ΑΕΚ: Ο Μάνταλος μπορεί να γίνει game changer, αν το πιστέψει

Μια νέα κατάσταση, εντελώς διαφορετική από αυτή στην οποία είχαμε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια, διαμορφώνεται από φέτος στην ΑΕΚ. Μετά από επτά σερί σεζόν, η ομάδα βαδίζει σε δρόμο "απογαλακτισμού" από τον Πέτρο Μάνταλο και τη δεδομένη παρουσία του στην αρχική ενδεκάδα. Ήταν το δεύτερο σερί ματς που ο αρχηγός της Ένωσης έμεινε στον πάγκο και εμφανίστηκε ως αλλαγή στον αγωνιστικό χώρο, κάτι που προφανώς αναδεικνύει και μια τάση από την πλευρά του προπονητή. Συμπεραίνοντας περισσότερο από την παρουσία του στο παιχνίδι με τη Λαμία, διακρίνονται οι ευεργετικές παροχές αυτής της επιλογής.

Στο διάστημα που ο Μάνταλος αγωνίστηκε, μόλις 22 λεπτά, είχε τρεις προσπάθειες για γκολ (η μία από δικό του κλέψιμο), εκ των οποίων οι δύο θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και ως ευκαιρίες κλασικές. Πολλοί -δικαίως- θα πουν ότι τα τελειώματά του και στις τρεις περιπτώσεις, δεν ήταν τα ενδεδειγμένα, καθώς βρήκε μεν εστία αλλά ταυτόχρονα και το σώμα του Γκαραβέλη. Ωστόσο έχει σημασία το ότι ο αρχηγός ήταν εκεί, στο σωστό σημείο και timing. Όπως επίσης ότι από τα πόδια του ξεκίνησαν δύο επιπλέον καλές προϋποθέσεις για την ομάδα παρόλο που δεν οδηγήθηκαν σε καθαρές ευκαιρίες.

Η διαχείριση των νέων δεδομένων θα καθορίσει και την παρεμβατικότητα του Μάνταλου όταν θα έρχεται από τον πάγκο. Στην Κρήτη για παράδειγμα, η είσοδός του συνδυάστηκε με άτακτη οπισθοχώρηση, όμως αυτό δεν συνέβη επειδή εμφανίστηκε ο ίδιος στο γήπεδο, αλλά επειδή εκτός αυτού είχαν βρεθεί ήδη οι καλύτεροι μεσοεπιθετικοί (Λιβάι, Τσούμπερ, Άμραμπατ), η ομάδα αγωνιζόταν με παίκτη λιγότερο και ο ΟΦΗ σπρωχνόταν διαιτητικά. Δεν είχε με ποιους να παίξει. Αυτό που του ζητήθηκε να κάνει, δηλαδή να κρατήσει μπάλα και να πάρει φάουλ, το έκανε. Βέβαια σπατάλησε με κάποιες άσχημες εκτελέσεις στημένων φάσεων, τις όποιες πιθανότητες για κάτι καλύτερο επιθετικά.

Το game changing προϋποθέτει αγάπη και ταύτιση με το ρόλο

Το να εμφανίζεται στο γήπεδο με φρέσκα πόδια απέναντι σε αντιπάλους που έχουν ήδη τρέξει πολύ, του δίνει το πλεονέκτημα να γίνει περισσότερο επιδραστικός, όπως επί παραδείγματι υπήρξαν ο Χριστοδουλόπουλος ή και ο Λιβάγια κατά περιπτώσεις, κατά τη διάρκεια της σεζόν 2017-18. Είναι μια ευκαιρία να εξελιχθεί σε game changer για την ΑΕΚ, αρκεί να εμπεδώσει το ρόλο, να τον αγαπήσει και να λειτουργήσει με λιγότερη πίεση και περισσότερο καθαρό μυαλό στις κρίσιμες στιγμές. Είτε όταν επιλέγει να εκτελέσει, είτε όταν καλείται να πάρει την απόφαση για το αν πρέπει να το κάνει εκείνος ή κάποιος άλλος κοντά του, σε καλύτερο σημείο εντός της αντίπαλης περιοχής.

Στο παιχνίδι με τη Λαμία για παράδειγμα, τις δύο φορές που είχε καθαρό πεδίο και χρόνο για να επιλέξει, αγνόησε δίπλα του τον Ανσαριφάρντ στην πρώτη περίπτωση και τον Τσούμπερ στην επόμενη. Η απόφαση να εκτελέσει δεν ήταν απαραίτητα λανθασμένη, είχε το τέρμα μπροστά του, χωρίς πίεση, αν και από ελαφρώς πλάγια θέση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο επιθετικός συνήθως εκτελεί. Όμως ο Μάνταλος δεν είναι φορ και φάνηκε ότι έπραξε έτσι περισσότερο υπό το βάρος της ψυχολογικής πίεσης για να αποδείξει ότι μπορεί να το κάνει ο ίδιος. Ίσως μετά από τις δύο πρώτες αποτυχημένες απόπειρες, να έπρεπε την τρίτη φορά να λειτουργήσει περισσότερο αλτρουιστικά και να πασάρει. Το σκορ ήταν ακόμα στο 1-0 και η Λαμία στην κόντρα, έβρισκε φάσεις.

Κάθε ρόλος στο ποδόσφαιρο είναι σημαντικός και αυτός του παίκτη που -σε πολλές περιπτώσεις όπως όλα δείχνουν για τον Μάνταλο- θα έρχεται από τον πάγκο για να δώσει την επιπλέον ώθηση, τη λύση ή να αλλάξει τη ροή ενός αγώνα, προϋποθέτει καλό διάβασμα από τον πάγκο ώστε να αντιληφθεί την αδυναμία του αντιπάλου, άρα συγκέντρωση ίδια με εκείνη όσων αγωνίζονται όσο εκείνος τους παρακολουθεί. Ασφαλώς απαιτεί επίσης αποδοχή της νέας πραγματικότητας και αφοσίωση σε αυτήν. Είναι μια μεγάλη ευκαιρία, αρκεί να την αξιολογήσει σωστά.