Αναμνήσεις από el clasico
Λίγες ώρες πριν το el clasico, Μπαρτσελόνα-Ρεάλ, το SPORT 24 θυμάται δυο ματς ανάμεσα στις αιώνιες αντιπάλους που έγραψαν ιστορία. Δυο πεντάρες σε διάστημα ενός χρόνου (video)
Το SPORT 24 θα γυρίσει μερικά χρόνια πίσω, στην περασμένη δεκαετία και θα θυμηθεί μαζί σας τις δυο πεντάρες με τις οποίες – με διαφορά ακριβώς ενός χρόνου – φιλοδώρησαν η μία την άλλη, πετυχαίνοντας τα δυο μεγαλύτερα σκορ που έχουν σημειωθεί τα τελευταία τριάντα χρόνια σε «el clasico».
Α. 8 Ιανουαρίου 1994 Μπαρτσελόνα – Ρεάλ Μαδρίτης 5-0
Pregame
Βρισκόμαστε στην περίοδο 1993-94. Η Μπαρτσελόνα φαίνεται να πηγαίνει με τον αυτόματο πιλότο στην Πριμέρα Ντιβισιόν. Η «ντριμ τιμ», δημιούργημα του μεγάλου Γιόχαν Κρόιφ, έχει ήδη «καθαρίσει» τρία σερί πρωταθλήματα και έχει φέρει επιτέλους στην Καταλούνια το πολυπόθητο Πρωταθλητριών που στοίχειωνε για χρόνια ολόκληρα τους «μπλαουγκράνα».
Ο ιπτάμενος Ολλανδός έχει πάρει ο ίδιος υπό την επίβλεψή του τα τμήματα υποδομής του συλλόγου και έχει αναδείξει πολλούς και σπουδαίους ποδοσφαιριστές. Ο Σέρτζι, ο Φερέρ, ο Αμόρ, ο Γουαρδιόλα, ο Αμπελάρδο, ο Ναδάλ, ο Μπακέρο είναι όλοι τους πολύτιμα εργαλεία που πλαισιώνουν τους τέσσερις ξένους της ομάδας. Μην ξεχνάμε πως βρισκόμαστε ακόμα στην προ Μποσμάν εποχή και ο κανονισμός της LFP (Liga de Futbol Profesional), της διοργανώτριας αρχής του ισπανικού πρωταθλήματος είναι ξεκάθαρος. Κάθε ομάδα μπορεί να διαθέτει μέχρι 4 αλλοδαπούς ποδοσφαιριστές και μόνο οι 3 από αυτούς μπορούν να αγωνίζονται ταυτόχρονα σε έναν αγώνα.
Η Μπαρτσελόνα όμως δεν φαίνεται να χρειάζεται περισσότερους. Ήδη ο τέταρτος που έχει αφιχθεί λίγους μήνες πριν στο Καμπ Νόου, ο Ρομάριο, έχει δημιουργήσει τις πρώτες ρωγμές στο ακλόνητο μέχρι τότε οικοδόμημα του Κρόιφ. Μία το ταίριασμά του με τον Βούλγαρο Στόιτσκοφ (κλασική περίπτωση του «κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι») και τα νυχτοπερπατήματά τους έξω από το γήπεδο, αλλά και τα πολλά και αδικαιολόγητα νεύρα αμφότερων μέσα σε αυτό και μία ο παραγκωνισμός του Λάουντρουπ ώστε να παίζει ο Βραζιλιάνος, να σκοράρει με ρυθμό πολυβόλου και να κάνει έτσι απόσβεση στα χρήματα που δαπανήθηκαν για την μετεγγραφή του, φέρνουν τις πρώτες γκρίνιες από την κερκίδα που δεν πολυανέχεται τα καμώματα του Ρομάριο ενώ αντίθετα λατρεύει τον Δανό και παίρνει φανερά το μέρος του όταν αυτός εκδηλώνει δημόσια τα πρώτα του παράπονα στον τοπικό αθλητικό Τύπο.
Σε αυτή την σχέση όμως των φιλάθλων της Μπαρτσελόνα με τον Βραζιλιάνο σταρ υπάρχει ένα πριν και ένα μετά. Υπάρχει ένα σημείο που η συμπεριφορά των «μπλαουγκράνα» αλλάζει άρδην υπέρ του μικρόσωμου γκολτζή, ένα σημείο από το οποίο και μετά ο Ρομάριο απολαμβάνει την πλήρη ανοχή σε ότι κι αν κάνει, παρόλο που μάταια ο Κρόιφ προσπαθεί να κρατήσει το χαλινάρι. Λίγους μήνες μετά οι φίλοι της Μπαρτσελόνα θα μετανιώσουν για αυτή τους την μεταστροφή, αλλά θα είναι αργά.
Το ταπεινωτικό 4-0 στην Καλογρέζα από την Μίλαν και πάνω απ’ όλα η απαράδεκτη άρνηση του Ρομάριο να πάει στην εξέδρα των επισήμων για να πάρει το αναμνηστικό του μετάλλιο (παρασύροντας στην ίδια στάση και τον κολλητό του Στόιτσκοφ), στρέφουν την οργή όλου του κόσμου της Μπάρτσα εναντίον του και απομυθοποιούν αυτό που είχε συμβεί το βράδυ της 8ης Ιανουαρίου του 1994 στο γήπεδο του «Καμπ Νόου».
Γιατί αυτό ακριβώς είναι το χρονικό σημείο για το οποίο μιλούσαμε πριν. Της αποθέωσης του Βραζιλιάνου εκείνη την Κυριακή που οι ποδοσφαιριστές επέστρεφαν στη ρουτίνα του πρωταθλήματος μετά τις εορτές και που για την Μπαρτσελόνα σήμαινε την πιο σημαντική ημέρα του χρόνου. Την ημέρα δηλαδή που φιλοξενούσε τη μισητή αντίπαλο Ρεάλ Μαδρίτης σε ένα ακόμα «el clasico».
Ας δούμε όμως τι ακριβώς συνέβη εκείνο το βράδυ στην πρωτεύουσα της Καταλούνιας.
Το παιχνίδι
8 Ιανουαρίου 1994, 21.00 τοπική ώρα, Βαρκελώνη
Σε ένα ασφυκτικά γεμάτο και «ζωγραφισμένο» με τα χρώματα του συλλόγου «Καμπ Νόου» και μπροστά στον διαιτητή Urio Velazquez παρατάσσονται η γηπεδούχος Μπαρτσελόνα και η φιλοξενούμενη Ρεάλ Μαδρίτης. Βρισκόμαστε στη 18η αγωνιστική του πρωταθλήματος και η βαθμολογία μέχρι εκείνη τη στιγμή έχει ως εξής: 1. Ντεπορτίβο 25β, 2. Μπαρτσελόνα 23β, 3. Σπόρτινγκ Χιχόν 22β, 4. Αθλέτικ Μπιλμπάο 21β και 5. Ρεάλ Μαδρίτης 21β. (με το παλιό σύστημα βαθμολόγησης 2-1-0). Οι αρχικές ενδεκάδες είναι οι εξής:
Μπαρτσελόνα:
Θουμπιθαρέτα, Φερέρ, Γουαρδιόλα, Κούμαν, Σέρτζι, Μπακέρο (75’ Ιβάν), Γκοϊκοετσέα, Στόιτσκοφ (47’ Λάουντρουπ), Αμόρ, Ρομάριο και Ναδάλ.
Προπονητής: Γιόχαν Κρόιφ
Ρεάλ Μαδρίτης:
Μπούγιο, Πάκο Γιορέντε, Λάσα, Αλκόρτα, Σαντσίς, Μίγια (55’ Μπουτραγκένιο), Λουίς Ενρίκε, Μίτσελ, Σαμοράνο, Προσινέτσκι και Αλφόνσο (24’ Ιέρο).
Προπονητής: Μπενίτο Φλόρο
Ο Ολλανδός παίρνει αμέσως χαμπάρι πως ο συνάδελφός του Φλόρο τού έχει κάνει ένα τεράστιο δώρο πριν καν αρχίσει το ματς. Έχει αφήσει στον πάγκο την «κολόνα» της μαδριλένικης άμυνας, τον Φερνάντο Ιέρο. Οι «μπλαουγκράνα» αρχίζουν να πιέζουν από το πρώτο λεπτό και σχεδόν κάθε επίθεση μυρίζει γκολ.
