Ήταν ο μοναδικός προπονητής στην ιστορία του ΠΑΟΚ που τον φώναζαν με το μικρό του όνομα. Η σχέση του με τον κόσμο της ομάδας ήταν γνήσια και εκρηκτική. Γι' αυτό και αρκετές φορές η λατρεία στο πρόσωπό του μετατρεπόταν σε οργή και το αντίστροφο.

Αυθεντικός, με πηγιαίο λαϊκό χιούμορ και αφοπλιστική αμεσότητα λόγου. Μία αντισυμβατική προσωπικότητα. Δεν του άρεσαν ποτέ οι μέσοι όροι και οι ισσοροπίες και το πλήρωνε πάντα.

Ό,τι και να πει κανείς για τον Άγγελο Αναστασιάδη, ένα είναι σίγουρο. Είναι ανεπανάληπτος. Κανείς, ακόμα και οι πιο φανατικοί εχθροί του, δεν μπορούν να αμφισβητήσουν, με σοβαρά επιχειρήματα, την προπονητική του αξία και το ασίγαστο πάθος του για το πραγματικό ποδόσφαιρο.

Με την γνωστή απλότητά του μας υποδέχτηκε στον κήπο του σπίτιου του στους Νέους Επιβάτες. "Περνάω μία ήρεμη φάση της ζωής μου. Βλέπω πολύ ξένο ποδόσφαιρο. Είδα όλα τα παιχνίδια, τον ΠΑΟΚ, τον Παναθηναϊκό, τον Ολυμπιακό, τον Άρη, είδα και λίγο Παναιτωλικός - Τρίπολη και Λαμία - Βόλος και το γύρισα, δεν μπορούσα να τα δω. Μου λείπει ο πάγκος, αλλά όχι αυτό το ποδόσφαιρο που ζήσαμε τελευταία, χωρίς κόσμο στις κερκίδες, με ξενίζει πολύ εμένα αυτό. Θα δούμε... Έχει ο Θεός" είπε στην αρχή.

Έχει καταγράψει τέσσερις θητείες ως προπονητής στη Τούμπα, αλλά τονίζει, ότι θέλει να επιστρέψει και για πέμπτη φορά, ακόμα και αφιλοκερδώς!

Συνέντευξη στον Σάκη Γκίνα

Μέσα σε – σχεδόν - 10.000 λέξεις μίλησε για τα πάντα. Για το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο στον ΠΑΟΚ, τον θρυλικό "Καπάντζα", τον Γκολέμα, την "αρρώστια" του με τον ΠΑΟΚ, τον Κούδα, τον Σαράφη, τον Λόραντ, τον Γιάνγκο, τον Λιάσο Λουκά, την καθίζηση το 2014 μετά το συν πέντε από τον Ολυμπιακό, τον Σαββίδη, την οικογένεια Βαρδινογιάννη, τον Μυτιληναίο, την Εθνική, τον Ζαγοράκη, τον Βενγκέρ, τον Αντσελότι, τον Ζιντάν, τον Πάολο Σόουζα, τον Μαρτίνς, τον Λουτσέσκου, τον Γκαρσία, τον Φερέιρα, τον Γιοβάνοβιτς, τον Μιλόγεβιτς, τον Τζόλη, τον Πέλκα, τον Φορτούνη, τον Σα, τις προτάσεις από Ολυμπιακό, Άρη και ΑΕΚ, τους δημοσιογράφους, τον Ηρακλή, τον Τούχελ, τον Κλοπ, τον Γκουαρδιόλα, τον Γκορέτσκα, τους Έλληνες διαιτητές και την πίστη του στον Θεό.

Η συνέντευξη δόθηκε την περασμένη Τετάρτη (15/9). Είχε διεξαχθεί μόνο η 1η αγωνιστική του πρωταθλήματος, αλλά οι απόψεις του ήταν (και είναι) διαχρονικές...

"Πολύ δύσκολα θα βρεθεί τώρα ομάδα για να ασχοληθεί μαζί μου, για να λέμε την αλήθεια, γιατί έρχονται στο προσκήνιο νέα παιδιά. Υπάρχουν συν τοις άλλοις και νέοι παράγοντες. Εγώ είχα την ευκαιρία και την δυνατότητα να συνεργαστώ με Βαρδινογιάννηδες, με Μυτιληναίο, με σοβαρούς ανθρώπους, με τον "περούκα" τον Πέτρο Θεοδωρίδη, ήταν μεγάλος παράγοντας στον Ηρακλή.

Είχα μετά την Εθνική μία πρόταση για να πάω έξω, αλλά δεν πήγα. Δεν πήγα τότε που έπρεπε, δηλαδή, όταν είχα προτάσεις να αναλάβω μεγάλες ομάδες, θα πάω τώρα; Μετά τα παιχνίδια του Παναθηναϊκού με την Γιουβέντους το 2000 είχαμε φτάσει ένα βήμα πριν τη Γιουβέντους.

Το 2000 ήμουν ένα βήμα πριν τη Γιούβε

Θυμάσαι κι εσύ τότε στις προετοιμασίες με τον ΠΑΟΚ στην Ιταλία τι χαμός γινόταν... (σ.σ. ως αυτόπτης μάρτυρας βεβαιώνω πως το όνομά του είχε διαδοθεί στην περιοχή και υπήρχαν σε κάθε προπόνηση Ιταλοί προπονητές από διάφορες περιοχές με σημειωματάρια στα χέρια που κατέγραφαν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις προπονήσεις του).

Τότε που ήμουν στα πάνω μου, υπήρχαν προτάσεις, αλλά εγώ δεν ήθελα να φύγω από την Ελλάδα. Είχα μία αρρώστια με τον ΠΑΟΚ και γι' αυτό δεν πήγα και στον Ολυμπιακό και γι' αυτό δεν πήγα κι αλλού. Τέλος πάντων.

Από τότε που γεννήθηκα, από τότε που άρχισα να λέω μαμά, άρχισα να κλωτσάω και μπάλα. Εδώ στους Νέους Επιβάτες στον ΠΑΟΝΕ ξεκίνησα να παίζω. Μεγάλο σχολείο. Τότε ακόμα και τα κορίτσια μπάλα έπαιζαν. Η ομάδα έχει μεγάλη ιστορία, μεγάλο όνομα. Είναι από την Κωνσταντινούπολη, φοράει τα χρώματα του ΠΑΟΚ, συνεργάστηκε με τον ΠΑΟΚ. Εδώ έναν Αρειανό είχαμε, κι αυτός έγινε γιατί δεν τον βάζαμε να παίζει

Είχα αρρώστια με τον ΠΑΟΚ, γι'αυτό δεν πήγα στον Ολυμπιακό, γι'αυτό δεν πήγα κι αλλού

Δεν είχα ποδοσφαιρικά πρότυπα όταν ήμουν μικρός. Ήθελα να ήμουν εγώ. Πίστευα πολύ στον εαυτό μου. Ήρθε ο ΠΑΟΚ την πρώτη χρονιά. Ήμασταν ίδια ηλικία με τον Δημήτρη Βούλγαρη και ήρθαν να μας πάρουν για τους εφήβους. Εγώ είπα "δεν πάω στους εφήβους, μόνο στην πρώτη ομάδα". Ήταν το 1970. Μετά μου έκανε κομπίνα ο ΠΑΟΚ.

Είχε βγάλει έναν νόμο επί δικτατορίας ο Ασλανίδης που έλεγε ότι επαγγελματική ομάδα μπορεί να πάρει ποδοσφαιριστή από ερασιτεχνική ομάδα, χωρίς την συγκατάθεση του σωματείου στο οποίο ανήκει, αρκεί να τον κάνει επαγγελματία. Έτσι με πήραν στον ΠΑΟΚ. Θα έβαζε ο ΠΑΟΚ 32 χιλιάδες δραμές, που δεν έβαλε τελικά, στο ταμείο παρακαταθηκών και δανείων. Οι 16 χιλιάδες πήγαιναν στον ποδοσφαιριστή και οι 16 χιλιάδες στην ομάδα.

Πήγα κι υπέγραψα. Ήταν τότε ο συγχωρεμένος ο "Καπάντζας", ο Βασίλης Σιδηρόπουλος, επί δεκαετίες ειδικός γραμματέας του ΠΑΟΚ, το παρατσούκλι του δόθηκε για την ικανότητά του να βρίσκει νέα ταλέντα και να τα φέρνει στην Τούμπα.

Μου λέει "πήγαινε βγάλε τέσσερις φωτογραφίες", μου έδωσαν και 10 δραχμές. Ήταν 1971, έβγαλα δελτίο και υπέγραψα το επαγγελματικό συμβόλαιο. Ήμουν 17 χρονών. 'Ηρθε μετά ο γενικός αρχηγός τότε στους εφήβους ο Νίκος Γκολέμας, πήρε την υπογραφή μου, κόλλησαν την φωτογραφία μου, έβαλαν την σφραγίδα του σωματείου, μου έβγαλαν δελτίο και με έκαναν έφηβο χωρίς να το ξέρω.

Και ο Άρης με ήθελε, όλες οι ομάδες με ήθελαν, γιατί έβγαινα πρώτος σκόρερ τρία χρόνια. Έπαιζα σε όλες τις θέσεις και τερματοφύλακας ακόμα. Ήμουν η πιο ακριβή μεταγραφή ερασιτέχνη ποδοσφαιριστή της εποχής. Πήρε ο ΠΑΟΝΕ 85.000 δραχμές τελικά από τον ΠΑΟΚ, συν 15 χιλιάδες δραχμές τους έδωσε ο Γκολέμας για να τα δώσουν σε μένα. Είπε, ότι "δεν μπορούμε να δώσουμε νόμιμα τα 15 χιλιάρικα στο παιδί, να του τα δώσετε εσείς".

Ο πατέρας μου είχε πεθάνει πριν από δύο μήνες. Πρώτη Μαϊου ήταν, δεύτερη μέρα του Πάσχα. Τελικά ούτε αυτά μου έδωσαν κι αυτοί εδώ. Εγώ, εντωμεταξύ, από την χαρά μου έβγαλα τους φίλους μου έξω να τους κεράσω γιατί έγινα επαγγελματίας στον ΠΑΟΚ.

Γίνεται να μην θυμάμαι το ντεμπούτο μου; Αφού ήμουν ΠΑΟΚι

Υπέγραψα θυμάμαι στις 31 Ιουλίου του 1971. Τελευταία ημέρα των μεταγραφών. Το ντεμπούτο μου με την ανδρική ομάδα το έκανα την επόμενη ημέρα. Σάββατο υπέγραψα, έπαιξα την Κυριακή. Με Σάνον προπονητή παίζαμε ντέρμπι με τον Ηρακλή. Ήταν το πρωτάθημα του ΟΠΑΠ το καλοκαιρινό. Έπαιζαν οι επαγγελματίες που δεν είχαν πολύ χρόνο συμμετοχής και ήθελαν να τσεκάρουν οι προπονητές τις δυνατότητές τους και τα παιδιά που έρχονταν από την εφηβική ομάδα.

