Ζητήσαμε από τα κορίτσια του Cosmo.gr να απαντήσουν καίριοι ποδοσφαιρικά ερωτήματα σχετικά με το ντέρμπι και το ποδόσφαιρο. Για τους νόμους του, για τα "παρατσούκλια" των δύο ομάδων, για τους προπονητές, αλλά και το αποτέλεσμα.

Η Έλενα Μπουζαλά, η Νίκη Χάγια, η Εύη Χουρσανίδη, η Ιωάννα Μαμάη, η Ιωάννα Παχούλη και η Δέσποινα Δημά, που βρίσκονται λίγα γραφεία (και ένα παράλληλο σύμπαν - μη αθλητικό) μακριά, σχολιάζουν με τον δικό τους τρόπο το ντέρμπι και μας δείχνουν πως βλέπουν ακριβώς το Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός οι γυναίκες.

Γιατί λέμε το ντέρμπι... ντέρμπι;

Απαντάει η Εύη Χουρσανίδη ( @AkouAuto)

Ντέρμπι... ντέρμπι, ντέρμπι... derby. Derby είναι μια σοκολάτα που πάρα πολύ μ'αρέσει και μακάρι να είχα τώρα μία να μασουλήσω, να με βοηθήσει στην σκέψη. Λοιπόν ντέρμπι λέμε έναν αγώνα ανάμεσα σε δύο αιώνιους αντίπαλους -στην περίπτωσή μας τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Η λέξη ντέρμπι εμπεριέχει μια πολύ μεγαλύτερη δόση άγχους και στρες, από, ας πούμε, τη λέξη "ματς" ή "παιχνίδι", γιαυτό και τα νεύρα των οπαδών των δύο ομάδων είναι κρόσια μέχρι να λήξει ο αγώνας.

Δεν έχω την παραμικρή ιδέα γιατί το λέμε έτσι, το μόνο άλλο Derby που ξέρω εκτός από τη σοκολάτα είναι μια πόλη στην Αγγλία. Να δεις που κάποιοι θα σφάχτηκαν εκεί τα παλιά τα χρόνια και την πήραμε από εκεί την ονομασία. Στέφανε, έτσι και το βρήκα περιμένω μια κούτα derby στο γραφείο μου asap.

Γιατί πιστεύεις ότι οι Ολυμπιακοί ονομάζονται "γαύροι" και οι Παναθηναϊκοί "βάζελοι"

Απαντάει η Νίκη Χάγια ( @NikkiHayia)

Φαντάζομαι πως οι Ολυμπιακοί λέγονται "γαύροι" επειδή είναι ομάδα του λιμανιού. Και αυτό είναι #diplis. Θα σας εξηγήσω ευθύς αμέσως τι θέλω να πω: Ο Ολυμπιακός ήταν ομάδα του λαουτζίκου, του μεροκαματιάρη Πειραιώτη, του λαϊκού πλην τίμιου άντρα που το τιμά το πηλοφόρι και το μυστρί.

Και για μάντεψε το ίδιο είναι και ο γαύρος. Ένα φθηνό ψάρι που το τρώει αυτός, του οποίου οι τσέπες είναι από το ρηχές έως ανύπαρκτες. Δεν είναι σαν την τσιπούρα που τα θέλει τα φράγκα της. Επίσης, επειδή είναι ομάδα του Πειραία, άρα ομάδα που γεννήθηκε κοντά στο νερό γι αυτό διάλεξαν ένα ψάρι για να χαρακτηρίζει τους φιλάθλους. Πώς να τους έλεγαν δηλαδή τους Ολυμπιακούς; Ζαργάνες;

Όσο αφορά στο χαρακτηρισμό "βάζελος" για έναν φίλαθλο του Παναθηναϊκού, υποθέτω ότι προέρχεται από τη λέξη βαζελίνη. Ίσως ότι είναι τόσο μαλακοί σαν βαζελίνη και όπου μαλακός βάλε δίπλα τη λέξη φλώρος. Θα μου πεις ότι με αυτή τη λογική θα μπορούσαν να τον αποκαλούν και "βούτυρο" και δεν θα είχες και άδικο εδώ που τα λέμε.

Μίτσελ ή Αναστασίου;

Απαντάει η Δέσποινα Δημά ( @despoina_dima)

Έπρεπε να διαλέξω μεταξύ Μίτσελ και Αναστασίου. Πιο πιθανό είναι να είχα απάντηση αν με ρωτούσαν Australopithecus anamensis ή Australopithecus sediba για αυτό και μία αναζήτηση στο διαδίκτυο την έκανα. Δεν έκλεψα αλλά προς χάριν της περάτωσης του θέματος έπρεπε να είχα τουλάχιστον εικόνα.

Μιλάμε για πολύ αρσενικά. Αυτά τα δύο αγόρια έχουν τύπο και γοητεία αν και είναι εκ διαμέτρου αντίθετου στιλ. Ο Μίτσελ έχει class, θεληματικό πηγούνι, σπινθηροβόλο βλέμμα, δυνατό χτένισμα, ανάστημα, παράστημα και όλα τα συναφή. Η γκαρνταρόμπα του διαλεχτή. Είναι stylish ο άνθρωπος μέχρι και στην τούρλα του derby.

Από την άλλη έχουμε την κλασική ελληνική γηπεδική ομορφιά, που ακούει στο όνομα Γιάννης Αναστασίου. Θα μπορούσε να είναι ο θείος σου, ο κουμπάρος σου, ο περιπτεράς της γειτονιάς σου. Αισθάνθηκα μία οικειότητα παρόλο που τον αντίκριζα για πρώτη φορά. Έχει βλέμμα μάγκα και ύφος "δεν παιρνάνε σε μενανε αυτά".

