονάλντο.
Μπαρτσελόνα (Γουαρδιόλα): Βαλντές, Πουγιόλ, Τουρέ, Πικέ, Σιλβίνιο, Μπουσκέτς, Τσάβι, Ινιέστα (92’ Πέδρο), Μέσι, Ανρί (72’ Κεϊτά) και Ετό.

Η Μάντσεστερ άρχισε πιο επιθετικά το παιχνίδι, προσπαθώντας να πιέσει και δημιούργησε την πρώτη ευκαιρία με το μακρινό σουτ του Ρονάλντο. Ο Πορτογάλος έχασε λίγο αργότερα μια ακόμα ευκαιρία, ήταν όμως η Μπαρτσελόνα αυτή που άνοιξε το σκορ στην πρώτη δική της επίθεση. Μέσι και Ινιέστα άλλαξαν τη μπάλα, ο Ισπανός τροφοδότησε τον Ετό και αυτός με μια περίτεχνη προσπάθεια απέφυγε τον Βίντιτς και έστειλε με σουτ τη μπάλα στα δίχτυα του Φαν Ντερ Σαρ. Το ρολόι έδειχνε το 10ο λεπτό και εκεί τελείωσε ουσιαστικά ο τελικός.
Από το τέρμα του Ετό μέχρι τη λήξη του ματς, υπήρχε πλέον μόνο μια ομάδα μέσα στο γήπεδο. Οι παίκτες της Μάντσεστερ δεν μπόρεσαν σε καμία στιγμή να προβληματίσουν την Μπαρτσελόνα, που κυριάρχησε σε όλα τα μήκη και πλάτη του «Ολίμπικο». Το γκολ – κεφαλιά του Μέσι μετά τη συστημένη σέντρα του Τσάβι έβαλε και τυπικά τέλος στο όποιο σασπένς του εύθραυστου 1-0. Η συνέχεια ήταν πλέον ρουτίνα για τους «μπλαουγκράνα». Ο Πουγιόλ πήρε το Κύπελλο με τα «μεγάλα αυτιά» από τα χέρια του Πλατινί και το σήκωσε στον ουρανό της Ρώμης, πανηγυρίζοντας έτσι το 3ο Πρωταθλητριών στην ιστορία του συλλόγου αλλά και το τρίτο – και σημαντικότερο – τρόπαιο της χρονιάς. Η Μπαρτσελόνα έγινε εκείνο το βράδυ η πρώτη ισπανική ομάδα που κατακτούσε το «τρεμπλ».



Παρά το γεγονός ότι η Μπαρτσελόνα είχε κατακτήσει το νταμπλ την περίοδο 2008-09, το ισπανικό Σούπερ Καπ διεξήχθη κανονικά μεταξύ της πρωταθλήτριας και της φιναλίστ του Κυπέλλου. Οι «μπλαουγκράνα» αντιμετώπισαν σε διπλό παιχνίδι την Αθλέτικ του Μπιλμπάο, θέλοντας να αρχίσουν τη σεζόν κατακτώντας ακόμα έναν τίτλο. Το πρώτο βήμα έγινε στις 16 Αυγούστου στο «Σαν Μαμές» με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Πέδρο που σκόραρε το πρώτο γκολ και έδωσε την ασίστ στον Τσάβι για το δεύτερο στη νίκη με 2-1 της Μπάρτσα επί της Αθλέτικ.

Μια εβδομάδα αργότερα, στις 23 Αυγούστου, το «Καμπ Νόου» φόρεσε τα καλά του για να απολαύσει την 4η κούπα της χρονιάς και να υποδεχτεί τη μεγάλη μεταγραφή της ομάδας, τον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς που πραγματοποιούσε το ντεμπούτο του σε επίσημο αγώνα της Μπαρτσελόνα. Οι «μπλαουγκράνα» δε δυσκολεύτηκαν καθόλου και φιλοδώρησαν τους Βάσκους με 3 γκολ (δυο του Μέσι και ένα του Μπόγιαν), καθαρίζοντας τον επαναληπτικό με 3-0. Ήταν το 8ο ισπανικό Σούπερ Καπ του συλλόγου και φυσικά ο 4ος τίτλος της ομάδας για το 2009.