Δεν είχα βάλει ξανά παπούτσια για χόρτο. Παίζαμε στα ξερά. Κερδίσαμε με 1-0 τον Ηρακλή με ένα γκολ του Βυζιώτη. Έπαιζε όλη η επαγγελματική ομάδα του ΠΑΟΚ, Κούδας, Σαράφης, Παρίδης, όλοι κι εγώ. Γίνεται να μην θυμάμαι το ντεμπούτο μου; Αφού ήμουν ΠΑΟΚι. Τρελάθηκα μόλις μπήκα μέσα. Είχε 35-40 χιλιάδες κόσμο στη Τούμπα. Έπαιξα όλο το παιχνίδι.

Ο Λόραντ ήταν ο,τι καλύτερο τότε στη χώρα

Από τους προπονητές που είχα ως ποδοσφαιριστής ο Λόραντ μπορώ να πω ότι είχε ένα συγκεκριμένο πλάνο. Έφερε τις πρωϊνές προπονήσεις στην Ελλάδα και τις προπονήσεις με λιγότερο χρόνο και περισσότερη ένταση. Μέχρι τότε τι καναμε; Τρέχαμε γύρω, γύρω καμιά ώρα, μιάμιση και λέγαμε "αυτός είναι προπονητής". Βγαίναμε από το γήπεδο πεθαμένοι. Κι έτσι ήμασταν κουρασμένοι στα παιχνίδια της Κυριακής.

Ο Λόραντ είχε έρθει από την Μπάγερν. Είχε μεγάλη θητεία στο γερμανικό ποδόσφαιρο. Ήταν ό,τι καλύτερο ήρθε τότε στην Ελλάδα. Μιλάω για την πρώτη του θητεία, γιατί πήραμε το πρωτάθλημα κι έφυγε. Την δεύτερη φορά που ήρθε ήταν εντελλώς αλλαγμένος. Χάλι μαύρο. Ήρθε για να εκδικηθεί που τον έδιωξαν, γι' αυτό δεν έκανε τίποτα. Τέλος πάντων, Θεός συγχωρέστον.

Πήρα πάντως πράγματα απ' όλους τους προπονητές. Πάντα έγραφα τις προετοιμασίες και τις προπονήσεις. Όχι επειδή ήθελα να γίνω προπονητής, ήθελα να μαθαίνω. Έλεγα πως θα σταματήσω το ποδόσφαιρο στα 28 και σταμάτησα στα 38. Ό,τι έλεγα, έκανα το ανάποδο. Έλεγα δεν θα γίνω προπονητής κι έγινα. Με βοήθησαν, όμως, αυτές οι σημειώσεις στη διαδρομή μου.

Η προπονητική μου καριέρα ξεκίνησε στην Αμερική. Ήμουν παίκτης και προπονητής. Η πρώτη μου ομάδα στην Ελλάδα ήταν οι Νέοι Επιβάτες, Γ΄ Εθνική, τότε, πάλι παίκτης και προπονητής. Οι πρώτοι που με έδιωξαν ήταν αυτοί εδώ. Μετά πήγα σε αρκετές ομάδες. Στην Καβάλα ανεβήκαμε Α' Εθνική, έφυγα μετά από 3-4 παιχνίδια, μετά πήγα στον Εδεσσαϊκό και το 1997 στον ΠΑΟΚ.

Έλεγα Παναγιά μου αξιώσέ με να γίνω προπονητής μία μέρα στον ΠΑΟΚ κι ας φύγω, αρκεί να γυρίσω στα αποδυτήρια που ήμουν

Ήθελα να είμαι προπονητής έστω μία μέρα στον ΠΑΟΚ. Έλεγα "Παναγιά μου αξιώσέ με να γίνω προπονητής μία μέρα στον ΠΑΟΚ κι ας φύγω, αρκεί να γυρίσω στα αποδυτήρια που ήμουν". Ο ΠΑΟΚ με στεναχώρησε πάρα πολύ και στην ποδοφαιρική μου καριέρα.

Είχα μία επιταγή του Βαρδινογιάννη και πήγα στον Παντελάκη και του είπα "δώσε μου τα μισά να μείνω". Και δεν μου έδωσε ούτε τα μισά. Κι όταν έφυγα από τον Παναθηναϊκό, τους είπα να γυρίσω τσάμπα, ούτε αυτό έγινε. Δεν είμαι ο άνθρωπος που βγάζω πικρίες. Ήθελα, όμως, να είμαι κοντά σ' αυτή την ομάδα.

Με τον Εδεσσαϊκό έγινε το εξής αξιοσημείωτο. Ο ΠΑΟΚ είχε προπονητή τον Μπένγκστον. Εμείς στον Εδεσσαϊκό είχαμε προβλήματα οικονομικά, ήμασταν απλήρωτοι 7-8 μήνες. Ακόμα μου χρωστάνε λεφτά, πολλές ομάδες.

Άμα κάτσω και σκεφτώ πόσα λεφτά μου χρωστάει όλη η Ελλάδα, άσε. Είναι βέβαιο, ότι μ' αυτά τα λεφτά θα μπορούσαμε να κάνουμε μία καινούργια εκκλησία ή ένα σχολείο και θα περίσσευαν κιόλας να έχουν καβάντζα τα φτωχά παιδάκια να τρώνε για καμιά δεκαετία.

Όταν έφυγε ο Μπέγκστον και πριν πάρει ο ΠΑΟΚ τον Αρχοντίδη έκαναν πρόταση σε εμένα να πάω στον ΠΑΟΚ. Παρότι δεν είχα συμβόλαιο με τον Εδεσσαϊκό, γιατί ξέρεις ότι δεν έκανα συμβόλαια και παρά την αρρώστια που είχα με τον ΠΑΟΚ, τους απάντησα πως δεν μπορώ να φύγω απο τον Εδεσσαϊκό, γιατί δεν μπορώ να αθετήσω τον λόγο μου. Και τι έγινε; Mετά από δύο εβδομάδες με έδιωξε ο Εδεσσαϊκός, αν και ήμασταν απλήρωτοι για οχτώ μήνες.

Φεύγω να πάω να υπογράψω στη Ξάνθη. Ήταν τότε τεχνικός διευθυντής του Πανόπουλου ο Νίκος ο Καραγεωργίου, αυτός με πήρε τηλέφωνο. Ζητούσα πάντα 24 ώρες πριν συμφωνήσω. Γιατί είχα τις δικές μου αρχές. Να μιλήσω με τον εξομολόγο μου, κτλ. "Αύριο θα σου απαντήσω" είπα στον Καραγεωργίου. "Που αλλού μπορεί να πας;" με ρώτησε. "Και η Μπαρτσελόνα να με ζητήσει, σε εσένα θα έρθω" του απάντησα, "αλλά αν με ζητήσει ο ΠΑΟΚ, θα πάω στον ΠΑΟΚ". Είχαμε ραντεβού στην Αλεξανδρούπολη. Ξεκίνησα με την Βιβή μαζί και πήγαμε.

Γυρίζοντας από την Αλεξανδρούπολη, επειδή είχε νυχτώσει, πήρα τηλέφωνο την μάνα μου. Ήταν Δευτέρα. Είχε τότε ο Πετρουλάκης την εκπομπή στη TV100. Μου λέει η μάνα μου "σε ψάχνει ο Ορφανός, έδιωξαν τον Αρχοντίδη και θέλουν να πας στον ΠΑΟΚ". Εντωμεταξύ, είχα ραντεβού να πάω στην εκπομπή της ΤV100. Ήταν εκεί και ο Κώστας.

Εκεί έμαθα ότι θα είμαι στον ΠΑΟΚ. Βέβαια, πήρα τηλέφωνο τον Καραγεωργίου και του είπα "σε ευχαριστώ πολύ και ήταν τιμή μου, αλλά δεν μπορούσα να μην πάω στον ΠΑΟΚ, είναι η αρρώστια μου". Έτσι πήγα για πρώτη φορά προπονητής στον ΠΑΟΚ".

Έφυγε το καλοκαίρι του 1998, κατά την διάρκεια της προετοιμασίας στα Τρία Πέντε Πηγάδια και επέστρεψε κατόπιν "λαϊκής απαίτησης" 45 ημέρες αργότερα, παίρνοντας την θέση του Όλεγκ Μπλαχίν.

"Ναι, ρε, φίλε, ήμασταν ένα χρόνο απλήρωτοι και ήθελαν να κάνουν μεταγραφές. Πώς θα κάνεις μεταγραφές, αφού είμαστε όλοι απλήρωτοι ένα χρόνο; Εντωμεταξύ, ξέρεις και οι εφημερίδες τα διόγκωναν τα ποσά των μεταγραφών και δημιουργούνταν εντυπώσεις στα αποδυτήρια.

Εγώ γνωρίζω πόσο μεγάλη δύναμη έχει ο ΠΑΟΚ, αυτό ήταν το μεγαλύτερο αβαντάζ που είχα έναντι των άλλων προπονητών

Ήμασταν στα Τρία Πέντε Πηγάδια. Μας έλεγαν "θα έρθουμε την Δευτέρα να πληρωθείτε, την... Μεγάλη Δευτέρα, την Καθαρά Δευτέρα, τέλος πάντως, δεν ήρθαν ποτέ και λέω "παιδιά θα φύγω για να πληρωθείτε, θα πάρετε ένα έναντι, θα φέρουν έναν άλλον προπονητή, που θα παίρνει τα δεκαπλάσια λεφτά από μένα..." και με το πού έφυγα έκαναν 12 μεταγραφές! Αλλά δεν μπορείς να προχωρήσεις με τις μεταγραφές, όταν έχεις τους άλλους 25 παίκτες απλήρωτους.

Όποτε ήμουν εγώ προπονητής στον ΠΑΟΚ, ακόμα και στην περίοδο του Σαββίδη, οι αντίπαλες ομάδες είχαν μεγαλύτερο μπάτζετ από εμάς. Αν θυμάστε εγώ πήγα με την... Κ20 προετοιμασία και την τελευταία φορά που ήρθα το 2014. Φανταστείτε με τον Σαββίδη ήρθα και πήγαμε με την Κ20 προετοιμασία και παρόλα αυτά ήμασταν μήνα Δεκέμβριο με πέντε βαθμούς διαφορά πρώτοι στην κορυφή.

Αν υπήρχε το VAR θα είχε πάρει πρωτάθλημα σίγουρα ο ΠΑΟΚ με τις ομάδες που είχαμε τότε, δεν το συζητώ

Το θέμα είναι ότι ο ΠΑΟΚ έχει πολύ μεγάλη δυναμική. Εγώ γνωρίζω πόσο μεγάλη δύναμη έχει ο ΠΑΟΚ. Κι αυτό ήταν το μεγαλύτερο αβαντάζ που είχα έναντι των άλλων προπονητών που πήγαιναν στον ΠΑΟΚ. Γιατί εγώ, πρώτον, είχα το dna του ΠΑΟΚ και δεύτερον, γνώριζα και το τι γίνεται κάτω στην Αθήνα.

Διαβάζω τώρα "η Αθήνα θα μας κυνηγήσει". Ποια Αθήνα θα σε κυνηγήσει; Τώρα που υπάρχει το VAR; Πήγαμε στη Μυτιλήνη τότε να παίξουμε και ο άλλος δεν ήξερε τι σφύριζε. Κερδίσαμε με 10 παίκτες. Τότε παίζαμε συνέχεια με 9 παίκτες.

Ήταν μία κατάσταση φως φανάρι, που δεν μπορούσες να την αντιμετωπίσεις, αλλά εμείς το παλεύαμε, δεν τους δίναμε σημασία. Δεν έβγαινα να βρίζω, αλλά έλεγα "θα κερδίζουμε και τους διαιτητές". Κι αυτό "τρέλαινε" και τον κόσμο. Έλεγαν "τι γίνεται, ρε, αυτός δεν βλέπει, ό,τι μας κυνηγάνε;".

