Αν οι ομάδες κατακτούσαν το Champions League μόνο μία φορά
Τι θα συνέβαινε αν κάθε σύλλογος μπορούσε να κατακτήσει μόνο μία φορά το Champions League; Ποιες ομάδες θα "κάλυπταν" τα κενά; Ποιοι Έλληνες θα στέφονταν πρωταθλητές Ευρώπης;
Ρεάλ, Μπάγερν και Λίβερπουλ αποτελούν τα μεγάλα φαβορί για την κατάκτηση του φετινού Champions League. Ονόματα που έχουν συνδεθεί άρρηκτα με την άρση του τροπαίου με τα μεγάλα "αυτιά" στο τέλος κάθε σεζόν, αφού αποτελούν τρεις από τις ομάδες που το έχουν κατακτήσει περισσότερες φορές.
Συνολικά έχουν κερδίσει τις 22 από τις 62 εκδόσεις της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης και μαζί με τη Μίλαν και την Μπαρτσελόνα σχεδόν μονοπωλούν τις κατακτήσεις. Τι θα συνέβαινε, όμως, αν κάθε σύλλογος, από τη δημιουργία του τουρνουά, μπορούσε να κατακτήσει μόνο μία φορά το τρόπαιο; Τι θα γινόταν αν από τις 62 σεζόν, αυτές οι τρεις ομάδες είχαν πανηγυρίσει μόλις τρεις φορές;
Συλλαμβάνοντας την ιδέα από αντίστοιχες λίστες του εξωτερικού, αν κάνουμε τις σχετικές αναγωγές συμπληρώνοντας τα κενά στις σεζόν που υπήρξε... επανάληψη στις κατακτήσεις, τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά. Το πιο εντυπωσιακό όλων; Η Ελλάδα έχει δύο κατακτήσεις Champions League και η Κύπρος μία!
Η ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ
Αρχίζοντας από τη σεζόν 1955-1956 και τη Ρεάλ, την πολυνίκη του θεσμού, θα χρειαστεί να αφαιρέσουμε τους επόμενους 11 τίτλους της. Μάλιστα, οι "μερέγκες" κατέκτησαν και τις πρώτες πέντε -κανονικές- εκδόσεις κι έτσι μετά από την "παρθενική" κατάκτηση, στρεφόμαστε στις φιναλίστ του τελικού. Με αυτόν τον τρόπο, η Ρεμς γίνεται η πρώτη γαλλική ομάδα που κατακτά το τρόπαιο, η Άιντραχτ Φρανκφούρτη η πρώτη γερμανική, ενώ η Ιταλία έχει δύο κατακτήσεις, ελέω Φιορεντίνα και Μίλαν.
Τι συμβαίνει, όμως, όταν τόσο ο κανονικός νικητής όσο και ο φιναλίστ έχουν "κατακτήσει" το τρόπαιο στο παρελθόν και δεν έχουν... δικαίωμα να πανηγυρίσουν ξανά; Τότε στρεφόμαστε στα ημιτελικά, για να εντοπίσουμε ποια από τις δύο ηττημένες ομάδες είχαν καλύτερο σκορ αποκλεισμού, με την προϋπόθεση, πάντοτε, αυτές να έχουν "δικαίωμα" να κατακτήσουν τη διοργάνωση.
Έτσι, τη σεζόν 1961-1962, με νικήτρια την Μπενφίκα και φιναλίστ τη Ρεάλ, ο τίτλος θα κατέληγε είτε στην Τότεναμ είτε στη Σταντάρ Λιέγης που αποκλείστηκαν στα ημιτελικά. Η Ρεάλ απέκλεισε τους Βέλγους με συνολικό σκορ 6-0, η Μπενφίκα τους Άγγλους με 4-3 κι έτσι το τρόπαιο "κατέληξε" στο Νησί για πρώτη φορά στην "ιστορία".
