Η φετινή σεζόν είναι πολύ πιο περίπλοκη για την ΑΕΚ σε σχέση με πέρυσι. Η ομάδα προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ των εγχώριων υποχρεώσεων και της απαίτησης να είναι ταυτόχρονα ανταγωνιστική στην Ευρώπη, χάνοντας διαρκώς σημαντικούς ποδοσφαιριστές της, λόγω τραυματισμών.

Ήταν σαφώς πιο εύκολο να το διαχειριστεί κατά τη διάρκεια της περυσινής αγωνιστικής χρονιάς, ενώ φέτος ισορροπεί διαρκώς σε ένα τεντωμένο σκοινί λόγω των διαδοχικών προβλημάτων που προκύπτουν.

Με σημαντικές απουσίες θα παραταχθεί και την Δευτέρα κόντρα στον ΠΑΟΚ (30/10, 19:30, COSMOTE SPORT 2 HD και LIVE στο SPORT24), καθώς οι Γκαρσία, Χατζισαφί, Γκατσίνοβιτς, Αραούχο και Πισάρο, απείχαν έως χθες Σάββατο από τις προπονήσεις. Για κάποιους μάλιστα είναι τόσο μεγάλο το διάστημα και η ομάδα έχει μάθει να παίζει δίχως εκείνους, ή τέλος πάντων να συνηθίσει στην ιδέα ότι δεν θα τους έχει. Ακόμα και ότι μπορεί να τους χάσει ξανά, αργότερα μέσα στη σεζόν.

Το ζήτημα με τους μυϊκούς τραυματισμούς προβληματίζει πολύ και ο τρόπος με τον οποίον αντιμετωπίζεται επικοινωνιακά, δεν δίνει απαντήσεις. Αλλά όπως έχουμε εξηγήσει αυτή είναι μία τακτική που η ομάδα είχε επιλέξει ώστε να διατηρεί όσο πιο ερμητικά κλειστά γίνεται αυτά που συμβαίνουν εντός του οίκου της. Δικαίωμα της!

Το να χάνει παίκτες λόγω τραυματισμών προφανώς και είναι κάτι αποδεκτό λόγω της φύσης του αθλήματος, όμως σε καμία περίπτωση δεν γίνεται να έχει απώλειες για λόγους διαφορετικούς.

Αυτό που συνέβη στον Τσίτσαν Στάνκοβιτς στη Μασσαλία, για να το πούμε πιο σωστά, το μαρτύριο στο οποίο ο ίδιος υπέβαλε τον εαυτό του με το διπλό λάθος -πρώτα εκείνο στον αντίπαλο το οποίο συγχωρείται γιατί όλοι μπορεί να το πάθουν, μετά όμως η αποβολή που ήταν ενέργεια εντελώς παράλογη και πλήρως καταδικαστική για την ομάδα- στο οποίο υπέπεσε, είναι μία κατάσταση που μπορεί να πληγώσει ψυχολογικά έναν ποδοσφαιριστή.

Αναλογιστείτε τι συμβαίνει με τον Σπόραρ στον Παναθηναϊκό από τότε που έχασε εκείνη τη μεγάλη ευκαιρία κοντά στην Μπράγκα.

Η δύσκολη διετία

Ο Στάνκοβιτς διήνυσε μία πολύ περίεργη διετία στην ΑΕΚ μέχρι να φτάσεις στη φετινή καταξίωση και προτού μπει ο αστερίσκος της Μασσαλίας.

Κατά τη διάρκεια της πρώτης σεζόν αντιμετώπισε πολλούς τραυματισμούς, δεν είχε διάρκεια στην απόδοσή του, αγωνιζόταν σε μία ομάδα εντελώς αποπροσανατολισμένη αγωνιστικά. Σκέφτηκε μέχρι και να φύγει, όμως η έλευση του Ματίας Αλμέιδα τον έκανε να πιστέψει ότι θα αλλάξουν πολλά πράγματα και ότι βρίσκεται στο σωστό club.

Η δεύτερη σεζόν όμως ήταν ακόμα πιο δύσκολη για εκείνον καθώς έχασε τη θέση του βασικού λόγω ασθένειας κι έκτοτε έμεινε πίσω από τον Αθανασιάδη.

Το φινάλε βέβαια ήταν αναζωογονητικό καθώς κατάφερε να κατακτήσει το Κύπελλο, ως ο τερματοφύλακας της ομάδας σε όλη τη διάρκεια αυτής της διοργάνωσης. Και τώρα που καταφέρνει να εξελίσσεται στον γκολκίπερ που κρατάει την ΑΕΚ με τις αποκρούσεις του μέσα στα παιχνίδια, όταν εκείνη δυσκολεύεται να βρει το γκολ είτε για να προηγηθεί, είτε για να ισοφαρίσει, συμβαίνει αυτό που θα μπορούσε να τον φέρει πολύ πίσω.

Η απαιτούμενη στήριξη

Η Ένωση όμως δεν έχει το περιθώριο να χάσει ένα τόσο κομβικό μέλος της ενδεκάδας της, μέσα από ένα λάθος, όσο ενοχλητικό και αν είναι αυτό.

Ο προπονητής ενήργησε πολύ σωστά τονίζοντας ότι τώρα χρειάζεται τη στήριξη ο τερματοφύλακας που έχει καταφέρει σε πολλές περιπτώσεις και σε μεγάλα ματς να αποτρέψει εναντίον της ομάδας τέρματα, γι αυτό και αναμένεται να τον διατηρήσει στο βασικό σχήμα στο αυριανό ντέρμπι κόντρα στον ΠΑΟΚ. Ο κόσμος επίσης οφείλει να τον χειροκροτήσει ώστε να τον ενισχύσει ψυχολογικά.

Σε μία περίοδο που η ομάδα δεν έχει ούτε τη φρεσκάδα ούτε την ανασταλτική ανθεκτικότητα που τη διέκρινε πέρυσι, έχει πολύ μεγάλη ανάγκη από τον κάλο Στάνκοβιτς, για τον οποίον όσοι γνωρίζουν λένε ότι έχει ελαφρώς ευμετάβλητη ψυχολογία.

Τώρα είναι η στιγμή για να του δείξουν όλοι στην ομάδα ότι αυτό που συνέβη ήταν απλά μία κακιά στιγμή διότι η ΑΕΚ έχει πραγματικά μεγάλη ανάγκη φέτος να τον έχει στην κατάσταση που ήταν πριν από το μοιραίο λάθος κόντρα στη Μαρσέιγ.