Ο Ατρόμητος είναι μία ομάδα που χαίρεσαι να τη βλέπεις συνήθως στο πρώτο ημίχρονο. Γρήγορος ρυθμός, ανάπτυξη από τα άκρα, συνδυασμοί, χαφ που ανεβαίνουν και σουτάρουν, ασφυκτικό πρέσινγκ.

Όλα αυτά όμως στο πρώτο ημίχρονο. Στο δεύτερο όλα αλλάζουν και αυτό το έργο το έχουμε δει πολλές φορές φέτος.

Η ιστορία επαναλήφθηκε και την Κυριακή στο Περιστέρι στο ματς με τον Πανιώνιο, ένα παιχνίδι που όπως έδειχναν τα πράγματα στο ξεκίνημα του θα μπορούσε να ήταν ένα ευχάριστο απόγευμα για τον Ατρόμητο.

Παρόλα αυτά για ακόμα μία φορά τα λάθη της άμυνας και η κούραση έπαιξαν τον πιο καθοριστικό ρόλο.

I lost my mojo

Ποια είναι η δύναμη του Ατρόμητου σε σχέση με τις άλλες ομάδες; Μα φυσικά η μεσαία του γραμμή, στην οποία διαθέτει μεγάλη ποιότητα. Σφακιανάκης, Τάτος, Σανγκανόφσκι, Καμάρα, Νεμπεγλέρας, είναι εξαιρετικοί ο καθένας στον ρόλο του. Έχουν όμως μία αδυναμία που δεν γιατρεύεται με τίποτα...

Νεμπεγλέρας και Σφακιανάκης, η ραχοκοκκαλιά της ομάδας, κλείνουν τα 36 και 35 χρόνια αντίστοιχα. Καμαρά και Σανγκανόφσκι, φτάνουν τα 34 και 32 χρόνια αντίστοιχα. Αν σε αυτούς βάλουμε και τον Μπαζίνσκι που είναι 33 και τον Σαρμιέντο που πάει στα 32, τότε καταλαβαίνετε ότι υπάρχει πρόβλημα.

Η ποιότητα και η ταχύτητα του πρώτου ημιχρόνου γίνεται θέληση στο δεύτερο και ο Ατρόμητος αναγκάζεται να γυρίσει πίσω, σιγά σιγά και ασυνείδητα, με αποτέλεσμα στο τέλος αυτό το ένα λάθος να στοιχίσει.

Σκούρα τα πράγματα

Το πρόγραμμα μέχρι το τέλος είναι πολύ δύσκολο και κρύβει παγίδες. Αν δεν γίνει μία νίκη με έναν εκ των Εργοτέλη (έξω), ΠΑΟΚ (μέσα), ΑΕΚ (έξω), Ολυμπιακό (μέσα), Καβάλα (μέσα), τότε ίσως ο εφιάλτης να επαναληφθεί...