Ανάλυση της επόμενης μέρας
Το SPORT 24 αναλύει την επόμενη μέρα στο μεγάλο λιμάνι. Λύνεται το συμβόλαιο του Αμπντές Ουαντού
Η πίεση που υπάρχει στην ομάδα του μεγάλου λιμανιού είναι εκτός λογικής και όπως αποδεικνύεται, έχει αρνητικό αντίκτυπο στα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Δεν είναι υπερβολή, είναι η πραγματικότητα. Η εμμονή που υπάρχει στο σύλλογο για την περιβόητη ευρωπαϊκή υπέρβαση κάνει (μόνο) κακό και τα αποτελέσματα του συγκεκριμένου κλίματος είναι ορατά σε όλους. Για πρώτη φορά στην ιστορία του, ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε το Τσάμπιονς Λιγκ δίχως να σημειώσει νίκη και το SPORT 24 αναλύει πρόσωπα και πράγματα στο στρατόπεδο των νταμπλούχων Ελλάδας.
Πρόεδρος
Ήταν αυτός που ήθελε περισσότερο (διπλή επίσκεψη στο ποδοσφαιρικό τμήμα, σε λιγότερο από 24 ώρες) τη νίκη με τη Σαχτάρ προκειμένου ο Ολυμπιακός να συνεχίσει στη δεύτερη τη τάξει ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση και να σώσει την παρτίδα. Ο Σωκράτης Κόκκαλης έκανε τον «μπαμπούλα» και απαίτησε τους τρεις βαθμούς, ώστε η ομάδα να συνεχίσει στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ, μία πρόκριση που θα ήταν σημαντική για το πρεστίζ του συλλόγου. Το αποτέλεσμα, όμως, δεν τον δικαίωσε. Τώρα, έφτασε η ώρα να προχωρήσει σε ριζικές αλλαγές και να δώσει το στίγμα του για τη νέα εποχή, αρκεί να μη χαθεί κι άλλος πολύτιμος χρόνος. Η συνέχεια στην Ευρώπη και στις αρχές του 2007, απλά θα επιβράδυνε τις εξελίξεις. Πλέον, κάθε μέρα που περνάει, μπορεί να κρύβει πολλές ειδήσεις, σε όλα τα επίπεδα.
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ο πρόεδρος της πειραϊκής ΠΑΕ έκανε λάθη, οι επιλογές του για το βήμα παραπάνω στην Ευρώπη αποδείχθηκαν ανεπαρκείς, ενώ οι κατά καιρούς δηλώσεις του για την υπέρβαση στο Τσάμπιονς Λιγκ ήταν ατυχείς. Ίσως πίστεψε πως με την κυριαρχία της πειραϊκής ομάδας στον ελληνικό χώρο την τελευταία δεκαετία, θα ερχόταν κάποια στιγμή η πολυπόθητη καταξίωση (μοναδική φωτεινή εξαίρεση η σεζόν 1998/99).
Επαναπαύτηκε από τα εννέα πρωταθλήματα (και τα τρία νταμπλ) σε δέκα χρόνια; Ναι. Εμπιστεύτηκε λάθος ανθρώπους σε καίριες θέσεις; Ναι. Θα μπορούσε να ενισχύσει περισσότερο την ομάδα για την Ευρώπη; Ναι. Ο άνθρωπος που έδωσε πνοή στον Ολυμπιακό, την ώρα που το σωματείο είχε φτάσει στον πάτο, έχει σημαντικό μερίδιο ευθύνης. Ο αναμορφωτής του πειραϊκού συλλόγου, όμως, έχει τη δυνατότητα να αντιστρέψει το κλίμα, με μία σημαντική προϋπόθεση. Να έχει τη διάθεση και τα όνειρα για τη δημιουργία ενός νέου Ολυμπιακού, παίρνοντας τις κατάλληλες αποφάσεις. Όπως όταν αναλάμβανε την ομάδα στα δύσκολα της χρόνια.
