Συνέδεσε την καριέρα του με τη Λίβερπουλ και βρήκε το... λιμάνι του του στο Μερσεϊσάιντ, αφού δεν μπορούσε να φανταστεί τη ζωή και την καριέρα του μακριά από το "Άνφιλντ" και φορώντας κάποια άλλη από την κόκκινη φανέλα. Έφτασε βέβαια το πλήρωμα του χρόνου έπειτα από 17 χρόνια καριέρας και λέει "αντίο", κάνοντας το υπερατλαντικό ταξίδι για λογαριασμό των Λ.Α. Γκάλαξι.

Ο Στίβεν Τζέραρντ, στερήθηκε τίτλους για να παίξει στην ομάδα της καρδιάς του, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Ένας παίκτης της δικής του κλάσης το να μην έχει κατακτήσει ούτε ένα πρωτάθλημα, αν μη τι άλλο θα ήταν ικανός λόγος για να κοιτάξει αλλού το μέλλον του. Όχι όμως αυτός, γι' αυτό και πολλάκις απέρριψε προτάσεις και δεν έπαιξε κόντρα στη Λίβερπουλ.

Η Τσέλσι τον ήθελε, δεν είναι κρυφό. Το 2005 έγινε μεγάλη προσπάθεια να μετακομίσει στο Λονδίνο, αλλά τελικά έμεινε. Λατρεύτηκε από τους φίλους της ομάδας του και το όνομά του θα μπει στο πλάι των κορυφαίων της ιστορίας της. Διότι εμβληματικοί αρχηγοί όπως ο Τζέραρντ σπανίζουν, γι' αυτό και κάθε αναφορά στο όνομά τους είναι ιδιαίτερη και έχει την σημασία της.

H DailyMail τον... μετέγγραψε στην Τσέλσι και σκιαγράφησε την καριέρα του, αν το 2005 έπαιρνε τη μεγάλη απόφαση να φορέσει τα "μπλε" και να τεθεί υπό τις οδηγίες του Ζοζέ Μουρίνιο. Ποιους τίτλους θα είχε πάρει; Τι στιγμές θα είχε γευτεί στην καριέρα του; Ποια η διαφορά στα τρόπαια από τότε μέχρι σήμερα σε σχέση με τη Λίβερπουλ την οποία υπηρέτησε με αυταπάρνηση όλα αυτά τα χρόνια;

Τρία πρωταθλήματα Αγγλίας

Αν είχε μετακομίσει στην Τσέλσι, θα είχε στεφθεί τρεις φορές πρωταθλητής Αγγλίας. Το 2006 θα είχε κάνει... σεφτέ στα πρωταθλήματα, το 2010 θα πανηγύριζε για δεύτερη φορά (οι "μπλε" μάλιστα έκαναν το νταμπλ) και φέτος θα τρίτωνε το καλό. Το ίδιο διάστημα, μόνο μια φορά έφτασε πραγματικά κοντά στην πηγή και αυτό ήταν πέρυσι, όπου μάλιστα ο ίδιος ήταν εκ των μοιραίων στην εντός έδρας καταδικαστική ήττα από την Τσέλσι. Ο τίτλος εντέλει πήγε στη Μάντσεστερ Σίτι, αν και οι "ρεντς" πάλεψαν μέχρι τέλους για την κατάληψη της κορυφής.

Θα σήκωνε άλλο ένα Champions League

Το 2005 κατέκτησε ένα από τα πιο μυθικά Champions League με τη Λίβερπουλ στην Πόλη, κάνοντας επική ανατροπή με τη Μίλαν (το 3-0 έγινε 3-3 στο δεύτερο ημίχρονο) και να επικρατεί στα πέναλτι. Το 2007 έφτασε μέχρι τον τελικό της Αθήνας, αλλά αυτή την φορά ήταν η σειρά των "ροσονέρι" να επιβληθούν 2-1. Αν είχε φύγει για την Τσέλσι, θα είχε χάσει στον τελικό του 2008 στη Μόσχα, αλλά θα είχε πάρει ένα αντρίκειο τρόπαιο μέσα στο Μόναχο απέναντι στην γηπεδούχο Μπάγερν Μονάχου κόντρα σε όλα τα προγνωστικά. Η ομάδα του Ρομπέρτο Ντι Ματέο επικράτησε στη "ρώσικη ρουλέτα" των πέναλτι και ο Τζέραρντ θα μπορούσε να είχε γευτεί το νέκταρ της επιτυχίας. Μάλιστα, θα μπορούσε ο ίδιος να έχει χτυπήσει το τελευταίο πέναλτι και όχι ο Ντιντιέ Ντρογκμπά. Με τα "αν" και τα "θα" όμως δεν γράφεται ιστορία.

Σε άλλο επίπεδο η συνεργασία με τον Λάμπαρντ

Αποτελεί ευτύχημα για την Αγγλία το ότι έχει δυο κεντρικούς μέσους του βεληνεκούς του Τζέραρντ και του Λάμπαρντ. Εντούτοις, οι δυο τους ουδέποτε κατάφεραν να κάνουν το κάτι παραπάνω μαζί ως δίδυμο με την εθνική ομάδα, κάτι που αποτελεί μεγάλο μαράζι για όλους στην χώρα, αλλά και για τους ίδιους, αφού δεν κατάφεραν να σημειώσουν κάτι σπουδαίο με τα "λιοντάρια". Αν όμως ήταν μαζί στην Τσέλσι και προπονούνταν σε καθημερινή βάση, θα είχαν φτιάξει ένα δίδυμο ασύλληπτο τόσο για τους "μπλε" όσο και για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Έχουν γραφτεί εκατομμύρια λέξεις για την συνύπαρξή τους και τελικά θα τους απολαμβάνουν μαζί οι Λ.Α. Γκάλαξι στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Θα γλίτωνε μια άβολη επιστροφή στο "Άνφιλντ"

Αναμφίβολα, η πιο δύσκολη στιγμή στην καριέρα του θα ήταν μια επιστροφή στο "Άνφιλντ" με την φανέλα άλλης ομάδας. Βέβαια, δεν θα είχε διαγράψει την ίδια πορεία με τη Λίβερπουλ, αφού το 2005 θα είχαν κοπεί οι δεσμοί του μαζί της, εντούτοις ήταν ήδη το αγαπημένο παιδί των φίλων της. Τα συναισθήματα θα ήταν πολύ ιδιαίτερα και σε κάθε περίπτωση οι στιγμές για τον ίδιο θα ήταν δύσκολες. Δεν είναι εύκολο να αγωνίζεσαι κόντρα σε αυτό που έχεις μάθει να αγαπάς από μικρός και αποτελούσε κομμάτι της ζωής σου. Τελικά, ποτέ δεν συνέβη αυτό, αλλά θα ήταν αναγκαίο κακό, αν έπαιρνε μετεγγραφή στην Τσέλσι.

Βέβαια, η αναγνώριση του ποδοσφαιρικού του μεγαλείου παραμένει...

... έστω και αν δεν θα ήθελε να είναι στην θέση αυτού που χειροκροτάει