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΙΚΗΤΕΣ
Με τον συγκεκριμένο υπολογισμό, η Ελλάδα έχει τα... τυχερά της. Όπως είναι εύκολα κατανοητό, τη σεζόν 1970-1971 πρωταθλητής Ευρώπης είναι ο Παναθηναϊκός! Παρότι πρόκειται για το πρώτο τρόπαιο του Άγιαξ στην πραγματικότητα, ο "Αίαντας" είχε κατακτήσει το εικονικό τρόπαιο το 1969, όταν ήταν φιναλίστ στον τελικό με τη Μίλαν (η οποία δεν μπορούσε να το κατακτήσει για 2η φορά). Ο δρόμος άνοιξε για τους "πράσινους", που έγιναν η πρώτη ελληνική ομάδα με Κύπελλο Πρωταθλητριών!
Για να ξαναβρούμε ελληνική ομάδα στην κορυφή της Ευρώπης έπρεπε να προηγηθούν ομάδες όπως η Ρεάλ Σοθιεδάδ, η Μπορντό, η Σεντ Ετιέν, η Γκλάντμπαχ, η Γαλατάσαραϊ, η Σπαρτάκ Μόσχας, η Σαμπντόρια, η Ρέιντζερς, η Ναντ και η Ντινάμο Κιέβου.
Τη σεζόν 1998-1999, τη σεζόν που στην πραγματικότητα το τρόπαιο κατακτήθηκε από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, καμία από τις ομάδες των ημιτελικών δεν είχε... δικαίωμα να πανηγυρίσει. Για τον νικητή της λίστας μας στραφήκαμε στα προημιτελικά, όπου μόνο ο Ολυμπιακός και η Κάιζερσλαουτερν δεν είχαν κατακτήσει το τρόπαιο στο παρελθόν. Από τις τέσσερις ομάδες που αποκλείστηκαν σε αυτόν τον γύρο, ο Ολυμπιακός είχε την καλύτερη θέση, αφού έχασε με συνολικό σκορ 2-3 από τη Γιουβέντους, ενώ η Ρεάλ με 1-3 από την Ντινάμο Κιέβου, η Ίντερ με 1-3 από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η Κάιζερσλαουτερν με 0-6 από την Μπάγερν. Έτσι, οι "κόκκινοι" της Ελλάδας τερμάτισαν στην 5η θέση, οι "κόκκινοι" της Γερμανίας στην 8η, με συνέπεια το τρόπαιο να καταλήξει στον Πειραιά!
Με ανάλογη μεθοδολογία, το βαρύτιμο τρόπαιο πέρασε από τις βιτρίνες των Βαλένθια, Λα Κορούνια, Λεβερκούζεν, Άρσεναλ, Λιόν, Βιγιαρεάλ, Λιλ, Φενέρμπαχτσε, Ατλέτικο, ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Σάλκε, για να φτάσουμε στο 2011-2012 και να το κατακτήσει ο ΑΠΟΕΛ, ως 8ος στη σεζόν, αφού αφαιρέσουμε όλες τις ομάδες από πάνω του που το είχαν κατακτήσει στο παρελθόν.
ΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ
Όσον αφορά στις κατακτήσεις, η Αγγλία μετράει δέκα ομάδες με τρόπαιο, με τελευταία τη Λέστερ, η Γαλλία εννέα ομάδες με τρεις σερί κατακτήσεις από το 1994 μέχρι το 1996, ενώ με το... φετινό, η Ισπανία φτάνει κι αυτή τις 9.
Η Γερμανία είναι κοντά με οκτώ ομάδες, η Ιταλία έμεινε πιο πίσω με 6, ενώ Ολλανδία και Ρωσία ισοβαθμούν με 3 τρόπαια. Δύο κατακτήσεις, εκτός από την Ελλάδα, έχουν και οι Πορτογαλία (η Σπόρτινγκ δεν τα κατάφερε), Τουρκία (η Μπεσίκτας έμεινε εκτός νυμφώνος), Γιουγκοσλαβία (με Παρτίζαν και Ερυθρό Αστέρα), Σκωτία (με το Old Firm) και Βέλγιο (χαμένη η Άντερλεχτ).
