Είναι η ΑΕΚ κοντά σε αυτό που παρουσίαζε πέρυσι, τέτοια εποχή; Σε καμία περίπτωση. Όσα πολύ προσεχτικά ακούμε όλοι να λέει ο Ματίας Αλμέιδα, πάντοτε με πολύ σεβασμό και απεριόριστη εμπιστοσύνη στον προπονητή που προκάλεσε μια μικρή επανάσταση πέρυσι με αυτό που έφερε στο εγχώριο ποδόσφαιρο -και την οποία αν προσέξετε, προσπαθούν φέτος να ακολουθήσουν όλοι-, δεν προκύπτουν ενθουσιασμός και σιγουριά.

Ο Αργεντινός δεν επικαλείται δικαιολογίες, αραιά και που θα αναφέρει κάποια σκόρπια πράγματα για την έλλειψη ρυθμού όσων απουσίαζαν και για τους πολλούς τραυματισμούς χωρίς να υπερθεματίζει -δίχως ωστόσο και περαιτέρω επεξηγήσεις για το πώς προκαλούνται αρκετοί από αυτούς-, όμως ξέρει, βλέπει, διαπιστώνει. Εκεί είναι καθημερινά, αυτός είναι που προσπαθεί να επαναφέρει την κατάσταση στα περυσινά επίπεδα. Δεν είναι ωστόσο τόσο απλό.

Ο Αλμέιδα μιλάει διαρκώς για τη δύναμη του γκρουπ, την εμπιστοσύνη που πρέπει να έχει σε αυτό, ώστε να μην είναι ανακόλουθος ούτε απέναντι στη φιλοσοφία του, ούτε στις αρχές του. Δεν υπερθεματίζει ωστόσο για την επάρκεια, δεν ανοίγεται, δεν λέει με την ίδια πειθώ που μιλούσε πέρυσι, ότι όλα είναι καλά. Από αυτό και μόνο μπορεί να διαπιστωθεί ο προβληματισμός του. Ξέρει πολύ καλά, καλύτερα από όλους ότι απαιτείται βελτίωση. Και την αναζητεί εκ των ενόντων, με υπομονή, δουλειά και εμπιστοσύνη.

Αυτό που βλέπουμε όλοι, το ξέρει καλά και εκείνος. Είδαμε την ΑΕΚ, με 7 παίκτες φρέσκους εν συγκρίσει με την ενδεκάδα του Άρη που ήταν ακριβώς η ίδια με αυτήν που πήρε το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, να είναι υποτονική, δίχως την ένταση που χαρακτηρίζει τα παιχνίδια της ομάδας και τα προαπαιτούμενα του Αλμέιδα να υπηρετούνται.

Συμπερασματικά, κάτι δεν πηγαίνει απολύτως καλά, υπάρχουν πολλές σκέψεις και δικαιολογίες που μπορούν να κατατεθούν, όμως η ουσία είναι άλλη: επηρεάζει αυτό την ομάδα από το να εξακολουθεί να πιστεύει στον εαυτό της ότι είναι υπέρτερη;

Τα δεδομένα υπάρχουν, η επιστημονική ενίσχυση απαιτείται

Το σίγουρο είναι ένα. Η ΑΕΚ είναι ένα σύνολο που έχει μεγάλη ανάγκη οι μετρήσεις των παικτών της να είναι καλές. Το παιχνίδι της βασίζεται στην ταχυδύναμη και στην ένταση, η φιλοσοφία του Ματίας Αλμέιδα είναι απόλυτα συνδεδεμένη με αυτές τις μη διαπραγματεύσιμες αρχές.

Ψάχνεται το club να ενισχυθεί, όλο και περισσότερο επιστημονικά ώστε να βοηθηθεί το έργο του προπονητή με ενισχυτικές διαδικασίες, σίγουρα θα υπάρξουν εξελίξεις. Όμως, έως τότε, ο Αργεντινός πρέπει να πορευτεί με την υπάρχουσα κατάσταση, να κάνει τη σωστή διαχείριση του υλικού βάσει των δεδομένων που υπάρχουν τώρα στην ομάδα.

Σύμφωνα λοιπόν με αυτά, το rotation δεν είναι απλά μια κατάσταση που παγιώνεται από την επιθυμία του προπονητή -που γίνεται πράξη- να αισθάνονται όλοι πολύτιμοι και να αντιλαμβάνονται ότι όντως έχουν ρόλο στην ομάδα, αλλά και από την ανάγκη για να γίνεται σωστή διαχείριση παικτών που έχουν ταλαιπωρηθεί από επιπλέον καταπόνηση ή διαδοχικούς μυϊκούς τραυματισμούς (περιπτώσεις Γκατσίνοβιτς. Γκαρσία και Πόνσε).

Αυτό είναι το ένα κομμάτι και το άλλο έχει να κάνει με την ενίσχυση του ρόστερ. Σίγουρα δεν είναι το καλύτερο που μπορεί να συμβεί, να παίζει ο (non stop εδώ και περίπου δύο χρόνια) Πινέδα ένα ολόκληρο 90λεπτο σε ματς Κυπέλλου, με τα 45 λεπτά να τον βρίσκουν σε θέση δεξιού μπακ, να οργώνει από δεξιά το γήπεδο, είτε για να βοηθήσει επιθετικά, είτε για να αντιμετωπίσει τα ανεβάσματα του Μοντόγια.

Κάτι που συνέβη διότι ο Σιντιμπέ έφυγε από το γήπεδο τραυματίας και άλλος παίκτης να παίξει στα πλάγια της άμυνας, πλην του επίσης ταλαιπωρημένου Ρότα, δεν υπήρχε. Ο κόουτς, προφανώς γνωρίζοντας ότι επιπλέον επιβάρυνση του Ρότα θα μπορούσε να του δημιουργήσει θέμα μυϊκό και να μείνει χωρίς καθόλου μπακ -πλην Πήλιου- ενόψει Παναθηναϊκού, έφερε εκεί τον Πινέδα.

Όλα αυτά γιατί; Η ΑΕΚ γνώριζε καιρό τώρα, ότι δεν θα έχει για κάμποσο καιρό τους Χατζισαφί και Μοχαμάντι, γνωρίζει επίσης ότι υπάρχουν παίκτες με σημαντική επιβάρυνση, όμως ποδοσφαιριστή δεν έχει αποκτήσει ακόμα. Είναι ένα ρίσκο που παίρνει και θα δούμε εάν και πόσο πολυεπίπεδα μπορεί να της κοστίσει.