ΑΕΚ: Τι δείχνει για τη συνέχεια η αποχώρηση Δημητριάδη

Εξυπακούεται ότι η παραίτηση του Βασίλη Δημητριάδη, δε λύνει τα προβλήματα της ΑΕΚ. Ούτε αγωνιστικά, ούτε και θεσμικά.Δεν είναι όμως και ένα τυχαίο ή ανάξιο λόγου και εκβάθυνσης γεγονός, αντιθέτως δημιουργεί χώρο για σκέψεις και συζήτηση. Άλλωστε ο ρόλος του δεν ήταν ούτε απλός, ούτε ασφαλώς επιδερμικός. Ένας γενικός αρχηγός και διευθυντής ποδοσφαιρικού τμήματος δεν περιορίζεται στο να βγάζει βόλτα τα δελτία των αθλητών, είναι πολλά περισσότερα.

Σε αυτά τα χρόνια της παρουσίας του στην ΑΕΚ, υπήρχαν περίοδοι εύρυθμης λειτουργίας, τουλάχιστον έως το τέλος της σεζόν 2017-18, όταν η ομάδα κατέκτησε το πρωτάθλημα. Έκτοτε όμως, τίποτα δε λειτουργεί σωστά στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Προπονητές έρχονται και φεύγουν ως αποτυχημένοι, απαξιωμένοι και αποξενωμένοι από τους ποδοσφαιριστές, τα αποδυτήρια ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις, το κλίμα είναι παρατεταμένα άσχημο, πέραν μερικών, μικρής διάρκειας εκλάμψεων. Ο Δημητριάδης ήταν ενεργό μέλος αυτής της αποτυχίας, άρα δε γίνεται να είναι και άμοιρος ευθυνών, στο κομμάτι που αυτές του αναλογούν.

Η απόφασή του να αποχωρήσει από την ΑΕΚ, συνιστά την απεικόνιση ενός βαθύτερου προβλήματος. Άνθρωπος ο οποίος ήταν κράτος εν κράτει στα αποδυτήρια, απολαμβάνοντας την απόλυτη στήριξη της διοίκησης σε βάθος δεκαετίας, επέλεξε το δρόμο της φυγής προφανώς κατανοώντας ότι δεν μπορεί πλέον να διαχειριστεί την κατάσταση με την επάρκεια που απαιτείται. Και με ένα βαρύ κλίμα γύρω του τελευταία, καθώς είχε δημιουργηθεί απόσταση στη σύνδεση των ανθρώπων της διοικητής ομάδας με τους ποδοσφαιριστές, ενώ με εκείνον μπροστάρη, θα έπρεπε να συμβαίνει το ανάποδο.

Ο αντικαταστάτης πρέπει να επιλεγεί μέσα από ευρύτερες αλλαγές

Ο κύκλος του Δημητριάδη στην ΑΕΚ έκλεισε, όπως αναμένεται -ή τουλάχιστον έτσι πρέπει να γίνει- να ολοκληρωθεί ο κύκλος μιας παλαιικής στρατηγικής όσον αφορά στη στελέχωση, οργάνωση και λειτουργία του club. Σαφώς και είναι μια θέση που χρειάζεται αντικατάσταση, όμως το επόμενο πρόσωπο θα πρέπει να είναι πιο κοντά στο σήμερα. Νεότερος, άφθαρτος και πιο ανεξάρτητος, με ικανότητες αρχηγικές ώστε να δημιουργήσει αληθινές συνθήκες συσπείρωσης και σωστής υποστήριξης στο έργο του προπονητή. Να αποκτήσει πιο δυνατό ψυχικό δέσιμο με τους παίκτες, να δημιουργήσει κλίμα οικογενειακό.

Ίσως η μετάθεση του Παναγιώτη Κονέ σε τέτοιο ρόλο, να φέρει την αρμονία που απαιτείται. Γιατί όχι ο Κώστας Κατσουράνης ο οποίος επίσης ακούγεται ως υποψήφιος. Το σωστό βέβαια θα είναι, ο επόμενος που θα αναλάβει το ρόλο να έχει διευρυμένες αρμοδιότητες 'Σπατάρχη', να είναι το Α και το Ω του προπονητικού κέντρου. Και για να γίνει η σωστή επιλογή, θα πρέπει να είναι πρόσωπο της εμπιστοσύνης του επόμενου προπονητή. Αυτός είναι ο τρόπος για να 'χτίζονται' ισχυροί δεσμοί, όχι με αταίριαστα και παράταιρα μεταξύ τους πρόσωπα.

Συμπερασματικά λοιπόν, ακόμα και αυτός ο ρόλος που δεν αποτελεί τον πιο ισχυρό κρίκο της αλυσίδας, είναι λάθος να αντιμετωπίζεται με τρόπο που θα τον καθιστά ως τον πιο αδύναμο. Δεν μπαίνει κάποιος εκεί απλά για να μπει, αλλά για να διαμορφώσει μια νέα κατάσταση, ενισχυμένη με υγεία και ικανότητες για τη σωστή σύνδεση του αθλητικού κομματιού με το διοικητικό.

Η άμεση αντικατάσταση, εφόσον δεν αποτελεί πλάνο ενός συνολικού σχεδίου στο οποίο η 'αλλαγή' του Δημητριάδη θα έχει κομβικό ρόλο στην επόμενη μέρα της ομάδας, θα είναι μια κίνηση ρίσκου, μία από τις πολλές της ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια. Η αποκοπή από 'αγαπητά παιδιά' και συναισθηματισμούς, είναι πλέον αναγκαία για την πρόοδο της ομάδας. Μυαλά και ικανότητες της χρειάζονται.