Ακόμα μία... πολύπαθη πρεμιέρα

Χώρισε ο Λουκάς με τη Μαρίνα και γύρισε ξανά στην Αθηνά
ψωνίστηκε ο Αντώνης με τη Ντίνα που τα 'χε με ένα φίλο του Μηνά
και τα 'φτιαξε η Γκέλη ξαφνικά με το Βαγγέλη που τα είχε με τη Τζίνα
και παλιά με την Ηρώ που αγαπούσε τον Ηλία που τα είχε με την Λία

λίγο πριν να του την πέσει η Αργυρώ. Τα 'φτιαξε κι η Ρέα τελικά με τον
Ανδρέα που τον ήθελε και η Νίνα πριν γνωρίσει το Θαλή που τα είχε με
τη Λέλα και φλερτάριζε τη Στέλλα λίγο πριν να γνωριστούν με τη Λιλή.

Έφαγε η Μαρούλα τον Μανώλη από τη Ρούλα που του άρεσε και η Μίνα
που του γνώρισε η Γωγώ που τα είχε με τον Άρη πριν τα φτιάξει με την
Μαίρη και που ίσως να την πήδηξα κι εγώ.

Το ρεφρέν από το διαχρονικό αυτό τραγούδι του Λουκιανού Κηλαηδόνη ("Που βαδίζουμε Κύριοι;") ταιριάζει γάντι στην πολύπαθη πρεμιέρα του ελληνικού πρωταθλήματος που φιλοδοξεί να κάνει απόψε σέντρα έστω και κολοβή!

Αν και ο Ελληνας βάρδος είχε γράψει άλλο κλασσικό τραγούδι για την περίσταση ("Αρχίζει το ματς, αδειάσανε οι δρόμοι. Και πως μας ενώνει και πως μας δονεί του Διακογιάννη η φωνή"), αλλά που να φανταστεί ο άνθρωπος το μπάχαλο και του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ένα ατελείωτο μπέρδεμα και ξεκατίνιασμα (με ενστάσεις, προσφυγές κόντρα ενστάσεις και ασφαλιστικά μέτρα και πάει λέγοντας) χωρίς τέλος με θύμα όπως πάντα το ποδόσφαιρο και τους υγιείς φιλάθλους.

Το Sport24.gr προσπάθησε να επικοινωνήσει με κλασσικούς ποδοσφαιράνθρωπους που λατρεύουν το άθλημα και το υπηρέτησαν εδώ και χρόνια ανιδιοτελώς για να τους ζητήσει την άποψή τους για την πρεμιέρα. Ευγενικά όλοι αρνήθηκαν, αφού δεν θέλησαν να μιλήσουν για ένα πρωτάθλημα με τον τρόπο που πάει να ξεκινήσει και με όλα αυτά που έγιναν. Διότι νοιώθουν δικαίως πως το αγαπημένο τους άθλημα πληγώθηκε εν νέου.

Ακόμα και την τελευταία στιγμή η δικαίωση του Ηρακλή και η αποπομπή του έτσι και αλλιώς υποβιβασμένου Αστέρα Τρίπολης, μείωσε ακόμα περισσότερο τον αριθμό των παιχνιδιών της πρεμιέρας (σε πέντε από οκτώ κανονικά). Και απλά χάλασε τη γιορτή που είχαν ετοιμάσει στο Αγρίνιο οι φίλοι του Παναιτωλικού για την ιστορική επάνοδο της ομάδας στα μεγάλα σαλόνια και η οποία θα πρέπει να περιμένει για να δει το πότε (και με ποιόν αντίπαλο) θα γίνει…

Το σκεπτικό δικαίωσης του "Γηραιού" ήταν πως ναι μεν υπέπεσε η ομάδα σε πλαστογραφία, αλλά υπέυθυνος ήταν παράγοντας του Ηρακλή και όχι ο σύλλογος, λες και στην Καβάλα ή στο Βόλο δεν υπήρχαν ανάλογοι (και χειρότεροι) παράγοντες. Αλλά εδώ κρίθηκαν παράνομα τα ασφαλιστικά μέτρα Λάρισας και Πανσερραϊκού και τους απείλησαν με υποβιβασμό για να τα αποσύρουν, τη στιγμή που τα είχαν επιτρέψει λίγες μέρες νωρίτερα στον ΟΦΗ ! Παντού δύο μέτρα και δύο σταθμά. Κρίμα.

