ΑΕΚ: Τα έξι βήματα που την έφεραν στην κορυφή και το έβδομο δύσκολο σκαλοπάτι

Στο ποδόσφαιρο του Ματίας Αλμέιδα, πέραν της ευδιάκριτης μετάλλαξης μιας ομάδας η οποία δεν ήξερε που πατούσε και που βρισκόταν όταν την ανέλαβε, σε ένα σύνολο που αρέσει και έχει αποτελεσματικότητα, υπάρχουν κάποιες πολύ συγκεκριμένες αρχές που δεν καταστρατηγούνται.

Όπως και ο ίδιος επισημαίνει σε κάθε ευκαιρία, ο σεβασμός στην ομάδα, στον συμπαίκτη και πρωτίστως, σε κάθε αντίπαλο, είναι η πιο βασική όλων. Με αυτήν οδηγό, η ΑΕΚ βρίσκεται σήμερα στην κορυφή. Και με αυτήν θα συνεχίσει να πορεύεται τώρα που οι απαιτήσεις αυξήθηκαν κατά πολύ.

Για να φτάσει η ΑΕΚ στη θέση που βρίσκεται σήμερα, έπρεπε να βρει έναν δρόμο και να τον ακολουθήσει με υπομονή και μεθοδικότητα. Δίχως βιασύνη, δίχως παράλογες απαιτήσεις πρωταθλητισμού σε περίοδο που από την αρχή χτιζόταν.

Πολλά γεφύρια είχαν πέσει κατά τις προηγούμενες τέσσερις περιόδους, οπότε κάθε βήμα, θα έπρεπε να συντελείται πάνω σε στέρεες βάσεις. Έτσι, βήμα, βήμα, ανέβηκε τα σκαλοπάτια για να φτάσει στη θέση που βρίσκεται σήμερα. Τίποτα δεν της χαρίστηκε, αλλά και τίποτα δεν έχει καταφέρει ακόμα διότι, πλέον, όλοι περιμένουν περισσότερα από εκείνη.

Βήμα 1ο - Να γίνουμε ομάδα

Παραλαμβάνοντας ένα πολυεπίπεδο χάος, ο Ματίας Αλμέιδα έβαλε μπροστά τη λογική του ποδοσφαίρου. Για να είμαστε ειλικρινείς, το ήξερε και εκείνος, έχοντας μελετήσει πολύ καλά το ρόστερ προτού ακόμα αναλάβει, ότι χειρότερα η ΑΕΚ δεν θα μπορούσε να πάει. Έφερε το γκρουπ κοντά του, 'έδεσε' τη δουλειά γύρω από εκείνον και το πολυάριθμο επιτελείο και δημιούργησε συνθήκες εμπιστοσύνης.

Το γκρουπ των '7', δηλαδή εκείνου και των συνεργατών του, έγινε γρήγορα το 'γκρουπ των 35'. Ενώθηκαν και άφησαν όλους τους άλλους απέξω, κανένας δεν μπορούσε πλέον να φτάσει στους παίκτες αν πρώτα δεν περνούσε από τον προπονητή. Ουδείς επίσης θα είχε θέση σε αυτό, αν έβαζε τον εαυτό του πάνω από την ομάδα.

Βήμα 2ο - Να βρούμε το αγωνιστικό στυλ

Αυτή ήταν μια διαδικασία δύσκολη, υπό την πίεση του χρόνου καθώς, συνήθως, οι προπονητές που έπαιρναν αυτή τη δουλειά έχαναν τη γη κάτω από τα πόδια τους υπό την πίεση των αποτελεσμάτων. Γύρω στο Νοέμβριο, η ΑΕΚ έμενε πια εκτός στόχων.

Η αλήθεια είναι ότι ο Αλμέιδα ξεκίνησε μια ιδέα που δεν απέδιδε. Είχε όμως την ευστροφία να την αλλάξει γρήγορα και αυτή η διαφοροποίηση τον αντάμειψε. Ασφαλώς, οι βάσεις είχαν μπει. Η ένταση, η πίεση, η ανάκτηση, η αλληλοκάλυψη, ήταν ήδη στο DNA των παικτών. Ένα κλικ στη διάταξη χρειαζόταν και ο κόουτς το βρήκε.

Βήμα 3ο - Να παίζουμε για να διασκεδάζουμε

Μεταστροφή, ασφαλώς, θα έπρεπε να υπάρξει και στη νοοτροπία. Το ποδόσφαιρο θα πρέπει πρωτίστως να είναι χαρά και όχι καταναγκασμός. Οι προσθήκες παικτών που είχαν εμπιστοσύνη στους εαυτούς τους και την απαιτούμενη πνευματική ισορροπία προκειμένου να αντιληφθούν τις κατευθύνσεις του προπονητή, τράβηξε και τους υπόλοιπους από το αδιέξοδο της προσωπικής ανασφάλειας.