Το βράδυ της 28ης Αυγούστου στο γήπεδο «Louis II» του Μονακό, συναντήθηκαν οι κάτοχοι των δυο Ευρωπαϊκών Κυπέλλων, η Μπαρτσελόνα του Champions League και η Σαχτάρ Ντόνετσκ του UEFA. Οι δυο ομάδες είχαν συναντηθεί και στο Champions League τον Δεκέμβριο του 2008 και μάλιστα οι Ουκρανοί ήταν αυτοί που είχαν υποχρεώσει τους Καταλανούς στη μοναδική τους ήττα στη φάση των ομίλων, νικώντας τους 2-3 μέσα στο Καμπ Νόου. Το παιχνίδι δεν πρόσφερε ιδιαίτερο θέαμα και έληξε ισόπαλο χωρίς τέρματα. Στην παράταση η Σαχτάρ έπαιξε αντιποδόσφαιρο προσπαθώντας να οδηγήσει το ματς στα πέναλτι.

Όμως ο Μέσι είχε διαφορετική γνώμη και 5 λεπτά πριν τη λήξη του έξτρα χρόνου, έκανε μια από τις δικές του μαγικές προσπάθειες και έβγαλε μια καταπληκτική ασίστ στον Πέδρο που έγραψε το τελικό 1-0. Ήταν το 3ο Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ της Μπαρτσελόνα και ο 5ος τίτλος για το 2009. Ο Πέδρο με το γκολ που πέτυχε έδωσε ένα επιπλέον ενδιαφέρον στο Μουντιάλ των συλλόγων, αφού ήδη είχε σκοράρει και στις 5 διοργανώσεις στις οποίες είχε πάρει μέρος η ομάδα του μέσα στην ίδια χρονιά. Αν κατάφερνε να κάνει το ίδιο και στην 6η και τελευταία πρόκληση που απέμενε στην Μπαρτσελόνα, θα γινόταν ο πρώτος που θα πετύχαινε κάτι ανάλογο στην ιστορία του ποδοσφαίρου.



Στις 14 Δεκεμβρίου η αποστολή της Μπαρτσελόνα έφτασε στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα για να πάρει μέρος στο Μουντιάλ Συλλόγων της FIFA, διεκδικώντας τον τίτλο της κορυφαίας ομάδας στον κόσμο για το 2009. Η πρόκληση για τους «μπλαουγκράνα» ήταν τεράστια, αφού τυχόν κατάκτηση του τροπαίου θα έσπαγε όλα τα ρεκόρ στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Καμία ομάδα δεν είχε καταφέρει ποτέ κάτι ανάλογο στο παρελθόν. Το πρώτο ρεκόρ έσπασε στις 16 Δεκεμβρίου στον ημιτελικό με την Ατλάντε. Οι Μεξικάνοι προηγήθηκαν νωρίς με 1-0 για να ισοφαρίσει στο 35’ ο Μπουσκέτς. Στο 2ο ημίχρονο ο Μέσι μόλις πέρασε ως αλλαγή, σκόραρε δίνοντας προβάδισμα στην Μπάρτσα, όμως στο 67’ ήταν ο Πέδρο αυτός που έγραψε ιστορία. Ο 22χρονος έβαλε το τρίτο γκολ γράφοντας το τελικό 3-1 και έγινε έτσι ο πρώτος παίκτης στην ιστορία του ποδοσφαίρου που σκοράρει στις 6 μεγάλες διοργανώσεις την ίδια χρονιά.

