ΑΕΚ: Ο Πινέδα μόνιμα στο "10" και ο Γκατσίνοβιτς που χαραμίζεται στα άκρα

Προπονητής είναι ο Ματίας Αλμέιδα, σίγουρα εκείνος ξέρει καλύτερα τι θέλει να παρουσιάσει και πως οι κρίκοι στην αλυσίδα δένουν μεταξύ τους καλύτερα σε αυτή τη φάση της σεζόν.

Κάποια πράγματα, λοιπόν, που διαπιστώθηκαν (και) στον αγώνα με τον ΠΑΣ Γιάννινα, ίσως αποτελούν οδηγό για τη συνέχεια, ειδικά τώρα που ο προπονητής διαθέτει μια επιπλέον καλή λύση στα άκρα (Ελίασον) και ίσως σύντομα μια δεύτερη (Σιντιμπέ ή κάποιος άλλος).

Έγινε απολύτως σαφές ότι ο Ορμπελίν Πινέδα απαγορεύεται -εκτός αν υπάρχει έλλειψη προσώπων ή απόλυτη τακτική ανάγκη- να αναλώνεται σε ρόλους ενδιάμεσου στον άξονα, όπως για παράδειγμα συνέβη στον αγώνα με τον Βόλο, από τον οποίο βγήκε εξ αρχής εκτός πνεύματος, κυρίως λόγω θέσης και ρόλου.

Είναι δεδομένα ο μοναδικός παίκτης της ΑΕΚ που ξέρει να εκτελεί εκτός περιοχής ή στα όρια αυτής με τέτοια ευστοχία, χρησιμοποιώντας και τα δύο πόδια. Στη Λαμία σκόραρε με το δεξί, η γκολάρα κόντρα στον ΠΑΣ σημειώθηκε με το αριστερό.

Το να έρχεται αρκετά μέτρα πίσω και να εκκινεί τις προσπάθειές του από χώρους κοντινούς στον Γιόνσον και τον Σιμάνσκι, στερεί από την ΑΕΚ τη δυνατότητα της απειλής.

Ουδείς άλλος πραγματικά έχει τη δική του ικανότητα να βρίσκει το τέρμα. Δεν το έχουμε δει -διαχρονικά- από τον Μάνταλο και ούτε προκύπτει ότι το έχει ο Τσούμπερ, παρά το γεγονός ότι επιχειρεί 3-4 τέτοια σουτ ανά αγώνα που στην πορεία αποδεικνύονται σπαταλημένες προσπάθειες.

Ο Αραούχο είναι παίκτης που έχει σκοράρει τέτοια γκολ, ειδικότερα κατά το παρελθόν και συνήθως απέναντι σε μεγάλες ομάδες καθώς το έχει κάνει με Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ. Δεν είναι όμως αυτός ο ρόλος του, χώρια που γίνεται προσπάθεια και φέτος να συνειδητοποιήσει ότι δεν πρέπει να κινείται τόσο μακριά από την αντίπαλη περιοχή, με τρόπο πολλές φορές άσκοπο που προκαλεί σύγχυση και δυσλειτουργία.

Ο Γκατσίνοβιτς και η χρησιμοποίησή του

Ο Γιόνσον είχε εξ αρχής ρόλο που του ταιριάζει, ο Πινέδα τον βρίσκει, τι γίνεται όμως με τον Γκατσίνοβιτς; Η αδυναμία του Άμραμπατ να παρουσιάσει στο παιχνίδι αυτά που ο Αλμέιδα περιμένει από εκείνον σε ρόλο ακραίου, έφεραν τον Σέρβο σε έναν άχαρο ρόλο, ως έξω δεξιά.

Ασχέτως με το ότι τακτικά είναι άρτιος και ότι με την ένταση, το διαρκές πρέσινγκ και τα τρεξίματά του βοηθά πολύ στην άμεση ανάκτηση της μπάλας όταν αυτή χάνεται, ο 'Γκάτσι' μοιάζει να χαραμίζεται σε θέση ακραίου.

Στερείται η ΑΕΚ την ικανότητά του στη δημιουργία από τον κεντρικό άξονα, σε έναν ρόλο όπως αυτός -για παράδειγμα- που είχε χθες ο Σιμάνσκι δίπλα στον Γιόνσον, ο ίδιος δηλαδή στον οποίο χρησιμοποιήθηκε χθες ο Μάνταλος, ως αλλαγή.

Υπάρχει όμως η λύση, πλέον, για τον απεγκλωβισμό του Γκατσίνοβιτς από μια θέση που τον περιορίζει και ενίοτε τον δυσκολεύει. Ο Ελίασον είναι ο κλασικός ακραίος που η ομάδα δεν είχε και η παρουσία του επιτρέπει στον Αλμέιδα να επαναφέρει τον Σέρβο στον άξονα.

Δύο παρατηρήσεις ακόμα: για να λειτουργήσει πιο καλά το '4-2-3-1' ή το '4-3-3' η ΑΕΚ χρειάζεται απαραιτήτως δύο πλάγιους μπακ, όχι έναν μόνο. Ο Σιντιμπέ θα είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα προσθήκη μπροστά από τον Ρότα, τέτοιος όμως απαιτείται και για την αριστερή πλευρά κι ας έχει η ομάδα δύο παίκτες εκεί.

Ο Χατζισαφί έχει σοβαρές αδυναμίες ανασταλτικά, ειδικότερα απέναντι σε γρήγορους αντιπάλους, ενώ ο Μοχαμάντι είχε πέρυσι προβληματικές παρουσίες ως μπακ, ενώ δείχνει -το είδαμε και με τον ΠΑΣ- ότι ξέρει να παίζει καλά τη θέση πάνω από τη μεσαία γραμμή. Κοινώς, ημίμετρα...