Ανακοίνωση ΠΣΑΠ για τα νέα μέτρα
Ανακοίνωση για τα νέα φορολογικά μέτρα εξέδωσε ο ΠΣΑΠ που διαφωνεί στα περισσότερα από αυτά
Το κείμενο της επιστολής, που είναι απολύτως επίκαιρη, λόγω της συζητήσεως για το φορολογικό νομοσχέδιο που ξεκίνησε στην Βουλή των Ελλήνων, έχει ως εξής:
Στο πλαίσιο της συζήτησης στην Βουλή των Ελλήνων για το υπό ψήφιση φορολογικό νομοσχέδιο, εντάσσεται αυτές τις ημέρες κι η αναφορά για την προοπτική κατάργησης της αυτοτελούς φορολόγησης των επαγγελματιών αθλητών, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται κι οι ποδοσφαιριστές.
Η πρόταση για την αλλαγή στο καθεστώς που σήμερα είναι σε ισχύ, δε μας βρίσκει σύμφωνους καθώς θεωρούμε ότι είναι άδικο για τους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, να διαφοροποιηθεί ο τρόπος με τον οποίο φορολογούνται για τις αμοιβές τους από μεταγραφές ή ανανεώσεις συμβολαίων.
Όπως όλοι γνωρίζουν κι είναι σε θέση να βεβαιώσουν, το επάγγελμα του ποδοσφαιριστή είναι από τα πλέον βραχύβια σε διάρκεια. Στην καλύτερη γι’ αυτόν περίπτωση, στα 35 χρόνια του, ήδη, ο επαγγελματίας ποδοσφαιριστής είναι απόμαχος της δραστηριότητας στην οποία έχει αφοσιωθεί από νεαρή αν όχι κι από παιδική ηλικία.
Είναι ελαχιστότατοι οι ποδοσφαιριστές που παραμένουν στην ενεργό δράση ενώ είναι πάνω από το ηλικιακό όριο των 35 ετών κι η εξήγηση βεβαίως είναι απλή. Σχετίζεται με την βιολογική αντοχή του και τη δυνατότητα προσφοράς του σε μία εργασία που απαιτεί άριστη φυσική κατάσταση, αντοχή, ετοιμότητα και αγωνιστικότητα με ρυθμούς που φέρνουν τον ανθρώπινο οργανισμό στα όρια του.
Μακάρι να μπορούσαμε κι εμείς να εργαζόμαστε, στο αντικείμενο μας, μέχρι τα 65 και τα 70 και να παίρναμε σύνταξη κι εφάπαξ από το ποδόσφαιρο. Δεν μπορούμε όμως ούτε καν να σκεφθούμε την εικόνα με 65αρηδες να προσπαθούν να τρέξουν μέσα στο γήπεδο.
Συνήθως, ένας ποδοσφαιριστής αρχίζει να αμείβεται ως επαγγελματίας με καταβολές αμοιβών από το συμβόλαιο του μετά από τα 21-22 έτη ζωής αφού τότε πραγματοποιεί την πρώτη μεταγραφή του ή έχει τη δυνατότητα να κερδίσει αμοιβή για το συμβόλαιο του ώστε να απολαύσει οικονομικό όφελος πέραν του μισθού του ανειδίκευτου εργάτη με τον οποίο αμείβεται.
Οι λιγοστές εξαιρέσεις συναδέλφων μας που έτυχε να κερδίζουν χρήματα από μικρότερη ηλικία, επίσης δεν πρέπει να δημιουργούν στρεβλή εντύπωση και να ορίζουν τον κανόνα. Πάντα, πρέπει να έχουμε όλοι στο νού μας ότι οι εν ενεργεία επαγγελματίες ποδοσφαιριστές είναι σχεδόν 1.800 κι από αυτούς εκείνοι που απολαμβάνουν προνομιακές παροχές δεν είναι παρά εξαιρετικά λίγοι, ίσως όχι περισσότεροι από 30 έως 40.
Το μέτρο κι η ευθυκρισία απαιτεί να μην υπάρχουν γενικεύσεις αλλά να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα κι η ιδιαιτερότητα που παρουσιάζει ο κλάδος των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών στην πραγματική διάσταση που έχει, χωρίς να αλλάζει η ουσία από μεμονωμένα παραδείγματα που είναι στην βιτρίνα, θαμπώνουν και ξεγελούν.