Μας κυνηγάνε, αλλά αν το χρησιμοποιήσεις αυτό ως δικαιολογία στα αποδυτήρια, η ομάδα "πέθανε". Η δικαιολογία είναι το χειρότερο. Όταν πάω σε μία ομάδα γράφω μία λέξη στα αποδυτήρια. Δικαιολογία. Λέω στους παίκτες, "την είδατε;". Την υπογραμμίζω και την σβήνω.

Δεν υπάρχει για μένα αυτή η λέξη. Πάντα φταίω εγώ πρώτος. Αν υπήρχε το VAR θα είχε πάρει πρωτάθλημα σίγουρα ο ΠΑΟΚ και με τις ομάδες που είχαμε τότε, δεν το συζητώ".

Το ημερολόγιο έδειχνε 7/2/1999. Ο ΠΑΟΚ ήταν σε απόσταση αναπνοής από την πρώτη θέση και τον Ολυμπιακό. Έμεινε στο 0-0 με τον Ιωνικό στη Τούμπα και ξαφνικά από λαϊκός ήρωας ο Αναστασιάδης έγινε"αποδιοπομπαίος τράγος. Δύο χιλιάδες οπαδοί μετά το τέλος του αγώνα συγκεντρώθηκαν έξω από το γήπεδο και αποδοκίμαζαν αυτόν και τους παίκτες με το σύνθημα "και τώρα μόνος εκεί στο Άγιο Όρος". Παρά τις περί του αντιθέτου συστάσεις της αστυνομίας, δεν παρέμεινε κλεισμένος μέσα στα αποδυτήρια. Βγήκε μαζί με τους παίκτες του και πέρασε, χωρίς καμία αστυνομική προστασία, μέσα από τον όχλο.

"Οι κακές αναμνήσεις είναι πολύ περισσότερες από τις καλές. Η στεναχώρια, η πίκρα και η αδικία σε γενικές γραμμές πάντα επιβιώνουν. Μου λες ότι δεν φοβήθηκα και πέρασα ανάμεσα από τον κόσμο. Τι να φοβηθώ; Βγήκα και με χτυπούσαν εμένα, την γυναίκα μου.

Κοιτάξε, γι' αυτά τα πράγματα δεν ευθυνόταν ο κόσμος. Ήρθαν 4-5 εγκάθετοι που πληρώθηκαν από τα παλλικάρια από πάνω από τη διοίκηση. Το πρόβλημα του ΠΑΟΚ ήταν πάντα, κατά 99,9% οι άνθρωποι που διοικούσαν. Και παρέσερναν τον κόσμο στο δικό τους το τρυπάκι. Τον έβαζαν να βγαίνει στους δρόμους να κάνει συλλαλητήρια, το ένα, το άλλο, άστα....

Χάρισα 600.000 ευρώ στον ΠΑΟΚ, είμαι ο δεύτερος μεγαλομέτοχος μετά τον Σαββίδη

Πλήρωσε. Αν θες να είσαι εκεί στον ΠΑΟΚ, στη διοίκηση, πρέπει να πληρώνεις. Ο λαός είναι σοφός. Λέει "νηστικό αρκούδι δεν χορεύει". Άντε να κάνουμε υπομονή, αλλά μέχρι πότε. Άντε, εγώ τους κρατούσα τους παίκτες μέσα στα αποδυτήρια. Πήγαιναν σπίτι τους, όμως, ο αδερφός τους, η μάνα τους, η γυναίκα τους, η φιλενάδα τους, τους έλεγαν "ζήτα τα λεφτά σου, σε κοροϊδεύουν".

Τους έλεγα "με μένα δεν θα κάνετε απεργία". Ξέρετε πόσες φορές σταμάτησα απεργία στα αποδυτήρια, αλλά δεν έβγαινα να το πω, για να κάνω τον έξυπνο και τον μάγκα.

Στο dna του ΠΑΟΚ απαγορεύεται. "ΠΑΟΚ και ξερό ψωμί" λέει ο άλλος. Εγώ χάρισα στον ΠΑΟΚ 600 χιλιάρικα από τότε που πήγα για πρώτη φορά προπονητής μέχρι την τελευταία. Τα χρήματα που χάρισα εγώ στον ΠΑΟΚ, δεδουλευμένα εννοώ, όχι αδούλευτα, είναι συνολικά 600 χιλιάδες ευρώ. Ακούτε; Είμαι μετά τον κύριο Σαββίδη ο δεύτερος τη τάξη μεγαλομέτοχος. Ποιος άλλος χάρισε τόσα λεφτά στον ΠΑΟΚ; Πείτε μου έναν..."

Δεν ενημερώθηκα ποτέ για τον Λιάσο Λουκά, εκεί φάνηκε η κατάντια μας

Ήταν 10 Αυγούστου του 2004. Η συμμετοχή του ΠΑΟΚ για πρώτη φορά στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ συνοδεύθηκε από φιάσκο του Λιάσου Λουκά, που έμεινε στην ιστορία. Ο Κύπριος μέσος είχε έρθει τιμωρημένος από τη Σαλαμίνα. Ο Αναστασιάδης ζήτησε το ποινολόγιο από την ΟΥΕΦΑ, πριν από το ματς, αλλά δεν του το έδωσε κανείς.

Θεωρώντας εύλογα, πως δεν υπάρχει κανένας τιμωρημένος, έβαλε αλλαγή τον Λουκά στο παιχνίδι με την Μακάμπι Τελ Αβίβ και ο ΠΑΟΚ τιμωρήθηκε, χάνοντας τον αγώνα της Τούμπας και στα χαρτιά. Απολύθηκε λίγο αργότερα, στις 26/9/2004 μετά το εκτός έδρας ματς με τον Πανιώνιο.

"Έχουν ειπωθεί πολλές φορές αυτά. Ας τα ξεπεράσουμε για έναν λόγο. Εκεί φαίνεται η κατάντια της διοίκησης. Αυτό που σου έλεγα. Ανέκαθεν πριν από κάθε ευρωπαϊκό παιχνίδι έρχεται ένα χαρτί από την ΟΥΕΦΑ και λέει ποιοι είναι τιμωρημένοι και ποιοι όχι. Εγώ το ζήτησα επανειλημμένως, αλλά δεν μου το έφεραν. Δηλαδή, εγώ θα έβαζα τον Λιάσο να παίξει, αν είχα ενημερωθεί ότι είναι τιμωρημένος; Είναι δυνατόν;

Όταν φτάνεις μία ομάδα για πρώτη φορά στην ιστορία της στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ και χάνεις με 0-3 το παιχνίδι στα χαρτιά, για τέτοιο λόγο, αυτομάτως η ομάδα τελειώνει. Δεν έχει κουράγιο. Τι κι αν χάσαμε με 1-2 μέσα στην έδρα μας; Πολλές φορές στο παρελθόν είχαμε γυρίσει παιχνίδια στη ρεβάνς.

Δεν χρειάζεται να πω ποιος έφταιγε τότε. Είναι φως φανάρι, δεν χρειάζεται να λέω τα ίδια και τα ίδια. Βαρέθηκα. Και ξέρεις γιατί; Αυτά δεν κάνει να τα ξαναθυμίζεις. Γιατί δείχνουν την κατάντια μας".

Γυρίζω στον ΠΑΟΚ ακόμα και αφιλοκερδώς, αλλά θα με φωνάξουν μόνο αν... πεθάνουν

3/12/2014: Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ 1-2. Το καλοκαίρι του 2014 ο Αναστασιάδης ανέλαβε μία ομάδα με χαμηλό μπάτζετ. Κόντρα σε όλα τα προγνωστικά την έκανε - για άλλη μία φορά - άτρωτη. Η μεγάλη νίκη με γκολ των Κλάους και Περέιρα στο Καραϊσκάκη έδωσε προβάδισμα πέντε βαθμών στον ΠΑΟΚ από τον δεύτερο Ολυμπιακό.

Στη συνέχεια, όμως, ξεκίνησε μία ξαφνική κατάρρευση. Βαριές ήττες από Ξάνθη, Γιάννενα, ήττα στον Αστέρα. Μέσα σε 40 ημέρες χάθηκε με συνοπτικές διαδικασίες η πρώτη θέση και στις 16 Μαρτίου του 2015 ο Αναστασιάδης απολύθηκε. Ξανά.

"Για μένα όλα έχουν λογική εξήγηση. Ή παράλογη αν θες. Δεν θέλουν, ρε παιδί μου. Ορίστε, έχω φύγει από τον ΠΑΟΚ πριν από έξι χρόνια. Θα μπορούσα να είμαι εκεί, όπως είναι κι άλλα παιδιά χρόνια εκεί. Εγώ δεν είμαι. Εμένα θα με φωνάξουν μόνο αν "πεθάνουν". Μόνο αν δεν υπάρχει τίποτα, τότε θα πουν "έλα". Να πάμε, να δουλεύουμε απλήρωτοι, να ορθοποδήσουμε και μετά θα με ξαναδιώξουν. Αυτή είναι η κατάσταση.

Οι άνθρωποι στη διοίκηση σταλμένοι από τον Ολυμπιακό

"Γιατί ρωτάτε για πράγματα που έχουν επαναληφθεί πολλές φορές. Βγήκα στα ραδιόφωνα και είπα ότι "εγώ πάω αφιλοκερδώς στον ΠΑΟΚ". Και τώρα αν με φωνάξουν πάω αφιλοκερδώς στον ΠΑΟΚ, για να προσφέρω έργο. Πιστεύω ότι μπορώ να προσφέρω. Όχι μόνο ως προπονητής. Να κάνω κάτι. Να είμαι εκεί. Δεν είμαι, όμως.

Δεν είναι παράπονο. Πρόσεξε να δεις. Αυτή είναι η απόδειξη, γι' αυτό γίνονταν όλα αυτά. Και το 1999 που με έδιωξαν με τον Ιωνικό φτάσαμε έναν πόντο πίσω από τον Ολυμπιακό. Και έρχεται ο Βεζυρτζής και με διώχνει. Γιατί; Όταν πήγα με τον Μπλαχίν είχαν έναν πόντο σε τρία ματς. Και ξεκινάμε και κάνουμε οχτώ νίκες συνεχόμενες και φτάνουμε έναν πόντο από τον Ολυμπιακό και με διώχνουν.

Ξέρετε γιατί; Γιατί οι άνθρωποι που διοικούσαν έρχονταν από κάτω. Ήταν εντεταλμένοι. Θυμάμαι ένα 0-0 με τον Ολυμπιακό επί Μπατατούδη, παίζαμε με 10 παίκτες από το 25΄. Με το πού έμεινε και ο Ολυμπιακός με 10 παίκτες από το 85' μέχρι το 95΄ κάναμε τέσσερα "μάτια", τέσσερα τετ α τετ. Ο διαιτητής δέκα φορές μας σταμάτησε.