Τέλος, πλην της Κύπρου, η Ρουμανία που πανηγύρισε κανονικά με τη Στεάουα το 1986 και η Ουκρανία με Ντινάμο Κιέβου συμπληρώνουν τη "χρυσή Βίβλο".
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
Σε αυτές τις 62 σεζόν του παρελθόντος, μόνο 12 φορές ταυτίζεται η πρωτιά στο πραγματικό Champions League με το εικονικό. Στις υπόλοιπες 50 το τρόπαιο κατέληξε σε ομάδα που δεν νίκησε στον κανονικό τελικό, αριθμός που θα αυξηθεί φέτος. Μάλιστα, σε 34 περιπτώσεις το τρόπαιο κατέληξε εκτός ζευγαριού τελικού, 17 φορές εκτός ημιτελικών και 4 φορές εκτός προημιτελικών.
Η τελευταία πραγματική πρωταθλήτρια Ευρώπης που κατέκτησε και το εικονικό Champions League είναι η Ντόρτμουντ το 1997 και μάλλον θα παραμείνει, αφού οι ομάδες που πανηγυρίζουν στο τέλος κάθε σεζόν είναι οι ίδιες τα τελευταία χρόνια και γι' αυτό οι νικήτριες του εικονικού Champions League πλέον προέρχονται από τις πρώτες νοκ άουτ φάσεις.
Με τη Μάντσεστερ Σίτι να κατακτά το εικονικό τουρνουά τη σεζόν 2014-2015, φέτος η μοναδική ομάδα χωρίς αυτήν την ιδιότυπη διάκριση είναι η Σεβίλλη, η οποία θα στεφθεί "πρωταθλήτρια Ευρώπης", ακόμα κι αν αποκλείστηκε στα προημιτελικά.
Τέλος, ειδική μνεία γίνεται στον Μανουέλ Πελεγκρίνι, ο οποίος είναι ο πολυνίκης προπονητής με τρεις κατακτήσεις, ως τεχνικός της Βιγιαρεάλ, της Μάλαγα και της Μάντσεστερ Σίτι.
Το εικονικό Champions League
Σεζόν | Σύλλογος | Χώρα | Τερμάτισε | Το πήρε κανονικά |
1955-1956 | Ρεάλ | Ισπανία | 1η | Ρεάλ |
1956-1957 | Φιορεντίνα | Ιταλία | 2η | Ρεάλ |
1957-1958 | Μίλαν | Ιταλία | 2η | Ρεάλ |
1958-1959 | Ρεμς | Γαλλία | 2η | Ρεάλ |
1959-1960 | Άιντραχτ Φρανκφούρτης | Γερμανία | 2η | Ρεάλ |
1960-1961 | Μπενφίκα | Πορτογαλία | 1η | Μπενφίκα |
1961-1962 | Τότεναμ | Αγγλία | 3η | Μπενφίκα |
1962-1963 | Φέγενοορντ | Ολλανδία | 3η | Μίλαν |
1963-1964 | Ίντερ | Ιταλία | 1η | Ίντερ |
1964-1965 | Λίβερπουλ | Αγγλία | 3η | Ίντερ |
1965-1966 | Παρτίζαν | Γιουγκοσλαβία | 2η | Ρεάλ |
1966-1967 | Σέλτικ | Σκωτία | 1η | Σέλτικ |
1967-1968 | Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ | Αγγλία | 1η | Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ |
1968-1969 | Άγιαξ | Ολλανδία | 2η | Μίλαν |
1969-1970 | Λιντς | Αγγλία | 3η | Φέγενοορντ |
1970-1971 | Παναθηναϊκός | Ελλάδα | 2η | Άγιαξ |
1971-1972 | Σταντάρ Λιέγης | Βέλγιο | 5η | Άγιαξ |
1972-1973 | Γιουβέντους | Ιταλία | 2η | Άγιαξ |
