Ακόμα μία χαμένη χρονιά

Πίσω από μία γενικότερη σύγχυση για τα αίτια της φετινής παταγώδους αποτυχίας και της οικτρής παρουσίας της ομάδας στους περισσότερους αγώνες πρωταθλήματος με υψηλό βαθμό δυσκολίας, η διοίκηση κάπου έχασε τη μπάλα...
Σε μια χρονιά με αρκετές διαιτητικές εύνοιες αλλά και εις βάρος της ομάδας σφυρίγματα, η ΠΑΕ επέλεξε να ταμπουρωθεί πίσω από την εύκολη λύση της απόδοσης ευθυνών σε τρίτους και να προσπεράσει τις δικές της ανορθογραφίες. Σαν να μην ήθελε να δει ότι αυτή η ομάδα έχει τόσο εξόφθαλμα αγωνιστικά προβλήματα...

Η δεύτερη θέση



Άντε τώρα να ψηθεί ο κόσμος ότι υφίσταται ως στόχος η κατάκτηση της δεύτερης θέσης -δεν έχει απομείνει και τίποτε άλλο στην ΑΕΚ- και η προοπτική να αγωνιστεί η ομάδα στον δεύτερο προκριματικό γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ.

Διότι τις προηγούμενες χρονιές ο συγκεκριμένος στόχος (δικαίως) δεν έμοιαζε με παρηγοριά στον άρρωστο αλλά με ουσιαστική προοπτική για κάτι καλό μέσω της ευρωπαϊκής συμμετοχής στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Τώρα ποιος πείθεται να ασχοληθεί με κάτι που μελλοντικά ενδέχεται να φέρει την ομάδα μπροστά σε δύο προκριματικούς γύρους. Ζήσε Μάη μου...

Άλλωστε είναι και η εικόνα της ΑΕΚ τέτοια που κανέναν δεν "φτιάχνει" ότι υπάρχει η διάθεση να διορθωθεί αυτή η κατάσταση από τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές. Μοιάζουν αδιάφοροι, ξενερωμένοι, δίχως πάθος και τσαγανό, χωρίς φλόγα και επιθυμία. Και ο υπηρεσιακός τεχνικός Νίκος Κωστένογλου δεν είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Ίσως στο μέλλον να εξελιχθεί στον κορυφαίο έλληνα τεχνικό, στην παρούσα φάση όμως δεν είναι αυτός που χρειάζεται η ομάδα.

Άτεγκτος και αδέκαστος μεν, αλλά δίχως ξεκάθαρες ιδέες για το τι θέλει να παρουσιάσει, μοιάζει και αυτός να πειραματίζεται μαθαίνοντας να είναι προπονητής. Στου κασίδη το κεφάλι και αυτός… Αλλά είναι ο τελευταίος που φταίει, δεν είναι δυνατόν να χρεώνονται ευθύνες στον Κωστένογλου επειδή προσπαθεί να κάνει πράγματα που ακόμα δεν γνωρίζει.

Το χαμένο παιχνίδι των αποδυτηρίων


Στην ομάδα της απόλυτης τρέλας περάσαμε αίφνης από το ένα στάδιο στο άλλο. Από τον προπονητή που χάιδευε τους πρωτοκλασάτους παίκτες και αδιαφορούσε για τους υπόλοιπους σε εκείνον που έχει χάσει την επαφή με τις "προσωπικότητες" της ομάδας. Ή τουλάχιστον με κάποιες από αυτές...

Ο Ριβάλντο επί παραδείγματι δεν έχει χωνέψει ότι έγινε αλλαγή σε τρεις συνεχόμενους αγώνες και διαφωνεί ανοιχτά με τον τρόπο που αγωνίζεται η ομάδα, άρα κατ’ επέκταση με τις επιλογές του προπονητή.

Ο Λυμπερόπουλος πάλι, βρέθηκε αίφνης εκτός σχεδίων! Σύμφωνοι, δεν διανύει την καλύτερη χρονιά της καριέρας του, αλλά όχι ότι δεν μπορεί να βοηθήσει ή ότι αξίζει και τέτοια συμπεριφορά από τον προπονητή. Και δεν είναι τόσο το γεγονός ότι ο Κωστένογλου προτίμησε να ρίξει στον αγώνα με τον Άρη τον Ράμος αντί του Λύμπε (λόγω του τραυματισμού του Εντίνιο), όσο το ότι ο κορυφαίος σκόρερ της ομάδας την τελευταία πενταετία παρέμεινε για τρίτο σερί ματς ανενεργός. Ε δεν είναι δα και ο χειρότερος σε αυτήν την τόσο περιορισμένη από άποψη ποιότητας ομάδα...

Ο Κωστένογλου μοιάζει να μην έχει καθαρό μυαλό και ψυχραιμία κατά τη διάρκεια των αγώνων, παρουσιάζεται αναποφάσιστος και καθόλου σίγουρος για το τι ακριβώς πρέπει να κάνει. Και δυστυχώς όταν χάνεις την επαφή με τους πρωτοκλασάτους ποδοσφαιριστές, χάνεις και τον σεβασμό στα αποδυτήρια. Διότι από ποδοσφαιριστές όπως ο Ριβάλντο και ο Λυμπερόπουλος διαμορφώνονται οι απόψεις και καθορίζεται το κλίμα στα αποδυτήρια μιας ομάδας. Όπως και να έχει το παιχνίδι των αποδυτηρίων χάθηκε εξαρχής εφέτος και δυστυχώς παραμένει χαμένο και για τον Κωστένογλου.

Το μέλλον του Ρίμπο


Πολλά έχουν αλλάξει στο μυαλό του Ριβάλντο σε σχέση με το περασμένο καλοκαίρι. Ενδεχομένως ακόμα και το ότι δεν έκανε την κατάλληλη επιλογή με το να συνεχίσει στην ΑΕΚ. Δεν του αρέσει ο τρόπος με τον οποίο αγωνίζεται η ομάδα και διαπιστώνει ότι δεν έχει τα κατάλληλα στηρίγματα για να οδηγήσει την ΑΕΚ στην υπέρβαση.

Πολλοί λένε ότι δεν είναι ο Ριβάλντο των περασμένων ετών, όμως στην πραγματικότητα είναι από τους καλύτερους παίκτες της ΑΕΚ στους περισσότερους αγώνες. Ίσως όχι τόσο καθοριστικός όσο παλαιότερα, όμως πιο ουσιαστικός από τους περισσότερους βασικούς της ομάδας.

Γράφονται και ακούγονται διάφορα τις τελευταίες εβδομάδες, από πουθενά όμως δεν προκύπτει ότι η διοίκηση σκέφτεται να απομακρύνει τον Βραζιλιάνο. Αυτό δεν θα έκανε καλό ούτε στο προφίλ του συλλόγου αλλά ούτε και στο αγωνιστικό σκέλος. Διότι όσοι βλέπουν μπάλα αναγνωρίζουν ότι ο Ρίμπο θα μπορούσε να προσφέρει πολλά περισσότερα αν είχε και καλύτερους συμπαίκτες. Ο Μαντούκα δεν είναι Καστίγιο, ο Ζούλιο Σέζαρ δεν είναι Τζόρτζεβιτς και ο Ενσαλίβα ή ο Ζήκος δεν αγγίζουν σε προσφορά τον Στολτίδη. Και ο Ρίμπο είναι πλέον 36 για να μπορεί από μόνος του να αλλάζει τις ισορροπίες σε κάθε αγώνα...