Βγάζαμε πρεσαρίσματα, τότε, να δεις... Λένε, τώρα, ότι πρεσάρουν και κάνουν και δείχνουν... Εγώ τα έκανα από το 1985 αυτά τα πράγματα στις ομάδες που ήμουν.Έχω μία δήλωση κρατήσει του Μπεκενμπάουερ, ο οποίος αναφέρθηκε σε μένα μετά το παιχνίδι του ΠΑΟΚ με την Άρσεναλ. Είπε ότι υπάρχει ένας προπονητής, λίγο ιδιόρρυθμος, μεν, αλλά το μεγαλύτερο ταλέντο που ξεκινάει τώρα την προπονητική. Την έχω την δήλωσή του, είχε αναλάβει τότε την Μπάγερν.

Μετά απ'αυτό το 0-0 με τον Ολυμπιακό, πάω στην συνέντευξη Τύπου και κάνω μία δήλωση. Λέω ότι "ας πάρουν χαμπάρι κάτω εκεί τα παλλικάρια στην Αθήνα, ότι ο ΠΑΟΚ άλλαξε. Δεν είναι αυτός που ήξεραν. Εδώ θα φτύνουν αίμα με εμένα. Τελείωσε το πανηγύρι".

Κι ανέβηκα πάνω και ήρθαν όλοι αυτοί που ήταν στην διοίκηση σταλμένοι από κάτω, από τον Ολυμπιακό και μου είπαν "θα χωρίσεις την Ελλάδα στα δύο". Εγώ θα χωρίσω την Ελλάδα στα δύο;

Ήρθε εδώ μπροστά σε 45 χιλιάδες κόσμο αυτός ο διαιτητής και έκανε αυτά τα εγκλήματα και δεν φοβήθηκε κανέναν και θα φοβηθώ εγώ να πω την αλήθεια; Μην με ρωτάς ποιος ήταν διαιτητής σε εκείνο το ματς. Όποιος και να ήταν το ίδιο είναι. Άλλαζε η φάτσα μόνο.

Κι εμένα με διώχνουν. Τους έφτασα έναν πόντο από τον πρωταθλητή και με διώχνουν. Πρόσεξέ με. Με τις μεταγραφές τις δικές τους και απλήρωτοι πάλι όλοι.

Αυτά μπορείς να μου τα εξηγήσεις; Α, δεν μπορείς... Ναι, αλλά με ρωτάς για τον Λιάσο. Αυτοί όλοι για τον Λιάσο ρωτάνε. Τι έγινε τότε; Αυτό έγινε τότε. Δεν σ' αφήνουν. Γιατί άμα πήγαινε η ομάδα στους ομίλους, θα έμενα εσαεί στον ΠΑΟΚ.

Αν και θα έβρισκαν πάλι τρόπο να με διώξουν. Δεν υπήρχε περίπτωση να μείνω εγώ στον ΠΑΟΚ με συνθήκες ιδανικές. Με το πού πήγαινα υπήρχε πάντα ένα κλίμα βεβαρημένο. Το έβλεπες. Σιγή.

Θα πω μόνο αυτό και θα πάμε αλλού. Γιατί στεναχωριέμαι. Την πρώτη μέρα που πήγα προπονητής στον ΠΑΟΚ σταματάω απέναντι από την Θύρα 8 να πάρω καραμέλες. Έχω προπόνηση στις 9 το πρωί. Έχω πάει προπονητής στην ομάδα που αγαπάω. Αντιπρόεδρος τότε ήταν ο Γιώργος ο Κούδας. Τον έβαλαν τότε και έκανε μία δήλωση.

Εφημερίδα "Σπορ του Βορρά" με το μανταλάκι κρεμασμένη στο περίπτερο. Έγραφε ο τίτλος: "Τον Άγγελο τον πήραμε μέχρι το καλοκαίρι και μετά θα φέρουμε έναν μεγάλο προπονητή". Ο Γιώργος, όμως, μου είπε ότι δεν την έκανε ποτέ αυτή την δήλωση.

Εγώ μετά απ' αυτό το πρωτοσέλιδο ετοιμαζόμουν να μπω μέσα στα αποδυτήρια. Πάω στον Γιάνγκο. Εκεί θα μάθεις την αλήθεια. Το dna του ΠΑΟΚ, που λένε, ήταν ο Γιάνγκος, που ξέντυνε εμένα από παιδάκι. Τώρα είναι ο Βαλάντης.

Λέω στον Γιάνγκο "τι γίνεται εδώ". Μου λέει "ένα καφενείο είναι, ό,τι ώρα θέλουν έρχονται, ό,τι ώρα θέλουν τρώνε, ό,τι ώρα θέλουν κάνουν προπόνηση. "Μόνο εσύ" μου λέει "μπορείς να τους φέρεις βόλτα αυτούς". Αυτό για μένα λέω "μην στεναχωριέσαι είναι ένα λεπτό υπόθεση".

Μπήκα μέσα, ήρθαν με τους καφέδες. Κι αρχίζω και λέω ότι "εκεί που κάθεσαι εσύ τώρα ξεντύνονταν ο Κούδας, εκεί ο Σαράφης κι εκεί εγώ. Κι εσύ τι κάνεις, ρε, με τον καφέ; Εμείς δεν μπορούμε να χάσουμε από κανέναν. Όποιος δεν μπορεί ένα, δύο τρία, φεύγει. Από τώρα, παλλικαρίσια πράγματα, να τελειώνουμε".

Κι έτσι πήγαμε. Γιατί; Γιατί το dna του ΠΑΟΚ απαγορεύει νες καφέ και κρουασάν στην προπόνηση. Αυτά δεν τα λένε, όμως. Λένε τι έγινε με τον Λιάσο.

Ο Σαββίδης είναι ευλογία, αν δεν ερχόταν δεν θα υπήρχε ΠΑΟΚ, θα υπήρχε κατάντια

"Αν θα ήθελα να γυρίσω στον ΠΑΟΚ μ' αυτές τις συνθήκες, δηλαδή, να πληρώνονται όλοι κάθε πρώτη του μηνός; Τι λες τώρα... Μην ξεχνάμε, ότι εγώ και με τον Σαββίδη ήμουν προπονητής στον ΠΑΟΚ. Ο ερχομός του Σαββίδη είναι ευλογία για τον ΠΑΟΚ. Αν δεν ερχόταν αυτός ο άνθρωπος, δεν θα υπήρχε ΠΑΟΚ, θα υπήρχε κατάντια. Δεν θα ήμασταν βέβαια σαν τον Ηρακλή, γιατί το dna το δικό μας είναι άλλο. Θα βρισκόταν όπως και να ΄χει κάποιος, ένας Γκίνας, ένας Κώστας, ένας Μήτσος.

Να σου πω κάτι. Εγώ πάντα έλεγα "φέρτε έναν προπονητή στον ΠΑΟΚ να είναι ΠΑΟΚτσής". Δεν χρειάζεται να είμαι μεγάλο όνομα. ΠΑΟΚτσής να είναι. Αλλά να είναι σωστός ΠΑΟΚτσής, όχι ΠΑΟΚτσής γιαλαντζή. Να μην πηγαίνει όπου φυσάει ο άνεμος. Η απάντηση για το εάν θα ήθελα να επιστρέψω στον ΠΑΟΚ είναι αυτονόητη.

Πάρτε για παράδειγμα τον Σταύρο τον Σαράφη. Ο Σαράφης είναι ΠΑΟΚτσής. Μπαίνει μέσα στο λεοφωρείο και κάνει χιλιόμετρα με την δεύτερη ομάδα όσα έκανε κι όταν ήταν 17 χρονών. Αρρώστια. Αυτόν τι να του πεις τώρα. Κατάλαβες; Εγώ γι' αυτά τα πράγματα μιλάω. Αλλά τα διαστρεβλώνουν. Λένε θέλει να γίνει πρόεδρος.

Όταν ήρθε ο Σαββίδης στον ΠΑΟΚ με φώναξε και μου πρότεινε να γίνω πρόεδρος. Του λέω "εγώ δεν μπορώ να γίνω πρόεδρος, είμαι προπονητής". "Μα..." μου λέει. Πήγαν και του είπαν πως "αυτός θέλει να γίνει πρόδρος". Έτσι έγραφαν τότε. Αυτός κάνει και τον πρόεδρο στην ομάδα. Ήθελαν να μην είμαι προπονητής, να γίνω πρόεδρος για να με βρίζουν σίγουρα.

Με τον Σαββίδη μιλάω σε τακτά χρονικά διαστήματα. Εύχομαι να είναι καλά, γιατί αυτό προέχει αυτή την χρονική περίοδο για όλο τον κόσμο με την κατάσταση που υπάρχει. Πιστεύω ότι ο ΠΑΟΚ θα βρει τον δρόμο του. Ο ΠΑΟΚ έχει πολύ καλούς παίκτες και καλό προπονητή.

Όλα θα πάνε καλά, ο Σαββίδης είναι εκεί και πληρώνει. Ό,τι του πουν το κάνει. Δεν αληθεύουν, πάντως, όσα έχουν γραφτεί κατά καιρούς, ότι μου έχει προτείνει να πάρω κάποιο πόστο μέσα στην ομάδα. Θα είχα δεχτεί, αφού σου είπα ότι θα πήγαινα και αφιλοκερδώς.

Με ρωτάς τώρα να σου πω την γνώμη μου και για τον Μπατατούδη. Τι να πω για τον Μπατατούδη; Τίποτα...".

Ο Παναθηναϊκός, ο Σόουζα και η οικογένεια Βαρδινογιάννη

"Μου θύμισες και τις δύο ευρωπαϊκές προκρίσεις με την Άρσεναλ το 1997 στον πάγκο του ΠΑΟΚ και με την Γιουβέντους στον πάγκο του Παναθηναϊκού το 2000. Την Άρσεναλ του Βενγκέρ, του Μπέργκαμπ, του Όβερμαρς, του Ανελκά, του Βιεϊρά. Όσα έπαιρνε ο προπονητής εκεί παίρναμε εμείς όλοι μαζί. Όλη η ομάδα κι ο Γιάνγκος και οι φροντιστές και οι σεκιούριτι του γηπέδου.

Όταν κερδίσαμε με τον Παναθηναϊκό την Γιουβέντους με 3-1 στο ΟΑΚΑ και περάσαμε στους "16" του Τσάμπιονς Λιγκ, τρελάθηκα, γιατί ξεκίνησε να γίνεται κάτι παραπλήσιο με τον ΠΑΟΚ. Έκανα λάθος εγώ κι αντέδρασα, γιατί το dna του Παναθηναϊκού είναι εντελώς διαφορετικό από το dna του ΠΑΟΚ. Μεγάλες ομάδες και οι δύο, αλλά με διαφορετικό dna.

Ο Ολυμπιακός έχει παίξει τόσες φορές στο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά ο Παναθηναϊκός να ξέρεις είναι με διαφορά η πρώτη ελληνική ομάδα σε αναγνωρισιμότητα και δημοφιλία όταν πάει να παίξει στην Ευρώπη.

Και δεν γίνεται αυτό μόνο επειδή έφτασε στον τελικό του Πρωταθλητριών το 1971. Υπάρχει ένας σεβασμός στην Ευρώπη για τον Παναθηναϊκό, αλλά αν συνεχίσουν έτσι να μην βγαίνουν στην Ευρώπη, θα χαθεί αυτό.