Μέσα λοιπόν σε 13-14 χρόνια, κι αυτά εάν είναι τυχερός, ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής προσπαθεί να ζήσει και παράλληλα να δημιουργήσει απόθεμα για την υπόλοιπη ζωή του στην οποία οφείλει προς την οικογένεια και τον εαυτό του να επιβιώσει.
Με τα χρήματα που θα συγκεντρώσει ο ποδοσφαιριστής προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του μετά από την αποχώρηση του από την ενεργό δράση αφού καμμία πρόβλεψη δεν υπάρχει γι’ αυτόν ώστε να αισθάνεται ότι είναι ασφαλής, κατοχυρωμένος, με δυνατότητα καταβολής εφάπαξ ή σύνταξης ή με την ουσιαστική ενθάρρυνση του για την έναρξη εναλλακτικής επαγγελματικής δραστηριότητας. Μένει ανασφάλιστος, άεργος και συχνότατα μάλιστα πένητας αφού οι ομάδες όπου προσέφερε τις υπηρεσίες του δεν τον κάλυψαν για την προσφορά του και τον άφησαν να διεκδικεί συσσωρευμένα χρέη δίδοντας, στο μεταξύ, μεγάλο μέρος της αμοιβής του για τη διεκδίκηση των δεδουλευμένων δια της δικαστικής οδού.
Ο ποδοσφαιριστής μένει έρμαιο της μοίρας του μόλις σβήσουν τα φώτα. Τον ξεχνούν όλοι και του γυρνούν την πλάτη επειδή δεν τον έχουν πια ανάγκη ώστε να κερδίσουν επειδή συναγελάζονται με αυτόν και επωφελούνται από τη δημοφιλία του.
Τότε, πρέπει να παλέψει για να ζήσει ενώ δεν έχει καν προλάβει να αποκτήσει τυπικά προσόντα αφού από μικρός έπρεπε να αφοσιωθεί στο ποδόσφαιρο, μία άκρως απαιτητική επαγγελματική δράση, χωρίς ωράριο κι αργίες, με υψηλό επίπεδο αφοσίωσης και με την ελπίδα ότι δε θα έχει τραυματισμούς, που στο επίπεδο το οποίο οδηγεί σε χειρουργικές επεμβάσεις, σημειώνονται πια στο εξαιρετικά μεγάλο ποσοστό 16%, σε ετήσια βάση για τους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές.
Το σημερινό καθεστώς προβλέπει την αυτοτελή φορολόγηση των αμοιβών των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών με ποσοστό 20%. Αυτός ο τρόπος φορολόγησης εξασφαλίζει στο κράτος συγκεκριμένα και σεβαστά έσοδα που είναι μάλιστα δυνατό να υπολογίζονται σε σταθερή βάση αφού προκύπτουν με βάση το σύνολο των αμοιβών των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών από τις ομάδες τους, με δαπάνες που δε μένουν κρυφές.
Πρόκειται για μία λογική βάση φορολόγησης που εδράζεται ασφαλώς σε νομικά επιχειρήματα και δεν καθιερώθηκε τυχαία ή χαριστικά προς τους επαγγελματίες αθλητές. Η υπαγωγή των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών στις γενικές διατάξεις φορολόγησης, δηλαδή με συντελεστή μέχρι 45%, θα είναι πράξη παντελώς άδικη και σαφώς δε συνάδει με την πολιτική και την πρακτική πολιτικών σχημάτων που ευαγγελίζονται ότι ο άνθρωπος και δη ο εργαζόμενος πρέπει να είναι στο προσκήνιο για τις αποφάσεις και τους σχεδιασμούς τους.
Η πραγματικότητα είναι ότι οι αμοιβές των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών πρέπει να λογίζονται ως ποσά που διασπείρονται και κατανέμονται σε βάθος χρόνου αφού δεν αντανακλούν μόνο στην προσφορά συγκεκριμένων υπηρεσιών για σαφώς προσδιορισμένο χρονικό διάστημα αλλά αφορούν και την υπεραξία προσφοράς του αθλητή ώστε να ανταμείβεται η πλήρης διαθεσιμότητα του στην ομάδα του με τον προφανή κι άμεσο κίνδυνο για τη σωματική ακεραιότητα του.