Τα εχέγγυα υπάρχουν, αρκεί να γίνει σωστή διαχείριση (και) της φετινής ευρωπαϊκής αποτυχίας. Όλα είναι στο χέρι του Σωκράτη Κόκκαλη. Αυτός πλήρωσε τα χρέη, αυτός έκανε το κλαμπ πρώτο με διαφορά στην Ελλάδα, αυτός δημιούργησε υπερσύγχρονο Αθλητικό Κέντρο, αυτός στέγασε τον Ολυμπιακό στη φυσική του έδρα, αυτός έφερε τόσους παικταράδες στο μεγάλο λιμάνι. Αυτός είναι που θα βγάλει και το σύλλογο από το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει. Οι φίλαθλοι των νταμπλούχων δεν είναι αχάριστοι και ξέρουν τι έχει προσφέρει στην ομάδα τους. Μπορεί, όμως, να δώσει πολλά περισσότερα.
Όσο για το θέμα προπονητή; Το εγχείρημα με τον Τροντ Σόλιντ απέτυχε βάσει αποτελέσματος. Κανείς δεν ξέρει τι θα είχε γίνει, αν ο διακαής πόθος του Σωκράτη Κόκκαλη, Πολ Λε Γκουέν, ερχόταν στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 2005. Για την ιστορία, ο Γάλλος πήγε το περασμένο καλοκαίρι στη Ρέιντζερς, η οποία βαδίζει από το κακό στο χειρότερο. Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού δεν έχει περιθώρια για άλλο λάθος και πρέπει να θωρακίσει το νέο προπονητή με την πρόσληψη ενός τεχνικού διευθυντή. Ο διάδοχος του Νορβηγού, που αναμένεται να δει την πόρτα της εξόδου αργά ή γρήγορα, θα πρέπει να επιλεχθεί προσεκτικά και με αυστηρά κριτήρια.
Προπονητής
Ο Τροντ Σόλιντ βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Αυτό είναι γνωστό. Η καρέκλα του τρίζει όσο ποτέ άλλοτε και όλα δείχνουν πως θα αποτελέσει παρελθόν. Ο Σωκράτης Κόκκαλης πίστεψε πολύ στον Νορβηγό προπονητή, ο οποίος βάσει αποτελεσμάτων στο Τσάμπιονς Λιγκ απέτυχε παταγωδώς, στόχο για τον οποίο έγινε και η πρόσληψή του. Τον Οκτώβρη του 2005, ο Σόλιντ είχε δηλώσει πως: «Η Ρώμη δεν κτίστηκε σε μία μέρα, ούτε σε ένα χρόνο». Ένα χρόνο (και κάτι) μετά, ύστερα από την ισοπαλία με τη Σαχτάρ Ντόνετσκ, επανέλαβε την ίδια άποψη: «Η Ρώμη δεν κτίστηκε σε μία μέρα, ούτε σε ένα-δύο χρόνια». Ο Νορβηγός ζήτησε, λοιπόν, πίστωση χρόνου, αλλά κανείς δεν είναι διατεθειμένος να του τη δώσει.
Πέρυσι, είδε τις εισηγήσεις του να μην παίρνουν ποτέ σάρκα και οστά (πλην Τουρέ), όμως φέτος για τον Σωκράτη Κόκκαλη δεν έχει καμία δικαιολογία. Ο Ολυμπιακός πήρε παίκτες δικής του επιλογής (ανεξάρτητα από τη σειρά προτεραιότητας της λίστας του) το περασμένο καλοκαίρι και αν εξαιρέσουμε τους Σέζαρ και Ζεβλάκοβ (ίσως και τον Νε, που είναι άτυχος), οι υπόλοιποι δεν τον δικαίωσαν, στην προσπάθεια του συλλόγου για ευρωπαϊκή υπέρβαση.