24’ 1-0 Ρομάριο
Στο 24ο λεπτό ο Γουαρδιόλα σερβίρει κάθετα την μπάλα στον Ρομάριο, ο οποίος βρίσκεται στο ύψος της μεγάλης περιοχής. Ο Βραζιλιάνος επιταχύνει προς την εστία αφήνοντας πίσω του σα σταματημένους τους αμυντικούς της Ρεάλ με μια κίνηση βγαλμένη από κινούμενα σχέδια και εκτελεί ψύχραιμα τον Μπούγιο ανοίγοντας το σκορ μέσα σε ένα παραλήρημα ενθουσιασμού. Ο Φλόρο αποσύρει αμέσως τον Αλφόνσο και περνάει στο παιχνίδι τον Ιέρο.
47’ 2-0 Κούμαν
Λίγο μετά την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου, η Μπαρτσελόνα κερδίζει φάουλ έξω από την περιοχή. Ο Κούμαν περιμένει να στηθεί το τείχος από τους «μερένγκες» ενώ ο Μπακέρο στέκεται μπροστά από τη μπάλα εμποδίζοντας την ορατότητα από τους παίκτες της Ρεάλ. Ο Κούμαν παίρνει φόρα, ο Μπακέρο τραβιέται και τα δίχτυα του Μπούγιο σταματούν τη βολίδα του «Τεν Τεν».
56’ 3-0 Ρομάριο
Στο 55ο λεπτό ο Φλόρο αποφασίζει να τα παίξει όλα για όλα. Αποσύρει τον Μίγια και στη θέση του περνάει τον Μπουίτρε. Η Ρεάλ – με τρεις καθαρόαιμους επιθετικούς πλέον – ψάχνει για το θαύμα. 60 μόλις δευτερόλεπτα αργότερα ο Ναδάλ μπαίνει στην αντίπαλη περιοχή και την τελευταία στιγμή πασάρει στον Ρομάριο, ο οποίος εύκολα βάζει τη μπάλα στα δίχτυα και μαζί τέλος στα όνειρα των μαδριλένων για ανάκαμψη. Το ματς έχει λήξει και το μόνο που απομένει είναι το τι θα γράψει στο τέλος το κοντέρ.
81’ 4-0 Ρομάριο
Το παιχνίδι μπαίνει στο τελευταίο δεκάλεπτο και αυτή τη φορά αναλαμβάνει δράση ο Λάουντρουπ (που στο μεταξύ έχει περάσει στο ματς στη θέση του Στόιτσκοφ). Ο Δανός εκμεταλλεύεται ένα ακόμα λάθος της τραγικής άμυνας της Ρεάλ και προσφέρει ένα πάρε – βάλε στον Ρομάριο, ο οποίος δεν αστοχεί. Το «Καμπ Νόου» παίρνει φωτιά ενώ ο Βραζιλιάνος πανηγυρίζει έξαλλα το χατ τρικ.
86’ 5-0 Ιβάν
Οι παίκτες της Ρεάλ περιμένουν σα λύτρωση το σφύριγμα της λήξης, όμως ο Ρομάριο δεν έχει πει ακόμα την τελευταία του λέξη. Επιτίθεται κατά μέτωπο και από το ημικύκλιο της μεγάλης περιοχής βγάζει μια εκπληκτική ασίστ στον Ιβάν, ο οποίος βάζει το κερασάκι στη τούρτα γράφοντας με πλασέ το τελικό 5-0.
Postgame
Σχεδόν μισό αιώνα, από το 1945, είχε να δεχτεί η Ρεάλ πέντε γκολ μέσα στη Βαρκελώνη. Η ήττα αυτή βύθισε σε κρίση τους «μπλάνκος» και σηματοδότησε το τέλος για μια από τις πλέον χαρισματικές ομάδες όλων των εποχών, όχι μόνο στο ισπανικό, αλλά σε ολόκληρο το Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, την περίφημη «quinta de Buitre» (τη «σειρά του Μπουτραγκένιο») των Μίτσελ, Μιγκέλ Παρδέθα, Ραφαέλ Μαρτίν Μπάθκεθ, Μανόλο Σαντσίς και βέβαια του μεγάλου Εμίλιο Μπουτραγκένιο.
Στο στρατόπεδο της Μπαρτσελόνα τώρα, αυτός ο θρίαμβος αποτέλεσε την τελευταία μεγάλη νίκη της περίφημης «ντριμ τιμ», η οποία για τέσσερα ολόκληρα χρόνια (1990 – 1994) σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά της αποδίδοντας υπέροχο ποδόσφαιρο, παίρνοντας έτσι και αυτή τη θέση που της άξιζε στο ισπανικό ποδοσφαιρικό πάνθεο.
Η κατάκτηση του πρωταθλήματος λίγους μήνες αργότερα, κυριολεκτικά στις καθυστερήσεις της τελευταίας αγωνιστικής (χάρη στο άστοχο πέναλτι του Τζούκιτς στην Κορούνια) και η ήττα με 4-0 στον τελικό της Αθήνας από τη Μίλαν, έγραψαν το τέλος μιας «χρυσής εποχής» για τους «μπλαουγκράνα». Η παρακμή παραμόνευε στη γωνία και εκδηλώθηκε για πρώτη φορά τόσο φανερά ακριβώς ένα χρόνο μετά το επικό 5-0 επί της Ρεάλ, στις 7 Ιανουαρίου του 1995.
B. 7 Ιανουαρίου 1995 Ρεάλ Μαδρίτης – Μπαρτσελόνα 5-0
Pregame
Η περίοδος 1994-95 είναι η χρονιά των μεγάλων αλλαγών στη Ρεάλ Μαδρίτης. Οι συνεχόμενες αποτυχίες της τελευταίας τετραετίας έχουν κορυφωθεί με το 5-0 της περασμένης χρονιάς στο «Καμπ Νόου» και οι αποδοκιμασίες προς τη διοίκηση και ειδικότερα τον πρόεδρο του συλλόγου ντον Ραμόν Μεντόθα είναι καθημερινό φαινόμενο. Οι φίλοι της Ρεάλ επιζητούν την αλλαγή σε πρόσωπα, θέλουν κάτι καινούργιο για να τους εμπνεύσει και να τους βγάλει από το τέλμα στο οποίο βρίσκονται.
Ο Μεντόθα γνωρίζει πως η ομάδα χρειάζεται ανανέωση. Αλλά πρώτα απ’όλα πρέπει να βρεθεί ένας άνθρωπος ικανός να διαχειριστεί το μέλλον της Ρεάλ, ένας προπονητής που θα διαθέτει ικανότητες, αλλά και θα πονάει την ομάδα. Το μυαλό του πηγαίνει κατευθείαν στον Χόρχε Βαλντάνο, παλιό παίκτη της ομάδας και τεχνικό της Τενερίφης. Τον θεωρεί την ιδανική επιλογή. Όμως υπάρχει ένα πρόβλημα στη μέση.
Ο Βαλντάνο είναι ο άνθρωπος που δυο συνεχόμενες χρονιές (1992 και 1993) έχει στερήσει τον τίτλο του Πρωταθλήματος από τη Ρεάλ, δίνοντάς τον μάλιστα στη Μπαρτσελόνα. Και τις δυο φορές νικώντας τους «μερένγκες» στην τελευταία αγωνιστική. Οι φίλαθλοι «ρεαλίστας» τού έχουν κολλήσει τη ρετσινιά του προδότη, ενώ οι σκληροπυρηνικοί δεν θέλουν να τον δουν ούτε ζωγραφιστό μπροστά τους.
