Συμπληρώθηκαν τρεις μήνες παρουσίας του Αργύρη Γιαννίκη στον πάγκο της ΑΕΚ. Η αριθμητική απεικόνιση των πεπραγμένων της ομάδας στο διάστημα της παρουσίας του στο τιμόνι της, δεν ήταν ομολογουμένως η πλέον ενθαρρυντική, καθώς η Ένωση βρέθηκε στο -11 (και πλέον στο -9 μετά τη γκέλα του Ολυμπιακού στη Ριζούπολη) από την κορυφή, ενώ σε 13 επίσημα ματς μετρά 8 νίκες, 3 ισοπαλίες και 2 ήττες. Πίσω όμως από την (όποια) αλήθεια των αριθμών, υπάρχει και εκείνη του γηπέδου. Εκεί όπου καταγράφεται μια ξεκάθαρη προσπάθεια αλλαγής του τρόπου παιχνιδιού της ομάδας, η οποία ξεκινά από τη διαφοροποίηση του τρόπου δουλειάς στις προπονήσεις.

Ασφαλώς, η εικόνα της Ένωσης στις περισσότερες των περιπτώσεων, δεν ανταποκρινόταν στην ολοκλήρωση αυτού που ο τεχνικός της ομάδας θέλει να παρουσιάσει. Υπήρχαν καλά διαστήματα, έντασης, σωστής κυκλοφορίας, δημιουργίας καθαρών φάσεων για γκολ και άλλα -μέσα στα ίδια παιχνίδια- που το σύνολο έχανε την προσανατολισμό του και δημιουργούσε στον αντίπαλο την πεποίθηση ότι μπορούσε να πάρει πράγματα από εκείνη. Υπήρξαν παιχνίδια στα οποία η ΑΕΚ είχε τη δυνατότητα να "καθαρίσει" τη μπουγάδα σπαταλώντας σημαντικές ευκαιρίες κι εν συνεχεία έμοιαζε να πελαγοδρομεί για να κρατήσει το αποτέλεσμα.

Αυτές οι μεταπτώσεις μέσα στα ίδια τα ματς, έχουν ωστόσο εξήγηση. Η μετάλλαξη που ο προπονητής προσπαθεί να πετύχει, έχει δύο σημαντικούς εχθρούς. Ο ένας εκ των δύο, λογικά θα εξασθενίσει σε βάθος χρόνου καθώς αφορά στη σωματική ετοιμότητα των ποδοσφαιριστών. Ο δεύτερος ωστόσο είναι δεδομένα πιο ανθεκτικός καθώς η εξουδετέρωσή του, απαιτεί ενισχυτικές δυνάμεις. Είναι τόσο ξεκάθαρο πλέον που ακόμα κι αν η ΑΕΚ αποκτήσει τα στοιχεία που ο Γιαννίκης θέλει να βλέπει σε μεγαλύτερη διάρκεια, η βελτίωση θα έχει περιορισμένο ταβάνι. Και εξηγούμαστε...

Αυτό που παρέλαβε σηκώνει δουλειά σε πέραν του ενός τομείς

Οι προπονήσεις του Γιαννίκη έχουν στόχευση και τακτικό πλάνο, αυτό που προσπαθεί μέσα από την καθημερινή δουλειά είναι να προετοιμάζει την ομάδα σε συνθήκες αγώνα, αυξάνοντας την ένταση και μαζί τη σωματική πίεση στους ποδοσφαιριστές. Προσέγγιση η οποία αποσκοπεί στη μεγιστοποίηση των δεικτών απόδοσης των παικτών, κάτι που ασφαλώς αφενός δεν είναι εύκολο κι αφετέρου δεν μπορεί να συμβεί από τη μία ημέρα στην άλλη.

Ούτε επίσης μέσα σε ένα τρίμηνο. Για εκείνους όμως που ήξεραν τις μετρήσεις όταν ανέλαβαν αυτή την προσπάθεια, ήδη διαπιστώνεται σημαντική βελτίωση στις αντοχές των παικτών, σε ένα ποσοστό 40-50% σε σχέση με την κατάσταση που παρέλαβαν. Είναι σχετικά μακριά ακόμα από τον τελικό στόχο κι επίσης δεν είναι η πλέον κατάλληλη περίοδος, δηλαδή μεσούσης της αγωνιστικής περιόδου, να αλλάζεις τόσα πράγματα μαζί.

Αυτό που ο Γιαννίκης και οι συνεργάτες του βρήκαν, ήταν ένα σύνολο με πολύ χαμηλό επίπεδο δουλειάς για το ποδόσφαιρο που εκείνος θέλει να παρουσιάσει. Βελτίωση χρειαζόταν σε πολλούς τομείς, όχι μόνον σε αυτόν της (κάκιστης) φυσικής κατάστασης αλλά επίσης στην τακτική, στην αντίληψη του παιχνιδιού, στο κλίμα των αποδυτηρίων. Ο προπονητής και το επιτελείο του άρχισαν να εργάζονται σαν να είναι καλοκαίρι κι ενώ ενδιάμεσα υπήρχαν αγώνες. Αυτό το πάντρεμα είναι πολύ δύσκολο και προϋποθέτει χρόνο.

Το ταβάνι υπάρχει και η ενίσχυση απαιτείται

Ο Γιαννίκης έχει επιλέξει έναν δρόμο με ρίσκο, καθώς δεν είναι απλό να δουλεύεις με εντάσεις ανάμεσα σε αγώνες, με την απαίτηση για αποτελέσματα να είναι ξεκάθαρη και ταυτόχρονα να κρίνεται η δουλειά σου. Ειδικότερα στο επόμενο διάστημα καθώς η ΑΕΚ θα κληθεί να αντιμετωπίσει τρεις φορές τον ΠΑΟΚ και ακολούθως τους Ολυμπιακό, Άρη και Παναθηναϊκό εκτός έδρας. Αν μάλιστα προκριθεί επί του ΠΑΟΚ στο Κύπελλο, θα παίξει επιπλέον δύο φορές με τους "ερυθρόλευκους". Δηλαδή 6 ή 8 ματς - φωτιά έως το τέλος του Φλεβάρη.

Κάπως έτσι, οδηγούμαστε στον δεύτερο και πιο ανθεκτικό εχθρό της δουλειάς του προπονητή, ο οποίος αφορά στην περιορισμένη ποιότητα που υπάρχει σε θέσεις κλειδιά. Ακόμα κι αν εκείνος και το επιτελείο του επιτύχουν το τέλειο στους προαναφερθέντες τομείς, η έλλειψη ποδοσφαιριστών που θα βοηθήσουν το σύνολο να αλλάξει επίπεδο, είναι πολύ πιθανό να "σαμποτάρουν" αυτή την προσπάθεια και τότε εκείνος να μην κριθεί απόλυτα δίκαια. Η ΑΕΚ θα έπρεπε να κάνει το Γενάρη 2-3 προσθήκες παικτών ανωτέρας ποιότητας αλλά ενδεχομένως να μην κάνει ούτε μία. Και αυτό είναι ένα πρόβλημα που μάλλον δεν επιλύεται εκ των έσω.