Η εφετινή περιπέτεια του κορυφαίου (υποτίθεται) αθλήματος στη χώρα μας, δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία όχι μόνο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, αλλά και της α’ εθνικής γενικότερα. Εντάσεις και ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα πάντως είχε υπάρξει και στο παρελθόν σε πρεμιέρα, χωρίς επαναλαμβάνουμε να πλησιάσει στο ελάχιστο το εφετινό φιάσκο. Ας θυμηθούμε δύο κλασσικές περιπτώσεις.

ΦΟΡΤΣΑ ΡΟΣΤΑ ΜΠΟΥΜΠΛΗΣ (1981-82):

Το 1979 ο Παναθηναϊκός έφερε έναν Αργεντινό με καταγωγή από την Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα από το…Αιγάλεω. Ο πασίγνωστος (αργότερα) Χουάν Ραμόν Ρότσα που έγραψε ιστορία ως ποδοσφαιριστής αλλά και ως προπονητής του "τριφυλλιού" τότε δεν γνώριζε καν Ελληνικά ερχόμενος από το Σάντο Τόμε της Αργεντινής. Με την άφιξη του στην Ελλάδα, η ομοσπονδία της Αργεντινής με ένα Telex πιστοποίησε ότι είναι όντως ομογενής. Το 1975 ο Δήμος Αιγάλεω φαινόταν να έχει εκδόσει πιστοποιητικό αναγνώρισης για το επίθετο "Μπουμπλής". Με βάση όλα αυτά, στις 22-12-1979 η ΕΠΟ του βγάζει δελτίο συμμετοχής στο πρωτάθλημα, μεσούσης της περιόδου. Τότε δεν επιτρεπόταν στις ομάδες να προχωρήσουν σε μεταγραφές ξένων παικτών τον Δεκέμβριο και έτσι ο Ρότσα μπορούσε να παίξει μόνο ως...Μπουμπλής.

Οι "ερυθρόλευκοι" έκαναν ένσταση για πλαστογραφία και παράνομη συμμετοχή του Γιάννη Μπουμπλή πριν το μεταξύ τους παιχνίδι της τελευταίας αγωνιστικής με τον Παναθηναϊκό στο "Καραϊσκάκης" και λίγο πριν πάνε στο μπαράζ του Βόλου με τον Αρη, αλλά αυτή απορρίφθηκε. Η διαμάχη συνεχίστηκε και όλο τον υπόλοιπο χρόνο, αλλά πήρε μορφή χιονοστιβάδας στις αρχές του πρωταθλήματος 1981-82. Τότε μάλιστα είχαν μετακομίσει στην Παιανία και οι δύο μεγάλες βεντέτες του Ολυμπιακού, ο αείμνηστος Γιάννης Κυράστας και ο Μάικ Γαλάκος και είχε πέσει ακόμα περισσότερο λάδι στη φωτιά μεταξύ των δύο κουμπάρων, του Γιώργου Βαρδινογιάννη και του Σταύρου Νταϊφά.

Η φιλία τους δεν έμελλε να είναι όπως παλιά και η ένταση πριν την έναρξη εκείνης της σεζόν ήταν στο κόκκινο. Η κλήρωση τα είχε φέρει έτσι ώστε οι δύο "αιώνιοι" να βρεθούν στην πρεμιέρα εκείνου του πρωταθλήματος στην Πάτρα (λόγω τιμωρίας των "ερυθρολεύκων"). Η ένταση και οι κουβέντες μεταξύ των δύο πλευρών αλλεπάλληλες αλλά ευτυχώς το παιχνίδι τελείωσε ήρεμα (1-1) και μέσα σε καταρρακτώδη βροχή με τον Ρότσα μάλιστα να σκοράρει!

Οι "ερυθρόλευκοι" τα είχαν και με την πολιτεία και κυρίως τον Κίμωνα Κουλούρη που ως ΓΓΑ είχε στηρίξει την υπόθεση. Δεν είχε κρύψει ποτέ τα αισθήματα του για τον Παναθηναϊκό και αυτό δεν του συγχωρήθηκε από τους Πειραιώτες. Η κλήρωση έπαιξε και άλλο παιχνίδι με το αείμνηστο νοκ άουτ ντέρμπι του κυπέλλου των "32" στη Λεωφόρο με τον Παναθηναϊκό να ανατρέπει το 0-2, σε 3-2 στην παράταση. Όμως τα τρία πέναλτι που καταλόγισε ο διαιτητής Δέδες υπέρ των γηπεδούχων (σε συνδυασμό με το ακυρωθέν γκολ του Μητρόπουλου στο 2-0 υπέρ του Ολυμπακού) ξεσήκωσε νέα θύελλα μεταξύ των δύο συλλόγων.

Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης έβλεπε στο πρόσωπο του Ρότσα τον άνθρωπο που θα τον βοηθούσει να αλλάξει τα πράγματα και την απόλυτη κυριαρχία του Ολυμπιακού του κουμπάρου του Σταύρου Νταϊφά στα πρώτα τέσσερα χρόνια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. " Γκρινιάζουν, γιατί θα τους καρφώνει σε κάθε ματς" έβαλε…φυτιλιά ο καπετάνιος όταν μετά από μια ένσταση της Λάρισας, ακολούθησε εκ νέου ο Ολυμπιακός προχωρώντας σε ποινική δίωξη του ποδοσφαιριστή και της ΠΑΕ Παναθηναϊκός.

" Χρησιμοποιεί βρώμικα μέσα και δεν είμαστε εμείς υπεύθυνοι για την κατάσταση στο Ελληνικό ποδόσφαιρο. Φταίνε αυτοί με την υπόθεση σκάνδαλο "Μπουμπλής" που είναι από τα μεγαλύτερα του ποδοσφαίρου" απάντησε ο Σταύρος Νταϊφάς και η μάχη είχε ανάψει. Μάλιστα μπροστά στον κίνδυνο να ανακληθεί το δελτίο του παίκτη (δεδομένου ότι αποδείχθηκε πλαστό το έγγραφο από την αργεντίνικη ομοσπονδία) οι φίλοι του "τριφυλλιού", κατακλύζουν το κέντρο της Αθήνας. Λίγους μήνες αργότερα και ενώ το πρωτάθλημα έχει πάει σε μπαράζ ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, ο Γιώργος Βαρδινογιάννης δηλώνει ότι: " Ο Παναθηναϊκός δεν κατεβαίνει στον αγώνα, χαρίζω τον τίτλο στον Νταϊφά".

Μία μέρα μετά τις σχετικές δηλώσεις το ΑΣΕΑΔ αθωώνει τον Παναθηναϊκό και ο πρόεδρος των "πράσινων" ανακαλεί την απόφαση του, και η ομάδα κατεβαίνει στο γήπεδο. Οι "ερυθρόλευκοι" παίρνουν τον τίτλο (2-1) αλλά η κόντρα συνεχίζεται. Τελικά το Σεπτέμβριο του 1982 αφαιρείται με απόφαση των δικαστηρίων η Ελληνική ιθαγένεια από τον Αργεντινό Χουάν Ραμόν Ρότσα., ο οποίος τέσσερα χρόνια αργότερα ορκίστηκε Έλληνας.

Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΝΙΚΑ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ (1986-87)

Η δεύτερη περίπτωση, όπου το πρωτάθλημα ξεκινούσε με κάποια ένταση, ήταν όταν οι ποδοσφαιριστές άρχισαν να διεκδικούν τα δεδουλευμένα τους και κυρίως διακιώματα χρόνων, όπως καλύτερες συνθήκες εργασίας, ασφάλιση και διάφορα άλλα. Η πρεμιέρα ήταν στο αέρα τότε, αλλά επικράτησε πνεύμα λογικής και το πρωτάθλημα ξεκίνησε με υποσχέσεις χίλιες πως όλα θα λυθούν στο δρόμο.

Επειδή όμως τίποτε δεν άλλαξε, στο φινάλε και στις τρεις τελευταίες αγωνιστικές ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών έθεσε βέτο και προκήρυξε απεργία. Την σεβάστηκαν σχεδόν όλες οι ομάδες, εκτός από τις τέσσερις πρώτες του βαθμολογικού πίνακα (που είχαν έτσι και αλλιώς αποκτήσει αβαντάζ στη βαθμολογία). Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΟΦΗ και Πανιώνιος κατέβασαν τις επαγγελματικές τους ομάδες κόντρα σε αντιπάλους που είτε δεν έπαιξαν, είτε αγωνίστηκαν με τα εφηβικά τμήματα. Οσες ομάδες δεν αγωνίστηκαν κανονικά τους αφαιρέθηκαν από 6 βαθμούς στην τελική βαθμολογία (τότε το σύστημα ήταν με δύο βαθμούς η νίκη).

Ελπίζουμε το εφετινό πάθημα να γίνει επιτέλους μάθημα για όλους αυτούς που έχουν τις τύχες του ποδοσφαίρου στα χέρια τους. Εστω και έτσι λοιπόν, να ευχηθούμε καλή αρχή.