Οι περισσότεροι φίλοι της ομάδας θα έχουν στο μυαλό τους τον Σόλιντ ως τον προπονητή με τον οποίο ο Ολυμπιακός πήρε μία μόλις νίκη σε 12 παιχνίδια στο Τσάμπιονς Λιγκ (1-4-7), σε μία τραγική διετία. Τέσσερις ομάδες πέρασαν αέρα από το Φάληρο, το κλαμπ σημείωσε αρνητικό ρεκόρ συγκομιδής βαθμών στο θεσμό (μόλις τρεις) και τερμάτισε για πρώτη φορά στην ιστορία του δίχως νίκη (οι ερυθρόλευκοι δέχθηκαν γκολ και στα 12 παιχνίδια που έδωσαν με τον Νορβηγό στο τιμόνι). Κανείς δεν θα θυμάται τον τεχνοκράτη Σόλιντ, που άλλαξε το πρόσωπο του Ολυμπιακού στα εκτός έδρας παιχνίδια και τον έκανε υπολογίσιμο αντίπαλο.
Ο Νορβηγός σίγουρα δεν ευθύνεται για όλα τα κακώς κείμενα στον Ολυμπιακό, αλλά έχει κι αυτός το μερίδιό του. Ύστερα από ένα σημείο και μετά έπαιξε και έχασε. Συμβιβάστηκε και είδε το «σύμμαχό» του, που ήταν ο κόσμος της ομάδας, να απομακρύνεται. Οι επιλογές του στο ματς με τη Σαχτάρ είναι ενδεικτικές της «τρικυμίας» που τον διακατέχει. Για πρώτη φορά στη μέχρι τώρα θητεία του στον Πειραιά παρέταξε τον Ολυμπιακό με σύστημα 4-4-2, κάτι πρωτόγνωρο για τη φιλοσοφία και το ποδόσφαιρο που έχει μάθει. Μία ομάδα που έπαιζε για πρώτη φορά μαζί στο κρισιμότερο παιχνίδι της σεζόν. Βλέπετε, μπήκε στην ελληνική πραγματικότητα πολύ γρήγορα και προσαρμόστηκε σε αυτήν, αντί να επιμείνει μέχρι τέλους στην ποδοσφαιρική του κουλτούρα. Με λίγα λόγια έγινε «Έλληνας». Κάτι τελευταίο τον Νορβηγό… Μετά την εκτός έδρας ήττα από τη Βαλένθια, τόνισε πως ξέρει τι φταίει, αλλά θα το πει μόνο στον πρόεδρο. Το βράδυ της Τρίτης (5/12), προχώρησε σε ανάλογη δήλωση. Το σωστό θα ήταν να το έλεγε δημόσια για να το μάθουμε όλοι.
Παίκτες
Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τους ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν στην αναμέτρηση με τη Σαχτάρ για αδιαφορία. Πάλεψαν, όπως έκαναν και στα έξι παιχνίδια των Πειραιωτών στο Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ στο φινάλε του 4ου ομίλου ο τίτλος για την παρουσία τους είναι ένας: «Κατάθεση ψυχής». Έδωσαν τα πάντα και σε πολλές στιγμές ξεπέρασαν τον εαυτό τους. Ό,τι μπόρεσαν, έκαναν. Έπιασαν το αγωνιστικό ταβάνι τους. Όπως αποδείχθηκε, όμως, ήταν «λίγοι» για τη διοργάνωση.
Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει. Πλέον, θέλει γερά πνευμόνια, ταχύτητα και δυνατή μεσαία γραμμή. «Δείξε μου το κέντρο σου, να δω τι ομάδα έχεις», με λίγα λόγια. Ο Ολυμπιακός πάσχει στον τομέα αυτό. Ποιότητα υπάρχει, αλλά φυσικές δυνάμεις όχι. Η ομάδα στηρίχθηκε και πάλι στους Στολτίδη, Ριβάλντο, Τζόρτζεβιτς στην προσπάθεια για ευρωπαϊκή διάκριση και το πλήρωσε, καθώς οι τρεις παίκτες αυτοί δεν είχαν βοήθειες και… ανάσες. Έπρεπε να τα κάνουν όλα, αλλά δυστυχώς για τον Ολυμπιακό τα χρόνια τους έχουν περάσει. Ο Τουρέ ποτέ δεν αντικαταστάθηκε και ο Στολτίδης αναγκάστηκε να τρέχει για όλους στη μεσαία γραμμή, με συνέπεια να κουράζεται από το πρώτο μισάωρο των αγώνων.
