Αγκιμπού Καμαρά, ένας μικρός Καντέ στον Ολυμπιακό

Ναι, δεν ήταν εμφάνιση ανάλογη των δυνατοτήτων του Ολυμπιακού αυτή στη Μπρατισλάβα, αλλά οκ, η πρόκριση είναι που μετράει κι αυτή συνολικά ήρθε αεράτα. Θα συμφωνήσω ότι σε τέτοια παιχνίδια και με το σκορ του πρώτου αγώνα στο 3-0, δεν χρειάζεται να… σκοτωθείς, για να σφραγίσεις το εισιτήριο. Μιλώντας στη διάρκεια του αγώνα με διάφορους φίλους, στη συντριπτική τους πλειοψηφία συμφωνούσαν ότι "κόντρα σε τέτοιες ομάδες, πας, βάζεις άλλα τρία και χαίρεται…". Ωστόσο, όταν ξέρεις ότι έχεις περάσει από το πρώτο ματς και το κίνητρο είναι λογικό να περιορίζεται…

Αγκιμπού, άλλο ένα διαμάντι στο κόκκινο περιδέραιο

Θεωρώ δεδομένο ότι και η γρήγορη αποβολή του αμυντικού των γηπεδούχων για την καρατιά στον Μαντί Καμαρά, κάπου χαλάρωσε ακόμη περισσότερο την ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς, η οποία ισοφαρίστηκε δύο φορές, τη μία από κακή τοποθέτηση όλης της αμυντικής γραμμής και την άλλη από ένα κόρνερ στο πρώτο δοκάρι. Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί πως είναι λίγα τα παιχνίδια που έχουν στα πόδια τους οι παίκτες τέσσερις μέρες πριν από το τέλος του καλοκαιριού, αλλά η συγκέντρωση, η σοβαρότητα και η πειθαρχία δεν είναι θέμα αγώνων. Είναι κυρίως θέμα νοοτροπίας κι αυτό δεδομένα δεν θα το αφήσει έτσι ο Πορτογάλος κόουτς, ενόψει των ακόμη πιο δύσκολων αγώνων που έρχονται…

Στα δικά μου μάτια, ωστόσο, υπήρξε ένα πολύ μεγάλο κέρδος σε αυτές τις δύο αναμετρήσεις. Κι αυτό δεν είναι άλλο από τον Αγκιμπού Καμαρά, ο οποίος μόλις στα 20 χρόνια του αποδεικνύει διαρκώς ότι μπορεί να αποδειχθεί κεφάλαιο για την ομάδα. Μιλάμε για ένα παιδί που προέρχεται από τη δεύτερη ομάδα της Λιλ, με ελάχιστες έως ανύπαρκτες παραστάσεις στο υψηλό επίπεδο. Από πλευράς προσόντων, μυαλού και διάθεσης, ωστόσο, νομίζω πως θα συμφωνήσουμε ότι ο Ολυμπιακός χτύπησε φλέβα χρυσού.

Αυτό το μικρό μαμούνι που δεν σταματά να τρέχει, να παλεύει και να παίρνει πρωτοβουλίες, μοιάζει με κλώνο του Ενγκολό Καντέ. Το γαλλικό μηχανάκι, βέβαια, έχει πατήσει στα 30. Ο Αγκιμπού είναι δέκα χρόνια νεότερος. Κι όμως. Μέσα στο γήπεδο δίνει την εντύπωση ότι τρέχει για δύο. Με δυνάμεις αστείρευτες, διαρκή κίνηση, επιμονή στο μαρκάρισμα, σωστές επιλογές, καθαρό μυαλό, διάθεση να πάρει και επιθετικές πρωτοβουλίες. Μπορεί στην τελική ενέργεια να μην έχει μεγάλη ευχέρεια, παρότι σκόραρε και με ωραίο τρόπο κόντρα στη Λουντογκόρετς, αλλά η παρουσία του μόνο απαρατήρητη δεν περνάει.

