Ήταν ένα από τα καλοκαιρινά σήριαλ αυτό της παραμονής ή όχι του Νορντίν Άμραμπατ στην ΑΕΚ. Ο Μαροκινός είχε από τον περασμένο Ιανουάριο εκδηλώσει την επιθυμία του να αποχωρήσει από την Ελλάδα για να επιστρέψει στην Ολλανδία (και μόνο) λόγω σοβαρού οικογενειακού προβλήματος το οποίο αντιμετώπιζε.

Σε κάποια φάση ήταν ανένδοτος, πίεζε και προσπαθούσε από τη μεριά του για το διαζύγιο, πάντοτε ωστόσο μέσα από συζήτηση και όχι με ακραίες δράσεις.

Για την ΑΕΚ, ωστόσο, ο διεθνής ακραίος επιθετικός παρέμενε ένα πολύ σοβαρό χαρτί. Η ομάδα τού είχε ξεκαθαρίσει ότι δεν υπήρχε περίπτωση να τον αφήσει αν δεν προέκυπτε μία σοβαρή πρόταση για την αγορά του, ενώ η επιθυμία για την παραμονή του ενισχύθηκε όταν τα ηνία της Ένωσης ανέλαβε ο Ματίας Αλμέιδα.

Ο Αργεντινός είναι το κομβικό πρόσωπο σε αυτή την ιστορία, καθώς όταν η υπόθεση οδηγήθηκε στο σημείο μηδέν και η ρήξη μεταξύ των δύο πλευρών φαινόταν ορατή, ήταν εκείνος ο οποίος μέσα από τη συζήτηση με τον ποδοσφαιριστή τού έδωσε τη μεγαλύτερη εικόνα γι' αυτό που ετοιμαζόταν να δημιουργήσει.

Ο Άμραμπατ δεν είχε μόνο το οικογενειακό πρόβλημά του να αντιμετωπίσει, αλλά και την έλλειψη κινήτρου για να παραμείνει στην ομάδα.

Είχε απογοητευτεί από όσα βίωσε κατά την πρώτη σεζόν παρουσίας του στην Ελλάδα και πίστευε ότι αν παρέμενε στην ΑΕΚ θα ζούσε μία από τα ίδια.

Δηλαδή ένα club σε κατάσταση πλήρους αρρυθμίας, εσωστρέφειας, κακού κλίματος και αποπροσανατολισμένων αποδυτηρίων. Εκεί ήταν η στιγμή για να επέμβει ο Αλμέιδα.

Οι συζητήσεις με τον Αργεντινό κόουτς τού έκαναν καλό, ο ρόλος που είχε κατά νου να του αναθέσει, εκείνος του game changer βασικά -ασχέτως με το πώς εξελίσσονται τώρα τα πράγματα-, τον έβρισκε σύμφωνο, ενώ από τη στιγμή που δεν προέκυψε αυτό που έψαχνε στην Ολλανδία κι εντάχθηκε πια στο δεύτερο κομμάτι της προετοιμασίας της ΑΕΚ, άρχισε ημέρα με την ημέρα να ζει κάτι διαφορετικό.

Η επιβλητική παρουσία και η προσωπικότητά του Αλμέιδα τον έπεισαν ότι τα πράγματα θα είναι εντελώς διαφορετικά σε σχέση με την προηγούμενη σεζόν, οπότε κι εκείνος ηρέμησε, αποδέχτηκε την κατάσταση και άρχισε να δουλεύει με καθαρό μυαλό για την τρέχουσα σεζόν.

Μόνιμα δυνατός στην προπόνηση, θηρίο στα 36 του

Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι ο Μαροκινός -με τα 4 γκολ, τις 3 ασίστ και ένα κερδισμένο πέναλτι φέτος στο πρωτάθλημα- ήταν πάντα ένας εξαίρετος επαγγελματίας, ακόμα εκεί κατά την περίοδο που ήθελε να αποχωρήσει.

Με το μυαλό μουντό και τη θέληση για φυγή ισχυρή, κάποιοι μπορεί να τα φορτώσουν και στον κόκορα. Εκείνος πρώτος ήταν στην προπόνηση και δούλευε πάντοτε στα κόκκινα.

Κάτι που συνεχίζει να κάνει και σήμερα για αυτό και στα 36 του -τον Μάρτιο τα κλείνει και μπαίνει στα 37!- σου δίνει την εντύπωση ότι μπορεί να παίξει δύο παιχνίδια σερί.

Δυνατός, γρήγορος, πάντοτε ικανός στο ένας εναντίον ενός και πάνω από όλα απόλυτα προσηλωμένος στις τακτικές ανάγκες του πλάνου που έχει υιοθετήσει ο προπονητής.

Τώρα, αν κουράζει και λίγο παραπάνω τη μπάλα, όπως αρκετός κόσμος μουρμουρίζει στο γήπεδο, τι να κάνουμε. Δεν είναι τέλειος...

Εκεί λοιπόν, που μιλούσαμε για έναν παίκτη ο οποίος φαινόταν να έχει χαθεί για την ΑΕΚ, τώρα μπαίνουμε σε συζήτηση ανανέωσης.

Με αυτά που βλέπει ο Αλμέιδα αποκλείεται να μην τον θέλει και για την επόμενη σεζόν, έστω ως έναν παίκτη που θα έρχεται κυρίως από τον πάγκο, αλλά ταυτόχρονα και θα έχει την ικανότητα να αποδίδει όπως πρέπει όταν καλείται να είναι βασικός.

Για τη σωματική κατάσταση και τη φυσική αντοχή του, λόγος δεν μπορεί να γίνεται καν. Είναι από τις περιπτώσεις παικτών που έχουν φανατισμό για τη δουλειά τους, προσέχουν πολύ τη ζωή και το σώμα τους, γι' αυτό και σήμερα στα 36 του είναι σε κατάσταση που αρκετά νεότεροι ζηλεύουν.

Εξυπακούεται δε ότι θα πρέπει να το θέλει και ο ίδιος, να έχει φύγει από το μυαλό του η επιθυμία της επιστροφής στην Ολλανδία και να έχει μεγαλώσει αυτή της παραμονής του στην ΑΕΚ.

Όλοι πάντως στο club, διοίκηση και προπονητικό επιτελείο, εκτιμούν απεριόριστα τον τρόπο δουλειάς και την αφοσίωσή του. Σε μία σεζόν που θα έχει περισσότερα παιχνίδια, αλλά και επιστροφή σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, θα χρειαστούν πιο πολλοί ποδοσφαιριστές.

Είναι επίσης, κι ένα κίνητρο για τον ίδιο τον Άμραμπατ στην ηλικία που θα βρίσκεται να παίξει παιχνίδια σαν και αυτά, ματς Ευρώπης. Λίγοι έχουν τέτοιες ευκαιρίες στα 36 τους, χώρια που εκείνος την αξίζει κιόλας.