Ο Μεντόθα όμως ακούει το ένστικτό του. Δεν υπολογίζει τις αντιδράσεις του κόσμου και ανακοινώνει την απόκτηση του Βαλντάνο για τη θέση του προπονητή. Ένας μικρός εμφύλιος ξεσπάει στη Μαδρίτη. Οι Ultras γεμίζουν με συνθήματα τους τοίχους του Μπερναμπέου καλώντας τον Αργεντίνο να τα μαζέψει και να φύγει. Αυτός όμως είναι αποφασισμένος να μείνει και να πετύχει. Θέτει εξ’αρχής τους όρους του στον πρόεδρο: Απαιτεί απόλυτη υπακοή στις αποφάσεις του σχετικά με τους παλιούς. Ο Βαλντάνο γνωρίζει τη λατρεία του Μεντόθα για τη «σειρά του Μπουίτρε» αλλά και την ανάγκη να αποσυρθούν σιγά σιγά οι κορεσμένοι και κουρασμένοι «πάλιουρες», ώστε να έρθουν νέοι και φιλόδοξοι.
Αφού εξασφαλίζει το ΟΚ του προέδρου, κάνει μια κίνηση που στη συνέχεια θα αποδειχτεί το απόλυτο ματ. Ζητάει από τη διοίκηση να φέρει στο Τσαμαρτίν τον Λάουντρουπ, ο οποίος απογοητευμένος από τον παραγκωνισμό του λόγω της άφιξης του Ρομάριο έχει εγκαταλείψει την Μπαρτσελόνα. Ο Βαλντάνο ποντάρει στο λέγειν του. Βάζει κάτω τον Δανό και του αραδιάζει ένα σωρό επιχειρήματα γιατί δεν πρέπει να επιστρέψει στην πατρίδα του αλλά να συνεχίσει την καριέρα του στην Ισπανία. Τον πείθει πως του δίνει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να εκδικηθεί – αθλητικά – αυτούς που τον άφησαν να φύγει. Και τελικά αποσπά την υπογραφή του.
Στην αντίπερα όχθη οι Καταλανοί φέρνουν ως αντικαταστάτη του Λάουντρουπ τον Χάτζι, πρώην παίκτη της Ρεάλ. Ο Ρουμάνος είναι καλός ποδοσφαιριστής αλλά δε διαθέτει το βελούδινο παίξιμο του Δανού με τις αλά μπάσκετ ασίστ (αλλού κοιτάω, αλλού τη δίνω), πολύ δε περισσότερο τον χαρακτήρα του. Ο Κρόιφ έχει πλέον να αντιμετωπίσει τρία προβλήματα στον τομέα της πειθαρχίας. Ο δύστροπος Χάτζι δεν πολυγουστάρει το παρεάκι των Στόιτσκοφ και Ρομάριο και δε διστάζει να το δείχνει σε κάθε ευκαιρία. Και η κερκίδα του «Καμπ Νόου» σιγοβράζει. Περιμένοντας την αφορμή για να ξεσπάσει.
Το πρωτάθλημα αρχίζει και μια ημερομηνία είναι σφηνωμένη μέσα στο κεφάλι του Βαλντάνο. Η κλήρωση έχει κάνει ένα από τα γνωστά της τερτίπια και έχει φέρει το ντέρμπι με την Μπαρτσελόνα ακριβώς στη συμπλήρωση ενός χρόνου από την πεντάρα του Γενάρη του ’94. Ο Αργεντίνος ξέρει πως για να «κατακτήσει» μια για πάντα τις καρδιές όλων αυτών που τον αποκαλούν προδότη, είναι υποχρεωμένος να νικήσει αυτό το παιχνίδι. Και αρχίζει την «πλύση εγκεφάλου» στους παίκτες του πολύ καιρό πριν.
Παράλληλα προωθεί από τα τσικό στην πρώτη ομάδα έναν πιτσιρικά που βγάζει μάτια και φαίνεται προορισμένος να αφήσει εποχή: τον Ραούλ Γκονθάλεθ. Η άψογη συνεργασία του «μικρού» με έναν άλλο, σχετικά άγνωστο παίκτη, τον Εμίλιο Αμαβίσκα (οι δυο τους κάνουν πραγματικά σημεία και τέρατα μαζί), αφήνει έξω από τη ομάδα τα «βαρέα βάρη» Μπουτραγκένιο και Μίτσελ, ανοίγοντας νέο εμφύλιο στα λαϊκά δικαστήρια του Μπερναμπέου.
Κάπως έτσι φτάνει η 16η αγωνιστική του πρωταθλήματος και όλα φαίνονται να κρέμονται από μια κλωστή και για τις δυο ομάδες. Το «ελ κλάσικο» μεταφέρεται από τη Βαρκελώνη στην πρωτεύουσα Μαδρίτη. Ας δούμε λοιπόν τι συνέβη εκείνο το βράδυ της 7ης Ιανουαρίου στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου».
Το παιχνίδι
7 Ιανουαρίου 1995, 21.00 τοπική ώρα, Μαδρίτη
Σε ένα ασφυκτικά γεμάτο και παλλόμενο από ενθουσιασμό «Σαντιάγο Μπερναμπέου» και μπροστά στον διαιτητή Santamaría Uzqueda παρατάσσονται η γηπεδούχος Ρεάλ Μαδρίτης και η φιλοξενούμενη Μπαρτσελόνα.
Βρισκόμαστε στη 16η αγωνιστική του πρωταθλήματος και η βαθμολογία μέχρι εκείνη τη στιγμή έχει ως εξής: 1. Ρεάλ Μαδρίτης 23β, 2. Σαραγόσα 23β, 3. Ντεπορτίβο 21β και 4. Μπαρτσελόνα 20β. (με το παλιό σύστημα βαθμολόγησης 2-1-0). Οι αρχικές ενδεκάδες είναι οι εξής:
Ρεάλ Μαδρίτης:
Μπούγιο, Κίκε Σάντσεθ Φλόρες, Λάσα, Ιέρο, Μίγια, Σαντσίς, Ραούλ (64’ Μ.Μπάθκεθ), Λουίς Ενρίκε, Σαμοράνο (78’ Αλφόνσο), Λάουντρουπ και Αμαβίσκα.
Προπονητής: Χόρχε Βαλντάνο
Μπαρτσελόνα:
Μπουσκέτς, Φερέρ, Γουαρδιόλα (45’ Ναδάλ), Κούμαν, Αμπελάρδο, Μπακέρο (45’ Ρομάριο), Εσκούρθα, Στόιτσκοφ, Αμόρ, Χάτζι και Σέρτζι.
Προπονητής: Γιόχαν Κρόιφ
Αυτή τη φορά είναι ο Κρόιφ που κάνει ένα απρόσμενο δώρο στον Βαλντάνο. Αφήνει στον πάγκο τον Ρομάριο και προτιμά στη θέση του τον Χάτζι για να ελέγξει καλύτερα το κέντρο, όμως στερεί έτσι από την ομάδα του την διαρκή κίνηση του Βραζιλιάνου και δίνει μια μεγάλη ανάσα στην άμυνα της Ρεάλ, η οποία έχει να ασχολείται μόνο με τον Στόιτσκοφ.
Αυτό όμως που έχει κατορθώσει ο Βαλντάνο βρίσκεται πέρα από τακτικές και σχεδιασμούς. Ο Αργεντίνος έχει αγγίξει τον εγωισμό των παικτών του. Κοιτάξτε στο βίντεο πώς γυαλίζει το μάτι του Σαμοράνο λίγα δευτερόλεπτα πριν αρχίσει το παιχνίδι και θα καταλάβετε... «Τους είπα ότι ήταν στο χέρι τους να σβήσουν τη ντροπή του 5-0 στο Καμπ Νόου και ότι για να το καταφέρουν υπήρχε μόνο ένας τρόπος. Να τους αιφνιδιάσουν και μετά να τους στραγγαλίσουν». Και πράγματι, μόλις στο πέμπτο λεπτό...
5’ 1-0 Σαμοράνο
Η Ρεάλ επιτίθεται από το πρώτο δευτερόλεπτο ασταμάτητα και μόλις στο πέμπτο λεπτό η μπάλα φτάνει στον Χιλιανό στην αριστερή μεριά της μεγάλης περιοχής. Ο Σαμοράνο εξαπολύει ένα άπιαστο βολέ και καρφώνει τη μπάλα στο αριστερό γάμα του Μπουσκέτς ανοίγοντας το σκορ και πετυχαίνοντας έτσι το πρώτο από τα δύο σκέλη της «στρατηγικής» του Βαλντάνο. Οι «μπλαουγκράνα» έχουν αιφνιδιαστεί.