Η ουσία είναι πως και οι παίκτες ευθύνονται για την κάκιστη πορεία της ομάδας στον κορυφαίο ευρωπαϊκό διασυλλογικό θεσμό. Πολλά συμβόλαια εκπνέουν το καλοκαίρι και η τάση που υπάρχει στον Ολυμπιακό για αλλαγές, θα έχει πολλές επιπτώσεις στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Ο Ριβάλντο φεύγει, ο Γεωργάτος σταματάει, ενώ κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί με τον αρχηγό. Ο Ανατολάκης είναι φανερό ότι «τελείωσε» και όπως γίνεται αντιληπτό, οι παίκτες που βρίσκονται στο ερυθρόλευκο ρόστερ από την αρχή της «χρυσής» γενιάς της πειραϊκής ομάδας (Τζόρτζεβιτς, Γεωργάτος, Ανατολάκης) μετράνε αντίστροφα το χρόνο για την αποχώρησή τους.
Κόσμος
Για μία ακόμα φορά έκανε αυτό που έπρεπε, γέμισε το γήπεδο παρά τη δεδομένη απογοήτευση και πίκρα, όμως η συμπεριφορά μίας μερίδας φιλάθλων παραλίγο να τινάξει τον αγώνα στον αέρα και να δώσει το έναυσμα για να διαδραματιστούν σκηνές που δεν αρμόζουν στην ιστορία του συλλόγου. Το εμετικό σύνθημα που ακούστηκε στο πέταλο από τους οργανωμένους οπαδούς στα τελευταία λεπτά του πρώτου μέρους και έλεγε: «Θρύλε παίξε την μπάλα της ζωής σου, αλλιώς θα σε γ… εμείς οι οπαδοί σου» προκάλεσε την έντονη αντίδραση της πλειοψηφίας των φιλάθλων που βρέθηκαν στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», οι οποίοι τους αποδοκίμασαν έντονα. Πριν από το συγκεκριμένο σύνθημα ακούστηκε και το εξής: «Θρύλε ολέ, θρύλε ολέ, θρύλε οέο, βάλε ένα γκολ μην σας γ… σου λέω». Ευτυχώς που δεν σημειώθηκε κάποιο παρατράγουδο (βοήθησε το γκολ της ισοφάρισης με τον Καστίγιο), καθώς θα έπληττε ανεπανόρθωτα την εικόνα της ομάδας. Αυτό θα έλειπε, άλλωστε… Να χωριστεί ο κόσμος του Ολυμπιακού, σε οργανωμένους και μη.
Πρόεδρος
Ήταν αυτός που ήθελε περισσότερο (διπλή επίσκεψη στο ποδοσφαιρικό τμήμα, σε λιγότερο από 24 ώρες) τη νίκη με τη Σαχτάρ προκειμένου ο Ολυμπιακός να συνεχίσει στη δεύτερη τη τάξει ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση και να σώσει την παρτίδα. Ο Σωκράτης Κόκκαλης έκανε τον «μπαμπούλα» και απαίτησε τους τρεις βαθμούς, ώστε η ομάδα να συνεχίσει στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ, μία πρόκριση που θα ήταν σημαντική για το πρεστίζ του συλλόγου. Το αποτέλεσμα, όμως, δεν τον δικαίωσε. Τώρα, έφτασε η ώρα να προχωρήσει σε ριζικές αλλαγές και να δώσει το στίγμα του για τη νέα εποχή, αρκεί να μη χαθεί κι άλλος πολύτιμος χρόνος. Η συνέχεια στην Ευρώπη και στις αρχές του 2007, απλά θα επιβράδυνε τις εξελίξεις. Πλέον, κάθε μέρα που περνάει, μπορεί να κρύβει πολλές ειδήσεις, σε όλα τα επίπεδα.