Ο Παναθηναϊκός είναι με διαφορά η πρώτη ελληνική ομάδα σε αναγνωρισιμότητα και δημοφιλία όταν πάει να παίξει στην Ευρώπη

Παίζουμε τότε με την Λα Κορούνια, κερδίζουμε 1-0 και στο 88΄ είμαστε πέντε άνθρωποι με έναν και κάνει ένα ανάποδο ψαλίδι κάποιος, χτυπάει η μπάλα στο καλώδιο και μας ισοφαρίζουν. Τότε 80 χιλιάδες κόσμος μέσα στο ΟΑΚΑ, προτού παίξουμε με την Γιουβέντους, φωνάζει "... ο ΠΑΟΚ και η Θεσσαλονίκη" με αποδέκτη εμένα.

Κερδίζουμε το Αμβούργο 0-1 και περιμένουμε να έρθει η Γιουβέντους. Στο Τορίνο χάσαμε με 2-1, το σκορ ήταν 1-1 μέχρι το 93'. Κάναμε ένα λάθος σε ένα κόρνερ και φάγαμε το δεύτερο γκολ.

Θυμάμαι ότι από τότε παίζαμε εμείς 3-4-3. Όχι το σημερινό 3-5-2, αλλά με έναν μπροστά και έναν στην άκρη να αλλάζει. Εκεί που είχαν την δύναμη οι μπακ του αντιπάλου. Στην πλευρά του καλύτερού τους μπακ έβαζα εξτρέμ. Τον σταματούσα, δηλαδή, πριν να ξεκινήσει.

Έπαιζα με τρεις τότε, πριν 20 χρόνια, γιατί είναι το πιο επιθετικό σύστημα απ' όλα, αν ζητήσεις επιθετικά πράγματα. Εάν ζητήσεις αμυντικά είναι το πιο αμυντικό σύστημα. Αν το παίζεις αμυντικά, λες οι τρεις πίσω και οι πέντε στη μέση δεν πάτε πουθεν, ή οι τρεις πίσω και οι τέσσερις στη μέση δεν πάτε πουθενά και μαζί και ο τερματοφύλακας πάμε στους οχτώ. Άρα, με τρεις παίκτες θα βάλεις γκολ; Ανάλογα τι ζητάς.

Τελειώνει το παιχνίδι και λέει ο Ζιντάν στον Ντάβιτς "αυτοί ήταν πιο πολλοί από εμάς;"

Η Γιουβέντους είχε Ζιντάν, Τρεζεγκέ, Ντάβιτς και δεν συμμαζεύεται και την μισή Εθνική Ιταλίας, με Αντσελότι προπονητή. Ο Ζιντάν δεν έπαιξε εδώ, είχε πάρει κόκκινη. Στο ματς στην Ιταλία είχε τρελαθεί. Είχαμε κατοχή 75% μέσα στο Τορίνο. Τελειώνει το παιχνίδι και λέει ο Ζιντάν στον Ντάβιτς. "Αυτοί ήταν πιο πολλοί από εμάς;". Πηγαίναμε προς τα αποδυτήρια και τους ακούμε να το λένε. Εγώ έλεγα πάντα στους παίκτες απλά να πάμε να παίξουμε ποδόσφαιρο.

Το μεγαλύτερο λάθος του Παναθηναϊκού ήταν το ότι έφυγε η οικογένεια Βαρδινογιάννη. Στον Παναθηναϊκό λύθηκε το οικονομικό μου πρόβλημα και ως ποδοσφαιριστής και ως προπονητής.

Τα χρήματα που πήρα και ως ποδοσφαιριστής, στον ΠΑΟΚ δεν πρόκειται να τα έβλεπα ούτε στον ύπνο μου. Η οικογένεια Βαρδινογιάννη ήταν μία ευλογία για τον Παναθηναικό. Δεν μπόρεσαν στον Παναθηναϊκό να το καταλάβουν.

Έχω πολύ καλές σχέσεις με την οικογένεια Βαρδινογιάννη. Διατηρούνται αυτές οι σχέσεις από το 1981 που έφυγα απ' κει ως αποτυχημένος, γιατί είναι αλήθεια πως δεν έδωσα αυτά που μπορούσα να δώσω σύμφωνα με την αξία μου. Και ως προπονητής, επίσης, έφυγα.

Το μεγαλύτερο λάθος του Παναθηναϊκού ήταν το ότι έφυγε η οικογένεια Βαρδινογιάννη

Η μόνη φορά στην προπονητική μου καριέρα που με έδιωξαν και έφταιγα εγώ ήταν στον Παναθηναϊκό. Γιατί μου είπαν όταν ανέλαβα "κοίταξε να δεις θα κάνεις αυτό εδώ και εκείνο, αλλά δεν θα κανεις το τάδε", κι εγώ το έκανα, γιατί τρελάθηκα.

Δεν χρειάζεται να το πω. Ξεπέρασα το όριο. Βγήκα την άλλη μέρα και είπα "άντε γεια σας". Η αλληλοεκτίμηση, όμως, με την οικογένεια Βαρδινογιάννη είμαι μεγάλη. Κάθε χρόνο στην γιορτή μου αυτή η αλληλοεκτίμηση έχει αντίκρισμα. Τίποτα άλλο δεν έχω να πω.

Ήμουν στην Εθνική Κύπρου, μετά από μία μεγάλη διοργάνωση μαζεύονται οι προπονητές των Εθνικών ομάδων παγκοσμίως σε μία χώρα. Ήμασταν στην Αυστρία. Διοργανωτές ήταν FIFA και UEFA,157 προπονητές Εθνικών ομάδων ήμασταν εκεί.

Είχαν καλέσει και τον Σόουζα για να τον τιμήσουν γιατί είχε πάρει δύο Τσάμπιονς Λιγκ με διαφορετικές ομάδες. Είχα να τον δω από τον Παναθηναϊκό. Είχαν περάσει 7-8 χρόνια. Εντωμεταξύ, είχε ένα κοριτσάκι, ένα κουκλί. Πάντα μόλις με έβλεπε τρελαινόταν και ερχόταν πάνω μου. Ήρθε ο Σόουζα, "πού είσαι πεθαμένο του λέω. Μου είπε "κόουτς τι κάνεις", αγκαλιές, φιλιά και μου λέει "είχαμε μία διαμάχη εμείς, αλλά...".

Του απάντησα "καμία διαμάχη δεν είχαμε παλικάρι μου. Έπαιρνες δύο δισ δραχμές τότε κι εγώ ήθελα να παίξεις για δύο δις. Εγώ σε πρότεινα και σε έφερα στον Παναθηναϊκό. Αλλά δεν έφταιγες εσύ, ήσουν κουτσός, είχες πρόβλημα, δεν ήθελες να πας να εγχειριστείς, δεν ήθελες να παίξεις".

Φεύγω και γυρίζω στη Θεσσαλονίκη. Με παίρνουν τηλέφωνο οι δημοσιογράφοι και μου λένε ο Σόουζα σ' αυτή την εκδήλωση έκανε μία δήλωση για σένα. Τον ρώτησαν να ξεχωρίσει έναν από τους προπονητές που συνεργάστηκε. Τους είπε "είχα έναν προπονητή στον Παναθηναϊκό, είχα κάποια προβλήματα μαζί του, αλλά ήταν ο προπονητής που έπαιρνε το 150% από τους παίκτες".

Οι καλύτεροι παίκτες που προπόνησα στην καριέρα μου ήταν ο Καραγκούνης, ο Λυμπερόπουλος, ο Μπασινάς, ο Φύσσας, ο Νικοπολίδης και ο Βαζέχα. Όλοι ήταν μεγάλα ταλέντα και επαγγελματίες. Καταρχήν, αυτοί δεν πήγαιναν στους δημοσιογράφους, οι παίκτες του Παναθηναϊκού, εννοώ.

Είχαν προσωπικότητα. Ήταν εντελώς διαφορετικοί απ' ότι ήταν τα παιδιά εδώ στον ΠΑΟΚ. Κι αυτό έκανε το έργο μου πολύ ευκολότερο γιατί τα παιδιά ήταν... βουβά. Στον ΠΑΟΚ είχα τον Ζαγόρ. Και στον Ηρακλή είχα καλούς παίκτες, τον Ντεμπά, τον Στολτίδη".

Στις 25/10/2018 ανέλαβε την Εθνική ομάδα. Ήταν το όνειρό του από παλιά, το είχε δηλώσει από το 2003. Δεν μακροημέρευσε, όμως. Τι συνέβη;

"Εμένα με ενδιέφερε πάντα το πώς θα είμαι με τα παιδιά. Και μαζί τους είχα άψογη σχέση. Είχα ένα μήνυμα στο κινητό όταν με έδιωξαν από την Εθνική ομάδα από ένα παιδί. Το έσβησα για να μην το διαβάζω. Ήταν όλη η εικόνα της Εθνικής ομάδας, το τι γινόταν. Εγώ ήθελα να καθαρίσω την Εθνική, ήθελε καθάρισμα. Τους είπα "αφήστε με μέχρι τέλους, την ομάδα θα την πάω στα τελικά".

Πριν από το παιχνίδι με την Αρμενία, πήγαν Παπασταθόπουλος και Μανωλάς και είπαν στον Γραμμένο "ή αυτός, ή εμείς"

Και θα πηγαίναμε στα τελικά αν με άφηναν. Δεν τα έβαλα ούτε με τον Παπασταθόπουλο, ούτε με τον Μανωλά, ούτε με κανέναν. Πριν από το παιχνίδι με την Αρμενία, πήγαν Παπασταθόπουλος και Μανωλάς και είπαν στον Γραμμένο "ή αυτός, ή εμείς". Η αντίδραση η δική μου ήταν λάθος. Ξέρεις πόσες δικαιολογίες μπορώ να πω; Εγώ έφταιγα, τελειώνω, φεύγω.

Θα κάτσω να ασχολούμαι μ' αυτά; Αφού έτσι ήταν να γίνει. Να αναμοχλεύουμε τώρα τον Γραμμένο, τον Παπασταθόπουλο... Αυτά τελείωσαν. Το 99%, όμως, των παικτών της Εθνικής ψήφιζε δαγκωτό Αναστασιάδη. Εγώ είπα ότι υπήρχαν ορισμένα παιδιά που αποδεδειγμένα δεν μπορούσαν.

Ο Μήτρογλου ήρθε στον Άρη. Τους προειδοποίησα ότι δεν πρόκειται να κάνει τίποτα. Όχι, γιατί δεν είναι καλός ποδοσφαιριστής, αλλά γιατί δεν μπορεί. Όσο για την "κάθαρση" που μου λες ότι εφάρμοσε τελικά ο σημερινός προπονητής της Εθνικής, δεν εφάρμοσε τίποτα, θα τους ξαναφέρουν πίσω, να μου το θυμάσαι.

Καταρχάς, για να τελειώνουμε ο τελευταίος που φταίει είναι ο προπονητής. Πρέπει κάτι να γίνει διαφορετικό. Ο Ζαγοράκης έφυγε, παραιτήθηκε. Η κεφαλή έφυγε. Τι άλλη απόδειξη θες για να καταλάβεις ότι υπάρχει πρόβλημα;

Εγώ του είπα "μην πας εκεί παλικάρι μου". Μου είπε "θα έχω αυτό κι εκείνο" και του απάντησα "εκεί θα σε κάνουν κομμάτια. Τους λες καληνύχτα και λένε καλησπέρα. Λες καλημέρα και λένε καληνύχτα. Δεν μπορείς να βρεις άκρη". Τι φταίει; Το ξέρει όλος ο κόσμος. Δεν χρειάζεται να το πει κάποιος.