21’ 2-0 Σαμοράνο
Ένα τέταρτο μετά το πρώτο γκολ, ο Αμαβίσκα «βλέπει» από το κέντρο τον Σαμοράνο, του πετάει μια φανταστική μπαλιά και ο Χιλιανός σαν πραγματικός σίφουνας ξεχύνεται προς την εστία του Μπουσκέτς, πλασάρει υποδειγματικά και σημειώνει το δεύτερο τέρμα των «μερένγκες» μέσα σε αποθέωση.
39’ 3-0 Σαμοράνο
Το παιχνίδι πηγαίνει προς το τέλος του πρώτου ημιχρόνου. Μια μακρινή μπαλιά από την άμυνα της Ρεάλ φτάνει στην περιοχή της Μπάρτσα, ο Σαμοράνο παίρνει μια κεφαλιά και όλα δείχνουν πως ο Χοσέ Μάρι Μπακέρο καθαρίζει τη φάση. Το πείσμα όμως του Λάουντρουπ υποχρεώνει τον αμυντικό σε ένα τραγικό λάθος. Ο Δανός του αποσπά τη μπάλα κοντά στο κόρνερ και με μια παράλληλη σέντρα διαβήτη τη στέλνει στον Ιβάν «μπαμ μπαμ» Σαμοράνο, ο οποίος μπαίνει μαζί της στην εστία. 3-0 και το Μπερναμπέου είναι έτοιμο να εκραγεί. Το ίδιο και ο Κρόιφ στην άκρη του πάγκου των φιλοξενούμενων βλέποντας τον Λάουντρουπ να πανηγυρίζει με έξαλλο τρόπο.
44’ Το – δολοφονικό – χτύπημα του Στόιτσκοφ
Οι παίκτες της Μπαρτσελόνα μετρούν τα δευτερόλεπτα για να τελειώσει το ημίχρονο και να πάνε στα αποδυτήρια για να ηρεμήσουν από το κακό που τους έχει βρει, όμως ένα λεπτό πριν τη λήξη ο Στόιτσκοφ αναλαμβάνει να κάνει ακόμα πιο δύσκολη τη ζωή τους για τη συνέχεια. Ο Κίκε Σάντσεθ Φλόρες κάνει ένα τάκλιν στον Βούλγαρο δίπλα στη γραμμή του πλάγιου άουτ διώχνοντας την μπάλα, όμως ο Στόιτσκοφ πατάει με τις τάπες τον αντίπαλό του στο πόδι με περισσό μίσος και δεν περιμένει καν να δει την κόκκινη κάρτα που του δείχνει ο διαιτητής. Αποχωρεί μόνος του κάτω από τις κατάρες και τις βρισιές των φίλων της Ρεάλ.
68’ 4-0 Λουίς Ενρίκε
Το δεύτερο ημίχρονο αρχίζει με τον Κρόιφ να βάζει στο παιχνίδι τον Ρομάριο και τον Ναδάλ να παίρνει τη θέση του Μπακέρο που ακόμα προσπαθεί να συνέλθει από τη μπάλα που του έκλεψε ο Λάουντρουπ. Όμως το μόνο που φαίνεται να μπορεί να αλλάξει στο παιχνίδι είναι το σκορ και πράγματι στο 68’ ο Αμαβίσκα με μια κινηματογραφική τρίπλα αδειάζει την άμυνα της Μπαρτσελόνα και σεντράρει στην καρδιά της μικρής περιοχής, εκεί όπου πετάγεται ο Σαμοράνο και με προβολή στέλνει τη μπάλα στο δοκάρι για να πάρει το ριμπάουντ ο Λουίς Ενρίκε και να σκοράρει το τέταρτο γκολ.
70’ 5-0 Αμαβίσκα
Οι «μπλαουγκράνα» δεν βρίσκονται πλέον στο γήπεδο. Προσπαθούν απλώς να απομακρύνουν όπως όπως τη μπάλα, όταν αυτή πλησιάζει την περιοχή τους. Δύο μόλις λεπτά μετά το τέταρτο γκολ, ο Σαμοράνο δέχεται μια κάθετη μπαλιά, περνάει ανάμεσα από δυο αμυντικούς της Μπάρτσα σα να πρόκειται για κώνους στην προπόνηση και δίνει έτοιμο γκολ στον επερχόμενο Αμαβίσκα. 5-0 και το Μπερναμπέου σείεται συθέμελα. Ο Βαλντάνο ξεσπάει στον πάγκο και πανηγυρίζει σα μικρό παιδί ενώ από τα δυο πέταλα οι φανατικοί της Ρεάλ τραγουδούν το όνομα του προπονητή τους. Ο Αργεντίνος έχει καταφέρει να ολοκληρώσει και το δεύτερο σκέλος του σχεδίου του, έχει στραγγαλίσει την Μπάρτσα και την ίδια στιγμή έχει περάσει στη χρυσή βίβλο της Ρεάλ Μαδρίτης.
Postgame
Η λήξη του παιχνιδιού βρίσκει τη Ρεάλ θριαμβεύτρια με δυο μεγάλους πρωταγωνιστές. Τον Βαλντάνο και τον Σαμοράνο. Όταν στο 78’ ο τεχνικός της Ρεάλ αποσύρει τον επιθετικό του για να τον τιμήσει η εξέδρα και ενώ ήδη τα μάτριξ γράφουν το 5-0, η «standing ovation» είναι μοναδική. Οι «μερένγκες» βάζουν και επίσημα τέλος στη διαρκή κρίση της τελευταίας τετραετίας και στο τέλος της χρονιάς κατακτούν το πρωτάθλημα.
Όμως το μεγαλύτερο κέρδος είναι η αλλαγή σελίδας στην ομάδα. Ο Βαλντάνο έχει καταφέρει να πραγματοποιήσει την ανανέωση και να περάσει από την «σειρά του Μπουίτρε» στην εποχή του Ραούλ. Και μαζί να αποτινάξει από πάνω του τη ρετσινιά του προδότη και να ξαναγίνει δεκτός στην οικογένεια της Ρεάλ Μαδρίτης.
Στη Μπαρτσελόνα τώρα, το 5-0 από τη Ρεάλ δεν είναι απλά άλλος ένας κρίκος στη περίοδο της παρακμής. Είναι το νοκ – άουτ σε μια ολόκληρη εποχή, η χαριστική βολή στην μεγάλη «ντριμ τιμ». Αλλά είναι και ένα ηχηρό χαστούκι στην ψυχολογία του ίδιου του Γιόχαν Κρόιφ. Ο άνθρωπος που φιλοδώρησε με δυο πεντάρες τους «μπλάνκος», μια ως παίκτης και μια ως προπονητής, δεν μπορεί να χωνέψει εύκολα μια τόσο βαριά ήττα.
Κάπου εκεί αρχίζουν τα προβλήματα με τη διοίκηση του Νούνιεθ, η οποία δε διστάζει πλέον σε κάθε ευκαιρία να κάνει κριτική στις όποιες αποφάσεις του Ολλανδού.
Ένα χρόνο αργότερα, στη διάρκεια της περιόδου, ο Κρόιφ απολύεται με έναν ιδιαίτερα άκομψο τρόπο από τον πρόεδρο της Μπαρτσελόνα, ο οποίος διαρρέει πρώτα την είδηση στον καταλανικό Τύπο και ύστερα απαγορεύει στον Ολλανδό να πάει στην προπόνηση για να αποχαιρετήσει τους παίκτες του.
Υ.Γ. Στο βίντεο με τα γκολ από τα δυο παιχνίδια, παρατηρήστε στο 1:46, στην επανάληψη του τέταρτου γκολ της Μπαρτσελόνα, το πού κοιτάει ο Λάουντρουπ και πού δίνει τη μπάλα. Όχι, δεν πρόκειται για μπάσκετ, αλλά για υψηλής τεχνικής πάσα, από αυτές που ο Δανός μοίραζε αφειδώς στην καριέρα του. Αξίζει την προσοχή σας.
