ΑΕΚ: Η εξωγήινη ατάκα του Μελισσανίδη έχει μια πολύ γήινη εξήγηση

Ο Δημήτρης Μελισσανίδης νιώθει καλά με την ΑΕΚ που παρουσιάζεται μπροστά του. Είναι, σαφώς, απαλλαγμένος από το άγχος της κατασκευής του γηπέδου, του οράματος της ζωής του όπως ο ίδιος το έχει χαρακτηρίσει. Γνωρίζει ότι, παραμένουσα στο ΟΑΚΑ, η ομάδα αυτή δεν θα είχε παρόν και μέλλον, θα ήταν σχεδόν απίθανο να ορθοποδήσει ξανά, να βρει τον εαυτό και την κανονικότητά της.

Είναι όμως πάνω από όλα ευτυχισμένος, επειδή μαζί με την περάτωση του έργου ζωής για την ύπαρξη της Ένωσης, βρήκε και τον κατάλληλο άνθρωπο, εκείνον που θα μπορούσε να αντιληφθεί τη δυναμική του club, να πιστέψει σ' αυτήν και να το απογειώσει.

Ο Ματίας Αλμέιδα, αυτό ακριβώς επιχειρεί να πετύχει. Να κερδίσει μέσα από τη δουλειά του τη μονιμότητα στο club. Τίποτα δεν του έχει χαριστεί, αλλά ο ίδιος ξέρει καλά επίσης ότι τίποτα δεν είναι βέβαιο για το μέλλον. Οι προπονητές κρίνονται από τα αποτελέσματα και αυτό είναι κάτι που επίσης αναγνωρίζει, από την άλλη επιχειρεί να αλλάξει την ελληνική κοσμοθεωρία προσπαθώντας να δείξει σε όλους τη μεγαλύτερη εικόνα.

Ο Δημήτρης Μελισσανίδης μίλησε για εξωγήινο ποδόσφαιρο. Αν πράγματι το συγκρίνουμε αυτό που η ΑΕΚ έπαιζε κατά την τελευταία τετραετία, δηλαδή από τότε που κατέκτησε τον τίτλο μέχρι και την έλευση του Αλμέιδα, αυτή πράγματι είναι μια μετάλλαξη ομάδας που -μέσα από υπερβολική προσέγγιση- παραπέμπει στο μεταφυσικό. Ξέρει καλά και ο ίδιος ο πρόεδρος της Ένωσης ότι αυτό που παρέδωσε στον Αργεντινό ήταν μια ομάδα στοιχειωμένη στο σκοτάδι η οποία σε πρώτη φάση θα έπρεπε να βγει στο φως.

Οι αρχές της ειλικρίνειας, της αγάπης και της συναδελφικότητας

Διαπιστώνοντας αυτή την ομολογουμένως θαυμαστή αλλαγή, αυτή που προφανώς ξεπέρασε ακόμα και τις ίδιες προσδοκίες του, ο Μελισσανίδης δε γίνεται να κρύψει τη χαρά του.

Διότι η αλήθεια είναι ότι για πρώτη φορά από το 2013 κι εντεύθεν, από τότε δηλαδή που η ομάδα επανεκκίνησε μέσα από τις μικρές κατηγορίες, αισθάνεται για πρώτη φορά τόσο καλά με την επιλογή του. Δεν μπορεί και δεν θέλει να το κρύψει μέσα του, απολαμβάνει τις στιγμές και απελευθερώνει τις σκέψεις του γι' αυτό που βιώνει. Βρήκε ένα θησαυρό και πρέπει να τον αναδείξει.

Πράγματι, η παρουσία της ΑΕΚ είναι εξωγήινη από το ντέρμπι της τέταρτης αγωνιστικής κόντρα στον Παναθηναϊκό και μετά, όταν σκέφτεσαι ότι πριν από την έλευση του Αλμέιδα είχε βυθιστεί στον ποδοσφαιρικό Άδη. Είχε πέσει τόσο χαμηλά ώστε οποιαδήποτε μικρή βελτίωση, θα είχε θετικό αντίκτυπο.

Όμως τέτοια μετάλλαξη, ουδείς την περίμενε. Κι αν ψάξει κάποιος να βρει τη γήινη απάντηση σε όλο αυτό, θα τη συναντήσει στα ακόλουθα λόγια του Αλμέιδα: "δεν είμαι εδώ για να αλλάξω το ποδόσφαιρο, τα πάντα γύρω από αυτό είναι γνωστά. Ο σεβασμός σε αυτό και η αγάπη είναι ο δρόμος".

Ο Αλμέιδα μαθαίνει όλους στον οργανισμό να σέβονται το ποδόσφαιρο, να εκτιμούν σωστά τις αλήθειες του και να αντιλαμβάνονται ότι μόνο μέσα από την ειλικρίνεια του ενός προς τον άλλον δίνεται η δυνατότητα για να πετύχει μια προσπάθεια συνολική. Και κάπως έτσι, μέσα από τα λόγια και τις δράσεις της συναδελφικότητας και της αλληλεγγύης, με όπλο την εξόντωση της αλαζονείας και του ατομισμού, η ΑΕΚ προοδεύει. Απολύτως φυσιολογικά, απολύτως γήινα.