Είναι μια πολύ κομψή δικαιολογία για να χωρίσεις φιλικά από μια επαγγελματική σχέση, κάτι σαν την "ασυμφωνία χαρακτήρων" που επικαλούνται τα παντρεμένα ζευγάρια στις μέρες μας. Τι κρύβεται όμως πίσω από την περιβόητη διαφορά φιλοσοφίας; Υποθέσεις μπορούν να γίνουν πολλές, άλλωστε οι δύο άνδρες προτίμησαν να αφήσουν τα MEDIA να… δημιουργούν σενάρια λες και πρόκειται για το μεγάλο κρατικό μυστικό. Υπάρχουν ωστόσο κάποια πράγματα που αιτιολογούν τη φθορά στην επαγγελματική σχέση (οι δυο τους υποστηρίζουν ότι παραμένουν φίλοι) των δύο ανδρών και τα οποία έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην αποχώρηση του Ίβιτς από την ΑΕΚ.
Πειραματικό σχήμα

Ο προπονητής της ΑΕΚ υποστήριξε με κατηγορηματικό τρόπο ότι δεν έχει καμία (παρασκηνιακή ή μη) συμμετοχή στην έκδοση του διαζυγίου. Ο Φερέρ έχει δείξει ότι ξέρει να διαχωρίζει τα πόστα και τις αρμοδιότητες του καθενός μέσα στην ομάδα, ωστόσο ποτέ δεν έκρυψε ότι του αρέσει να έχει πλήρη έλεγχο μιας ποδοσφαιρικής κατάστασης. Είχε ενημερώσει σχετικά τον πρόεδρο από το περασμένο καλοκαίρι, όταν έλαβε τη δύσκολη απόφαση να εργαστεί για πρώτη φορά σε ξένη χώρα και προφανώς το επιθυμεί περισσότερο τώρα που είναι γνώστης της ελληνικής πραγματικότητας.

Το πειραματικό σχήμα δεν τσούλησε όπως θα επιθυμούσε ο προπονητής και η διοίκηση. Ο ρόλος του Ίβιτς ήταν απόλυτα ξεκάθαρος _ "εγώ είμαι αυτός που αποφασίζει για τις μεταγραφές και αυτή είναι η δουλειά μου στην ΑΕΚ" είχε τονίσει στην προαναφερθείσα συνέντευξη όταν προπονητής της ομάδας ήταν ακόμα ο Σάντος _ όμως ο Φερέρ είχε ενστάσεις για το μεταγραφικό προγραμματισμό και προφανώς για κάποιους από τους ποδοσφαιριστές που αποκτήθηκαν με εισήγηση του πρώην τεχνικού διευθυντή. Το ποτήρι ξεχείλισε κατά τη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Όλοι οι ποδοσφαιριστές που πρότεινε ο Ίβιτς απερρίφθησαν από τον προπονητή, αντιθέτως αποκτήθηκε ο Παντελής Καφές για τον οποίο ο Σέρβος υποστήριζε ότι δεν είναι απαραίτητος στην ΑΕΚ και μοιραία συνειδητοποίησε ότι δεν είναι πλέον αυτός που έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο στις μεταγραφές όπως ίσχυε μέχρι πρότινος.

Όλα στον Φερέρ

Για τον Ίβιτς ήταν πλέον ξεκάθαρο ότι ο Νικολαΐδης είχε αρχίσει να μετρά περισσότερο τη γνώμη του Φερέρ σε έναν τομέα που οι αρμοδιότητες θα έπρεπε να ανήκουν εν λευκώ στον τεχνικό διευθυντή. Ακολούθησαν οι δηλώσεις του Ντέμη που είπε ότι θέλει να κρατήσει τον Ισπανό στην ΑΕΚ για επιπλέον δέκα χρόνια, ενώ από το ρεπορτάζ προέκυπτε ότι ο προπονητής είχε πλέον πολύ μεγαλύτερες απαιτήσεις από ότι το περασμένο καλοκαίρι προκειμένου να ανανεώσει τη συνεργασία του με την ΑΕΚ. Και μία από αυτές ήταν ο πλήρης έλεγχος στα μεταγραφικά θέματα.

Και φτάνουμε στη διαφορά φιλοσοφίας. Ο Νικολαΐδης δεν πρότεινε στον Ίβιτς να αποχωρίσει από την ομάδα, είναι ξεκάθαρο όμως ότι τον προετοίμασε για έναν πιο περιορισμένο ρόλο στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Ακούγεται μάλιστα ότι του πρότεινε να βοηθήσει από διαφορετικό πόστο, αυτό του γενικού αρχηγού με αυξημένες αρμοδιότητες ή του αρχισκάουτερ. Δύσκολα ένας άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό και τη δουλειά του μπορεί να αποδεχθεί ένα, τρόπον τινά, επαγγελματικό "καπέλωμα". Ο Ίβιτς λάτρευε τη δουλειά του, θεωρούσε ότι ήταν αποδοτικός βάσει των παροχών που του εξασφάλιζε η διοίκηση και σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να παραμείνει ως ένας "ανιχνευτής" ποδοσφαιριστών αφήνοντας το μεταγραφικό σχεδιασμό στα χέρια του Φερέρ.

