Λογικό είναι να υπάρχει μούδιασμα... Η επόμενη ημέρα στην ποδοσφαιρική ΑΕΚ δεν έχει παρόντα τον εγγυητή της ευημερίας της.

Όσο κι αν ο Δημήτρης Μελισσανίδης υπόσχεται ότι θα είναι κοντά -και προφανώς θα το κάνει στον βαθμό που μπορεί- η σελίδα γύρισε απότομα, αναπάντεχα, ακόμα κι η λέξη "βίαια" κολλάει.

Η κοσμογονία των τελευταίων ετών αφήνει τη θέση της στην ανασφάλεια. Μέχρι ο Μάριος Ηλιόπουλος να μας πείσει ότι δεν πρέπει να αισθανόμαστε έτσι.

Ένας άνθρωπος αυτοδημιούργητος, πεισματάρης κι εγωιστής όπως τον χαρακτήρισε ο Δημήτρης Μελισσανίδης, όπως τον αποκαλούν κι όλοι όσοι το γνωρίζουν λίγο παραπάνω από ό,τι εμείς.

Με μια καλώς εννοούμενη τρέλα, βαδίζοντας σε αχαρτογράφητα για εκείνον νερά θα προσπαθήσει να συνεχίσει το έργο του κορυφαίου ευεργέτη της Ένωσης

Είναι μεγάλο το βάρος, μοιάζει ασήκωτο το φορτίο της διαδοχής. Και δυστυχώς, ακόμη δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα για τους λόγους που αποφάσισε να εμπλακεί στο ποδόσφαιρο, για τον τρόπο με τον οποίο θα προσπαθήσει να διοικήσει, για τις προθέσεις του σχετικά με όλα όσα πρέπει να γίνουν για να μεγαλώσει η ΑΕΚ ακόμα περισσότερο.

Δεν τον ακούσαμε να μας λέει τίποτα για τα σχέδιά του κι αυτό είναι κάπου λογικό. Την ημέρα της αποχώρησης του σπουδαιότερου ηγέτη που είχε ποτέ αυτή η ομάδα, ο σεβασμός υπαγόρευε να του αφήσει τον χώρο για να πει το "αντίο" του δίχως να επιχειρήσει το κλέψιμο των εντυπώσεων.

Πολύς κόσμος περίμενε να ακούσει περισσότερα πράγματα, κάπου ίσως να μπερδεύτηκε με αυτή την ασάφεια γύρω από την παιδεία και την υγεία, όμως πρέπει να καταλαβαίνει ότι ο νέος ιδιοκτήτης της ΠΑΕ έπαιζε με κλειστά τα χαρτιά.

Οι κινήσεις που θα δείξουν τον δρόμο

Τώρα περιμένουμε να τα ανοίξει. Οι απαιτήσεις είναι πολύ μεγάλες, οι μεταγραφές θα δείξουν τον δρόμο.

Ένας άνθρωπος που λατρεύει την ταχύτητα, ένας άνδρας που ζει για την αδρεναλίνη και πιέζει τον εαυτό του στα άκρα, δεν γίνεται να είναι ήσυχος στο πιο βασικό κομμάτι για ένα ποδοσφαιρικό club.

Το πώς θα χειριστεί το μεταγραφικό σχεδιασμό, το πόσο βαθιά θα βάλει το χέρι στην τσέπη, το πώς θα προσπαθήσει να μας πείσει μέσα από αυτή τη διαδικασία ότι ήρθε εδώ για να πάει την ΑΕΚ ένα βήμα παρακάτω, θα καθορίσει την πορεία του στην ομάδα.

Αυτές τις ώρες όλος οργανισμός είναι σε σοκ. Αποχωρεί ο άνθρωπος που θα μπορούσε να βάλει τις φωνές ακόμα και για τη θέση μιας γλάστρας πέριξ του γηπέδου.

Μαζί του παίρνει την ασφάλεια που όλοι ένιωθαν, αλλά ταυτόχρονα και την υποχρέωση να δουλεύουν στο 100% γνωρίζοντας ότι ανά πάσα στιγμή μπορούσε να εμφανιστεί μπροστά τους, κάνοντας παρατηρήσεις για πράγματα της καθημερινότητας που σε κάποιους μοιάζουν αδιανόητα για να ασχοληθεί ένας ηγέτης.

Η επόμενη ημέρα στην ΑΕΚ συνοδεύεται από τη συνειδητοποίηση της πραγματικότητας γύρω από το ποιος ήταν αυτός που έφυγε κι όχι τόσο για το ποιος είναι αυτός που ήρθε.

Και δεν αρκεί φυσικά το να συστηθεί μέσα από μία συνέντευξη Τύπου που κανονικά θα έπρεπε να έχει γίνει σήμερα.

Χρειάζεται τον χρόνο του για να δει και να μετρήσει πρόσωπα και καταστάσεις, όμως το μήνυμα έπρεπε να έχει ήδη σταλεί και να είναι ξεκάθαρο προς τον κόσμο.

Έγινε τόσο απότομα αυτή η αλλαγή που θα έπρεπε να υπάρχει περισσότερη σαφήνεια για την επόμενη μέρα.

Ο χρόνος δεν περισσεύει και τα ερωτήματα είναι αμέτρητα...