1973-1974 | Μπάγερν | Γερμανία | 1η | Μπάγερν |
1974-1975 | Μπαρτσελόνα | Ισπανία | 3η | Μπάγερν |
1975-1976 | Σεντ Ετιέν | Γαλλία | 2η | Μπάγερν |
1976-1977 | Γκλάντμπαχ | Γερμανία | 2η | Λίβερπουλ |
1977-1978 | Μπριζ | Βέλγιο | 2η | Λίβερπουλ |
1978-1979 | Νότιγχαμ | Αγγλία | 1η | Νότιγχαμ |
1979-1980 | Αμβούργο | Γερμανία | 2η | Νότιγχαμ |
1980-1981 | Ερυθρός Αστέρας | Γιουγκοσλαβία | 5η | Λίβερπουλ |
1981-1982 | Άστον Βίλα | Αγγλία | 1η | Άστον Βίλα |
1982-1983 | Ρεάλ Σοθιεδάδ | Ισπανία | 3η | Αμβούργο |
1983-1984 | Ρόμα | Ιταλία | 2η | Λίβερπουλ |
1984-1985 | Μπορντό | Γαλλία | 3η | Γιουβέντους |
1985-1986 | Στεάουα | Ρουμανία | 1η | Στεάουα |
1986-1987 | Πόρτο | Πορτογαλία | 1η | Πόρτο |
1987-1988 | Αϊντχόφεν | Ολλανδία | 1η | Αϊντχόφεν |
1988-1989 | Γαλατάσαραϊ | Τουρκία | 3η | Μίλαν |
1989-1990 | Μαρσέιγ | Γαλλία | 3η/4η | Μίλαν |
1990-1991 | Σπαρτάκ Μόσχας | Ρωσία | 4η | Ερυθρός Αστέρας |
1991-1992 | Σαμπντόρια | Ιταλία | 2η | Μπαρτσελόνα |
1992-1993 | Ρέιντζερς | Σκωτία | 3η | Μαρσέιγ |
1993-1994 | Μονακό | Γαλλία | 3η/4η | Μίλαν |
1994-1995 | Παρί Σεν Ζερμέν | Γαλλία | 4η | Άγιαξ |
1995-1996 | Ναντ | Γαλλία | 3η | Γιουβέντους |
1996-1997 | Ντόρτμουντ | Γερμανία | 1η | Ντόρτμουντ |
1997-1998 | Ντινάμο Κιέβου | Ουκρανία | 7η | Ρεάλ |
1998-1999 | Ολυμπιακός | Ελλάδα | 5η | Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ |
1999-2000 | Βαλένθια | Ισπανία | 2η | Ρεάλ |
2000-2001 | Λα Κορούνια | Ισπανία | 6η | Μπάγερν |
2001-2002 | Λεβερκούζεν | Γερμανία | 2η | Ρεάλ |
2002-2003 | Άρσεναλ | Αγγλία | 7η | Μίλαν |
2003-2004 | Τσέλσι | Αγγλία | 4η | Πόρτο |
2004-2005 | Λιόν | Γαλλία | 5η | Λίβερπουλ |
2005-2006 | Βιγιαρεάλ | Ισπανία | 3η/4η | Μπαρτσελόνα |
2006-2007 | Λιλ | Γαλλία | 12η | Μίλαν |
2007-2008 | Φενέρμπαχτσε | Τουρκία | 5η | Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ |
2008-2009 | Ατλέτικο | Ισπανία | 9η | Μπαρτσελόνα |
2009-2010 | ΤΣΣΚΑ Μόσχας | Ρωσία | 7η | Ίντερ |
2010-2011 | Σάλκε | Γερμανία | 4η | Μπαρτσελόνα |
2011-2012 | ΑΠΟΕΛ | Κύπρος | 8η | Τσέλσι |
2012-2013 | Μάλαγα | Ισπανία | 6η | Μπάγερν |
2013-2014 | Ζενίτ | Ρωσία | 9η | Ρεάλ |
2014-2015 | Μάντσεστερ Σίτι | Αγγλία | 12η | Μπαρτσελόνα |
2015-2016 | Βόλφσμπουργκ | Γερμανία | 5η/6η/7η/8η | Ρεάλ |
2016-2017 | Λέστερ | Αγγλία | 5η | Ρεάλ |
2017-2018 | Σεβίλλη | Ισπανία | 7η | - |
Photo credits: AP Photo/Frank Augstein