Με Έλληνες προπονητές στην εποχή μου βγάζαμε δύο ή και τρεις ομάδες στο Τσάμπιονς Λιγκ. Κυράστας στον Παναθηναϊκό, Παθιακάκης στην ΑΕΚ, Λεμονής στον Ολυμπιακό, Φοιρός στον Άρη, εγώ στον ΠΑΟΚ. Πέντε Έλληνες προπονητές. Άκουσες τι σου είπα; Και τώρα βγαίνουμε έξω στην Ευρώπη και παίζουμε με τα Άσπρα χώματα.

Και βγαίνει ο Στολτίδης που είναι γενικός διευθυντής στη Ξάνθη στη Β΄ Εθνική, για να δεις την κατάντια του ελληνικού ποδοσφαίρου και λέει "εμείς δεν παίρνουμε Έλληνα προπονητή, θα πάρουμε ξένο". Γιατί; Γιατί είναι αυτή η άποψή του και αντανακλά την άποψη με την μεγαλύτερη απήχηση στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Τίποτα άλλο δεν έχω να πω. Και μου λες μετά θα βρεις δουλειά.

Είναι πολύ δύσκολο η Εθνική να περάσει την Σουηδία και να πάει στα μπαράζ για το Μουντιάλ, αλλά όλοι παρακαλάμε να γίνει αυτό. Μακάρι.

Εγώ δεν είμαι από τους ανθρώπους που με διώχνουν και μετά παρακαλάω να χάσει η ομάδα, γιατί δένομαι με τα παιδιά. Έχω εκεί μέσα πέντε, δέκα παιδιά και να παρακαλάω εγώ να χάνουν για να λένε "είχε δίκιο ο Αναστασιάδης;". Είστε καλά; Δεν μπορεί να γίνονται αυτά, απαγορεύεται. Στην δική μου σκέψη και ηθική και τρόπο συμπεριφοράς κάτι τέτοιο δεν υπάρχει, δεν περνάει καν από το μυαλό μου".

Το μπέρδεμα με τον Γκαρσία, ο Φορτούνης, ο Σα και ο Τζόλης

"Είδα τον ΠΑΟΚ στο πρώτο επίσημο παιχνίδι πρωταθλήματος με τα Γιάννενα. Δεν έπαιζε ούτε ένας Έλληνας. Όσο μπάτζετ έχει η ακαδημία η δική μας έχουν όλες μαζί οι δεύτερες ομάδες του πρωταθλήματος. Ξαναλέω το νούμερο, 3.700.000 ευρώ. Το ακούσατε;

Δεν βλέπω τα παιχνίδια καμιά φορά, γιατί τρελαίνομαι, παθαίνω ζημιά, το αλλάζω, στεναχωριέμαι απ' αυτά που βλέπω. Ιδίως με τον ΠΑΟΚ. Δηλαδή, εάν δεν προχωράει κάτι καλά, στεναχωριέμαι τόσο πολύ που το αλλάζω, βλέπω τη Μάντσεστερ Σίτι, τη Ρεάλ, την Μπάγερν.

Πολλές φορές αλλάζω κανάλι όταν παίζει ο ΠΑΟΚ, γιατί στεναχωριέμαι, τρελαίνομαι

Όταν τραυματίζεται κανένας, το αλλάζω κατευθείαν, το ξαναγυρνάω εκεί που παίζει ο ΠΑΟΚ, να δω το αποτέλεσμα, να δω τι γίνεται, βλέπω κανένα πεντάλεπτο, στεναχωριέμαι πάλι κι αλλάζω ξανά κανάλι. Αυτή η δουλειά γίνεται συνέχεια. Η Βιβή τρελαίνεται. Μου λέει "δεν θα δεις ένα παιχνίδι ολόκληρο...", γιατί εκείνη θέλει να δει τον ΠΑΟΚ.

Θέλω να πω, ότι δεν μπορούμε, ρε, παιδί μου, η κατάντια μας είναι αυτή. Έχουμε πλέον δύο ομάδες στην Ευρώπη. Παίζει ο ΠΑΟΚ με τη Λίνκολν και παρακαλάμε να πάει καλά.

Και στο φετινό πρωτάθλημα οι ίδιες ομάδες θα πρωταγωνιστήσουν, ως συνήθως. Φέτος θα είναι πιο δυνατός και ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ εξαιτίας των δύο παιδιών που ανέλαβαν τις ομάδες αυτές.

Και ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι καλός προπονητής, μεθοδικός. Και ο Μιλόγεβιτς είναι ανερχόμενος προπονητής. Τον είχα παίκτη στον Ηρακλή, έχω επαφή μαζί του και τον ξέρω. Η δουλειά του ήταν καλή και στον Πανιώνιο και στον Ερυθρό Αστέρα.

Ο Άρης θα είναι στην πεντάδα όπως πέρυσι. Ο Αστέρας έχει μια σοβαρή διοίκηση κι έναν μάνατζερ που επιλέγει και φέρνει αξιόλογους ποδοσφαιριστές από την Ισπανία. Έχει μία σταθερή πορεία. Είναι καλή ομάδα. Θα είναι ανταγωνιστικός και φέτος, αλλά όχι ότι μπορεί να πάει παραπάνω. Δεν έχει τα φόντα. Το dna του δεν είναι για παραπάνω. Κι εκεί που πάει πολύ είναι.

Είναι μεγάλη απώλεια η απουσία του Ηρακλή από την πρώτη κατηγορία. Ο Ηρακλής είναι μεγάλος σύλλογος, ο παλαιότερος σύλλογος της Ελλάδας. Έχει πολύ μεγάλη ιστορία. Δυστυχώς κι εκεί έδιωξαν τον Μυτιληναίο. Όπως οι άλλοι έδιωξαν τον Βαρδιονογιάννη.Τι να πεις; Δεν μπορούν να καταλάβουν αυτά τα παιδιά.

Σοβαρός επιχειρηματίας και άνθρωπος ήταν ο Μυτιληναίος. Σου λύνει όλα τα προβλήματα. Κι εσύ τον διώχνεις; Αυτό είναι κατάντια. Υπάρχει Θεός. Θα πέσει κατάρα πάνω σου. Γιατί ο Άρης; Το ίδιο πρόβλημα, έδιωξαν τον Κοντομηνά. Και μετά πάλευε στα χωριά.

Για το ποιος είναι φαβορί για το πρωτάθλημα θα έχω άποψη στο τέλος Οκτωβρίου. Ο Ολυμπιακός είναι μία καινούργια ομάδα, αλλά έχει έναν πολύ καλό προπονητή, που είναι αποδεκτός. Από την στιγμή που είναι αποδεκτός ο προπονητής γίνονται ακόμα πιο εύκολα τα πράγματα.

Στον ΠΑΟΚ έχουμε ένα μπερδεματάκι στο θέμα του προπονητή και στην ευρεία αποδοχή του, που έλεγα ότι υπάρχει στον Ολυμπιακό. Εύχομαι να μην βγει στη φόρα. Εννοώ το μπέρδεμα με τον Πάμπλο. Με την πρώτη άσχημη θα αναμοχλεύεται αυτό το θέμα. Να το περιμένετε, θα γίνεται. Κι αυτό είναι ένα βάρος. Και στα αποδυτήρια και γενικά στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Τώρα, μην με ρωτήσεις την άποψή μου για τον προπονητή Γκαρσία. Δεν κάνω τέτοιες κρίσεις.

Όσο γι΄ αυτό που ακούγεται, ότι ο ΠΑΟΚ έχει πολλούς παίκτες μεγάλους σε ηλικία, δεν το καταλαβαίνω. Ο Ρονάλντο είναι 36 στα 37 και κάνει... παπάδες. Άλλα είναι τα προβλήματα. Αυτά που είπα. Πρέπει να υπάρχει εμπιστοσύνη στον προπονητή ένα εκατομμύριο τοις εκατό. Εάν ο προπονητής και οι παίκτες δεν έχουν την εμπιστοσύνη από την αρχή δεν είναι καλό.

Ήδη ακούς συνέχεια θέλει μεταγραφές η ομάδα κτλ. Εγώ όταν πρωτοπήγα στον ΠΑΟΚ είπα στους παίκτες "το ξέρετε το άλογο του Ζορό; Όταν σφυρίζει ο Ζορό τρέχει σαν τρελό, έτσι θα κάνετε κι εσείς, ειδάλλως τελειώνετε, κι ας με διώξουν σε μία βδομάδα"!

Ο Φερέιρα είναι πολύ καλός προπονητής και θα φανεί στην πορεία. Ήδη φάνηκε. Έπαιζε πιο επιθετικό ποδόσφαιρο. Η ομάδα έκανε τις διπλάσιες τελικές. Τι ήθελες άλλο; Άμα δεν έχεις τελικές, τι ψάχνεις; Με τα Γιάννενα είχε το πολύ τρεις τελικές ο ΠΑΟΚ. Δεν είχε άλλες. Δεν την λες τελική εκείνη που πήγε η μπάλα στην Θύρα 8 πάνω στις κερκίδες.

Μία τελική κεφαλιά από κόρνερ είχε, την έβγαλε ο αμυντικός πάνω στην γραμμή και άλλη μία στο δεύτερο ημίχρονο. Αυτές είναι. Τελειώσαμε. Το ποδόσφαιρο θέλει επίθεση.

Ο Φορτούνης με διαφορά ο καλύτερος Έλληνας στο περσινό πρωτάθλημα, Σα ο καλύτερος τερματοφύλακας, θα έχει πρόβλημα ο Ολυμπιακός χωρίς αυτόν

Ο καλύτερος Έλληνας παίκτης στο περσινό πρωτάθλημα ήταν ο Φορτούνης, με διαφορά. Είναι ένας ποδοσφαιριστής που μπορεί ανά πάσα στιγμή να αλλάξει τα δεδομένα του αγώνα, όπως ήταν ο Κούδας σ' εμάς.

Στην διάρκεια βέβαια λες ότι μπορεί ο Σαράφης να ήταν πολύ καλύτερος. Αλλά λες ποιος είναι αυτός που κάνει την διαφορά. Μακάρι να έχεις σε μία ομάδα και Σαράφη και Κούδα μαζί και Τερζανίδη.

Επίσης, με διαφορά ο καλύτερος τερματοφύλακας πέρυσι ήταν ο Σα. Ο Ολυμπιακός πήρε δύο πρωταθλήματα γιατί είχε τον καλύτερο τερματοφύλακα, το είπα εκατό χιλιάδες φορές. Τώρα θα έχει πρόβλημα χωρίς αυτόν, δεν ξέρω τι ρόλο παίζει αυτός που έφερε, ο Βάτσλικ, δεν τον είδα.

Αλλά εκεί με τον Σα είχε σιγουριά και στην κακή του μέρα. Ο Ολυμπιακός είχε και τον καλύτερο ξένο ποδοσφαιριστή του πρωταθλήματος, τον Καμαρά, που έκανε πολύ δουλειά στο κέντρο.

Δεν θα άφηνα φέτος τον Τζόλη να φύγει, πήγε στον Απόλλωνα Αθηνών της Αγγλίας

Ο Τζόλης μου άρεσε πολύ. Εγώ δεν θα το άφηνα αυτό το παιδί να φύγει. Θα επέμενα τουλάχιστον άλλον έναν χρόνο να μείνει εδώ. Και η τιμή του θα διπλασιαζόταν και δεύτερον θα πήγαινε πιο έτοιμος εκεί. Είναι και το άλλο. Πήγε στον Απόλλωνα Αθηνών της Αγγλίας!