Πολύ θα ήθελα να δω τι κατέγραψε το gps που είχε καρφωμένο στην πλάτη του, αλλά ακόμη και χωρίς αυτά τα επιπλέον στοιχεία που κάνουν πιο εύκολη τη δουλειά των προπονητών, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κάποιος πως αν αυτός ο πιτσιρικάς συνεχίσει έτσι θα ξεπεράσει σε εξέλιξη ακόμη και τον συμπατριώτη του Μαντί Καμαρά, ο οποίος ήρθε πριν από τρία χρόνια με την ίδια διαδρομή και πλέον κοστολογείται με περισσότερα από 15 εκατομμύρια ευρώ.

Στο χθεσινό ματς είδαμε και τον Χένρι Ονιεκούρου να λύνεται, να παίρνει πρωτοβουλίες, να δημιουργεί ρήγματα στα άκρα της άμυνας και να ανοίξει λογαριασμό με ένα πολύ ωραίο γκολ, απόρροια υψηλής τεχνικής. Ο έτερος νεοφερμένος Ρόνι Λόπες, παρότι φαίνεται ότι το κατέχει το τόπι, ακόμη θέλει χρόνο προσαρμογής και ρυθμό. Ωστόσο, η ποιότητά του φωνάζει ακόμη και σε ένα απλό άγγιγμα της μπάλας. Γενικά, έχω την εντύπωση ότι τον κανονικό Ολυμπιακό, αυτόν που θα δούμε στο μεγαλύτερο κομμάτι της σεζόν που μόλις ξεκίνησε δεν τον έχουμε δει ακόμη. Θα υπάρξουν προσθαφαιρέσεις, κυρίως στο αμυντικό σκέλος, νέο αίμα στα άκρα της άμυνας και όχι μόνο.

Καρμπόβνικ, για όλες τις δουλειές

Η επιλογή του Πολωνού Καρμπόβνικ, είναι πολύ ψαγμένη. Πρόκειται για ένα από τα κορυφαία ταλέντα της Πολωνίας, πασπαρτού στην άμυνα, ικανός να δώσει λύσεις και δεξιά και αριστερά, όπου είδαμε μία από τα ίδια. Ο Λαλά με νεκρά διαστήματα και αδυναμίες στο μαρκάρισμα, ο Ρέαμπτσιουκ ασταμάτητο τρέξιμο και μαχητικότητα, αλλά μπροστά από τη σέντρα ελάχιστη δημιουργία.

Επίσης, χωρίς τον Σεμέδο στο κέντρο της άμυνας, είναι σίγουρο ότι κάτι λείπει. Ο έμπειρος Σωκράτης όσο καλή συνεργασία κι αν έχει με τους διπλανούς του, δεν έχει ακόμη λυθεί, ο Σισέ χθες δεν είχε την απόδοση του πρώτου αγώνα στο Φάληρο, άρα κι εδώ μια δυνατή προσθήκη, όπως αυτή του Μανωλά, αν ξεπεραστούν και τα τελευταία εμπόδια μέχρι το τέλος του μήνα, θα λύσει πολλά προβλήματα… Σε αυτό το σκέλος, πολλά, ίσως όλα, κριθούν τελικά όχι από τη Νάπολι, αλλά από τον Σεμέδο...

Τέλος, όσο Βαλμπουενά και Ελ Αραμπί πατάνε το χορτάρι, θα βρίσκονται με κλειστά μάτια και θα προσφέρουν συνεργασίες όπως αυτή στη φάση του 0-1. Όταν έχεις ποιότητα και μυαλό, δεν χρειάζεται να κάνεις πολλά. Μια ματιά του ενός και μια κίνηση του άλλου, είναι αρκετές για να δημιουργηθούν ζωγραφιές πάνω στο τερέν...

*Οι Ηλίας Καλλονάς και Αλέξανδρος Ξενικάκης σχολίασαν από τα γραφεία του SPORT24 τις προκρίσεις του ΠΑΟΚ επί της Ριέκα και του Ολυμπιακού επί της Σλόβαν για τα playoffs του Europa Conference League και του Europa League, αλλά και τις μεταγραφικές υποθέσεις.