Επιπλέον, οι έκτακτες αμοιβές των ποδοσφαιριστών, εάν κι όποτε αυτές καταβάλλονται αφού είναι πολλοί οι συνάδελφοι μας που στη διάρκεια της καριέρας τους αναγκάζονται να αρκούνται μόνο στο μισθό τους, πρέπει να λογίζονται ακριβώς με αυτό το χαρακτήρα, της ΕΚΤΑΚΤΗΣ παροχής.
Πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό ότι οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, αποτελούν το ενεργό και παραγωγικό κομμάτι της βιομηχανίας που φέρνει πολλαπλά και διασφαλισμένα (με βάση ότι σήμερα ισχύει τουλάχιστον γιατί κάθε αλλαγή διαμορφώνει άλλο πεδίο κι οδηγεί σε διαφορετικά δεδομένα) έσοδα. Ασφαλώς, οι ποδοσφαιριστές αντιλαμβάνονται ότι οι καιροί είναι χαλεποί και το βιώνουν άλλωστε αυτό με τη μεγάλη συρρίκνωση των εισοδημάτων τους.
Δεν είμαστε αδιάφοροι γι’ ότι συμβαίνει γύρω μας αλλά επίσης δε δεχόμαστε να χαρακτηριζόμαστε ως τάξη προνομιούχων όταν γνωρίζουμε ότι η ανεργία μαστίζει πια τον κλάδο μας, ότι οι συχνές αφίξεις κι αναχωρήσεις αλλοδαπών συναδέλφων μας θα θέσουν σε κίνδυνο τη δυνατότητα είσπραξης του φόρου που θα καταλογισθεί εάν αλλάξει το καθεστώς της αυτοτελούς φορολόγησης αλλά κι ότι από το σύνολο των 1.800 επαγγελματιών ποδοσφαιριστών η συντριπτική πλειονότητα φυτοζωεί και περιμένει μία μεταγραφή ή ένα καινούριο συμβόλαιο σε όλη τη διάρκεια της καριέρας που έχει στο ποδόσφαιρο, ώστε να αφήσει ένα ποσό στην άκρη για να επιβιώσει αφού παραδίδεται ανεπάγγελτος κι ανεκπαίδευτος στα 35 του στην κοινωνία η οποία χειροκροτεί, απολαμβάνει αλλά κλείνει τα μάτια στην κρίσιμη ώρα είτε από άγνοια είτε επειδή εθελοτυφλεί.
Πιστεύουμε ότι έστω και την υστάτη ώρα πρέπει να αναθεωρηθεί η πρόταση για κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών γιατί είναι κατάφωρα άδικη κι ισοπεδωτική. Ο κύκλος εργασιών που δημιουργείται γύρω από τους ποδοσφαιριστές οφείλεται στη δική τους δράση και προσφορά και φέρνει αλυσιδωτά έσοδα στο κράτος.
Η βίαιη αλλαγή στο κείμενο καθεστώς το μόνο που θα φέρει ως αποτέλεσμα για τα δημόσια ταμεία θα είναι η κάθετη μείωση των εισροών από την αύξηση της φορολογίας στο ποδόσφαιρο (καθώς έχουμε ζωηρές αμφιβολίες για την πρακτική που θα ακολουθήσουν οι Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρείες που έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στις συνάψεις συμφωνιών με τους ποδοσφαιριστές καθώς η θέση τους είναι κυρίαρχη) ενώ ήδη θα έχουν χαθεί πέρα από την ουσία κι οι εντυπώσεις με την ριζική αλλαγή στη φορολόγηση των ποδοσφαιριστών.
Η συζήτηση του φορολογικού νομοσχεδίου στην Βουλή των Ελλήνων εκτιμούμε ότι θα πρέπει να οδηγήσει στην απαλοιφή των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών από την γενίκευση της υπαγωγής τους στην κλίμακα της γενικής φορολόγησης. Οι λόγοι είναι προφανείς μετά κι από την αναλυτική παρουσίαση τους από μέρους μας.