Εγώ επειδή έχω dna ΠΑΟΚ θα ήθελα να πάει στη Μπαρτσελόνα. Κατάλαβες; Αυτή είναι η διαφορά μας. Ό,τι θέλω να παίξει ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ στη Μπαρτσελόνα. Να φύγει από σένα και να πάει σε μία καλύτερη ομάδα. Η Νόριτς δεν είναι καλύτερη ομάδα από τον ΠΑΟΚ. Το ίδιο ισχύει και για τον Γιαννούλη.

Θα σου πω και κάτι για τον Πέλκα. Όταν πήγα στον ΠΑΟΚ τελευταία φορά μόνο τον Πέλκα ήθελα να κρατήσω. Δεν ξέρω τι του είπαν του παιδιού και ήρθε και μου είπε στην προετοιμασία "θέλω να φύγω".

Του λέω "καλά θα πας να παίξεις στη Β΄ Εθνική της Πορτογαλίας, στα Άσπρα χώματα; Κάτσε παίξε στον ΠΑΟΚ να πάρουμε το πρωτάθλημα". Ήρθε μαζί με τον μπαμπά του και ήθελε να σηκωθεί να φύγει. Λέω "αν θέλεις να φύγεις, θα σε κρατήσω εγώ με το ζόρι;"

Έναν ποδοσφαιριστή είχαμε και ήθελα να είναι μαζί μου και τον πήραν κι αυτόν από την ομάδα. Τι μου λες εμένα τώρα, τι να συζητήσω και τι να πω... Πού είναι όλοι αυτοί οι παίκτες που έπαιζαν τότε με μένα;

Δεν θα πήγαινα ποτέ σε Ολυμπιακό και Άρη, είχα προτάσεις και τις απέρριψα, τι να πάω να κάνω, να δημιουργήσω πρόβλημα;

"Με ρωτάς εάν θα πήγαινα ποτέ προπονητής στον Άρη ή στον Ολυμπιακό. Όχι, ποτέ. Στον Ολυμπιακό 2-3 φορές είχα πρόταση να πάω και δεν πήγα. Την πρώτη φορά που με έδιωξαν από τον ΠΑΟΚ και μετά την θητεία μου στον Παναθηναϊκό.

Στον Άρη μέχρι και πριν από λίγο καιρό είχα πρόταση. Γιατί δεν πήγα; Τι να πάω να κάνω, να πάμε να δημιουργήσουμε πάλι πρόβλημα. Καταρχήν θα δημιουργήσω πρόβλημα σε μένα. Κοίτα, εγώ το ξέκοψα από την αρχή. Μία μεγάλη ομάδα βέβαια ποτέ δεν θα επιβεβαιώσει ότι σου έκανε πρόταση, για ευνόητους λόγους. Υπήρχε, πάντως, πρόσφορο έδαφος για να πάω και στον Ολυμπιακό.

Θα σου και κάτι. Όταν κατεβαίνω στην Αθήνα υπάρχει εκτίμηση στο πρόσωπό μου και από τους Ολυμπιακούς και από τους ΑΕΚτσήδες, εννοείται και από τους Παναθηναϊκούς απ' όπου πέρασα ως παίκτης και προπονητής. Από τους ΑΕΚτσήδες είχα χιλιάδες μηνύματα όταν δεν πήγα. Τότε που πήγα κάτω, μίλησα και δεν συμφώνησα τελικά. Ήταν τη χρονιά που η ΑΕΚ υποβιβάστηκε".

Η θρησκεία, ο Παϊσιος, οι δημοσιογράφοι και τα "πεθαμένα"

"Δεν με πειράζει που με ειρωνεύονται για τη θρησκευτική μου πίστη. Γιατί μ' αυτούς που συνεργαζόμουν, δεν είχαν κανένα πρόβλημα. Εδώ ο άλλος έλεγε, ότι τους πήγαινα με το ζόρι στο Άγιο Όρος. Ποιον ποδοσφαιριστή μπορείς να τον πας με το ζόρι στο Όρος; Για πες μου εσύ... Αυτό έγραφε ο άλλος. Και το παιδί που το διάβαζε αυτό και το άκουγε το πίστευε. Πώς το πιστεύεις; Γίνεται αυτό το πράγμα;

Να πω εγώ στον Φραντζέσκο "έλα στο Όρος" και θα έρθει; Ή να πεις στον άλλο πήγαινε στην εκλησία και θα πάει; Άμα δεν θέλει, πως θα πάει; Εδώ και φίλοι μου μου έλεγαν "μην την αναφέρεις την Παναγιά". Τι σε πειράζει εσένα; Σε πειράζει η Παναγιά; Όμως, τώρα με τον κορονοϊό όλοι λένε "βοήθα Παναγιά".

Θα σου πω μία ιστορία με τον Παϊσιο. Ήταν ένας Αλβανός εκεί ο οποίος έβριζε συνέχεια την Παναγιά. Κι αυτό μου το είπε άνθρωπος που δούλευε εκεί. Ο Γέροντας, εντωμεταξύ, μόλις τον άκουγε να βρίζει, δεν μπορούσε, έμπαινε κατευθείαν μέσα στο κελί του. Του έλεγαν οι άλλοι "μην βρίζεις την Παναγιά". Και απαντούσε εκείνος "αφού δεν μου λέει τίποτα που βρίζω". Πέρασε κανένα εξάμηνο. Ήταν Οκτώβριος μήνας. Εμφανίσθηκαν μία μέρα δύο τσακάλια. Αυτός που έβριζε την Παναγία καθόταν δίπλα στον Γέροντα.

Λέει ο Γέροντας στα τσακάλια "ελάτε, ελάτε". Κι αυτά πλησιάζουν καμιά δεκαριά μέτρα πιο κοντά. Αυτός που έβριζε την Παναγιά μαζεύτηκε. Του είπε ο Γέρνοντας "μην φοβάσαι". Σηκώνονται στα δύο πόδια και γρυλίζουν τα τσακάλια. Τότε αυτός που έβριζε την Παναγιά άρχισε να λέει τρομοκρατημένος "Γέροντα, Γέροντα, Παναγιά βόηθα". Με εσένα του λέει ο Γέροντας συνεννοήθηκα, εσείς τα τσακάλια τώρα φύγετε".

Με τους δημοσιογράφους δεν είχα ποτέ κανένα πρόβλημα, αυτοί είχαν μαζί μου. Όλοι όσοι εμπλέκονται στο ποδόσφαιρο ο καθένας με το ποσοστό του έχει την ευθύνη του. Προπονητές, ποδοσφαιριστές, οι διοικήσεις. Ο καθένας έχει το ποσοστό ευθύνης του. Ανάλογα την συμπεριφορά και τον τρόπο που λειτουργεί.

Πήγα μία φορά καλεσμένος σε μία τηλεοπτική εκπομπή και τους λέω "εσείς, ρε, παιδιά δεν βλέπετε το παιχνίδι, ξεχάσατε ότι οι άλλοι έχασαν 50 γκολ και χτύπησε η μπάλα στο καλώδιο και έχασαν 1-0 και λέτε μεγάλη νίκη για την άλλη ομάδα. Τι μεγάλη νίκη; Πείτε, ότι έγινε χαμός, κατέβηκε ο Θεός και μπήκε μέσα στο γήπεδο και κέρδισαν, όχι μεγάλη νίκη.

Οι παίκτες δένονται σε όλες τις ομάδες μαζί μου γιατί τους λέω την αλήθεια. Ξέρεις, όταν τρως παραμύθι, όλοι σου λένε ψέματα και έρχεται ο Αναστασιάδης και σου λέει ένα, δύο, τρία, αυτό ισχύει, στοπ, σε μία εβδομάδα, δεν θέλει παραπάνω, βλέπεις στις προπονήσεις τι γίνεται. Τα δίνουν όλα οι παίκτες.

Εγώ δεν βλέπω ονόματα. Συμπεριφερόμουν το ίδιο π.χ. στον Κούδα και στον Καπουσούζη. Ο ένας στόπερ και ο άλλος πρώτο βιολί. Και ήμουν και πιο σκληρός με τον Κούδα γιατί του λέω "εσύ, μεγάλε, είσαι το φως. Δεν θα αναβοσβήνεις, μόνιμα θα φέγγεις. Αναβόσβησες; Πέθανες, θα σε σβήσω εγώ".

Είναι απλό. Ο αρχηγός σε μία ομάδα έχει πολλά πράγματα να κάνει. Εκτός γηπέδου, μέσα στα αποδυτήρια, ο τρόπος που συμπεριφέρεται, που προπονείται. Όταν ο προπονητής βάζει χέρι συνέχεια στον μικρό για να δείξει πυγμή, το έχασε το παιχνίδι.

Τα φερέφωνα έλεγαν ότι είχα προβλήματα με τους παίκτες, αλλά κανένας παίκτης δεν βγήκε να πει ότι είχε πρόβλημα μαζί μου, ποτέ

Μου λες γιατί χρησιμοποιούσα τις φράσεις "γιαπιά, πεθαμένα, ασβέστες κτλ". Για να γελάμε. Μιλάμε για γέλια, δακρύζαμε από το γέλιο.Περνούσαμε καλά όλοι μέσα στην ομάδα. Κερδίζαμε όμως και συνέχεια, γι' αυτό ήμασταν και καλά. Αλλά μόλις γινόταν κάτι. Άρχιζαν, έχει πρόβλημα με τον Γκίνα, έχει πρόβλημα με τον τάδε παίκτη.

Τα φερέφωνα έλεγαν ότι είχα προβλήματα με τους παίκτες. Αλλά όταν έφευγα ρωτούσαν τον τάδε ποδοσφαιριστή "είχατε πρόβλημα τότε με τον Αναστασιάδη" και ο ίδιος ο παίκτης τους διέψευδε. Κανένας παίκτης δεν βγήκε να πει ότι είχε πρόβλημα με τον Αναστασιάδη, ποτέ".

Οι τοπ προπονητές, το "χωνί" και ο ρόλος του τερματοφύλακα

"Η Ιταλία δίκαια αναδείχτηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης. Ήταν η καλύτερη ομάδα με διαφορά. Γιατί ζητάει να παίξει ποδόσφαιρο. Ο Κιελίνι με τον Μπονούτσι είναι οι πιο επιθετικοί στόπερ στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Δεν το είχε παλιά, αλλά πλέον το ζητάει ο Μαντσίνι. Και παίζουν τριάδα, είναι το πιο επιθετικό σύστημα. Γι' αυτό οι άλλοι δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν.

Υπάρχουν καλοί ξένοι προπονητές που αλλάζουν την ροή του παιχνιδιού. Δεν είναι ένας μόνο. Ο καθένας έχει τον τρόπο του. Οι τρεις κορυφαίοι για μένα στον κόσμο είναι ο Τούχελ, ο Κλοπ και ο Γκουαρδιόλα. Ο προπονητής της Τσέλσι ο Τούχελ, είναι πολύ καλός προπονητής. Ο Κλοπ είναι πολύ σκληρός. Σιδηρά πειθαρχία επιβάλλει, δεν καταλαβαίνει τίποτα. Ξεζουμίζει τον παίκτη. Οι... στροφές του είναι καλές.

