ΑΕΚ: Το 4/4 της Ένωσης με τους δανεισμούς και γιατί η υπόθεση Πινέδα είναι η πιο κομβική από κάθε άλλη στο παρελθόν

Είναι προφανές ότι η Θέλτα θέλει να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τη μεγάλη κάψα που έχει η ΑΕΚ για να κρατήσει στο δυναμικό της τον Ορμπελίν Πινέδα. Είναι επίσης και το λογικό από την πλευρά της να πράττει και να σκέφτεται με αυτό τον τρόπο, ουδείς μπορεί ή δικαιούται να την ψέξει επειδή προσπαθεί να έχει το μεγαλύτερο δυνατό οικονομικό όφελος. Πιθανότητα και η Ένωση στη θέση της θα έκανε ακριβώς το ίδιο, ας σκεφτούμε για παράδειγμα πώς σκέφτεται και λειτουργεί για τον Λιβάι Γκαρσία.

Η ΑΕΚ λοιπόν καλείται να λάβει μία απόφαση πολύ κομβική για την επόμενη σεζόν της καθώς ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής δεν είναι απλά ένας καλός κρίκος της αλυσίδας, αλλά ξεκάθαρα ο πιο σημαντικός αυτής.

Δικαίωσε απόλυτα τον Ματίας Αλμέιδα για την επιμονή του να αποκτηθεί έστω και με "ξερό" δανεισμό δηλαδή δίχως να προβλέπεται οψιόν αγοράς, αναγνωρίστηκε ως ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής του πρωταθλήματος από αντίπαλους ποδοσφαιριστές οι οποίοι έχουν αναφερθεί δημόσια σε αυτό, είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του αγωνιστικού κομψοτεχνήματος που φιλοτέχνησε ο προπονητής της Ένωσης.

Δεν θα είναι λοιπόν μικρό πράγμα το να μην επιτευχθεί η παραμονή του στην ΑΕΚ, αντιθέτως θα τη βάλει σε σημαντικούς μπελάδες και συλλογισμούς όσον αφορά στο πως θα τον αντικαταστήσει, χωρίς προφανώς αυτό να σημαίνει ότι θα καταστραφεί κιόλας. Απλώς η δουλειά θα γίνει περισσότερο περίπλοκη για τους ανθρώπους οι οποίοι θα κληθούν να βρουν τις απαιτούμενες λύσεις και σίγουρα θα προβληματίσει τους φίλους της ομάδας που περισσότερο από κάθε άλλη μεταγραφή θέλουν να ακούσουν ότι ο Μεξικανός θα συνεχίσει να φορά τα κιτρινόμαυρα.

Από εκεί και πέρα βέβαια, η ΑΕΚ πρέπει να παίξει το δικό της παιχνίδι και να φέρει αυτή τη μεταγραφή εις πέρας με τους πραγματικούς νόμους της αγοράς και όχι μέσα από πλειστηριασμό. Να κάνει αυτό που πρέπει για τον εαυτό της κοιτάζοντας το συμφέρον της, δίχως να προβληματίζεται ιδιαίτερα για το επικοινωνιακό της ιστορίας. Το θέμα είναι να υπάρξει ουσία, να γίνει η δουλειά. Κι αν αυτή η αποστολή αποδειχθεί μία διαδικασία αδύνατη, τότε να είναι έτοιμη να περάσει με ασφάλεια στο επόμενο βήμα, δείχνοντας ετοιμότητα και αντανακλαστικά.

Διότι από τη στιγμή που και η ίδια η ομάδα λέει ότι ήξερε εξαρχής πως αυτή η υπόθεση θα είναι δύσκολη, οφείλει να είναι έτοιμη και προετοιμασμένη για το στραβό αποτέλεσμα. Κι επειδή η αλήθεια πρέπει να λέγεται και να επιβραβεύεται, οι άνθρωποι που έτρεξαν πέρυσι την ομάδα, δεν μας έχουν επιτρέψει κανένα λόγο για να πιστέψουμε ότι θα αποτύχουν, αν τα πράγματα δεν κυλήσουν όπως τα θέλουν με τον Μεξικανό. Άλλωστε δεν θα πρόκειται και για δική τους ευθύνη ενδεχόμενη απώλειά του. Όταν τα πράγματα οδηγούνται στο οικονομικό δεν έχουν και μεγάλη ευκαιρία καθώς το αφεντικό είναι αυτό που ορίζει την τιμή.

Οι περιπτώσεις Αραούχο, Λιβάγια, Σιμάνσκι και Τσούμπερ

Κατά το πρόσφατο παρελθόν, η ΑΕΚ αντιμετώπισε κάμποσες περιπτώσεις ποδοσφαιριστών οι οποίοι αποκτήθηκαν ως δανεικοί και αποδείχθηκαν πολύτιμοι. Σε κάποιες υποθέσεις είχε καταφέρει να "δέσει" τον γάιδαρό της, σε εκείνη του Σέρχιο Αραούχο ωστόσο, ταλαιπωρήθηκε αρκετά μέχρι να τον κάνει ολότελα δικό της. Ήταν περίπτωση παρεμφερής με αυτή του Πινέδα, καθώς αρχικά η τότε ομάδα του (Λας Πάλμας) ήταν ανένδοτη στο το να μπει στη συμφωνία οψιόν αγοράς του ποδοσφαιριστή.

Αντιθέτως, με εκείνες των Λιβάγια, Σιμάνσκι και Τσούμπερ, είχε βρει το πρόσφορο έδαφος να συνάψει ευνοϊκές για εκείνη συμφωνίες ώστε να τους αποκτήσει εφόσον της αποδείκνυαν μέσα από την πρώτη σεζόν τους στην ΑΕΚ, ότι θα έπρεπε να το κάνει. Κοινώς, είχε υπογράψει με τις ομάδες τους σχετικές οψιόν αγοράς και με τους ποδοσφαιριστές τα απαραίτητα συμβόλαια προκειμένου να τους έχει επίσης "δεμένους". Έτσι και στις τρεις υποθέσεις, το μόνο που είχε να κάνει ήταν να πληρώσει τα σχετικά ποσά στο τέλος των σεζόν (2018, 2020 και 2022 αντιστοίχως) στις ομάδες τους, δίχως να απαιτείται να μπει σε επιπλέον διαπραγματεύσεις με τους ίδιους.

Ασφαλώς, τέτοιες δυσκολίες όπως στην υπόθεση του Πινέδα, δεν είχε να αντιμετωπίσει διότι ο οικονομικός πήχης δεν είχε ανέβει ποτέ σε αυτά τα ύψη. Τα περισσότερα χρήματα που χρειάστηκε να ξοδέψει ήταν περί τα 2 εκατ. ευρώ, ενώ τώρα δύσκολα μπορεί να πάρει τον ποδοσφαιριστή με λιγότερα από 5 εκατ. ευρώ. Στο Μεξικό και στην Ισπανία ονειρεύονται και γράφουν για 7,5-8 εκατ. ευρώ, όμως σε αυτά τα χρήματα η Ένωση έχει ξεκαθαρίσει προς όλες τις πλευρές, εγχώριες και ξένες, ότι δεν πρόκειται να φτάσει. Και η αγωνία κορυφώνεται...