Το αίσθημα αδικίας

Στην πρόσφατη συνέντευξη Τύπου ο πρόεδρος της ΑΕΚ παραδέχθηκε εμμέσως ότι ο μεταγραφικός προγραμματισμός της ομάδας δεν ήταν άρτιος. Τα προβλήματα της ομάδας (στην επίθεση και στις θέσεις των ακραίων μπακ) "φώναζαν" από τον περασμένο Οκτώβριο, όμως κανένας εκ των προτεινόμενων στόχων δεν κρίθηκε ως επαρκής ή εφικτός. Ο Ίβιτς είχε προτείνει την αγορά των Τοροσίδη και Σπυρόπουλου, ωστόσο για τον πρώτο ο Ντέμης δεν πήρε ποτέ απάντηση _ στην Ξάνθη λένε πάντως με κατηγορηματικό τρόπο ότι ο πρόεδρος της Ένωσης ήταν που έκανε πίσω όταν του είπε ο Πανόπουλος ότι θέλει 700.000 ευρώ _ και για τον δεύτερο δεν μπήκε στον κόπο να ασχοληθεί ενδελεχώς.

Για τον Ίβιτς μάλλον ήταν σκληρό να παρουσιάζεται ως ο υπεύθυνος για τη μη μεταγραφική ενίσχυση της ομάδας όταν ήταν φανερό ότι η διοίκηση δεν σκόπευε να δαπανήσει χρήματα τον Ιανουάριο. Δεν μπορούσε επίσης να χωνέψει την (άλλοτε κακόβουλη και άλλοτε δίκαιη) κριτική για κάθε αποτυχημένη μεταγραφική επιλογή (π.χ. Ουντέζε και Ντελίμπασιτς εφέτος) από τη στιγμή που το μπάτζετ της ΑΕΚ ήταν μηδαμινό για μια ομάδα που (υποτίθεται ότι) θέλει να κάνει πρωταθλητισμό.

Επέμενε ότι ο προϋπολογισμός της ΑΕΚ έπρεπε να αυξηθεί, διαφωνούσε με τους διαρκείς δανεισμούς ποδοσφαιριστών με οψιόν αγοράς και προχωρούσε σε επαφές με στόχους που έμοιαζαν εξ αρχής δύσκολοι για την ομάδα εκθέτοντας κατά κάποιο τρόπο τη διοίκηση στα Μ.Μ.Ε. επειδή δεν μπορούσε να ανταποκριθεί οικονομικά. Εν κατακλείδι ο Ίβιτς ήθελε και προσπαθούσε μέσω των διασυνδέσεών του να φέρει στην ΑΕΚ και ποδοσφαιριστές που θα έκαναν τη διαφορά, ωστόσο εν τέλει εισέπραττε όλη τη "λέζα" επειδή αποδείχτηκαν πεπονόφλουδες ο ελεύθερος Ουντέζε και ο δανεικός Ντελίμπασιτς.

Βασικοί και "παλτά"

Ουδείς μπορεί να ισχυρισθεί ότι βάσει του μπάτζετ που χειρίστηκε έκανε άσχημη δουλειά στην ΑΕΚ τα τελευταία δυόμισι χρόνια. Τουναντίον ήταν εκείνος που ανακάλυψε τους δύο αμυντικούς ογκόλιθους της ομάδας (Σορεντίνο και Τσιρίλο) από τους οποίους δεν αποκλείεται η Ένωση να εισποράξει πολλά χρήματα στο άμεσο μέλλον. Εξαιρετική προσθήκη ήταν αυτή του Ντάνιελ Τόζερ, ενώ ο Περπαρίμ Χέτεμαϊ έκανε τη Γιουβέντους να ασχοληθεί με την περίπτωσή του και αφήνει υποσχέσεις για σπουδαία καριέρα.

Δεν αποδείχτηκαν εξίσου καλές επιλογές οι Λουέι Τσάνκο, Όλεγκ Βενγλίνσκι, Μάρτιν Παουτάσο και Άντρια Ντελίμπασιτς, και δεν φέρει απόλυτη ευθύνη ή διεκδικεί όλες τις δάφνες για τις εγχώριες επιλογές (Σαπάνης, Αλεξόπουλος, Εμερσον, Λαγός, Καπετάνος, Δέλλας, Ζήκος κ.α.) αφού για αυτές είχε πάντοτε άποψη και ο Νικολαΐδης. Εν κατακλείδι ο Ίβιτς προσέφερε στην ΑΕΚ ότι καλύτερο μπορούσε βάσει των οικονομικών πόρων που μπορούσε να χειριστεί και η απώλειά του ενδεχομένως να αποδειχθεί όταν εργαστεί σε μια ομάδα που θα του παρέχει μεγαλύτερες… ευκολίες. Λέτε να είναι ο Ολυμπιακός;