Η μεγάλη στιγμή για όλους τους φίλους των «μπλαουγκράνα» ήρθε δυο μέρες αργότερα, στις 19 Δεκεμβρίου. Στο «Zayed Sports City» του Άμπου Ντάμπι διεξήχθη ο μεγάλος τελικός του Μουντιάλ των συλλόγων μεταξύ της Εστουδιάντες Λα Πλάτα και της Μπαρτσελόνα. Οι Αργεντίνοι προηγήθηκαν στο 37’ και αντιστάθηκαν με επιτυχία σε όλες τις προσπάθειες των Καταλανών να ισοφαρίσουν. Το όνειρο των 6 τίτλων φαινόταν να χάνεται, όμως ο ρέκορντμαν Πέδρο χτύπησε στο τελευταίο λεπτό της συνάντησης στέλνοντας με άπιαστη κεφαλιά τη μπάλα στα δίχτυα. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβε ο συνήθης ύποπτος Μέσι που στο 110’ της παράτασης σημείωσε το νικητήριο γκολ, δίνοντας έτσι τον 6ο τίτλο του 2009 στην Μπαρτσελόνα.

Η μεγάλη, η τεράστια, η ανεπανάληπτη πορεία των «μπλαουγκράνα» έφτασε όχι στο τέλος της, αλλά στην ολοκλήρωσή της. Η ομάδα – σύμβολο της Καταλονίας κατέκτησε την απόλυτη κορυφή, πετυχαίνοντας κάτι που μέχρι σήμερα φάνταζε ακατόρθωτο. Η FC Barcelona απέδειξε περίτρανα σε όλη την ποδοσφαιρική υφήλιο γιατί είναι η μοναδική που έχει το δικαίωμα να αποκαλείται «mes que un club»…

Πηγές: fcbarcelona.net, elmundodeportivo.es, sport.es, marca.com, lfp.es, uefa.com, fifa.com

Το κείμενο αφιερώνεται σε όλα τα μέλη της Penya Barcelonista d’ Atenes.

Βίντεο: Ο 1ος τίτλος της Μπαρτσελόνα για το 2009 ήρθε στον τελικό του ισπανικού Κυπέλλου εναντίον της Αθλέτικ του Μπιλμπάο. Τελικό σκορ 4-1 υπέρ των «μπλαουγκράνα» στις 13 Μαΐου.





Βίντεο: Ο 2ος τίτλος της Μπαρτσελόνα. Τρεις μέρες μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου Ισπανίας, οι «μπλαουγκράνα» κατέκτησαν και το Πρωτάθλημα για τη σεζόν 2008-09. Στιγμιότυπα από την απονομή στο «Camp Nou» στις 16 Μαΐου.





Βίντεο: Ο 3ος τίτλος της Μπαρτσελόνα. Οι «μπλαουγκράνα» κατέκτησαν το 3ο Κύπελλο Πρωταθλητριών της ιστορίας τους νικώντας στον τελικό του Champions League την Μάντσεστερ με 2-0. Στάδιο «Ολίμπικο» της Ρώμης, 27 Μαΐου.





Βίντεο: Ο 4ος τίτλος της Μπαρτσελόνα στο ισπανικό Σούπερ Καπ. Αντιμετωπίζοντας τη φιναλίστ του Κυπέλλου, Αθλέτικ Μπιλμπάο, οι «μπλαουγκράνα» σήκωσαν το τρόπαιο στις 23 Αυγούστου, νικώντας στον επαναληπτικό με 3-0 (πρώτο ματς 1-2 επίσης υπέρ της Μπάρτσα).





Βίντεο: Ο 5ος τίτλος της Μπαρτσελόνα. Οι πρωταθλητές Ευρώπης νίκησαν τη Σαχτάρ στον τελικό του Ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ με 1-0. Μονακό, 28 Αυγούστου.





Βίντεο: Ο 6ος τίτλος των «μπλαουγκράνα» για το 2009. Μπαρτσελόνα – Εστουδιάντες 2-1 στον τελικό του Μουντιάλ των συλλόγων, 19-12-2009.





Βίντεο: Το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό σεμινάριο του 2009 σε ολόκληρη την υφήλιο. Η Μπαρτσελόνα εξαφανίζει τη Ρεάλ Μαδρίτης στις 2 Μαΐου μέσα στο «Santiago Bernabeu» με το ισοπεδωτικό 2-6.





Βίντεο: Μπαρτσελόνα – Ρεάλ Μαδρίτης 1-0. Με το γκολ του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς οι «μπλαουγκράνα» κέρδισαν και το δεύτερο «clasico» του 2009 στις 29 Νοεμβρίου.