Ευχαριστούμε για την προσοχή σας και βεβαίως είμαστε στην διάθεση σας ώστε να σας παράσχουμε άμεσα όποια επιμέρους ενημέρωση επιθυμείτε επί του θέματος".
Στο πλαίσιο της συζήτησης στην Βουλή των Ελλήνων για το υπό ψήφιση φορολογικό νομοσχέδιο, εντάσσεται αυτές τις ημέρες κι η αναφορά για την προοπτική κατάργησης της αυτοτελούς φορολόγησης των επαγγελματιών αθλητών, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται κι οι ποδοσφαιριστές.
Η πρόταση για την αλλαγή στο καθεστώς που σήμερα είναι σε ισχύ, δε μας βρίσκει σύμφωνους καθώς θεωρούμε ότι είναι άδικο για τους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, να διαφοροποιηθεί ο τρόπος με τον οποίο φορολογούνται για τις αμοιβές τους από μεταγραφές ή ανανεώσεις συμβολαίων.
Όπως όλοι γνωρίζουν κι είναι σε θέση να βεβαιώσουν, το επάγγελμα του ποδοσφαιριστή είναι από τα πλέον βραχύβια σε διάρκεια. Στην καλύτερη γι’ αυτόν περίπτωση, στα 35 χρόνια του, ήδη, ο επαγγελματίας ποδοσφαιριστής είναι απόμαχος της δραστηριότητας στην οποία έχει αφοσιωθεί από νεαρή αν όχι κι από παιδική ηλικία.
Είναι ελαχιστότατοι οι ποδοσφαιριστές που παραμένουν στην ενεργό δράση ενώ είναι πάνω από το ηλικιακό όριο των 35 ετών κι η εξήγηση βεβαίως είναι απλή. Σχετίζεται με την βιολογική αντοχή του και τη δυνατότητα προσφοράς του σε μία εργασία που απαιτεί άριστη φυσική κατάσταση, αντοχή, ετοιμότητα και αγωνιστικότητα με ρυθμούς που φέρνουν τον ανθρώπινο οργανισμό στα όρια του.
Μακάρι να μπορούσαμε κι εμείς να εργαζόμαστε, στο αντικείμενο μας, μέχρι τα 65 και τα 70 και να παίρναμε σύνταξη κι εφάπαξ από το ποδόσφαιρο. Δεν μπορούμε όμως ούτε καν να σκεφθούμε την εικόνα με 65αρηδες να προσπαθούν να τρέξουν μέσα στο γήπεδο.
Συνήθως, ένας ποδοσφαιριστής αρχίζει να αμείβεται ως επαγγελματίας με καταβολές αμοιβών από το συμβόλαιο του μετά από τα 21-22 έτη ζωής αφού τότε πραγματοποιεί την πρώτη μεταγραφή του ή έχει τη δυνατότητα να κερδίσει αμοιβή για το συμβόλαιο του ώστε να απολαύσει οικονομικό όφελος πέραν του μισθού του ανειδίκευτου εργάτη με τον οποίο αμείβεται.
Οι λιγοστές εξαιρέσεις συναδέλφων μας που έτυχε να κερδίζουν χρήματα από μικρότερη ηλικία, επίσης δεν πρέπει να δημιουργούν στρεβλή εντύπωση και να ορίζουν τον κανόνα. Πάντα, πρέπει να έχουμε όλοι στο νού μας ότι οι εν ενεργεία επαγγελματίες ποδοσφαιριστές είναι σχεδόν 1.800 κι από αυτούς εκείνοι που απολαμβάνουν προνομιακές παροχές δεν είναι παρά εξαιρετικά λίγοι, ίσως όχι περισσότεροι από 30 έως 40.
Το μέτρο κι η ευθυκρισία απαιτεί να μην υπάρχουν γενικεύσεις αλλά να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα κι η ιδιαιτερότητα που παρουσιάζει ο κλάδος των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών στην πραγματική διάσταση που έχει, χωρίς να αλλάζει η ουσία από μεμονωμένα παραδείγματα που είναι στην βιτρίνα, θαμπώνουν και ξεγελούν.
