ΑΕΚ-Μπλάκμπερν 2-1
Αν το ματς κόντρα στη Σίδνεϊ δεν ήταν ενδεικτικό, τότε το σημερινό απέναντι στη Μπλάκμπερν (νίκη με 2-1 με σκόρερ τους Σκόκο και Λυμπερόπουλο) ήταν ένα σαφές δείγμα γραφής για αυτό που πολλάκις έχουμε τονίσει από το Sport24.gr. Η ΑΕΚ μεταμορφώνεται, αλλάζει προς το καλύτερο, γίνεται πιο επιθετική και πάνω από όλα πιο ελκυστική στο μάτι.
Είδαμε ξανά όμορφες ενέργειες, αυτοματισμούς, αλληλοκάλυψη, πίεση ψηλά ως τα όρια της περιοχής του αντιπάλου και πολύ πιο ικανοποιητική αμυντική λειτουργία.
Η ΑΕΚ ήταν ξανά ομάδα με διάθεση να παίξει κυριαρχικό ποδόσφαιρο, να κρατήσει τη μπάλα περισσότερο στην κατοχή της σε σχέση με τον αντίπαλο και να τον πιέσει δυνατά και σε κάθε χώρο όταν εκείνη έχανε τη μπάλα.
Ως στοιχεία καθοριστικά για τη μετάλλαξή της σε σχέση με το προβληματικό σύνολο της περυσινής περιόδου _ διότι ναι μεν είναι νωρίς για την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων, όμως κάποια πράγματα φωνάζουν από μακριά ότι έχουν διαφοροποιηθεί ανεπιστρεπτί _ θα μπορούσε κανείς να καταθέσει την επιβλητική παρουσία του Λυμπερόπουλου, την εμφανής αλλαγή διάθεσης του Σκόκο και την ηγετική παρουσία του Δέλλα που είναι ο προπονητής μέσα στις γραμμές.
Και ακόμα, σε ομαδικό επίπεδο πλέον, τη συνοχή (σαν μια βεντάλια που κλείνει) όταν η ομάδα καλείται να αμυνθεί και να επανακτήσει την μπάλα, τη σωστή απόσταση ανάμεσα στις γραμμές, τη διάθεση για συνεργασία. Σύμφωνοι, η ΑΕΚ δεν έγινε υπερομάδα από τη μία μέρα στην άλλη, ωστόσο ας εξετάσουμε κάποια πράγματα που αφορούν στον αγώνα, περισσότερο ενδελεχώς.
Τα γκολ
Στο 26’ τέσσερις ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ (πάσα Μπερνς στον Καφέ, με τακουνάκι εκείνος στον Λυμπερόπουλο ο οποίος έδωσε ασίστ στον Σκόκο) έκρυψαν την μπάλα μέσα στην περιοχή της Μπλάκμπερν. Τελικός αποδέκτης ο Αργεντινός, ο οποίος έκανε μια ντρίπλα και με φοβερό τελείωμα έστειλε την μπάλα στα δίχτυα της Μπλάκμπερν ανοίγοντας το σκορ.
Τρία λεπτά αργότερα, στο 29’, ο Λεονάρντο σέντραρε από δεξιά ύστερα από πάσα του Μπερνς και ο Λυμπερόπουλος πάνω στην κίνηση νίκησε εύκολα και με... στυλ τον Ρόμπινσον κάνοντας το 2-0.
Η Μπλάκμπερν μείωσε στο 82’ με σκόρερ τον Τζόουνς, ο οποίος με κεφαλιά ύστερα από σέντρα του Πέντερσεν στην καρδιά της άμυνας της ΑΕΚ, διαμόρφωσε το τελικό 2-1.
Το σύστημα
Η ΑΕΚ παρατάχθηκε σε διάταξη «4-2-3-1» η οποία φαίνεται αγώνα με τον αγώνα ότι ταιριάζει γάντι στα χαρακτηριστικά των παικτών της. Η σημαντική διαφορά σε σχέση με τα προηγούμενα φιλικά ματς συνιστά και μια μικρή έκπληξη καθώς στην κορυφή της επίθεσης χρησιμοποιήθηκε ο Αυστραλός Νέιθαν Μπερνς, ο οποίος είχε εξαιρετική απόδοση (ειδικά στο πρώτο ημίχρονο) και συμμετοχή και στα δύο γκολ της ΑΕΚ.