Για το κείμενο αντλήσαμε πληροφορίες από:
www.lfp.es
www.fororealmadrid.org
www.fcbarcelona.com
www.realmadrid.com
www.youtube.com
elmundodeporte.elmundo.es
Ευχαριστούμε την ισπανική αθλητική εφημερίδα «As» για την ευγενική παραχώρηση του αρχείου της.
Α. 8 Ιανουαρίου 1994 Μπαρτσελόνα – Ρεάλ Μαδρίτης 5-0
Pregame
Βρισκόμαστε στην περίοδο 1993-94. Η Μπαρτσελόνα φαίνεται να πηγαίνει με τον αυτόματο πιλότο στην Πριμέρα Ντιβισιόν. Η «ντριμ τιμ», δημιούργημα του μεγάλου Γιόχαν Κρόιφ, έχει ήδη «καθαρίσει» τρία σερί πρωταθλήματα και έχει φέρει επιτέλους στην Καταλούνια το πολυπόθητο Πρωταθλητριών που στοίχειωνε για χρόνια ολόκληρα τους «μπλαουγκράνα».
Ο ιπτάμενος Ολλανδός έχει πάρει ο ίδιος υπό την επίβλεψή του τα τμήματα υποδομής του συλλόγου και έχει αναδείξει πολλούς και σπουδαίους ποδοσφαιριστές. Ο Σέρτζι, ο Φερέρ, ο Αμόρ, ο Γουαρδιόλα, ο Αμπελάρδο, ο Ναδάλ, ο Μπακέρο είναι όλοι τους πολύτιμα εργαλεία που πλαισιώνουν τους τέσσερις ξένους της ομάδας. Μην ξεχνάμε πως βρισκόμαστε ακόμα στην προ Μποσμάν εποχή και ο κανονισμός της LFP (Liga de Futbol Profesional), της διοργανώτριας αρχής του ισπανικού πρωταθλήματος είναι ξεκάθαρος. Κάθε ομάδα μπορεί να διαθέτει μέχρι 4 αλλοδαπούς ποδοσφαιριστές και μόνο οι 3 από αυτούς μπορούν να αγωνίζονται ταυτόχρονα σε έναν αγώνα.
Η Μπαρτσελόνα όμως δεν φαίνεται να χρειάζεται περισσότερους. Ήδη ο τέταρτος που έχει αφιχθεί λίγους μήνες πριν στο Καμπ Νόου, ο Ρομάριο, έχει δημιουργήσει τις πρώτες ρωγμές στο ακλόνητο μέχρι τότε οικοδόμημα του Κρόιφ. Μία το ταίριασμά του με τον Βούλγαρο Στόιτσκοφ (κλασική περίπτωση του «κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι») και τα νυχτοπερπατήματά τους έξω από το γήπεδο, αλλά και τα πολλά και αδικαιολόγητα νεύρα αμφότερων μέσα σε αυτό και μία ο παραγκωνισμός του Λάουντρουπ ώστε να παίζει ο Βραζιλιάνος, να σκοράρει με ρυθμό πολυβόλου και να κάνει έτσι απόσβεση στα χρήματα που δαπανήθηκαν για την μετεγγραφή του, φέρνουν τις πρώτες γκρίνιες από την κερκίδα που δεν πολυανέχεται τα καμώματα του Ρομάριο ενώ αντίθετα λατρεύει τον Δανό και παίρνει φανερά το μέρος του όταν αυτός εκδηλώνει δημόσια τα πρώτα του παράπονα στον τοπικό αθλητικό Τύπο.
Σε αυτή την σχέση όμως των φιλάθλων της Μπαρτσελόνα με τον Βραζιλιάνο σταρ υπάρχει ένα πριν και ένα μετά. Υπάρχει ένα σημείο που η συμπεριφορά των «μπλαουγκράνα» αλλάζει άρδην υπέρ του μικρόσωμου γκολτζή, ένα σημείο από το οποίο και μετά ο Ρομάριο απολαμβάνει την πλήρη ανοχή σε ότι κι αν κάνει, παρόλο που μάταια ο Κρόιφ προσπαθεί να κρατήσει το χαλινάρι. Λίγους μήνες μετά οι φίλοι της Μπαρτσελόνα θα μετανιώσουν για αυτή τους την μεταστροφή, αλλά θα είναι αργά.
Το ταπεινωτικό 4-0 στην Καλογρέζα από την Μίλαν και πάνω απ’ όλα η απαράδεκτη άρνηση του Ρομάριο να πάει στην εξέδρα των επισήμων για να πάρει το αναμνηστικό του μετάλλιο (παρασύροντας στην ίδια στάση και τον κολλητό του Στόιτσκοφ), στρέφουν την οργή όλου του κόσμου της Μπάρτσα εναντίον του και απομυθοποιούν αυτό που είχε συμβεί το βράδυ της 8ης Ιανουαρίου του 1994 στο γήπεδο του «Καμπ Νόου».
Γιατί αυτό ακριβώς είναι το χρονικό σημείο για το οποίο μιλούσαμε πριν. Της αποθέωσης του Βραζιλιάνου εκείνη την Κυριακή που οι ποδοσφαιριστές επέστρεφαν στη ρουτίνα του πρωταθλήματος μετά τις εορτές και που για την Μπαρτσελόνα σήμαινε την πιο σημαντική ημέρα του χρόνου. Την ημέρα δηλαδή που φιλοξενούσε τη μισητή αντίπαλο Ρεάλ Μαδρίτης σε ένα ακόμα «el clasico».
Ας δούμε όμως τι ακριβώς συνέβη εκείνο το βράδυ στην πρωτεύουσα της Καταλούνιας.
Το παιχνίδι
8 Ιανουαρίου 1994, 21.00 τοπική ώρα, Βαρκελώνη
Σε ένα ασφυκτικά γεμάτο και «ζωγραφισμένο» με τα χρώματα του συλλόγου «Καμπ Νόου» και μπροστά στον διαιτητή Urio Velazquez παρατάσσονται η γηπεδούχος Μπαρτσελόνα και η φιλοξενούμενη Ρεάλ Μαδρίτης. Βρισκόμαστε στη 18η αγωνιστική του πρωταθλήματος και η βαθμολογία μέχρι εκείνη τη στιγμή έχει ως εξής: 1. Ντεπορτίβο 25β, 2. Μπαρτσελόνα 23β, 3. Σπόρτινγκ Χιχόν 22β, 4. Αθλέτικ Μπιλμπάο 21β και 5. Ρεάλ Μαδρίτης 21β. (με το παλιό σύστημα βαθμολόγησης 2-1-0). Οι αρχικές ενδεκάδες είναι οι εξής:
Μπαρτσελόνα:
Θουμπιθαρέτα, Φερέρ, Γουαρδιόλα, Κούμαν, Σέρτζι, Μπακέρο (75’ Ιβάν), Γκοϊκοετσέα, Στόιτσκοφ (47’ Λάουντρουπ), Αμόρ, Ρομάριο και Ναδάλ.
Προπονητής: Γιόχαν Κρόιφ
Ρεάλ Μαδρίτης:
Μπούγιο, Πάκο Γιορέντε, Λάσα, Αλκόρτα, Σαντσίς, Μίγια (55’ Μπουτραγκένιο), Λουίς Ενρίκε, Μίτσελ, Σαμοράνο, Προσινέτσκι και Αλφόνσο (24’ Ιέρο).
Προπονητής: Μπενίτο Φλόρο
Ο Ολλανδός παίρνει αμέσως χαμπάρι πως ο συνάδελφός του Φλόρο τού έχει κάνει ένα τεράστιο δώρο πριν καν αρχίσει το ματς. Έχει αφήσει στον πάγκο την «κολόνα» της μαδριλένικης άμυνας, τον Φερνάντο Ιέρο. Οι «μπλαουγκράνα» αρχίζουν να πιέζουν από το πρώτο λεπτό και σχεδόν κάθε επίθεση μυρίζει γκολ.