Μέσα λοιπόν σε 13-14 χρόνια, κι αυτά εάν είναι τυχερός, ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής προσπαθεί να ζήσει και παράλληλα να δημιουργήσει απόθεμα για την υπόλοιπη ζωή του στην οποία οφείλει προς την οικογένεια και τον εαυτό του να επιβιώσει.
Με τα χρήματα που θα συγκεντρώσει ο ποδοσφαιριστής προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του μετά από την αποχώρηση του από την ενεργό δράση αφού καμμία πρόβλεψη δεν υπάρχει γι’ αυτόν ώστε να αισθάνεται ότι είναι ασφαλής, κατοχυρωμένος, με δυνατότητα καταβολής εφάπαξ ή σύνταξης ή με την ουσιαστική ενθάρρυνση του για την έναρξη εναλλακτικής επαγγελματικής δραστηριότητας. Μένει ανασφάλιστος, άεργος και συχνότατα μάλιστα πένητας αφού οι ομάδες όπου προσέφερε τις υπηρεσίες του δεν τον κάλυψαν για την προσφορά του και τον άφησαν να διεκδικεί συσσωρευμένα χρέη δίδοντας, στο μεταξύ, μεγάλο μέρος της αμοιβής του για τη διεκδίκηση των δεδουλευμένων δια της δικαστικής οδού.
Ο ποδοσφαιριστής μένει έρμαιο της μοίρας του μόλις σβήσουν τα φώτα. Τον ξεχνούν όλοι και του γυρνούν την πλάτη επειδή δεν τον έχουν πια ανάγκη ώστε να κερδίσουν επειδή συναγελάζονται με αυτόν και επωφελούνται από τη δημοφιλία του.
Τότε, πρέπει να παλέψει για να ζήσει ενώ δεν έχει καν προλάβει να αποκτήσει τυπικά προσόντα αφού από μικρός έπρεπε να αφοσιωθεί στο ποδόσφαιρο, μία άκρως απαιτητική επαγγελματική δράση, χωρίς ωράριο κι αργίες, με υψηλό επίπεδο αφοσίωσης και με την ελπίδα ότι δε θα έχει τραυματισμούς, που στο επίπεδο το οποίο οδηγεί σε χειρουργικές επεμβάσεις, σημειώνονται πια στο εξαιρετικά μεγάλο ποσοστό 16%, σε ετήσια βάση για τους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές.
Το σημερινό καθεστώς προβλέπει την αυτοτελή φορολόγηση των αμοιβών των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών με ποσοστό 20%. Αυτός ο τρόπος φορολόγησης εξασφαλίζει στο κράτος συγκεκριμένα και σεβαστά έσοδα που είναι μάλιστα δυνατό να υπολογίζονται σε σταθερή βάση αφού προκύπτουν με βάση το σύνολο των αμοιβών των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών από τις ομάδες τους, με δαπάνες που δε μένουν κρυφές.
Πρόκειται για μία λογική βάση φορολόγησης που εδράζεται ασφαλώς σε νομικά επιχειρήματα και δεν καθιερώθηκε τυχαία ή χαριστικά προς τους επαγγελματίες αθλητές. Η υπαγωγή των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών στις γενικές διατάξεις φορολόγησης, δηλαδή με συντελεστή μέχρι 45%, θα είναι πράξη παντελώς άδικη και σαφώς δε συνάδει με την πολιτική και την πρακτική πολιτικών σχημάτων που ευαγγελίζονται ότι ο άνθρωπος και δη ο εργαζόμενος πρέπει να είναι στο προσκήνιο για τις αποφάσεις και τους σχεδιασμούς τους.
Η πραγματικότητα είναι ότι οι αμοιβές των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών πρέπει να λογίζονται ως ποσά που διασπείρονται και κατανέμονται σε βάθος χρόνου αφού δεν αντανακλούν μόνο στην προσφορά συγκεκριμένων υπηρεσιών για σαφώς προσδιορισμένο χρονικό διάστημα αλλά αφορούν και την υπεραξία προσφοράς του αθλητή ώστε να ανταμείβεται η πλήρης διαθεσιμότητα του στην ομάδα του με τον προφανή κι άμεσο κίνδυνο για τη σωματική ακεραιότητα του.