Ο Γκουαρδιόλα έχει πολύ καλή σχέση με τα αποδυτήρια, γίνεται αγαπητός, μεγάλο προσόν αυτό, εκτός από τις γνώσεις του. Έχει καλούς προπονητές. Άλλος είναι καλύτερος στον έναν τομέα, άλλος στον άλλον, αλλά έχει καλούς προπονητές.

Οι ομάδες που πάνε καλά, πάντως, έχουν και σταθερές διοικήσεις. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα γίνει πάλι καλή ομάδα γιατί έχει τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, που τον παίρνουν τηλέφωνο και τον ρωτάνε. Εμένα δεν με πήρε κανένας τηλέφωνο να με ρωτήσει τι γίνεται. Να πω μία γνώμη κι ας μην την υιοθετήσουν. Είμαι αποδεκτός από τον κόσμο του ΠΑΟΚ στο μεγαλύτερο ποσοστό.

Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι άλλοι, που είναι τρελοκομεία, είναι μπερδεμένοι, τους έχουν πει άλλα για μένα, έχουν κολλήσει σε ορισμένα πράγματα που αναμοχλεύουν τα ραδιόφωνα και οι τηλεοράσεις, υπάρχει, όμως, μία γενική αποδοχή στο πρόσωπό μου. Κανένας δεν με πήρε ένα τηλέφωνο να μου πει "ποια είναι η γνώμη σου γι' αυτόν τον παίκτη" .

Για να πάω να τον δω. Να βγάλω ένα αεροπορικό εισιτήριο και να πάω να δω έναν ποδοσφαιριστή πριν τον πάρουν. Ξέρετε πώς γίνονται οι μεταγραφές στο εξωτερικό; Με τις κασέτες γίνονται; Εγώ άμα κάνω μία κασέτα τώρα που είμαι 68 χρονών θα πετάω.

Στην Ελλάδα κάνουμε αργό το ποδόσφαιρο επειδή βάζουμε όρια

Το ποδόσφαιρο μεταφέρεται στα πλάγια γιατί οι ομάδες προσέχουν περισσότερο την αμυντική συμπεριφορά. Το ποδόσφαιρο είναι ένα χωνί. Έτσι μπορώ να το χαρακτηρίσω. Είναι ένα χωνί που καταλήγει στην εστία. Άρα, όλοι μαζεύονται προς την κορυφή του χωνιού που είναι η εστία. Αναγκαστικά αφήνεις τις πλευρές. Υπάρχουν, όμως, πολλοί τρόποι και τους βρήκαν για να λύσεις αυτά τα προβλήματα.

Ακούω ήρθε αυτός ο προπονητής και παίζουν άμυνα. Μα όταν χάνεται η μπάλα όλοι άμυνα παίζουν. Δεν γίνεται διαφορετικά. Το ποδόσφαιρο δεν έχει αλλάξει σε σχέση με την δική μας εποχή. Απλά έγινε πιο γρήγορο. Εμείς εδώ στην Ελλάδα το κάνουμε πιο αργό, επειδή βάζουμε όρια. Το ποδόσφαιρο δεν έχει όρια. Ούτε μπρος, ούτε πίσω. Αυτά τα λέμε στους παίκτες για να καταλάβουν ότι είναι ελεύθεροι να κάνουν τα πάντα με εντολή του προπονητή.

Αυτή την στιγμή ο πολυτιμότερος παίκτης στην Ευρώπη για μένα είναι ο Γκορέτσκα της Μπάγερν, με τρελαίνει. Πατάει περιοχή 50 φορές στο ματς και παίζει "6". Εγώ τον παρακαλούσα τον άλλο να πάει στην περιοχή και δεν πήγαινε. Φοβόταν, γιατί έτσι μεγάλωσε.

Σκεφτόταν από μέσα του "τι μου λέει αυτός ο τρελός, θα πάω εκεί και μετά πώς θα γυρίσω πίσω"; Του έλεγα "δεν χρειάζεται να γυρίσεις πίσω, θα πάει ο Γκίνας εκεί, είναι πιο κοντά, θα σε καλύψει αυτός". Κατάλαβες; Δεν θέλω να μιλάω γι' αυτά. Με τρελαίνουν, αλήθεια σου λέω.

Το πιο βασικό σε μία ομάδα είναι ο άξονας. Ο τερματοφύλακας. Μεγάλη ομάδα χωρίς τερματοφύλακα δεν μπορεί να πάει πουθενά. Πάντα έλεγα ότι ο καλύτερος τερματοφύλακας είναι αυτός που δεν πιάνει την μπάλα. Γιατί σημαίνει ότι τα έχει προλάβει όλα. Πήγα με την Εθνική ομάδα στην Ισπανία, πήγαμε να δούμε την Ρεάλ, είχε 100.000 κόσμο στο γήπεδο. Πήγα και κάθισα στην άκρη να ακούω τον τερματοφύλακα της Ρεάλ, τον Κασίγιας. Φώναζε στον Μπενζεμά, γύρνα πίσω, πήγαινε δεξιά, αριστερά, τσίριζε. Προλάβαινε τα πάντα.

Πιο κουρασμένος από τον τερματοφύλακα δεν υπάρχει, ακόμα και στο πιο εύκολο παιχνίδι. Όταν βγαίνει από το γήπεδο είναι νεκρός εγκεφαλικά. Αν είναι βουβός; Πού θα πας με τον βουβό;

Βάζω στις πιο σημαντικές θέσεις και στόπερ και χαφ και φορ. Πάντα ήταν ο άξονας ο σπουδαιότερος, γιατί είπαμε το ποδόσφαιρο είναι χωνί και όλα καταλήγουν εδώ στο κέντρο. Αυτοί θα τραβήξουν το κουπί. Εγώ είχα τον Ζαφειρίου. Ήταν εγκέφαλος. Αργός μεν, αλλά το μυαλό του έπαιρνε χιλιάδες στροφές. Δεν ήταν τυχαίο ότι όλοι οι προπονητές τον χρησιμοποιούσαν και όλος ο κόσμος τον έβριζε. Γιατί; Γιατί το παλικάρι αυτό έκανε την δουλειά που ζητάει το ποδόσφαιρο.

Το VAR είναι η δικαιοσύνη του ποδοσφαίρου

Και οι στατικές φάσεις στο σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι το 80%. Τώρα έγιναν πιο εύκολες γιατί υπάρχει το VAR. Ξέρεις παλιά σε τραβούσαν, σε κτυπούσαν, σε σκότωναν, δεν δινόταν τίποτα. Τώρα το βλέπει και δείχνει πέναλτι. Δεν μπορείς να τραβάς.

Η UEFA και η FIFA έχουν ως στόχο να μπαίνουν όσο το δυνατόν περισσότερο γκολ και να προσφέρουν οι ομάδες θέαμα για να έρχεται ο κόσμος στο γήπεδο. Με 0-0 και καμία φάση, πώς θα πάει ο κόσμος στο γήπεδο; Πας στην λαϊκή και σου λένε "τι έγινε, ρε, Άγγελε πονάνε τα μάτια μας".

Με το VAR πόσες φάσεις γύρισαν πίσω απ' εκεί που δεν έδωσε τίποτα ο διαιτητής και μετά είπε πέναλτι και γκολ; Είναι και η δικαιοσύνη του ποδοσφαίρου το VAR"

Είναι φανερό πως το ότι παίζουν ξένοι διαιτητές στο πρωτάθλημα οφείλεται στην έλλειψη εμπιστοσύνης στους Έλληνες διαιτητές. Όλοι νομίζουν ότι είναι πιασμένος ο διαιτητής από τον Γκίνα, τον Αναστασιάδη, τον άλφα και τον βήτα.

Γι' αυτό φέρνουμε τους ξένους, οι οποίοι δεν είναι καλύτεροι από τους δικούς μας και τους πληρώνουμε, αλλά μ' αυτούς δεν τίθεται θέμα εμπιστοσύνης. Έχεις ακούσει κανέναν ξένο διαιτητή να του βρίζουν την μάνα; Το κάνουν, δυστυχώς, με τους Έλληνες".

- Με την Βιβή, την σύζυγό σου, περάσατε μαζί ολόκληρη την ζωή σας και προχωράτε.Τι σημαίνει για σένα η Βιβή;

"Είμαστε μαζί. Ακούω τον άλλον, να λέει για την γυναίκα του "είναι το φως μου". Τι καραγκιοζιλίκια είναι αυτά. Εμείς με την Βιβή είμαστε ένα. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να πεις. Αυτό τα λέει όλα".

- Τι σε απωθεί σε έναν άνθρωπο;

"Το ψέμα, δεν μπορώ τα ψέματα, τρελαίνομαι. Παθαίνω ζημιά. Άμα λες την αλήθεια εδώ, είσαι τρελός. Ανάποδα πάει".

-Έχεις άλλη αγαπημένη συνήθεια εκτός από το ποδόσφαιρο και τα αμπέλια σου;

"Τα φιλαράκια μου. Μ' αρέσει να μαζευόμαστε, να μιλάμε, μας τα έκοψαν βέβαια με τον κορονοϊό. Είμαι ολιγαρκής. Μπορώ με πάρα πολλά, μπορώ και με τίποτα. Δυστυχώς, η παρέα μειώνεται. Πεθαίνουν πολλοί.

Εγώ συνήθως έκανα παρέα με ανθρώπους μεγαλύτερους απ' εμένα, γιατί έπαιρνα απ' αυτούς. Κι από παιδί καθόμουν με τους παπούδες στα παγκάκια στο χωριό και μου έλεγαν ιστορίες από το παλιό χωριό και τρελαινόμουν, μου άρεσε".

- Προπονείσαι;

"Κάνω μπάνιο στη θάλασα. Αυτή είναι η προπόνησή μου πλέον".

- Η πίστη σου στον Θεό πόσο σε βοήθησε στη ζωή σου;

"Άμα δεν πιστεύεις πουθενά, δεν είσαι και τίποτα. Πού να πιστέψεις; Στον εαυτό σου; Υπάρχει χειρότερο πράγμα; Μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου είναι η αλαζονικός εαυτός του".

- Τι θυμάσαι από τους γονείς σου;

"Τη μάνα μου την έζησα πολύ. Απώλεια είναι όταν χάνεις μια μάνα. Εμείς επειδή χάσαμε και τον πατέρα μας όταν ήμασταν μικροί, η μάνα μας ήταν και πατέρας. Άλλωστε κι ο πατέρας μου όσο ζούσε ήταν άρρωστος συνέχεια. Τα χρωστάμε εκεί όλα.

Το θέμα δεν είναι τι θυμάσαι, αλλά τι χρωστάς. Σ' αυτό τον κόσμο να ξέρεις είναι το τι χρωστάς και το τι αφήνεις. Εγώ τα χρωστάω όλα εκεί. Η μάνα μου ήταν παλικάρι. Δεν καταλάβαινε τίποτα".

- Τι θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια;

"Ήμασταν όλα τα παιδιά το ίδιο, ίσοι. Και στο σχολείο όλα ήταν καλά. Ούτε μπούλινγκ είχε, ούτε τίποτα. Μόνο πειράγματα. Τώρα στο παιδί του δημιουργείς ψυχολογικά προβλήματα με πολλά, που ξεκινάνε τα περισσότερα μέσα από το σπίτι. Άντε πολλά είπαμε. Καλό απόγευμα".