24’ 1-0 Ρομάριο
Στο 24ο λεπτό ο Γουαρδιόλα σερβίρει κάθετα την μπάλα στον Ρομάριο, ο οποίος βρίσκεται στο ύψος της μεγάλης περιοχής. Ο Βραζιλιάνος επιταχύνει προς την εστία αφήνοντας πίσω του σα σταματημένους τους αμυντικούς της Ρεάλ με μια κίνηση βγαλμένη από κινούμενα σχέδια και εκτελεί ψύχραιμα τον Μπούγιο ανοίγοντας το σκορ μέσα σε ένα παραλήρημα ενθουσιασμού. Ο Φλόρο αποσύρει αμέσως τον Αλφόνσο και περνάει στο παιχνίδι τον Ιέρο.
47’ 2-0 Κούμαν
Λίγο μετά την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου, η Μπαρτσελόνα κερδίζει φάουλ έξω από την περιοχή. Ο Κούμαν περιμένει να στηθεί το τείχος από τους «μερένγκες» ενώ ο Μπακέρο στέκεται μπροστά από τη μπάλα εμποδίζοντας την ορατότητα από τους παίκτες της Ρεάλ. Ο Κούμαν παίρνει φόρα, ο Μπακέρο τραβιέται και τα δίχτυα του Μπούγιο σταματούν τη βολίδα του «Τεν Τεν».
56’ 3-0 Ρομάριο
Στο 55ο λεπτό ο Φλόρο αποφασίζει να τα παίξει όλα για όλα. Αποσύρει τον Μίγια και στη θέση του περνάει τον Μπουίτρε. Η Ρεάλ – με τρεις καθαρόαιμους επιθετικούς πλέον – ψάχνει για το θαύμα. 60 μόλις δευτερόλεπτα αργότερα ο Ναδάλ μπαίνει στην αντίπαλη περιοχή και την τελευταία στιγμή πασάρει στον Ρομάριο, ο οποίος εύκολα βάζει τη μπάλα στα δίχτυα και μαζί τέλος στα όνειρα των μαδριλένων για ανάκαμψη. Το ματς έχει λήξει και το μόνο που απομένει είναι το τι θα γράψει στο τέλος το κοντέρ.
81’ 4-0 Ρομάριο
Το παιχνίδι μπαίνει στο τελευταίο δεκάλεπτο και αυτή τη φορά αναλαμβάνει δράση ο Λάουντρουπ (που στο μεταξύ έχει περάσει στο ματς στη θέση του Στόιτσκοφ). Ο Δανός εκμεταλλεύεται ένα ακόμα λάθος της τραγικής άμυνας της Ρεάλ και προσφέρει ένα πάρε – βάλε στον Ρομάριο, ο οποίος δεν αστοχεί. Το «Καμπ Νόου» παίρνει φωτιά ενώ ο Βραζιλιάνος πανηγυρίζει έξαλλα το χατ τρικ.
86’ 5-0 Ιβάν
Οι παίκτες της Ρεάλ περιμένουν σα λύτρωση το σφύριγμα της λήξης, όμως ο Ρομάριο δεν έχει πει ακόμα την τελευταία του λέξη. Επιτίθεται κατά μέτωπο και από το ημικύκλιο της μεγάλης περιοχής βγάζει μια εκπληκτική ασίστ στον Ιβάν, ο οποίος βάζει το κερασάκι στη τούρτα γράφοντας με πλασέ το τελικό 5-0.
Postgame
Σχεδόν μισό αιώνα, από το 1945, είχε να δεχτεί η Ρεάλ πέντε γκολ μέσα στη Βαρκελώνη. Η ήττα αυτή βύθισε σε κρίση τους «μπλάνκος» και σηματοδότησε το τέλος για μια από τις πλέον χαρισματικές ομάδες όλων των εποχών, όχι μόνο στο ισπανικό, αλλά σε ολόκληρο το Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, την περίφημη «quinta de Buitre» (τη «σειρά του Μπουτραγκένιο») των Μίτσελ, Μιγκέλ Παρδέθα, Ραφαέλ Μαρτίν Μπάθκεθ, Μανόλο Σαντσίς και βέβαια του μεγάλου Εμίλιο Μπουτραγκένιο.
Στο στρατόπεδο της Μπαρτσελόνα τώρα, αυτός ο θρίαμβος αποτέλεσε την τελευταία μεγάλη νίκη της περίφημης «ντριμ τιμ», η οποία για τέσσερα ολόκληρα χρόνια (1990 – 1994) σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά της αποδίδοντας υπέροχο ποδόσφαιρο, παίρνοντας έτσι και αυτή τη θέση που της άξιζε στο ισπανικό ποδοσφαιρικό πάνθεο.
Η κατάκτηση του πρωταθλήματος λίγους μήνες αργότερα, κυριολεκτικά στις καθυστερήσεις της τελευταίας αγωνιστικής (χάρη στο άστοχο πέναλτι του Τζούκιτς στην Κορούνια) και η ήττα με 4-0 στον τελικό της Αθήνας από τη Μίλαν, έγραψαν το τέλος μιας «χρυσής εποχής» για τους «μπλαουγκράνα». Η παρακμή παραμόνευε στη γωνία και εκδηλώθηκε για πρώτη φορά τόσο φανερά ακριβώς ένα χρόνο μετά το επικό 5-0 επί της Ρεάλ, στις 7 Ιανουαρίου του 1995.
B. 7 Ιανουαρίου 1995 Ρεάλ Μαδρίτης – Μπαρτσελόνα 5-0
Pregame
Η περίοδος 1994-95 είναι η χρονιά των μεγάλων αλλαγών στη Ρεάλ Μαδρίτης. Οι συνεχόμενες αποτυχίες της τελευταίας τετραετίας έχουν κορυφωθεί με το 5-0 της περασμένης χρονιάς στο «Καμπ Νόου» και οι αποδοκιμασίες προς τη διοίκηση και ειδικότερα τον πρόεδρο του συλλόγου ντον Ραμόν Μεντόθα είναι καθημερινό φαινόμενο. Οι φίλοι της Ρεάλ επιζητούν την αλλαγή σε πρόσωπα, θέλουν κάτι καινούργιο για να τους εμπνεύσει και να τους βγάλει από το τέλμα στο οποίο βρίσκονται.
Ο Μεντόθα γνωρίζει πως η ομάδα χρειάζεται ανανέωση. Αλλά πρώτα απ’όλα πρέπει να βρεθεί ένας άνθρωπος ικανός να διαχειριστεί το μέλλον της Ρεάλ, ένας προπονητής που θα διαθέτει ικανότητες, αλλά και θα πονάει την ομάδα. Το μυαλό του πηγαίνει κατευθείαν στον Χόρχε Βαλντάνο, παλιό παίκτη της ομάδας και τεχνικό της Τενερίφης. Τον θεωρεί την ιδανική επιλογή. Όμως υπάρχει ένα πρόβλημα στη μέση.
Ο Βαλντάνο είναι ο άνθρωπος που δυο συνεχόμενες χρονιές (1992 και 1993) έχει στερήσει τον τίτλο του Πρωταθλήματος από τη Ρεάλ, δίνοντάς τον μάλιστα στη Μπαρτσελόνα. Και τις δυο φορές νικώντας τους «μερένγκες» στην τελευταία αγωνιστική. Οι φίλαθλοι «ρεαλίστας» τού έχουν κολλήσει τη ρετσινιά του προδότη, ενώ οι σκληροπυρηνικοί δεν θέλουν να τον δουν ούτε ζωγραφιστό μπροστά τους.
Ο Μεντόθα όμως ακούει το ένστικτό του. Δεν υπολογίζει τις αντιδράσεις του κόσμου και ανακοινώνει την απόκτηση του Βαλντάνο για τη θέση του προπονητή. Ένας μικρός εμφύλιος ξεσπάει στη Μαδρίτη. Οι Ultras γεμίζουν με συνθήματα τους τοίχους του Μπερναμπέου καλώντας τον Αργεντίνο να τα μαζέψει και να φύγει. Αυτός όμως είναι αποφασισμένος να μείνει και να πετύχει. Θέτει εξ’αρχής τους όρους του στον πρόεδρο: Απαιτεί απόλυτη υπακοή στις αποφάσεις του σχετικά με τους παλιούς. Ο Βαλντάνο γνωρίζει τη λατρεία του Μεντόθα για τη «σειρά του Μπουίτρε» αλλά και την ανάγκη να αποσυρθούν σιγά σιγά οι κορεσμένοι και κουρασμένοι «πάλιουρες», ώστε να έρθουν νέοι και φιλόδοξοι.