Οι στόπερ
Πολύς λόγος έχει γίνει για το αν ο Τραϊανός Δέλλας και ο Ντάνιελ Μαϊστόροβιτς μπορούν να συνθέσουν ένα αρμονικό δίδυμο, λόγω περίπου ίδιας κατασκευής και σωματοδομής (αμφότεροι θεωρούνται βαριά κορμιά και δεν διακρίνονται για την ταχύτητά τους). Δεν αποδείχθηκε πάντως να έχουν ιδιαίτερο πρόβλημα στο σημερινό ματς.
Σταθεροί και σίγουροι αμφότεροι στις τοποθετήσεις τους, με τη γνωστή ικανότητά τους να διαβάζουν τις φάσεις και να ενεργούν «καθαρίζοντας» πριν δημιουργηθεί απειλητική κατάσταση για την άμυνα, να τους βοηθά να συνθέσουν ένα πολλά υποσχόμενο δίδυμο.
Ίσως βέβαια το στυλ παιχνιδιού του αντιπάλου να τους βοήθησε εξίσου να παρουσιάσουν όλα τα προτερήματά τους και να μην παρουσιάσουν χτυπητές αδυναμίες ως ζευγάρι.
Οι ανεβασμένοι
Εξαιρετική εμφάνιση από τον Γρηγόρη Μάκο ο οποίος έδειξε ότι μπορεί να σταθεί σε μια ομάδα που λειτουργεί καλά μεσοεπιθετικά και δεν έχει από εκείνον την απαίτηση να κάνει παιχνίδι (άλλωστε όπως ο ίδιος τόνισε στο Ζέεφελντ, δεν είναι αυτή η δουλειά του). Ήταν πολύ καλός ως «κόφτης» και με σωστές μεταβιβάσεις σε Λυμπερόπουλο και Καφέ που επί της ουσίας μοιράστηκαν τον κύριο οργανωτικό ρόλο.
Καλός ήταν για ακόμη ένα ματς ο Λεονάρντο. Του έλειψε πέρυσι η προετοιμασία και φέτος δείχνει πιο δυνατός, πιο αποφασιστικός, πιο «λυμένος». Η καθοδήγηση από τον Λυμπερόπουλο και η ικανότητά του να κινείται σωστά είτε πάνω στη γραμμή, είτε συγκλίνοντας προς την αντίπαλη περιοχή ψάχνοντας την τελική πάσα ή το σουτ, τον έχουν απελευθερώσει. Παίζει δίχως άγχος κι αυτό τον βοηθά σημαντικά.
Ο «κάνω τα πάντα» Λυμπερόπουλος
Με αστείρευτες δυνάμεις, έτρεχε σε όλους τους χώρους, έδινε αμυντικές βοήθειες, πάσαρε σωστά στα άκρα ανοίγοντας την αντίπαλη άμυνα, πατούσε την περιοχή ως φορ όταν ο Μπερνς έβγαινε εκτός αυτής ή ανοιγόταν στα άκρα. Και φυσικά σκόραρε άλλο ένα τέρμα ενδεικτικό της μεγάλης κλάσης και ποδοσφαιρικής ευφυΐας του. Προς το τέλος έχασε κι ένα σίγουρο γκολ, έτσι για να έχουμε πάντοτε περισσότερες απαιτήσεις από εκείνον...
Αυτό όμως που μετρά περισσότερο και πρέπει και πάλι να τονιστεί, είναι πόσο καλύτεροι γίνονται δίπλα στον Λύμπε όλοι οι υπόλοιποι. Με πρώτο και καλύτερο τον Νάτσο Σκόκο ο οποίος έχει βρει και πάλι τη χαρά του παιχνιδιού και προφανώς έναν ποδοσφαιριστή που μπορεί να τον καταλάβει που και πότε ακριβώς πρέπει να του δώσει τη μπάλα.
Βαρύς και ανέτοιμος ο Ντιοπ
Δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο από τον Σενεγαλέζο ο οποίος είναι φανερό ότι υπολείπεται σε φυσική κατάσταση και αγωνιστική ετοιμότητα από τους υπόλοιπους.
Είδαμε όμως τα κλασσικά πράγματα που πρέπει να κάνει κάθε αμυντικός χαφ που σέβεται τον εαυτό του: βοήθειες στο χώρο, προσπάθεια να στείλει της αντιπάλους του στις πτέρυγες ώστε να εγκλωβιστούν και σίγουρες πάσες χωρίς χρονοτριβή. Όταν θα είναι απόλυτα έτοιμος θα αποτελέσει ένα σπουδαίο όπλο στη μεσαία γραμμή.