Η πορεία του Πορτογάλου προπονητή, Μιγκέλ Καρντόσο, στην ΑΕΚ, υπήρξε ολιγόμηνη και πολυσυζητημένη. Αν και παρουσιάστηκε ως ο προπονητής της επόμενης ημέρας, εκείνος που θα οδηγούσε την ομάδα στην "Opap Arena", δεν μακροημέρευσε στον πάγκο της ομάδας, μένοντας σε αυτόν για μόλις τέσσερα επίσημα ματς.

Μεταξύ των καινοτομιών που ο Καρντόσο εφάρμοσε στην Ένωση, αφήνοντας εκτός αυτών την τακτική εμμονή του για build up ποδόσφαιρο η οποία αποδείχτηκε ανέφικτη, παρατηρούνται και δύο που εμφανίζονται ξανά στην ΑΕΚ με την πρόσληψη του Ματίας Αλμέιδα. Δύο χαρακτηριστικά του προπονητικού εαυτού τους, τα οποία δεν συναντήθηκαν στο προφίλ των άλλων προπονητών που έχουν εργαστεί στην ομάδα επί διοίκησης Δημήτρη Μελισσανίδη, σε τέτοιο βαθμό.

Η πρώτη αφορά στην αδιαπραγμάτευτη και από τους δύο ενεργοποίηση όλων των μελών που τους ακολουθούν σε κάθε δουλειά τους και είναι πολλά περισσότερα από το συνήθη μέσο όρο. Είθισται, στην Ελλάδα τουλάχιστον, οι προπονητές να έρχονται με έναν, άντε δύο βοηθούς. Ο Καρντόσο ήταν ο πρώτος στην ΑΕΚ που έφερε μαζί του 4! Τους Νούνο Μπαπτίστα (βοηθός προπονητή), Ντάνιελ Κορέια (προπονητής τερματοφυλάκων), Αντόνιο Καλάντο (γυμναστής) και Φρανσίσκο Κόστα (αναλυτής).

Ο Ματίας Αλμέιδα το πηγαίνει δύο βήματα πιο μακριά, καθώς δίπλα του θα ενεργοποιηθούν στην ΑΕΚ 6 άτομα και συγκεκριμένα οι Ομάρ Ζαρίφ και Ντάνιελ Βέγα (βοηθοί), Κάρλος Ρόα (προπονητής τερματοφυλάκων), Γκίντο Μπονίνι (γυμναστής/φυσικοθεραπευτής), Φάμπιο Άλβαρες (γιατρός) και Αγουστίν Σαλασάρ (μεταφραστής και άμεσο σύνδεσμος του Αλμέιδα με το διοικητικό προσωπικό).

Οι μακροσκελείς ομιλίες και τα αποτελέσματά τους

Το δεύτερο κοινό μεταξύ των δύο, αφορά στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν τους ποδοσφαιριστές προκειμένου να μεταλαμπαδεύσουν τη φιλοσοφία τους. Ο Καρντόσο μιλούσε πολύ, πολλές φορές ακόμα και για μια ολόκληρη ώρα πριν αρχίσουν οι προπονήσεις. Ήταν ένα συνεχές brain storming προς τους ποδοσφαιριστές, το οποίο κυρίως σχετιζόταν με τη θεωρητική προσέγγιση της τακτικής.

Η αλήθεια είναι αυτή η στρατηγική, δεν δούλεψε καθόλου καλά. Οι παίκτες γίνονταν δέκτες πολλών πληροφοριών, κουράζονταν στη θεωρία και ακολουθούσε η προπόνηση όπου δυσκολεύονταν -έχοντας βαρεθεί όπως οι ίδιοι ομολογούσαν- να κάνουν πράξη τα λεγόμενα του προπονητή. Υπήρχε μεγάλη επανάληψη στα ίδια πράγματα και τελικά αυτή η προσέγγιση αποδείχθηκε μη λειτουργική.

Ο Αλμέιδα είναι επίσης ένας προπονητής που αρέσκεται σε μακροσκελείς ομιλίες. Ωστόσο το κάνει με διαφορετικό τρόπο, άλλωστε μετράει πολύ και το ποιος λέει, όσα λέει. Όπως και το πως προσεγγίζει αυτή την επιλογή. Ο Καρντόσο ήταν απόμακρος και επίμονος σε πράγματα που αποδείχτηκε ότι δεν είχαν ουσία. Ο Αργεντινός στηρίζεται πολύ στο δυναμισμό των λεγομένων του, είναι γλαφυρός και πολύ παραστατικός, επιχειρεί να ντοπάρει τους παίκτες και να τους βάλει σε μια 'πολεμική' ρουτίνα.

Άλλωστε ο ίδιος παραδέχεται πως η σκληράδα και το πάθος, η δίψα για ποδόσφαιρο και η ενότητα στα αποδυτήρια είναι οι βασικές αρχές που εξ αρχής επιχειρεί να επιβάλλει. Με τρόπο όμως που θα πείθει τους παίκτες να δίνουν τα πάντα ο ένας για τον άλλον. Αυτή είναι η φιλοσοφία του κι έτσι πορεύθηκε έως σήμερα σε όλες τις ομάδες που εργάστηκε ως προπονητής.