Αφού εξασφαλίζει το ΟΚ του προέδρου, κάνει μια κίνηση που στη συνέχεια θα αποδειχτεί το απόλυτο ματ. Ζητάει από τη διοίκηση να φέρει στο Τσαμαρτίν τον Λάουντρουπ, ο οποίος απογοητευμένος από τον παραγκωνισμό του λόγω της άφιξης του Ρομάριο έχει εγκαταλείψει την Μπαρτσελόνα. Ο Βαλντάνο ποντάρει στο λέγειν του. Βάζει κάτω τον Δανό και του αραδιάζει ένα σωρό επιχειρήματα γιατί δεν πρέπει να επιστρέψει στην πατρίδα του αλλά να συνεχίσει την καριέρα του στην Ισπανία. Τον πείθει πως του δίνει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να εκδικηθεί – αθλητικά – αυτούς που τον άφησαν να φύγει. Και τελικά αποσπά την υπογραφή του.
Στην αντίπερα όχθη οι Καταλανοί φέρνουν ως αντικαταστάτη του Λάουντρουπ τον Χάτζι, πρώην παίκτη της Ρεάλ. Ο Ρουμάνος είναι καλός ποδοσφαιριστής αλλά δε διαθέτει το βελούδινο παίξιμο του Δανού με τις αλά μπάσκετ ασίστ (αλλού κοιτάω, αλλού τη δίνω), πολύ δε περισσότερο τον χαρακτήρα του. Ο Κρόιφ έχει πλέον να αντιμετωπίσει τρία προβλήματα στον τομέα της πειθαρχίας. Ο δύστροπος Χάτζι δεν πολυγουστάρει το παρεάκι των Στόιτσκοφ και Ρομάριο και δε διστάζει να το δείχνει σε κάθε ευκαιρία. Και η κερκίδα του «Καμπ Νόου» σιγοβράζει. Περιμένοντας την αφορμή για να ξεσπάσει.
Το πρωτάθλημα αρχίζει και μια ημερομηνία είναι σφηνωμένη μέσα στο κεφάλι του Βαλντάνο. Η κλήρωση έχει κάνει ένα από τα γνωστά της τερτίπια και έχει φέρει το ντέρμπι με την Μπαρτσελόνα ακριβώς στη συμπλήρωση ενός χρόνου από την πεντάρα του Γενάρη του ’94. Ο Αργεντίνος ξέρει πως για να «κατακτήσει» μια για πάντα τις καρδιές όλων αυτών που τον αποκαλούν προδότη, είναι υποχρεωμένος να νικήσει αυτό το παιχνίδι. Και αρχίζει την «πλύση εγκεφάλου» στους παίκτες του πολύ καιρό πριν.
Παράλληλα προωθεί από τα τσικό στην πρώτη ομάδα έναν πιτσιρικά που βγάζει μάτια και φαίνεται προορισμένος να αφήσει εποχή: τον Ραούλ Γκονθάλεθ. Η άψογη συνεργασία του «μικρού» με έναν άλλο, σχετικά άγνωστο παίκτη, τον Εμίλιο Αμαβίσκα (οι δυο τους κάνουν πραγματικά σημεία και τέρατα μαζί), αφήνει έξω από τη ομάδα τα «βαρέα βάρη» Μπουτραγκένιο και Μίτσελ, ανοίγοντας νέο εμφύλιο στα λαϊκά δικαστήρια του Μπερναμπέου.
Κάπως έτσι φτάνει η 16η αγωνιστική του πρωταθλήματος και όλα φαίνονται να κρέμονται από μια κλωστή και για τις δυο ομάδες. Το «ελ κλάσικο» μεταφέρεται από τη Βαρκελώνη στην πρωτεύουσα Μαδρίτη. Ας δούμε λοιπόν τι συνέβη εκείνο το βράδυ της 7ης Ιανουαρίου στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου».
Το παιχνίδι
7 Ιανουαρίου 1995, 21.00 τοπική ώρα, Μαδρίτη
Σε ένα ασφυκτικά γεμάτο και παλλόμενο από ενθουσιασμό «Σαντιάγο Μπερναμπέου» και μπροστά στον διαιτητή Santamaría Uzqueda παρατάσσονται η γηπεδούχος Ρεάλ Μαδρίτης και η φιλοξενούμενη Μπαρτσελόνα.
Βρισκόμαστε στη 16η αγωνιστική του πρωταθλήματος και η βαθμολογία μέχρι εκείνη τη στιγμή έχει ως εξής: 1. Ρεάλ Μαδρίτης 23β, 2. Σαραγόσα 23β, 3. Ντεπορτίβο 21β και 4. Μπαρτσελόνα 20β. (με το παλιό σύστημα βαθμολόγησης 2-1-0). Οι αρχικές ενδεκάδες είναι οι εξής:
Ρεάλ Μαδρίτης:
Μπούγιο, Κίκε Σάντσεθ Φλόρες, Λάσα, Ιέρο, Μίγια, Σαντσίς, Ραούλ (64’ Μ.Μπάθκεθ), Λουίς Ενρίκε, Σαμοράνο (78’ Αλφόνσο), Λάουντρουπ και Αμαβίσκα.
Προπονητής: Χόρχε Βαλντάνο
Μπαρτσελόνα:
Μπουσκέτς, Φερέρ, Γουαρδιόλα (45’ Ναδάλ), Κούμαν, Αμπελάρδο, Μπακέρο (45’ Ρομάριο), Εσκούρθα, Στόιτσκοφ, Αμόρ, Χάτζι και Σέρτζι.
Προπονητής: Γιόχαν Κρόιφ
Αυτή τη φορά είναι ο Κρόιφ που κάνει ένα απρόσμενο δώρο στον Βαλντάνο. Αφήνει στον πάγκο τον Ρομάριο και προτιμά στη θέση του τον Χάτζι για να ελέγξει καλύτερα το κέντρο, όμως στερεί έτσι από την ομάδα του την διαρκή κίνηση του Βραζιλιάνου και δίνει μια μεγάλη ανάσα στην άμυνα της Ρεάλ, η οποία έχει να ασχολείται μόνο με τον Στόιτσκοφ.
Αυτό όμως που έχει κατορθώσει ο Βαλντάνο βρίσκεται πέρα από τακτικές και σχεδιασμούς. Ο Αργεντίνος έχει αγγίξει τον εγωισμό των παικτών του. Κοιτάξτε στο βίντεο πώς γυαλίζει το μάτι του Σαμοράνο λίγα δευτερόλεπτα πριν αρχίσει το παιχνίδι και θα καταλάβετε... «Τους είπα ότι ήταν στο χέρι τους να σβήσουν τη ντροπή του 5-0 στο Καμπ Νόου και ότι για να το καταφέρουν υπήρχε μόνο ένας τρόπος. Να τους αιφνιδιάσουν και μετά να τους στραγγαλίσουν». Και πράγματι, μόλις στο πέμπτο λεπτό...
5’ 1-0 Σαμοράνο
Η Ρεάλ επιτίθεται από το πρώτο δευτερόλεπτο ασταμάτητα και μόλις στο πέμπτο λεπτό η μπάλα φτάνει στον Χιλιανό στην αριστερή μεριά της μεγάλης περιοχής. Ο Σαμοράνο εξαπολύει ένα άπιαστο βολέ και καρφώνει τη μπάλα στο αριστερό γάμα του Μπουσκέτς ανοίγοντας το σκορ και πετυχαίνοντας έτσι το πρώτο από τα δύο σκέλη της «στρατηγικής» του Βαλντάνο. Οι «μπλαουγκράνα» έχουν αιφνιδιαστεί.
