Εδώ και κάμποσες εβδομάδες, ο Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς είχε πρόβλημα που αντανακλούσε στους κοιλιακούς του. Η πηγή του προβλήματος είναι το οστικό οίδημα και από την αρχή η επιλογή ήταν η συντηρητική προσέγγιση.

Ακόμα κι αν επρόκειτο για σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών, οι τρεις εβδομάδες συντηρητικής αντιμετώπισης, είναι αυτή που ενδείκνυται. Δεν είθισται να λαμβάνεται απόφαση για χειρουργείο.

Όσον αφορά τον διαχωρισμό ανάμεσα σε οστικό οίδημα κι ότι αφορά αποκλειστικά τους κοιλιακούς, το ιατρικό επιτελείο της ομάδας δεν θεωρούσε ότι είναι τέτοια περίπτωση που απαραίτητα και αναγκαία οδηγεί σε χειρουργείο. Το ζήτημα είναι το πως νιώθει ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής κι αυτό είναι πάντα το καθοριστικό στοιχείο σε αυτές τις περιπτώσεις.

Ο Γκατσίνοβιτς, λοιπόν, σωματικά και ψυχολογικά δεν ένιωθε έτοιμος να μπει σε διαδικασία διαχείρισης. Είναι διαφορετικά για τον κάθε παίκτη πως το διαχειρίζεται ο ίδιος. Δεν προκύπτει λοιπόν κανένα λάθος διαχείρισης, αλλά καθαρά απόφασης του παίκτη. Ο κίνδυνος να έβγαζε έντονα συμπτώματα συνδρόμου κοιλιακών ήταν μόνο μακροπρόθεσμος και μόνο σε περίπτωση που δεν πήγαινε καλά η αντιμετώπιση με το οίδημα.

Από τη στιγμή που ο ίδιος είχε μη διαχειρίσιμες ενοχλήσεις, η ΑΕΚ οδηγήθηκε στην επιλογή με την οποία νιώθει και ο ίδιος σίγουρος. Ήθελε να κάνει το χειρουργείο και να ξεμπερδεύει, να μην το έχει το πρόβλημα, ούτε στο σώμα, ούτε στο μυαλό του.