Συζήτηση γίνεται -και είναι λογικό- για την τοποθέτηση του Αντονί Μαρσιάλ από τότε που ο Ματίας Αλμέιδα άρχισε να τον εμπιστεύεται και να τον μονιμοποιεί στην αρχική ενδεκάδα της ΑΕΚ. Μα προφανώς και δεν προκύπτει σοβαρός λόγος για να αμφισβητείται η επιλογή της χρησιμοποίησής του στο αριστερό άκρο της επίθεσης.

Σε περισσότερα από 300 παιχνίδια με τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο Γάλλος είχε πολλές, πάρα πολλές από τις καλές αγωνιστικές ημέρες του αγωνιζόμενος στο φτερό. Περισσότερα από 120 παιχνίδια έπαιξε ως ακραίος επιθετικός, πιο πολλά από 160 ως φορ. Μια (σχεδόν) μοιρασμένη κατάσταση.

Εν προκειμένω, θα έπρεπε να του δημιουργήσει χώρο ο Αμπουμπακαρί Κοϊτά που κατά γενική ομολογία είχε θετική παρουσία στη θέση αυτή, όμως η προσφορά του σε γκολ και ασίστ ήταν σχετικά χαμηλή: 2 γκολ και 1 τελική πάσα σε 13 παιχνίδια, ασφαλώς υπήρχαν και στιγμές άτυχες με δύο δοκάρια και εξαιρετικές επεμβάσεις από τους αντίπαλους γκολκίπερς.

Έως σήμερα, ως βασικός σε μόλις τρία ματς, ο Μαρσιάλ μετρά ένα γκολ και μία ασίστ, ωστόσο υπάρχει κάτι ακόμα πιο σημαντικό ως δεδομένο το οποίο πιστοποιεί την ορθότητα της χρησιμοποίησής του εκεί: είναι ο ρόλος που τον βοηθά να επανέλθει σε κοντινά στάνταρτς με εκείνα που χαρακτήριζαν τον αληθινό ποδοσφαιρικό εαυτό του. Σχεδόν στα 29 του, ο Γάλλος έχει κάθε λόγο να πιστεύει ότι μπορεί να τον βρει ξανά.

Υπάρχουν φορ, δεν συντρέχει λόγος ακύρωσής τους

Για την κορυφή της επίθεσης, η ΑΕΚ διαθέτει επιπλέον δύο ποδοσφαιριστές με χαρακτηριστικά διαφορετικά, όσο και απαραίτητα. Όταν ο Λιβάι Γκαρσία είναι καλά, όπως πράγματι συμβαίνει το τελευταίο διάστημα, συνιστά την ιδανική επιλογή για την κορυφή της επίθεσης.

Με τον τρόπο που η Ένωση θέλει να τον αξιοποιήσει, είναι δύσκολο να εναρμονιστεί ο Μαρσιάλ, τουλάχιστον στη φάση που βρίσκεται τώρα ανακάμπτοντας από 11μηνη ποδοσφαιρική απουσία. Για αργότερα, όταν θα έχει βρει το ρυθμό του, θα είναι μια σκέψη που θα έχει περισσότερη λογική.

Πίσω από τον Γκαρσία, υπάρχει ο Πιερό ο οποίος απέδειξε ότι είναι ένας πολύ ικανός σκόρερ έδρας, με διαφορετικά στοιχεία από τον Γκαρσία, αλλά πολύ χρήσιμος σε παιχνίδια που η ΑΕΚ θα πρέπει να γεμίσει την περιοχή. Και γενικά, ένας ιδιαίτερα αποτελεσματικός επιθετικός του κουτιού όταν θα λάβει το σωστό ‘"τάισμα".

Επιπροσθέτως, ο Μαρσιάλ με την ικανότητά του στην πάσα -άλλωστε πέραν των γκολ, ήταν πολλές οι ασίστ που μοίρασε κατά τη θητεία του στο Μάντσεστερ, σχεδόν 50!- έχει την ευχέρεια παίζοντας αριστερά να είναι περισσότερο συμμετοχικός στο παιχνίδι της ομάδας.

Να έχει περισσότερες επαφές με τη μπάλα, αυξημένο αριθμό συνεργασιών και πιο μεγάλη ελευθερία κινήσεων σε χώρους που με το ταλέντο και την ποδοσφαιρική ευφυΐα του μπορεί να κάνει τη διαφορά.

Αυτή είναι η κατάσταση σήμερα και πολύ σωστά ο Αλμέιδα έχει οδηγηθεί σε αυτή την επιλογή ώστε να πάρει από τον σημερινό Μαρσιάλ ό,τι περισσότερο και καλύτερο μπορεί, δίνοντάς του παράλληλα τον χρόνο και το χώρο για να αποκτήσει ρυθμό, δυνάμεις και αυτοπεποίθηση.

Το αν ποτέ θα έρθει η στιγμή να μετατοπιστεί στην κορυφή της επίθεσης -εκτός αν άμεσα παραστεί ανάγκη- είναι μια συζήτηση για το μέλλον και σίγουρα όχι το άμεσο.