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ο πρόεδρος της πειραϊκής ΠΑΕ έκανε λάθη, οι επιλογές του για το βήμα παραπάνω στην Ευρώπη αποδείχθηκαν ανεπαρκείς, ενώ οι κατά καιρούς δηλώσεις του για την υπέρβαση στο Τσάμπιονς Λιγκ ήταν ατυχείς. Ίσως πίστεψε πως με την κυριαρχία της πειραϊκής ομάδας στον ελληνικό χώρο την τελευταία δεκαετία, θα ερχόταν κάποια στιγμή η πολυπόθητη καταξίωση (μοναδική φωτεινή εξαίρεση η σεζόν 1998/99).
Επαναπαύτηκε από τα εννέα πρωταθλήματα (και τα τρία νταμπλ) σε δέκα χρόνια; Ναι. Εμπιστεύτηκε λάθος ανθρώπους σε καίριες θέσεις; Ναι. Θα μπορούσε να ενισχύσει περισσότερο την ομάδα για την Ευρώπη; Ναι. Ο άνθρωπος που έδωσε πνοή στον Ολυμπιακό, την ώρα που το σωματείο είχε φτάσει στον πάτο, έχει σημαντικό μερίδιο ευθύνης. Ο αναμορφωτής του πειραϊκού συλλόγου, όμως, έχει τη δυνατότητα να αντιστρέψει το κλίμα, με μία σημαντική προϋπόθεση. Να έχει τη διάθεση και τα όνειρα για τη δημιουργία ενός νέου Ολυμπιακού, παίρνοντας τις κατάλληλες αποφάσεις. Όπως όταν αναλάμβανε την ομάδα στα δύσκολα της χρόνια.
Τα εχέγγυα υπάρχουν, αρκεί να γίνει σωστή διαχείριση (και) της φετινής ευρωπαϊκής αποτυχίας. Όλα είναι στο χέρι του Σωκράτη Κόκκαλη. Αυτός πλήρωσε τα χρέη, αυτός έκανε το κλαμπ πρώτο με διαφορά στην Ελλάδα, αυτός δημιούργησε υπερσύγχρονο Αθλητικό Κέντρο, αυτός στέγασε τον Ολυμπιακό στη φυσική του έδρα, αυτός έφερε τόσους παικταράδες στο μεγάλο λιμάνι. Αυτός είναι που θα βγάλει και το σύλλογο από το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει. Οι φίλαθλοι των νταμπλούχων δεν είναι αχάριστοι και ξέρουν τι έχει προσφέρει στην ομάδα τους. Μπορεί, όμως, να δώσει πολλά περισσότερα.
Όσο για το θέμα προπονητή; Το εγχείρημα με τον Τροντ Σόλιντ απέτυχε βάσει αποτελέσματος. Κανείς δεν ξέρει τι θα είχε γίνει, αν ο διακαής πόθος του Σωκράτη Κόκκαλη, Πολ Λε Γκουέν, ερχόταν στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 2005. Για την ιστορία, ο Γάλλος πήγε το περασμένο καλοκαίρι στη Ρέιντζερς, η οποία βαδίζει από το κακό στο χειρότερο. Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού δεν έχει περιθώρια για άλλο λάθος και πρέπει να θωρακίσει το νέο προπονητή με την πρόσληψη ενός τεχνικού διευθυντή. Ο διάδοχος του Νορβηγού, που αναμένεται να δει την πόρτα της εξόδου αργά ή γρήγορα, θα πρέπει να επιλεχθεί προσεκτικά και με αυστηρά κριτήρια.
Προπονητής
Ο Τροντ Σόλιντ βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Αυτό είναι γνωστό. Η καρέκλα του τρίζει όσο ποτέ άλλοτε και όλα δείχνουν πως θα αποτελέσει παρελθόν. Ο Σωκράτης Κόκκαλης πίστεψε πολύ στον Νορβηγό προπονητή, ο οποίος βάσει αποτελεσμάτων στο Τσάμπιονς Λιγκ απέτυχε παταγωδώς, στόχο για τον οποίο έγινε και η πρόσληψή του. Τον Οκτώβρη του 2005, ο Σόλιντ είχε δηλώσει πως: «Η Ρώμη δεν κτίστηκε σε μία μέρα, ούτε σε ένα χρόνο». Ένα χρόνο (και κάτι) μετά, ύστερα από την ισοπαλία με τη Σαχτάρ Ντόνετσκ, επανέλαβε την ίδια άποψη: «Η Ρώμη δεν κτίστηκε σε μία μέρα, ούτε σε ένα-δύο χρόνια». Ο Νορβηγός ζήτησε, λοιπόν, πίστωση χρόνου, αλλά κανείς δεν είναι διατεθειμένος να του τη δώσει.
