Δύσκολη η στιγμή που καλείς έναν άνθρωπο στο τηλέφωνο αμέσως μετά από μια χειρουργική επέμβαση κι ενώ γνωρίζεις ότι αυτό που του συνέβη θα τον κρατήσει μακριά από αυτό που αγαπάει πιο πολύ στην καθημερινότητά του (κι όχι στη ζωή του γιατί η οικογένεια για τον Γιώργο είναι υπεράνω όλων).
Μερικές φορές για να κατέβεις έναν μικρό λόφο πρέπει πρώτα να ανέβεις ένα θεόρατο βουνό κι ο 30χρονος αμυντικός ακολουθεί ακόμα αυτό το μοναχικό μονοπάτι. Δεκαέξι μήνες τώρα το ανεβαίνει…

Τον ρωτάς πως αισθάνεσαι, πονάς, είσαι καλύτερα σήμερα; Και εκεί που νομίζεις ότι τον βομβαρδίζεις με κουτές ερωτήσεις, ακούς στην άλλη άκρη της γραμμής έναν χαμογελαστό άνθρωπο, γεμάτο αισιοδοξία: "μια ατυχία είναι ακόμα μωρέ, θα την ξεπεράσουμε και αυτή, την υγειά ας να έχουμε πάνω από όλα".



Την υγεία μας να έχουμε.. Αυτό ακριβώς για το οποίο τον καλέσαμε για να του ευχηθούμε! Δεν καταλαβαίνει ο Γιώργος: "κοίτα, πρέπει να δικαιώσω και κάποιους ανθρώπους που πιστεύουν ακόμα σε μένα. Θα γυρίσω δυνατός και θα προσφέρω κυρίως για αυτούς".



Δίπλα του



Ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι που δεν ξεχνούν. Ο πρόεδρος της ΑΕΚ Ντέμης Νικολαίδης δεν σταμάτησε ποτέ να ενδιαφέρεται και ο Αλεξόπουλος έχει να το λέει αυτό.

Ο Νίκος Λυμπερόπουλος, ο Τραϊανός Δέλλας, άνθρωποι και ποδοσφαιριστές που θαυμάζει και από τους οποίους παραδειγματίζεται, έδειχναν πάντοτε ενδιαφέρον για την πορεία του προβλήματός του σε αυτή τη μακρά πορεία της αποχής.

Τέσσερις μήνες είναι ακόμα θα περάσουν, και αν όλα κυλήσουν όπως ο ίδιος πιστεύει (και αυτό είναι το πιο σημαντικό) ότι θα κυλήσουν, τότε τον ερχόμενο Φεβρουάριο θα είναι έτοιμος να μπει και πάλι στο γήπεδο. Αν του έχει λείψει; Σίγουρα πάντως όχι τόσο για να ξεχάσει το "δέσιμο" που έχει με αυτή την ομάδα και τους οπαδούς της.

Τον περιμένουν



Συμπλήρωσε ενάμισι χρόνο χωρίς αγώνες κι όμως οι φίλοι της ΑΕΚ δεν τον ξεχνούν, αντιθέτως τον περιμένουν. Για να μεταδώσει τη σπίθα, τη φλόγα και την επιθυμία που είναι και τα κυρίαρχα στοιχεία του όταν αγωνίζεται.

Ήταν άλλωστε από τους λίγους που την πρώτη χρονιά του στην ομάδα, έχοντας μάλιστα το βαρύ φορτίο της σύγκρισης με τον Μπρούνο Άλβες, δήλωσε σε ανδρικό περιοδικό ότι "η ΑΕΚ πρέπει να παίζει πάντα για το πρωτάθλημα. Αυτός είναι ο στόχος της σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεται. Ένδεκα χρόνια χωρίς τίτλο είναι πάρα πολλά", είχε πει τότε σε μια περίοδο η λέξη τίτλος ήταν απαγορευμένη στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο!

Σε τέτοιο σημείο που βασικός ποδοσφαιριστής της ομάδας διαρρήγνυε τα ιμάτιά του ότι δεν ανέφερε ποτέ στα αποδυτήρια πως "πάμε για το διπλό στο Καραϊσκάκη"! Τόσο πολύ είχε μικρύνει η ΑΕΚ!

Πολυτιμότερος παίκτης



Σε μια χρονιά (2004-05) που η ΑΕΚ ζούσε μονίμως στην εντατική και κέρδιζε τους αγώνες στο 90’ αποδίδοντας συνήθως κακό ποδόσφαιρο, ο διεθνής αμυντικός ήταν η ευχάριστη έκπληξη της σεζόν.

Πίστεψε πολύ σε αυτόν ο τέως τεχνικός διευθυντής της ομάδας Ίλια Ίβιτς και έκλεισε τα αφτιά του σε κάποιες κακεντρεχείς φωνές που έλεγαν ότι ο Αλεξόπουλος δεν κάνει για την ΑΕΚ. Όχι απλώς έκανε, αλλά ήταν εκ των πολυτιμότερων παικτών της ομάδας, πέτυχε 3 γκολ στο πρωτάθλημα και ήταν ο μοναδικός που έπαιξε και στα 30 ματς πρωταθλήματος.

Ο Σάντος τον εμπιστευόταν τόσο πολύ που τον έβαζε να παίζει ακόμα και τραυματίας πάρα το γεγονός ότι είχε ως εναλλακτική λύση τον Τραϊανό Δέλλα.

Εν κατακλείδι η ΑΕΚ θα γίνει ακόμα πιο ισχυρή στην άμυνα με την επιστροφή του Αλεξόπουλου και αυτό είναι κάτι που πρωτίστως ο ίδιος θέλει να αποδείξει. Είναι το δικό του μεγάλο στοίχημα…