Η επιλογή του Ματίας Αλμέιδα -όπως και κάθε άλλη στην οποία οδηγείται- να χρησιμοποιήσει τον Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς σε ρόλο δεύτερο επιθετικού, πίσω από τον Λιβάι Γκαρσία στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, ήταν αποτέλεσμα αναγκών και μετρήσεων.

Ο προπονητής δεν μπορεί να υπολογίζει στον Σέρχιο Αραούχο για περισσότερα από μερικά αγωνιστικά λεπτά ως αλλαγή και αυτά όχι σε κάθε αγώνα, ενώ ο Στίβεν Τσούμπερ έχει σηκώσει τεράστιο βάρος μέσα στη σεζόν, έχοντας ήδη αγωνιστεί σε τρία παιχνίδια περισσότερα από όσα πέρυσι (37 αντί 34).

Ωστόσο, ο αριθμός 3 (παιχνίδια) είναι πολύ μικρός για να παρουσιάσει το πραγματικό μέγεθος της επιπρόσθετης κόπωσης για τον Ελβετό. Διότι συνολικά, τα επιπλέον λεπτά που έχει παίξει φέτος εν συγκρίσει με πέρυσι -κι ενώ απομένουν ακόμα 6 αγώνες- είναι 709 (2.352 - 1.643), τα οποία ισοδυναμούν με περίπου 8 παραπάνω παιχνίδια.

Η διαπίστωση ότι ο Τσούμπερ χρειάζεται αποφόρτιση και διαχείριση, μην έχοντας πλέον τις απαιτούμενες δυνάμεις να ασκήσει την πίεση ψηλά όπως το έκανε φέτος για μεγάλο διάστημα, σε συνδυασμό με τη μεγάλη φθορά που προκάλεσαν οι διαρκείς μυϊκοί τραυματισμοί (ένας ακόμα, ο 5ος μέσα στη σεζόν, συμβαίνει τώρα) στον Λιβάι Γκαρσία, οδήγησαν στην απόφαση αυτή.

Παρεμπιπτόντως, μη διαθέσιμος ήταν και ο ασθενής Ρόμπερτ Λιούμπισιτς που θα μπορούσε να ενεργοποιηθεί στον συγκεκριμένο ρόλο, ενώ οι Ορμπελίν Πινέδα και Πέτρος Μάνταλος που επίσης έχουν περάσει από τη θέση αυτή, δεν έχουν για διαφορετικούς λόγους αυτά που απαιτούνται για να το κάνουν όπως το θέλει ο Αλμέιδα.

Μπορεί αυτό να τραβήξει έως το τέλος;

Ο Γκατσίνοβιτς ανταποκρίθηκε πολύ καλά στις απαιτήσεις του αγώνα, έτρεξε, πίεσε, δημιούργησε, αναχαίτισε, βρήκε γκολ μετά 6 και πλέον μήνες στο πρωτάθλημα, υπηρέτησε το ρόλο τόσο σωστά, που λογικά έβαλε τον Αλμέιδα σε σκέψεις για το αν θα πρέπει να τον διατηρήσει εκεί και στη συνέχεια.

Το ζήτημα που δημιουργείται σε αυτή την περίπτωση, είναι η αριστερή πτέρυγα όπου η ΑΕΚ δεν παίρνει τίποτα από τον Ροδόλφο Πισάρο που είναι πλέον εντελώς ‘’απενεργοποιημένος’’ αν και αποκτήθηκε για να βοηθήσει σε αυτή τη θέση. Ο Τσούμπερ, έχοντας πλέον εξοικειωθεί παίζοντας κοντά στον φορ, δεν τα πηγαίνει καλά όποτε χρησιμοποιείται στο φτερό.

Ο Νίκλας Ελίασον θα κάνει τη δουλειά εφόσον ο Αλμέιδα αποφασίσει να διατηρήσει τον Γκατσίνοβιτς στον άξονα, αλλά το κλειδί σε αυτή την ιστορία είναι ο Πάολο Φερνάντες που έδειξε κόντρα στον ΠΑΟΚ (αλλά και σε άλλες περιπτώσεις) ότι αξίζει περισσότερων ευκαιριών και χρόνου συμμετοχής. Θα μπορούσε αυτό, για παράδειγμα, να συμβεί στον αγώνα με τον Άρη καθώς αναμένεται να προφυλαχθεί ο Νορντίν Άμραμπατ.

Γενικά, η εικόνα της ΑΕΚ στα τελευταία παιχνίδια καταμαρτυρεί την ανάγκη για περισσότερη φρεσκάδα, ταχύτητα και ένταση. Ο Σταύρος Πήλιος δεν πήρε ούτε λεπτό συμμετοχής στα προηγούμενα τρία ντέρμπι, όμως έχει δείξει ότι μπορεί να βοηθήσει και να σταθεί καλά.

Ο Λιούμπισιτς απαιτείται να γίνει πιο ενεργός, ο Πόνσε θα ξεκινά μέχρι ο Λιβάι να επιστρέψει (βέβαια δεν αποκλείεται να δούμε και Τσούμπερ στην κορυφή της επίθεσης), λύσεις πάντως υπάρχουν για εναλλαγές και διαχείριση.