Για κάθε τι στο ποδόσφαιρο υπάρχει εξήγηση, αρκεί αν βλέπεις τη μεγαλύτερη εικόνα, όχι απλά τη μικρογραφία μιας κατάστασης που σε κάνει να πιστεύεις ότι υπάρχει πρόβλημα εκεί που δεν υφίσταται.

Σαν και αυτό που -υποτίθεται ότι- θα έπρεπε να απασχολεί τον Αλμέιδα σχετικά με το ρόλο του Σέρχιο Αραούχο. Πριν καταλήξουμε σε συμπέρασμα για τη νέα πολυλειτουργική θέση του Αργεντινού, θα πρέπει να αναλογιστούμε πως οδηγήθηκε σε αυτήν.

Λένε πολλοί, λοιπόν, ότι θα έπρεπε να είναι πιο κοντά στην περιοχή, να μην κινείται τόσο μακριά από αυτήν, να βρίσκεται πιο κοντά στο γκολ.

Στη Λιβαδειά, για παράδειγμα, υπήρχαν στιγμές που έμοιαζε να λειτουργεί ως δεύτερος κεντρικός χαφ, κάποιες φορές δε, να έρχεται πιο πίσω και από τον Σιμάνσκι για να παίρνει μπάλες. Κάποτε, όντως, αυτό θα ήταν πρόβλημα. Τώρα είναι βασικός άξονας του τρόπου λειτουργίας της ομάδας υπό την ξεκάθαρη καθοδήγηση του Αλμέιδα.

Ξεκινώντας από την παραδοχή ότι ο Αραούχο ουδέποτε στην καριέρα του υπήρξε σούπερ-σκόρερ, γεγονός το οποίο πιστοποιείται μέσα από τη συγκομιδή του στις καλές και γεμάτες σεζόν του στις οποίες είχε κατά μέσο όρο 11-12 γκολ, δεν πρέπει να παραβλέπουμε τη μόνιμη τάση του να κινείται αρκετά έξω από την αντίπαλη περιοχή.

Σε προηγούμενες περιόδους, όντως έμοιαζε να το κάνει ασκόπως. Άναρχα, δίχως συγκεκριμένη τακτική καθοδήγηση από τον πάγκο και χωρίς να υφίσταται συγκεκριμένο τακτικό πλάνο για όλους, όχι μόνο για εκείνον.

Το θέμα είναι να σκοράρει ο Γκαρσία και αργότερα ο Φαν Βέερτ

Τη σεζόν κατάκτησης του πρωταθλήματος, είναι πολλά τα παιχνίδια στα οποία ο Λιβάγια ήταν περισσότερο 9αρι από εκείνον, ασχέτως με το ότι ουδείς εκ των δύο είναι καθαρός φορ περιοχής.

Πλέον, η ροπή του Αραούχο να βγαίνει πολύ μακριά από τα αντίπαλα καρέ, έχει νόημα και ακολουθείται βάσει σχεδίου. Ο Αλμέιδα τη διέκρινε και δούλεψε πάνω σε αυτήν ώστε ο Αργεντινός να είναι επί της ουσίας ένας all around επιθετικός χαφ και όχι ένας κλασικός δεύτερος επιθετικός, κολλημένος πίσω από τον φορ περιοχής.

Το εξήγησε ο ίδιος ο προπονητής μετά το τέλος του αγώνα στη Λιβαδειά: ''κάνει πολλές δουλειές για την ομάδα και δίνει πολλή αγάπη. Έχει καταλάβει απόλυτα το πώς εμείς θέλουμε να πιέσουμε. Ίσως του λείπουν κάποια γκολ, όμως είμαι σίγουρος ότι θα έρθουν''.

Συνεπώς, όταν ο κόουτς επικροτεί και το σύνολο επιβραβεύεται από αυτή την επιλογή, λόγος ανησυχίας δεν προκύπτει. Άλλωστε, ακόμα κι έτσι, ο Αραούχο έχει τις στιγμές του, μαζί με την κατά καιρούς δυστοκία του. Που όμως είναι μια συνήθης και διαπιστωμένη κατάσταση στην καριέρα του.

Και κάτι ακόμα, εξίσου σημαντικό. Η ΑΕΚ παίζει πλέον με καθαρό '9αρι', ο Αλμέιδα είναι απόλυτος για τον Λιβάι Γκαρσία και τα γκολ του τελευταίου, τον επιβεβαιώνουν. Πόσες ομάδες αλήθεια παίζουν με δύο επιθετικούς και τον δεύτερο να βρίσκεται κολλημένος με τον φορ περιοχής; Ελάχιστες, ίσως καμία σε επίπεδο μεγάλων κατηγοριών.

Μεγαλύτερη σημασία λοιπόν έχει για την ΑΕΚ να βρίσκει δίχτυα ο Γκαρσία με συνέχεια και συνέπεια, σαφώς και ο Φαν Βέερτ όταν θα κληθεί να παίξει στην κορυφή. Ο Αραούχο, ας κάνει όλες τις άλλες δουλειές, διότι τις κάνει πάρα πολύ καλά. Και ας σκοράρει λιγότερο, άλλωστε και πάλι, καμιά 10αρια θα τα βρει σίγουρα.