Τον φαντάζομαι να κάθεται στον πάγκο, να παρακολουθεί την προπόνηση και να παίζει με μπεγλέρι, ενώ φορά γυαλί-καθρέφτη. Δυσκολεύομαι αλλά νομίζω πως η ελληνική ομορφιά κερδίζει στα σημεία. Το δίπολο ανοιχτό πουκάμισο και σταυρουδάκι με πέτσινο λουρί υπήρξε καταλύτης.

Τι προβλέπεις για την Κυριακή; 1, 2 ή Χ;

Απαντάει η Έλενα Μπουζαλά ( @elenabouz)

Τα βλέπω όλα πράσινα. Και μετά την αβάσταχτη νίκη (μπλιαχ) του Ολυμπιακού επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (πάει χάλασε κι αυτή) στο Τσάμπιονς Λιγκ (το έζησα κι αυτό) δεν θα αντέξω με τίποτα το Χ. Ναι, η βαθμολογία, τα στατιστικά, η προϊστορία, η σημερινή (κάπως) κατάσταση του Παναθηναϊκού μπορεί να μην βλέπουν νίκη στο Καραϊσκάκη, αλλά εγώ που είμαι φίλαθλος του Παναθηναϊκού κι επομένως ο #flyros είναι αιώνιος αντίπαλος, θέλω ο Παναθηναϊκός να κερδίζει και όλοι οι άλλοι να...

Δηλαδή, να χαρώ που πάει καλά εκεί που έχω ταξιδέψει ΕΓΩ ο γαύρος; Να πω μπράβο ήσασταν καλύτεροι και μας κερδίσατε δίκαια στο ντέρμπι; Να πέσει φωτιά να με κάψει; Να γκρεμιστεί η Λεωφόρος; Όχι, ρε παιδιά! Καφενείο οι Άγγλοι, βαρετό το ελληνικό πρωτάθλημα κι έτσι κατεβαίνουμε για να κυλάει, θα πω άμα χάσουμε, γλυκά θα φέρω στο γραφείο άμα νικήσουμε! Ξέρετε κανέναν Βάζελο να μην κάνει πλάκα σε γαύρους και φρύλους; Να τα ισοπεδώσουμε όλα πια;

Ποιος είναι ο νόμος του ποδοσφαίρου;

Απαντάει η Ιωάννα Μαμάη ( @i_Mamy)

Οι νόμοι του ποδοσφαίρου μπορεί να είναι πολλοί. Προσωπικά, ως Ιωάννα Μαμάη θα διαλέξω έναν. Το νόμο της εκδιδόμενης μπάλας. Είναι οι στιγμές που η ομάδα σου βρίσκεται ένα βήμα πριν σκοράρει. Τουτέστιν: Τα σουτ βρίσκουν δοκάρια, οριζόντια και κάθετα, ο τερματοφύλακας της άλλης ομάδας πιάνει τα άπιαστα ή ο επιθετικός μπροστά σε κενό τέρμα γλιστράει και για λίγο η μπάλα περνάει έξω. Θέλεις να χτυπήσεις το κεφάλι σου στο κιγκλίδωμα, να βρίσεις την μπάλα (πόρνη είναι ενδεικτικός όρος) αλλά και τον εκάστοστε παίκτη (παλτό αλλά και είδη θηλαστικών είναι συνήθεις επιλογές).

Και κάπου εκεί ο νόμος του ποδοσφαίρου έρχεται να κάνει αισθητή την παρουσία του. Να σε διαβεβαιώσει για ακόμη μια φορά ότι ζει και βασιλεύει. Και έχει επιρροή και στη δική σου ομάδα, αγαπητέ μου. Δέχεται η ομάδα σου στο άσχετο, από ένα άκυρο σουτ, από ένα βλακώδες λάθος του αμυντικού σου, γκολ.

Εκεί διαπιστώνεις ότι είσαι εν δυνάμει φονιάς και ότι έχεις τάσεις αυτοκτονίας. Βρίζεις όλο το σόι του τερματοφύλακα, εξ αίματος και εξ αγχιστείας. Διαπιστώνεις ότι θα μπορούσες να γράψεις λεξικό ύβρεων αφού διαθέτεις μεγάλη γκάμα. Και ειδικά στα derby η ένταση αυτών των συναισθημάτων πολλαπλασιάζεται. Περαστικά σου.

Ποιος είναι ο πολυτιμότερος παίκτης του Ολυμπιακού και ποιος του Παναθηναϊκού;

Απαντάει η Ιωάννα Παχούλη ( @ioanna_pa)

Δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με την έννοια του πολυτιμότερου παίκτη, μέχρι τον κακό χαμό με τον παικταρά Μήτρογλου. Εφόσον λοιπόν δεν επιτρέπεται να γκουγκλάρω την απάντηση (και να γλιτώσω των χλευασμό των ποδοσφαιρόφιλων), θα αφήσω τη θεά τύχη να μιλήσει για μένα και θα μαντέψω. Πολυτιμότερο παίκτη του Παναθηναϊκού, χρίζω τον Ορέστη Καρνέζη.

Δεν ξέρω αν είναι ακόμα στην ομάδα, αλλά σε έναν αγώνα που είχα δει νομίζω πέρυσι το καλοκαίρι, (ναι, δεν βλέπω συχνά είναι η αλήθεια), έδινε ρέστα. Επίσης, άσχημο δεν τον λες σε καμία περίπτωση. Όχι ότι μετράει, αλλά λέμε τώρα. Από πλευράς Ολυμπιακού, ψηφίζω τον Χοσέ Χολέβας γιατί η αλήθεια είναι πως αυτή τη στιγμή μου διαφεύγουν άλλα ονόματα της ομάδας. Ελπίζω να είσαι άξιος του τίτλου Χοσέ.