Η ΑΕΚ άρχισε να παίζει για τον εαυτό της, δίχως να ασχολείται με τους άλλους ή να αγχώνεται για τις δικές της αναποδιές. Τα λίγα ματς που δεν πήγαν καλά, ήταν το κάθε ένα ξεχωριστά και μια αφορμή για αντεπιθέσεις.

Βήμα 4ο - Να χτίσουμε τη δική μας έδρα

Δεν θα μάθουμε ποτέ αν η ΑΕΚ του Αλμέιδα θα μπορούσε να ανταπεξέλθει των αρχικών στραβοπατημάτων -ειδικότερα εκείνου με το Βόλο στη Ριζούπολη- παίζοντας στο ΟΑΚΑ. Είναι δεδομένο ότι η OPAP Arena της δίνει τεράστια ώθηση, οι 11 νίκες σε 11 παιχνίδια εκεί, μιλούν από μόνες τους.

Όμως για να γίνει η έδρα αυτή ένα ισχυρό κάστρο, θα έπρεπε η ίδια η ομάδα να το πετύχει, να αρπάξει την αύρα του κόσμου και να τη μετατρέψει σε όπλο της. Για πρώτη φορά μετά από περίπου 20 χρόνια, η Ένωση έχει έδρα και η ίδια την απογείωσε με το ποδόσφαιρό της.

Βήμα 5ο - Να νικήσουμε σε ντέρμπι

Αυτή κι αν ήταν ιστορία πονεμένη. Η ΑΕΚ είχε εγκλωβιστεί σε ένα σύμπλεγμα ανημποριάς απέναντι στους άλλους διεκδικητές του τίτλου, ήταν ένα απόστημα το οποίο ο οργανισμός της έπρεπε να αποβάλλει. Μετά την ήττα στη Λεωφόρο, πέρα από τα παράπονα που δημιουργήθηκαν στο εσωτερικό της από τη διαιτησία του Καμπάκοφ, ενισχύθηκε και η εσωστρέφεια.

Το επιβλητικό διπλό στον Άρη, ήταν η αρχή, οι νίκες επί του ΠΑΟΚ και του Παναθηναϊκού εντός έδρας η πιστοποίηση της αλλαγής και η εμφάνιση στο 'Καραϊσκάκης' η δουλειά που έμεινε στη μέση, αλλά με ικανοποίηση για τον τρόπο με τον οποίο η ομάδα έπαιξε εκεί. Σαν κάτι να αλλάζει.

Βήμα 6ο - Να πιστέψουμε στην ανατροπή

Την περίοδο που ο Παναθηναϊκός δεν άφηνε βαθμούς σχεδόν πουθενά, η ΑΕΚ έπρεπε να κοιτάζει τον εαυτό της, το ποδόσφαιρό της, τη δική της βελτίωση. Να κάνει διαρκή βήματα προόδου και να περιμένει την ευκαιρία της.

Επικεντρώθηκε στη δουλειά της, κοίταξε εκείνη πως θα γίνει καλύτερη και κυρίως, πως θα δίνει διαρκή παρουσία στο κυνήγι της πρώτης θέσης, ασκώντας όλο και περισσότερη πίεση τον αντίπαλο. Όταν εκείνος άρχισε να στραβοπατά, εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση και πέρασε μπροστά.

Βήμα 7ο - Να μην τρελαθούμε, σημασία έχει η βελτίωση

Στην κορυφή λοιπόν από χθες και με τη βούλα. Για μια εβδομάδα συνολικά, έως και το πολύ δύσκολο εκτός έδρας παιχνίδι με τον Ατρόμητο. Εδώ πλέον η ομάδα πρέπει να αλλάξει πίστα. Τώρα εκείνη έχει το άγχος της κορυφής, εκείνη θα δέχεται την πίεση και θα έχει το μεγαλύτερο 'πρέπει' από όλους τους άλλους.

Όμως ο τίτλος δεν πρέπει να είναι ούτε η αρχή, ούτε το τέλος του κόσμου. Σημασία έχει να βρίσκεται η ΑΕΚ μεταξύ των διεκδικητών έως το τέλος, μέχρι και την τελευταία αγωνιστική των πλέι οφς. Αν τα καταφέρει κάποιος άλλος με τρόπο πειστικό, τότε δικαίως θα το έχει κάνει. Το ζητούμενο για τον Αλμέιδα και τους παίκτες είναι να έχουν φτάσει έως το τέλος της διαδρομής. Κι εκεί, θα φανούν όλα...