Επιπλέον, οι έκτακτες αμοιβές των ποδοσφαιριστών, εάν κι όποτε αυτές καταβάλλονται αφού είναι πολλοί οι συνάδελφοι μας που στη διάρκεια της καριέρας τους αναγκάζονται να αρκούνται μόνο στο μισθό τους, πρέπει να λογίζονται ακριβώς με αυτό το χαρακτήρα, της ΕΚΤΑΚΤΗΣ παροχής.
Πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό ότι οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, αποτελούν το ενεργό και παραγωγικό κομμάτι της βιομηχανίας που φέρνει πολλαπλά και διασφαλισμένα (με βάση ότι σήμερα ισχύει τουλάχιστον γιατί κάθε αλλαγή διαμορφώνει άλλο πεδίο κι οδηγεί σε διαφορετικά δεδομένα) έσοδα. Ασφαλώς, οι ποδοσφαιριστές αντιλαμβάνονται ότι οι καιροί είναι χαλεποί και το βιώνουν άλλωστε αυτό με τη μεγάλη συρρίκνωση των εισοδημάτων τους.
Δεν είμαστε αδιάφοροι γι’ ότι συμβαίνει γύρω μας αλλά επίσης δε δεχόμαστε να χαρακτηριζόμαστε ως τάξη προνομιούχων όταν γνωρίζουμε ότι η ανεργία μαστίζει πια τον κλάδο μας, ότι οι συχνές αφίξεις κι αναχωρήσεις αλλοδαπών συναδέλφων μας θα θέσουν σε κίνδυνο τη δυνατότητα είσπραξης του φόρου που θα καταλογισθεί εάν αλλάξει το καθεστώς της αυτοτελούς φορολόγησης αλλά κι ότι από το σύνολο των 1.800 επαγγελματιών ποδοσφαιριστών η συντριπτική πλειονότητα φυτοζωεί και περιμένει μία μεταγραφή ή ένα καινούριο συμβόλαιο σε όλη τη διάρκεια της καριέρας που έχει στο ποδόσφαιρο, ώστε να αφήσει ένα ποσό στην άκρη για να επιβιώσει αφού παραδίδεται ανεπάγγελτος κι ανεκπαίδευτος στα 35 του στην κοινωνία η οποία χειροκροτεί, απολαμβάνει αλλά κλείνει τα μάτια στην κρίσιμη ώρα είτε από άγνοια είτε επειδή εθελοτυφλεί.
Πιστεύουμε ότι έστω και την υστάτη ώρα πρέπει να αναθεωρηθεί η πρόταση για κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών γιατί είναι κατάφωρα άδικη κι ισοπεδωτική. Ο κύκλος εργασιών που δημιουργείται γύρω από τους ποδοσφαιριστές οφείλεται στη δική τους δράση και προσφορά και φέρνει αλυσιδωτά έσοδα στο κράτος.
Η βίαιη αλλαγή στο κείμενο καθεστώς το μόνο που θα φέρει ως αποτέλεσμα για τα δημόσια ταμεία θα είναι η κάθετη μείωση των εισροών από την αύξηση της φορολογίας στο ποδόσφαιρο (καθώς έχουμε ζωηρές αμφιβολίες για την πρακτική που θα ακολουθήσουν οι Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρείες που έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στις συνάψεις συμφωνιών με τους ποδοσφαιριστές καθώς η θέση τους είναι κυρίαρχη) ενώ ήδη θα έχουν χαθεί πέρα από την ουσία κι οι εντυπώσεις με την ριζική αλλαγή στη φορολόγηση των ποδοσφαιριστών.
Η συζήτηση του φορολογικού νομοσχεδίου στην Βουλή των Ελλήνων εκτιμούμε ότι θα πρέπει να οδηγήσει στην απαλοιφή των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών από την γενίκευση της υπαγωγής τους στην κλίμακα της γενικής φορολόγησης. Οι λόγοι είναι προφανείς μετά κι από την αναλυτική παρουσίαση τους από μέρους μας.
Ευχαριστούμε για την προσοχή σας και βεβαίως είμαστε στην διάθεση σας ώστε να σας παράσχουμε άμεσα όποια επιμέρους ενημέρωση επιθυμείτε επί του θέματος".