Πέρυσι, είδε τις εισηγήσεις του να μην παίρνουν ποτέ σάρκα και οστά (πλην Τουρέ), όμως φέτος για τον Σωκράτη Κόκκαλη δεν έχει καμία δικαιολογία. Ο Ολυμπιακός πήρε παίκτες δικής του επιλογής (ανεξάρτητα από τη σειρά προτεραιότητας της λίστας του) το περασμένο καλοκαίρι και αν εξαιρέσουμε τους Σέζαρ και Ζεβλάκοβ (ίσως και τον Νε, που είναι άτυχος), οι υπόλοιποι δεν τον δικαίωσαν, στην προσπάθεια του συλλόγου για ευρωπαϊκή υπέρβαση.
Οι περισσότεροι φίλοι της ομάδας θα έχουν στο μυαλό τους τον Σόλιντ ως τον προπονητή με τον οποίο ο Ολυμπιακός πήρε μία μόλις νίκη σε 12 παιχνίδια στο Τσάμπιονς Λιγκ (1-4-7), σε μία τραγική διετία. Τέσσερις ομάδες πέρασαν αέρα από το Φάληρο, το κλαμπ σημείωσε αρνητικό ρεκόρ συγκομιδής βαθμών στο θεσμό (μόλις τρεις) και τερμάτισε για πρώτη φορά στην ιστορία του δίχως νίκη (οι ερυθρόλευκοι δέχθηκαν γκολ και στα 12 παιχνίδια που έδωσαν με τον Νορβηγό στο τιμόνι). Κανείς δεν θα θυμάται τον τεχνοκράτη Σόλιντ, που άλλαξε το πρόσωπο του Ολυμπιακού στα εκτός έδρας παιχνίδια και τον έκανε υπολογίσιμο αντίπαλο.
Ο Νορβηγός σίγουρα δεν ευθύνεται για όλα τα κακώς κείμενα στον Ολυμπιακό, αλλά έχει κι αυτός το μερίδιό του. Ύστερα από ένα σημείο και μετά έπαιξε και έχασε. Συμβιβάστηκε και είδε το «σύμμαχό» του, που ήταν ο κόσμος της ομάδας, να απομακρύνεται. Οι επιλογές του στο ματς με τη Σαχτάρ είναι ενδεικτικές της «τρικυμίας» που τον διακατέχει. Για πρώτη φορά στη μέχρι τώρα θητεία του στον Πειραιά παρέταξε τον Ολυμπιακό με σύστημα 4-4-2, κάτι πρωτόγνωρο για τη φιλοσοφία και το ποδόσφαιρο που έχει μάθει. Μία ομάδα που έπαιζε για πρώτη φορά μαζί στο κρισιμότερο παιχνίδι της σεζόν. Βλέπετε, μπήκε στην ελληνική πραγματικότητα πολύ γρήγορα και προσαρμόστηκε σε αυτήν, αντί να επιμείνει μέχρι τέλους στην ποδοσφαιρική του κουλτούρα. Με λίγα λόγια έγινε «Έλληνας». Κάτι τελευταίο τον Νορβηγό… Μετά την εκτός έδρας ήττα από τη Βαλένθια, τόνισε πως ξέρει τι φταίει, αλλά θα το πει μόνο στον πρόεδρο. Το βράδυ της Τρίτης (5/12), προχώρησε σε ανάλογη δήλωση. Το σωστό θα ήταν να το έλεγε δημόσια για να το μάθουμε όλοι.