21’ 2-0 Σαμοράνο
Ένα τέταρτο μετά το πρώτο γκολ, ο Αμαβίσκα «βλέπει» από το κέντρο τον Σαμοράνο, του πετάει μια φανταστική μπαλιά και ο Χιλιανός σαν πραγματικός σίφουνας ξεχύνεται προς την εστία του Μπουσκέτς, πλασάρει υποδειγματικά και σημειώνει το δεύτερο τέρμα των «μερένγκες» μέσα σε αποθέωση.
39’ 3-0 Σαμοράνο
Το παιχνίδι πηγαίνει προς το τέλος του πρώτου ημιχρόνου. Μια μακρινή μπαλιά από την άμυνα της Ρεάλ φτάνει στην περιοχή της Μπάρτσα, ο Σαμοράνο παίρνει μια κεφαλιά και όλα δείχνουν πως ο Χοσέ Μάρι Μπακέρο καθαρίζει τη φάση. Το πείσμα όμως του Λάουντρουπ υποχρεώνει τον αμυντικό σε ένα τραγικό λάθος. Ο Δανός του αποσπά τη μπάλα κοντά στο κόρνερ και με μια παράλληλη σέντρα διαβήτη τη στέλνει στον Ιβάν «μπαμ μπαμ» Σαμοράνο, ο οποίος μπαίνει μαζί της στην εστία. 3-0 και το Μπερναμπέου είναι έτοιμο να εκραγεί. Το ίδιο και ο Κρόιφ στην άκρη του πάγκου των φιλοξενούμενων βλέποντας τον Λάουντρουπ να πανηγυρίζει με έξαλλο τρόπο.
44’ Το – δολοφονικό – χτύπημα του Στόιτσκοφ
Οι παίκτες της Μπαρτσελόνα μετρούν τα δευτερόλεπτα για να τελειώσει το ημίχρονο και να πάνε στα αποδυτήρια για να ηρεμήσουν από το κακό που τους έχει βρει, όμως ένα λεπτό πριν τη λήξη ο Στόιτσκοφ αναλαμβάνει να κάνει ακόμα πιο δύσκολη τη ζωή τους για τη συνέχεια. Ο Κίκε Σάντσεθ Φλόρες κάνει ένα τάκλιν στον Βούλγαρο δίπλα στη γραμμή του πλάγιου άουτ διώχνοντας την μπάλα, όμως ο Στόιτσκοφ πατάει με τις τάπες τον αντίπαλό του στο πόδι με περισσό μίσος και δεν περιμένει καν να δει την κόκκινη κάρτα που του δείχνει ο διαιτητής. Αποχωρεί μόνος του κάτω από τις κατάρες και τις βρισιές των φίλων της Ρεάλ.
68’ 4-0 Λουίς Ενρίκε
Το δεύτερο ημίχρονο αρχίζει με τον Κρόιφ να βάζει στο παιχνίδι τον Ρομάριο και τον Ναδάλ να παίρνει τη θέση του Μπακέρο που ακόμα προσπαθεί να συνέλθει από τη μπάλα που του έκλεψε ο Λάουντρουπ. Όμως το μόνο που φαίνεται να μπορεί να αλλάξει στο παιχνίδι είναι το σκορ και πράγματι στο 68’ ο Αμαβίσκα με μια κινηματογραφική τρίπλα αδειάζει την άμυνα της Μπαρτσελόνα και σεντράρει στην καρδιά της μικρής περιοχής, εκεί όπου πετάγεται ο Σαμοράνο και με προβολή στέλνει τη μπάλα στο δοκάρι για να πάρει το ριμπάουντ ο Λουίς Ενρίκε και να σκοράρει το τέταρτο γκολ.
70’ 5-0 Αμαβίσκα
Οι «μπλαουγκράνα» δεν βρίσκονται πλέον στο γήπεδο. Προσπαθούν απλώς να απομακρύνουν όπως όπως τη μπάλα, όταν αυτή πλησιάζει την περιοχή τους. Δύο μόλις λεπτά μετά το τέταρτο γκολ, ο Σαμοράνο δέχεται μια κάθετη μπαλιά, περνάει ανάμεσα από δυο αμυντικούς της Μπάρτσα σα να πρόκειται για κώνους στην προπόνηση και δίνει έτοιμο γκολ στον επερχόμενο Αμαβίσκα. 5-0 και το Μπερναμπέου σείεται συθέμελα. Ο Βαλντάνο ξεσπάει στον πάγκο και πανηγυρίζει σα μικρό παιδί ενώ από τα δυο πέταλα οι φανατικοί της Ρεάλ τραγουδούν το όνομα του προπονητή τους. Ο Αργεντίνος έχει καταφέρει να ολοκληρώσει και το δεύτερο σκέλος του σχεδίου του, έχει στραγγαλίσει την Μπάρτσα και την ίδια στιγμή έχει περάσει στη χρυσή βίβλο της Ρεάλ Μαδρίτης.
Postgame
Η λήξη του παιχνιδιού βρίσκει τη Ρεάλ θριαμβεύτρια με δυο μεγάλους πρωταγωνιστές. Τον Βαλντάνο και τον Σαμοράνο. Όταν στο 78’ ο τεχνικός της Ρεάλ αποσύρει τον επιθετικό του για να τον τιμήσει η εξέδρα και ενώ ήδη τα μάτριξ γράφουν το 5-0, η «standing ovation» είναι μοναδική. Οι «μερένγκες» βάζουν και επίσημα τέλος στη διαρκή κρίση της τελευταίας τετραετίας και στο τέλος της χρονιάς κατακτούν το πρωτάθλημα.
Όμως το μεγαλύτερο κέρδος είναι η αλλαγή σελίδας στην ομάδα. Ο Βαλντάνο έχει καταφέρει να πραγματοποιήσει την ανανέωση και να περάσει από την «σειρά του Μπουίτρε» στην εποχή του Ραούλ. Και μαζί να αποτινάξει από πάνω του τη ρετσινιά του προδότη και να ξαναγίνει δεκτός στην οικογένεια της Ρεάλ Μαδρίτης.
Στη Μπαρτσελόνα τώρα, το 5-0 από τη Ρεάλ δεν είναι απλά άλλος ένας κρίκος στη περίοδο της παρακμής. Είναι το νοκ – άουτ σε μια ολόκληρη εποχή, η χαριστική βολή στην μεγάλη «ντριμ τιμ». Αλλά είναι και ένα ηχηρό χαστούκι στην ψυχολογία του ίδιου του Γιόχαν Κρόιφ. Ο άνθρωπος που φιλοδώρησε με δυο πεντάρες τους «μπλάνκος», μια ως παίκτης και μια ως προπονητής, δεν μπορεί να χωνέψει εύκολα μια τόσο βαριά ήττα.
Κάπου εκεί αρχίζουν τα προβλήματα με τη διοίκηση του Νούνιεθ, η οποία δε διστάζει πλέον σε κάθε ευκαιρία να κάνει κριτική στις όποιες αποφάσεις του Ολλανδού.
Ένα χρόνο αργότερα, στη διάρκεια της περιόδου, ο Κρόιφ απολύεται με έναν ιδιαίτερα άκομψο τρόπο από τον πρόεδρο της Μπαρτσελόνα, ο οποίος διαρρέει πρώτα την είδηση στον καταλανικό Τύπο και ύστερα απαγορεύει στον Ολλανδό να πάει στην προπόνηση για να αποχαιρετήσει τους παίκτες του.
Υ.Γ. Στο βίντεο με τα γκολ από τα δυο παιχνίδια, παρατηρήστε στο 1:46, στην επανάληψη του τέταρτου γκολ της Μπαρτσελόνα, το πού κοιτάει ο Λάουντρουπ και πού δίνει τη μπάλα. Όχι, δεν πρόκειται για μπάσκετ, αλλά για υψηλής τεχνικής πάσα, από αυτές που ο Δανός μοίραζε αφειδώς στην καριέρα του. Αξίζει την προσοχή σας.
Για το κείμενο αντλήσαμε πληροφορίες από:
www.lfp.es
www.fororealmadrid.org
www.fcbarcelona.com
www.realmadrid.com
www.youtube.com
elmundodeporte.elmundo.es
Ευχαριστούμε την ισπανική αθλητική εφημερίδα «As» για την ευγενική παραχώρηση του αρχείου της.