Παίκτες
Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τους ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν στην αναμέτρηση με τη Σαχτάρ για αδιαφορία. Πάλεψαν, όπως έκαναν και στα έξι παιχνίδια των Πειραιωτών στο Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ στο φινάλε του 4ου ομίλου ο τίτλος για την παρουσία τους είναι ένας: «Κατάθεση ψυχής». Έδωσαν τα πάντα και σε πολλές στιγμές ξεπέρασαν τον εαυτό τους. Ό,τι μπόρεσαν, έκαναν. Έπιασαν το αγωνιστικό ταβάνι τους. Όπως αποδείχθηκε, όμως, ήταν «λίγοι» για τη διοργάνωση.
Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει. Πλέον, θέλει γερά πνευμόνια, ταχύτητα και δυνατή μεσαία γραμμή. «Δείξε μου το κέντρο σου, να δω τι ομάδα έχεις», με λίγα λόγια. Ο Ολυμπιακός πάσχει στον τομέα αυτό. Ποιότητα υπάρχει, αλλά φυσικές δυνάμεις όχι. Η ομάδα στηρίχθηκε και πάλι στους Στολτίδη, Ριβάλντο, Τζόρτζεβιτς στην προσπάθεια για ευρωπαϊκή διάκριση και το πλήρωσε, καθώς οι τρεις παίκτες αυτοί δεν είχαν βοήθειες και… ανάσες. Έπρεπε να τα κάνουν όλα, αλλά δυστυχώς για τον Ολυμπιακό τα χρόνια τους έχουν περάσει. Ο Τουρέ ποτέ δεν αντικαταστάθηκε και ο Στολτίδης αναγκάστηκε να τρέχει για όλους στη μεσαία γραμμή, με συνέπεια να κουράζεται από το πρώτο μισάωρο των αγώνων.
Η ουσία είναι πως και οι παίκτες ευθύνονται για την κάκιστη πορεία της ομάδας στον κορυφαίο ευρωπαϊκό διασυλλογικό θεσμό. Πολλά συμβόλαια εκπνέουν το καλοκαίρι και η τάση που υπάρχει στον Ολυμπιακό για αλλαγές, θα έχει πολλές επιπτώσεις στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Ο Ριβάλντο φεύγει, ο Γεωργάτος σταματάει, ενώ κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί με τον αρχηγό. Ο Ανατολάκης είναι φανερό ότι «τελείωσε» και όπως γίνεται αντιληπτό, οι παίκτες που βρίσκονται στο ερυθρόλευκο ρόστερ από την αρχή της «χρυσής» γενιάς της πειραϊκής ομάδας (Τζόρτζεβιτς, Γεωργάτος, Ανατολάκης) μετράνε αντίστροφα το χρόνο για την αποχώρησή τους.
Κόσμος
Για μία ακόμα φορά έκανε αυτό που έπρεπε, γέμισε το γήπεδο παρά τη δεδομένη απογοήτευση και πίκρα, όμως η συμπεριφορά μίας μερίδας φιλάθλων παραλίγο να τινάξει τον αγώνα στον αέρα και να δώσει το έναυσμα για να διαδραματιστούν σκηνές που δεν αρμόζουν στην ιστορία του συλλόγου. Το εμετικό σύνθημα που ακούστηκε στο πέταλο από τους οργανωμένους οπαδούς στα τελευταία λεπτά του πρώτου μέρους και έλεγε: «Θρύλε παίξε την μπάλα της ζωής σου, αλλιώς θα σε γ… εμείς οι οπαδοί σου» προκάλεσε την έντονη αντίδραση της πλειοψηφίας των φιλάθλων που βρέθηκαν στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», οι οποίοι τους αποδοκίμασαν έντονα. Πριν από το συγκεκριμένο σύνθημα ακούστηκε και το εξής: «Θρύλε ολέ, θρύλε ολέ, θρύλε οέο, βάλε ένα γκολ μην σας γ… σου λέω». Ευτυχώς που δεν σημειώθηκε κάποιο παρατράγουδο (βοήθησε το γκολ της ισοφάρισης με τον Καστίγιο), καθώς θα έπληττε ανεπανόρθωτα την εικόνα της ομάδας. Αυτό θα έλειπε, άλλωστε… Να χωριστεί ο κόσμος του Ολυμπιακού, σε οργανωμένους και μη.